Wołanie kukulłki - Robert Galbraith

Agnnes

Ooo, mam nadzieje że niedługo wydadzą po polsku Very Happy

I że jako taki kryminał będzie bardziej się podobał niż "Trafny wybór".

Silje

Naprawdę??? Very Happy

A skąd wiadomo, że to ona? Very Happy

Dlaczego nie wydała pod swoim nazwiskiem?? Coś mi się to wszystko kupy nie trzyma...
Oczywiście moje pytania są czysto retoryczne, bo już sama znalazłam odpowiedź [link widoczny dla zalogowanych] ale nadal nie trzyma się to kupy. Razz

Swoją drogą fatalna okładka, jak z jakiejś słabej młodzieżówki. To wersja amerykańska
Niemniej jednak chętnie przeczytam. Znalazłam ebooka:
[link widoczny dla zalogowanych]
Jest inna okładka (wersja brytyjska) i wydaje się być w porządku. Jakby ktoś miał coś innego, to dajcie link!

Agnnes

Czemu się kupy nie trzyma? Na jej miejscu sama byłabym ciekawa jak są odbierane moje nowe książki bez znanego nazwiska. Na pieniądzach jej już w tej chwili chyba nie zależy więc dlaczego się tak nie sprawdzić? Wink

Lenalee

Silje

Chyba dlatego mi to wszystko nie pasuje, że po prostu wcześniej o tym nie słyszałam. Very Happy

Poza tym głupio, że nagle tak mówi, że to jednak ona, skoro nikt się niczego nie domyślał.

kaniejka

Silje

Cassin'89

Ja myślę, że w tych czasach to raczej rodzaj kampanii reklamowej Wink

Teraz tylko patrzeć, które wydawnictwo zadeklaruje się u nas to wydać ?
Może znowu Znak, tak jak przy jej poprzedniej książce ?

Tak jeszcze dodatkowo: okładka kojarzy mi się z serią Cabot "Top Modelka", a sama Cabot przecież też wydawała pod pseudonimem Jenny Carroll Wink

Cassin'89

I wyjaśniło się: książkę wyda Wydawnictwo Dolnośląskie

[link widoczny dla zalogowanych]

kaniejka

premiera 4 grudnia

Agnnes

Ładna okładka, intrygujący tytuł, podoba mi się Very Happy

misia315

Przeczytałam "Trafny wybór" i bardzo mi się książka podobała. Wciągnęłam się od pierwszych stron, no i muszę przyznać, że na końcu się popłakałam. Autorka w doskonały sposób przedstawiła bohaterów obnażając ich hipokryzję.
Chętnie przeczytam "Wołanie kukułki", by zobaczyć jak sobie poradziła z kryminałem.

Zapałka

MUlka

Fabuła intrygująca, coś wypisz-wymaluj dla mojej mamy, a jak ona to prędzej czy później i ja Smile

Okładka przypomina mi książki Zafona Very Happy

Martycja

Znów się rozpisałam, więc z góry przepraszam Razz

Fabuła

W prologu dowiadujemy się, że znana modelka właśnie wyleciała przez okno. Śledczy badają okoliczności śmierci i uznają samobójstwo. Reporterzy i paparazzi tłumnie krążą wokół ciała Luli Landry, aby na bieżąco przekazywać tę wstrząsającą wiadomość.

Trzy miesiące później dwudziestopięcioletnia Robin udaje się do swojej prawdopodobnie ostatniej już tymczasowej pracy w Londynie. Dziewczyna przeniosła się z Yorkshire do stolicy Anglii i zamieszkała ze swoim długoletnim chłopakiem Matthew, który ledwo co jej się oświadczył. Kiedy Robin wchodzi do budynku, w którym mieści się biuro, prawie wpada na kobietę wybiegającą przez drzwi główne. Kiedy wchodzi na piętro, aby zapukać w odpowiednie drzwi, te otwierają się gwałtownie, przez co kobieta prawie zostaje pchnięta na schody. Na szczęście (albo i nie) mężczyzna – sprawca niebezpiecznej sytuacji, w ostatniej chwili, ratuje Robin przed upadkiem. W ten oto sposób, dwudziestopięciolatka poznaje swojego nowego szefa – Cormorana Strike’a, prywatnego detektywa.

