Wybrańcy - Kristin Cashore

bee

To ja chyba jednak zdecyduję się na lekturę - to chyba sensowniejsze niż zadręczanie Cię pytaniami;)

dziuniakunia

A mnie się wszystko podoba. Ciężko mi się było przebić przez początek książki, może zniechęcajaco zadziałały opisy wprowadzające w klimat zamieszkałego przez bohaterkę kontynentu i poszczególnych królestw, a może nieszczególnie chciałam czytać historię o bezwzględnej zabójczyni. Po paru rozdziałach zmieniłam zdanie. Przyznaję, że wątek miłosny nardzo przypadł mi do gustu. A także podejście do tematu "amoroso" bohaterki z okładki. Ta książka moim zdaniem to opowieść o tym, że każdy ma swój talent, który jest mu przydzielony nie bez bowodu.

ManiaQ

bee

Mam, mam, mam! (i wieczorem siadam do lektury:) )

ManiaQ

Siadasz? Lepiej się połóż i czytaj w łóżku, bo ta książka tak wciąga, że przy siedzeniu może Cię rozboleć pewna część ciała Very Happy

dziuniakunia

To prawda. Szybciutko przeniosłam się z czytaniem do łóżeczka Smile

ManiaQ

I potem trudno było odłożyć książkę i pójść spać, prawda. Podoba Ci się ksiażka?

dziuniakunia

ManiaQ, jak już zaczęłam czytać, nie oderwałam się aż do ostatniej strony. Wniosek: bardzo mi się podobała. Smile

ManiaQ

Ja zwykle mam tak, że mam pozaczynane różne książki i czytam je na zmianę, ale czasami trafia się książka, którą czytam bez przerw i do tej kategorii należą m.in. Wybrańcy.

dziuniakunia

To prawda.Ten magnetyzm kocham w ksiazkach najbardziej .

MUlka

ManiaQ

Widocznie każdy pamięta z tej książki co innego, bo nie kojarzę tego momentu, o którym piszesz. Bardziej utkwiło mi w pamięci, jak się pierwszy raz zobaczyli i Katsa przyłożyła Po Very Happy

.

dziuniakunia

" Gdy wróciła, odświeżona i uspokojona, to się zdarzyło. Po siedział pod drzewem z podkulonymi nogami i twarzą schowaną w dłoniach. (...) Wydawał się zmęczony i nieszczęśliwy. Katsa poczuła, że coś ściska ją w gardle. A wtedy on uniósł głowę i spojrzał na nią, a ona dostrzegła coś, czego nie widziała wcześniej.Westchnęła gwałtownie."
MUlka, dla mnie to też był magiczny moment podczas lektury... ManiaQ- już wiesz, o co nam chodzi?

MUlka

tak, tak to było to Smile

poruszyła mnie ta chwila ...
w ogóle jak ja przeżywałam i tu spoiler Wink

ManiaQ

dziuniakunia

No wlasnie Wink

. MUlka, nie wyswietla mi sie Twoj spojler. Nie wiem, co to za cytat :/

MUlka

Dziuniakunia musisz go zaznaczyć Wink

dziuniakunia

Oj, MUlka, czasem się tak zachowuję, jakbym była uposledzona umysłowo. Wstyd mi. Ale już przeczytałam i napiszę Ci, że mam identyczne odczucia. I zakończenie mnie zszokowało.

ManiaQ

Ciekawe, jak zaskakujące będzie zakończenie 3. tomu w którym Katsa i Po powrócą. Mam nadzieję, że będzie równie ciekawe.

ven_detta

No to i ja dołożę swoją recenzję Wink

Jest tak jak mówicie, dziewczyny - może i nie jest to arcydzieło, ale ma coś w sobie i po skończeniu jeszcze długo o niej myślałam Smile

Katsa jest Obdarzona. Oznacza to, że w dzieciństwie objawiła specjalne zdolności, rozwinęła w sobie na wysokim poziomie pewien talent, a objawia się to, że oczy Obdarzonego mają różnorodny kolor. W przypadku Katsy jedno jest zielone, a jedno niebieskie. W Middlanie, ojczyźnie dziewczyny, wszyscy Obdarzeńcy oddawani są na dwór królewski, by swoimi zdolnościami służyć władcy – Randzie – o ile okażą się użyteczni. I to właśnie spotkało Katsę – zabijając przez przypadek swojego kuzyna, utwierdziła króla w przekonaniu, że idealnie się spisze jako jego wysłannik, który ma wymierzać okrutne kary nieposłusznym poddanym. Ponieważ jej Darem jest zabijanie.

Główną bohaterkę poznajemy w momencie, kiedy jest w trakcie wykonywania tajnej misji – musi uratować więźnia innego dworu, który został porwany podstępem i przetrzymywany jest bezkarnie w lochach. Nie był to rozkaz króla Randy, ale zadanie zlecone przez Radę – tajne stowarzyszenie utworzone przez Katsę i jej najbliższych przyjaciół i sojuszników, mające na celu niesienie pomocy obywatelom nie tylko na terenie Middlanu, ale i innych królestw. Podczas tych misji jak może, stara się unikać zabijania, którego szczerze nienawidzi, tak samo jak nienawidzi swojego króla, który ją do tego zmusza.

Ale co, jeśli nie wszystko idzie zgodnie z planem i zamiast samych strażników i żołnierzy, spotyka się tajemniczego obcokrajowca, który okazuje się obdarzonym wojownikiem? Który do tego ją rozpoznał, ale o dziwo, nie miał wrogich zamiarów. Wiedziała, że przez swoją decyzję, żeby go nie zabijać, spotka się z konsekwencjami. Ale nie zdawała sobie sprawy, z jak wielkimi. Wkrótce dziewczyna odkryje, że jej problemy z królem Randą mogą być jej najmniejszym zmartwieniem, a prawdziwe zagrożenie stanowi ktoś, kogo nikt nigdy by o to nie podejrzewał.