Co prawda protagonista ma długi, nieopłacone rachunki, brak nowych zleceń i nie stać go nawet na tymczasową asystentkę, ale zgadza się na to, aby Robin pracowała u niego przez jakiś czas, dopóki ta, nie dostanie stałego zatrudnienia gdzie indziej. Na szczęście do biura przychodzi klient i to zamożny. Jest nim John Bristow – prawnik i brat zmarłej Luli Landry, który nie wierzy w jej samobójstwo. Ze względu na dziecięcą znajomość Cormorana z bratem pana Bristowa, klient pragnie wynająć detektywa celem zbadania okoliczności śmierci celebrytki. Prawnik nie wierzy, że jego siostra sama skoczyła. Jest przekonany, że ktoś ją zamordował, jednak jego teorię każdy kwestionuje, dlatego chce, aby detektyw potwierdził morderstwo. Strike niechętnie się godzi. Pomaga w tym nie znajomość z dzieciństwa, ale podwójna stawka wynagrodzenia.

Moim zdaniem

Postać Cormorana jest naprawdę świetnie wykreowana. Pani Rowling, tfu, Pan Galbraight stworzył bohatera nietuzinkowego i niekonwencjonalnego, któremu daleko do idealności. Strike jest byłym żołnierzem i bohaterem wojennym. Jego kariera wojskowa skończyła się, kiedy stracił pół nogi. Od tamtej pory nosi protezę i stara się zarabiać na życie śledzeniem. Jego przeszłość rzutuje na jego obecne życie, wybory i poczynania. Jednak żeby nie było zbyt dramatycznie i poważnie, to autor(ka) dodał(a) sławnego ojca i mniej sławną matkę oraz kilkoro przyrodniego rodzeństwa. Wszystko to, oraz jego wygląd przypominający pobitego boksera sprawia, że Cormoran Strike wydaje się być tak realny, jak aktorzy z serialu „W11” i „Detektywi” Wink

Robin Ellacott jest totalnym przeciwieństwem protagonisty i mam na myśli tylko płeć Razz

Dziewczyna jest zaradna, inteligenta, taktowna i pomysłowa, co za tym idzie, Cormorana na nią nie stać, bo tak wspaniałej sekretarki (asystentki) jeszcze nie spotkał. Robin po cichu marzyła by pracować w agencji detektywistycznej, więc jest pełna zapału w swojej nowej pracy i ma nadzieję, że będzie ona stała, a nie tylko tymczasowa.

Gdybym miała określić jednym przymiotnikiem relację Robin – Cormoran, to użyłabym słowa „zabawna”. Ich pierwsze spotkanie do dobrych nie należało. Oboje od razu zaczęli zachowywać się w stosunku do siebie chłodno i każde z nich brało tego drugiego za gbura. Z biegiem czasu, bohaterowie zaczynają powoli darzyć się sympatią, co nie znaczy, że ich relacja zaczyna zmierzać ku romansowi, nic bardziej mylnego, za co chwała pani Rowl… panu Galbraithowi! Mam nadzieję, że ich znajomość będzie przeradzać się w prawdziwą przyjaźń i z czasem pokochają się, jak brat i siostra oczywiście Wink

Jedna z najzabawniejszych scen, która jest czynnikiem, popychającym ich znajomość ku czemuś głębszemu, to nie wątpliwie konwersacja w pubie. Nie ma to jak próby komunikowania się po kilku głębszych Razz

Fabuła książki bardzo mi się spodobała. Autor(ka) przedstawił(a) dwa zupełnie inne światy, tych bogatych żyjących w blasku fleszy oraz tych bardzo biednych nie umiejących się nawet porządnie wysłowić. Główni bohaterowie żyją pośrodku obu światów, przez co potrafią funkcjonować w obu w zależności od potrzeby. Mamy więc blaski i cienie życia modelek, projektantów mody, muzyków, producentów filmowych oraz ich asystentów, małżonków i członków rodziny. Jest to mała społeczność, których życie jest wystawione na światło reflektorów. Są to ludzie bogaci, snobistyczni i rozpieszczeni, którzy patrzą na osoby z nizin społecznych, jak na osobników drugiej kategorii, z którymi nie warto rozmawiać. Z kolej niziny społeczne pokazane są tylko z tej złej strony. Są to ludzie biedni, niewykształceni i bardzo często bezdomni, którzy zamieszkują skłoty i przytuliska. Nie raz ich egzystencja przypomina wegetowanie, a pomagają im tylko: tani alkohol, najgorszej jakości papierosy i narkotyki (w przeciwieństwie do bogatych, którzy trują się tym samym aczkolwiek lepszej jakości).