Świat skonstruowany przez autorkę jest złożony i ciekawy, a do tego przystępnie przedstawiony, co w tym wypadku jest dość ważne, ponieważ czytelnik zapoznający się z nim ma przed sobą nie lada wyzwanie – musi przyswoić naprawdę sporo informacji. Duża ilość opisów – malowniczych krajobrazów, nieco zacofanych zwyczajów mieszkańców czy brutalnej rzeczywistości, w której obraca się główna bohaterka – bardzo ładnie uzupełnia pędzącą akcję i przygody bohaterów. Jak w pierwszej części książki zapoznajemy się dobrze z dworem w Middlanie, na którym Katsa boryka się ze swoimi problemami z władcą, tak w późniejszych częściach wyruszamy w niezwykłą podróż po świecie, której szczegółów niestety nie mogę Wam zdradzić – musicie przekonać się sami Wink

Podobnie sprawa ma się z bohaterami – każdy jest inny, każdy wzbudza jakieś emocje. Katsa jako główna bohaterka ma naprawdę ciężkie życie. Zarówno przez zadania, jakie stawia przed nią król, ale także przez lęk, jaki czują do niej poddani i wyobcowanie na jakie jest skazana, została zahartowana i zdystansowana do wszystkiego, co zwykłym ludziom wydaje się normalne. Miłość, małżeństwo, dom – tego typu spraw nawet nie bierze pod uwagę. Jej jedynym przyjacielem jest syn króla Randy, jej kuzyn – Raffin, który również nie spełnia oczekiwań ojca oraz służka – Helda, która nic nie robi sobie z niecodziennych zdolności Katsy i jako jedyna uważa ją za zwykłą nastolatkę. Nic więc dziwnego, że kiedy dotąd nieznane uczucie wkrada się do serca dziewczyny, nie ma pojęcia jak sobie z nim poradzić, jak postąpić.

Oksa

To dodając coś od siebie Smile

Narracja prowadzona jest w trzeciej osobie z punktu widzenia głównej bohaterki. Przyznaję, że była to miła odmiana wobec popularnej ostatnio narracji pierwszoosobowej. Dodatkową frajdę sprawiło mi to, że będąc w dość zaawansowanej fazie czytania wciąż nie mogłam „rozkminić”, o co w tym wszystkim naprawdę chodzi. I cóż z tego, że fabuła okazała się nie być wcale aż tak skomplikowana, a moje domysły w większości były trafne – śledzenie poczynań Katsy oraz jej towarzyszy i tak sprawiało mi przyjemność.

Największym plusem pisarstwa Cashore w mojej opinii stanowi właśnie konstrukcja jej bohaterów. W tym przypadku mamy do czynienia z młodymi ludźmi, wchodzącymi już w wiek dorosłości, co w sposób konsekwentny odzwierciedlają ich zachowania oraz cechy nadane przez autorkę. Bardzo ciekawie ukazane są relacje pomiędzy nimi, a szczególnie między parą głównych postaci– Katsą i Po. Łatwo można się domyślić, że znajomość ta będzie zmierzała w kierunku bardziej romantycznym, jednak bez obaw – wątek ten ani czytelnikowi nie przesłania głównej osi fabuły, ani bohaterom nie zamydla oczu na najważniejszy cel ich podróży. Jest to związek oparty na wzajemnym zrozumieniu poczucia samotności w tłumie oraz głębokiej przyjaźni. A kiedy nadchodzi moment, w którym to niechciane uczucie kopie leżącego między oczy i nie pozwala zapomnieć mu o bólu głowy, okazuje się, że jest możliwe przeprowadzenie szczerej rozmowy o własnych uczuciach i oczekiwaniach, bez zbędnego melodramatu i kilkustronicowego monologu, ograniczającego się do: „Lubi, czy nie lubi? Oto jest pytanie.”

Po wszystkim świat nie stanął mi na głowie, po ścianach też z zachwytu nie zaczęłam chodzić. A jednak myśl o tej książce kojarzy mi się ze zdecydowanie przyjemnie spędzonym czasem. Z tego też powodu polecam ją każdemu fanowi fantastyki, a przedział wiekowy naprawdę nie ma tu większego znaczenia.

Moja ocena: 7,5/10

Cała recenzja dostępna jest tutaj [link widoczny dla zalogowanych]

Ale żeby nie było samej suchej recenzji... Wink

dodam jeszcze tylko, że bardzo podobało mi się to, że w pewnym momencie zdałam sobie sprawę, że nie jestem pewna czy ta cała historia oby na pewno skończy się dobrze dla bohaterów. I bardzo mi to uczucie odpowiadało, myślę, że tej książce jest dzięki temu nieco bliżej do klasycznemu fantasy niż do zaszufladkowania jej tylko do "literatury młodzieżowej".

daria · Wysłany: Nie 7:43, 11 Mar 2012 Temat postu:

Skończyłam właśnie. Wątek Obdarzeńców przypomina mi Krzesicieli z Czarnego Pryzmatu i Rozbudzających z Siewca Wojny. To sprawiło, że książka z początku dość mocno mnie wciągnęła. Później było troche słabiej, ale i tak zasługuje na ocenę bdb.

Veneza

Książka ta baaardzo mi się spodobała . Czytam już jej drugą część " Iskra "

daria

Ja za Iskrę się nie biorę bo to już o innych bohaterach i jakoś mnie nie ciągnie Sad