Wątek detektywistyczny w „Wołaniu kukułki” jest prowadzony bardzo szczegółowo. Pan Galbraith, tfu, pani Rowling, tzn, pan Galbraith (cholera! Mam nadzieję, że nikt się nie zorientuje, że autor, to tak naprawdę autorka!) pokazuje czytelnikowi blaski i cienie bycia prywatnym detektywem oraz, jak prowadzenia sprawy wygląda. Czytelnicy mogą zaznajomić się dokładnie z procesem śledzenia, przepytywaniem świadków, gromadzeniu informacji, szukaniem potencjalnych podejrzanych i układaniu wszystkich poszlak oraz wyciąganie wniosków z zebranych dowodów. Powieść pokazuje, że nie zawsze od razu odnajdujemy tropy, a czasem tylko rozmowy przeprowadzone ze świadkami i osobami zainteresowanymi mogą być kluczowe. Do tego przydaje się również dobra wiedza z dziedziny psychologii, dobra pamięć, inicjatywa i zdolność dedukcji. Czasami praca detektywa jest żmudna i nudna, czasami niebezpieczna i bolesna, a czasem intrygująca i podniecająca. Wszystko to zostało pokazane ze szczegółami, co oznacza, że nie raz czytelnicy będą się nudzić i zastanawiać się, kiedy w końcu będzie jakaś akcja? Razz

Jeśli chodzi o wady, to znalazłam dwie. Po pierwsze, za mało Robin! Bardzo polubiłam tę bohaterkę i wkurzało mnie trochę to, że tak rzadko się dziewczyna pojawiała. Wielka szkoda, bo ona jest jak na razie jedną z lepiej wykreowanych kobiet mających za zadnie być pomocnicą głównego bohatera. Mam nadzieję, że w drugiej części panny Ellacott będzie więcej. Po drugie, długość książki. Niestety nie wszyscy będą czytać powieść z zapartym tchem, właśnie przez liczbę stron i mnogość opisów, które są czasami niepotrzebne (choć nadają autentyczności miejsc, w których przebywa Cormoran). Dodatkowo śledzenie poczynań protagonisty od obudzenia się, poprzez toaletę, posiłki, przesłuchania, zwiedzanie i rozmyślanie nad przeszłością mogą po prostu męczyć. Ja, pomimo to, książkę czytałam szybko i nie mogłam się doczekać, co będzie dalej. To chyba świadczy o umiejętności pisarza prawda? Nie łatwo jest trzymać przy sobie czytelnika, kiedy powieść się dłuży Wink

J.K. Rowling alias Robert Galbraight zanim usiadła do napisana swojej nowej powieści, zrobiła wywiad środowiskowy. Autorka rozmawiała z wojskowymi i weteranami wojennymi, uczyła się o amputacji oraz chodziła po Londyńskich pubach, co by napisać jak najbardziej autentyczną historię. Jej rozeznanie w terenie przedłożyło się na szczegółowość i mnogość opisów różnych miejsc, od zwykłego pubu, przez dróżki spacerowe nad Tamizą, na budynkach mieszkalnych skończywszy. Dodatkowo, aby jeszcze lepiej odwzorować w książce różne dzielnice i mieszkańców, autorka zobrazowała ubiór, ogólny wygląd oraz zaznaczyła, kto jakim akcentem mówi i co to oznacza. W powieści pojawiają się wzmianki o Polakach w Anglii, a nawet jedna z postaci jest Polką i nie uwierzycie jako kto pracuje! Zgadnie ktoś? Otóż jest sprzątaczką Razz

Do tego mówi łamaną angielszczyzną, choć w wypadku polskiego wydania, łamaną polszczyzną. Śmiesznie się to czytało i jestem ciekawa, czy tłumacz podczas przekładu z angielskiego na polski coś w kwestiach sprzątaczki zmieniał. Jednak będę musiała dać mały minusik Pani Rowling. Jakkolwiek wywiad środowiskowy w stosunku do medycyny, wojska i miejsc akcji zrobiła dobry, tak przy tworzeniu polskiej sprzątaczki już nie :/ Po pierwsze śmiać mi się chciało (ale nie pozytywnie), kiedy w trakcie konwersacji, Lucynka nie wiedziała, co to jest detektyw. Ekhem, „detective”, czyt: „detektif” oraz „detektyw” są baaardzo podobnymi wyrazami. Jeśli polka potrafi porozumieć się na poziomie średnio-zaawansowanym, ba nawet i na podstawowym, to na pewno wiedziałaby co ten wyraz znaczy! Po drugie, dowiedziałam się, że w oryginale nasza rodzima Lucynka ma na imię Lechsinka… czy ktoś z was ma tak na imię? A może zna kogoś o takim imieniu? No właśnie.

Pomimo trzech minusów: długości, Robin oraz polskiego imienia, które nie jest polskie, to polecam książkę fanom historii detektywistycznych, czytelnikom, którzy polubili „Harrego Pottera” oraz osobom, którym nie przypadł do gustu „Trafny Wybór”. Jak widać J. K. Rowling lepiej czuje się w młodzieżowym fantasy i historiach detektywistycznych, niż w obyczajówkach i dramatach Wink

Ocena: 5/6

Makarena

Książka grzeję się pośród innych książek, które już mam, chociaż wciąż czekają na przeczytanie, ale jestem pewna, że już niedługo się za nią zabiorę.
Jejku, jestem takim fanatykiem, że niech Rowling pisze, co chce, obojętnie jaki gatunek, a ja i tak polecę i to kupię Very Happy

Pewnie wszyscy spece od marketingu tylko zacierają rączki na takich jak ja Wink

Agnnes

Przesłuchałam (nie przeczytałam) i jestem zadowolona! Wink

"Trafnego wyboru" nie czytałam, dlatego też z powodu nie do końca przychylnych jemu opinii nieco obawiałam się "Wołania kukułki", ale choć Harry to nie jest, wyszło całkiem nieźle Wink

Treści przytaczać nie będę, bo jej zapowiedź jest już w opisie, w ramach wstępu napiszę, że początkowo nie było łatwo wciągnąć się w książkę, opis sytuacji życiowej detektywa Strika świetnie wykreował tą postać w mojej wyobraźni, jednak nie był to aż tak szalenie ciekawy fragment powieści. Sprawa zaczynała stawać się interesująca gdy poznałam pierwszych świadków, a informacji i tropów zaczęło przybywać. Nie powiem, żebym była oczytana w gatunku powieści detektywistycznych czy kryminalnych nie mniej jednak coś tam czytałam, "Wołanie.." wyróżniło się dla mnie przede wszystkim ogromną ilością informacji, które tylko czekały żeby połączyć je ze sobą. Chwilami czułam się jakbym grała w ogromnie rozbudowaną wersję Cluedo, żałuję, że tak niedostatecznie się na tym skupiłam i nie wyciągnęłam więcej niż tylko tych kilka raczej oczywistych wniosków.

Świadkowie, czyli koleni bohaterowie, w większości pochodzą ze świata showbiznesu. Autorka na równi z rozwiązaniem śledztwa przybliżała obraz świata w jakim się obracają. W trakcie czytania można poznać modelki, wizażystki, projektantów, gwiazdorów muzyki, producentów filmowych, oraz ludzi którzy się nimi zajmują. Przez rodzinę Luli wkracza się również do świata prawników, ale też w niziny społeczne, ludzi którzy ledwie wiążą koniec z końcem, mieszkają w schroniskach. Ciekawe jest jak te różne światy się ze sobą ścierają. Jak jeden oddziałuje na drugi, interesująca jest też obserwowanie jak ludzie z tak różnych środowisk tak nie wiele się od siebie różnią. Piękni i bogaci równie często zachowują się tak samo prymitywnie jak żerujący na nich ubodzy.

Samodzielne rozwikływanie śledztwa, ciekawy świat w jakim go prowadzono, ale też dwójka głównych bohaterów to zalety powieści. Strike jest idealnym narratorem do tego typu książki, do samego końca nie zdradza swoich podejrzeń, ale podsuwa tropy, zaznacza kto kłamie, które informacje są istotniejsze. Nie wiem czy samemu da się rozwiązać zagadkę, ale na pewno jest się w stanie trochę pobawić w detektywa.
Druga ważna bohaterka Robyn - sekretarka Strika, to inteligentna dziewczyna, która bardzo przyczynia się do posunięcia śledztwa poprzez swoje pomysły i zaangażowanie, autorka sprawiła że można się z nią utożsamić, tak samo jak ona interesując się dochodzeniem. Bardzo miło jest słuchać o tak zaradnej bohaterce, która dodatkowo zachowuje się jak prawdziwa dama - dawno nie widziałam tak taktownej osoby, u której ta cecha byłaby tak ujmująca.

Na koniec trochę o audiobooku Wink

Czytał Maciej Stuhr, i mi jako lektor jak najbardziej przypadł do gustu, czytał tak jak lubię, ze zmianą głosów, wyrażaniem emocji (oczywiście niektórzy mogą tego nie lubić Very Happy

, więc ostrzegam). Jedna rzecz , która teoretycznie mi się nie podobała to taka, że kilka osób miało w jego wykonaniu niemal identyczny ton, z taką specyficzną manierą, jednak, w wykonaniu Stuhra wyszło to tak jakoś zabawnie, że ostatecznie uwielbiałam tego słuchać Very Happy

Podsumowując, wad jako takich nie wyłapałam, nie powiem jednak żeby książka była też specjalnie wyjątkowa, miała swoje dłużyzny (podczas słuchania one bardziej nikną w porównaniu z czytaniem) i wcale nie byłam nią wielce zafascynowana przez cały czas, taki dreszczyk emocji poczułam dopiero pod koniec, ale ogólnie to niezła książka i choć ze znaną wszystkim serią nie miała ona za wiele wspólnego, to wciąż czułam ten przyjemny w odbiorze styl pani Rowling. Ze swojej strony bardzo polecam, i już czekam na kolejne części, jeśli powstaną, serii z bohaterami "Wołania kukułki" Very Happy

Makarena

Kryminałów nie czytam, więc nie będę się tutaj szczególnie opisowo wypowiadała. Muszę jednak powiedzieć, że książka mi się spodobała.
Fabuła była ciekawa, książkę czytało się szybko i przyjemnie, za wyjątkiem tych paru trochę za długich fragmentów. Nie mam jednak o nie żadnych pretensji, ponieważ według mnie były one w gruncie rzeczy potrzebne - pokazywały, że prowadzenie dochodzenia nie zawsze jest takie proste i szybkie jak może nam się wydawać, że trzeba się porządnie namęczyć, nachodzić i naoglądać, by uzyskać rezultaty.
Bardzo podobali mi się bohaterowie - wszyscy byli po prostu realni. Myślałam tylko, że będzie nieco więcej Robin, że będzie ona miała większy wpływ na odnalezienie prawdy o śmierci Luli.
Pozostaje mi tylko mieć nadzieję, że pani Rowling wciąż będzie pisała książki, próbowała swoich sił w przeróżnych gatunkach. Nawet jeśli akcja nie ma nic do czynienia z magią, ja wciąż ją wyczuwam w sposobie, jak pisze.

Silje · Wysłany: Wto 14:35, 18 Mar 2014 Temat postu:

Dawno temu zaczęłam słuchać „Wołania”, ale później przyszły lektury, potem zapomniałam, potem coś jeszcze i dopiero kilka dni temu robiąc remanent na mojej empetrójce zorientowałam się, że „Kukułka” leży i czeka. Nic nie pamiętałam, więc zaczęłam od nowa. A że przez bezsenne noce audiobooki lecą mi niesamowicie szybko (na dodatek takie ciekawe), to raz dwa i Rowling skończona. Very Happy

Agnnes · Wysłany: Wto 18:00, 18 Mar 2014 Temat postu:

Silje · Wysłany: Wto 20:09, 18 Mar 2014 Temat postu:

Agnnes · Wysłany: Śro 0:19, 19 Mar 2014 Temat postu:

A taak, faktycznie, bo przecież to wyszło jak rozmawiał z tym gościem co go chciał wyrzucić z gabinetu. Pomyliłam rozmowy. Ale to już pamięć moja beznadziejna, po prostu strasznie mi się wydaje, że coś tam zostało, ale może kojarzy mi się, że do tego balkonu w tamtym akurat momencie nie można było samemu dojść bo on to dopiero wtedy ujawnił? Wiem, że mnie to trochę z rytmu wybiło Wink

No ale nie wiem zresztą, na moją głowę to już zbyt dużo czasu upłynęło od przeczytania Very Happy

Ale rozumiem o co ci chodzi, rozumiem Wink

A właśnie co do Robyn to w przeciwieństwie do tego szalonego ale jednak dla nas nudnego związku Cormorana, ja intensywnie zastanawiałam się nad związkiem Robyn i wcale mi tam wszystko nie grało i ten gościu mi się nie podobał i właśnie mnie ciekawiło co z tego wyjdzie. I jakoś czuje, że tego ślubu nie będzie i tyle Very Happy

Martycja · Wysłany: Śro 10:24, 19 Mar 2014 Temat postu:

Druga część ma premierę 19 czerwca tego roku Smile

Mam nadzieję, że Publicat wyda ja u nas najpóźniej w sierpniu Very Happy

Silje · Wysłany: Śro 12:48, 19 Mar 2014 Temat postu:

Wooow! Super! Very Happy

Jest już nawet okładka i tytuł. Very Happy

I strona na Amazonie. Wink

[link widoczny dla zalogowanych]

Agnnes, związku Robin i Cormorana bym nie chciała, ale pewnie będzie coś na rzeczy. Sad