2. Próby Ognia - James Dashner

Cassin'89

Uff

Dzięki dziewczyny! Widzę, że to jednak poszalał tłumacz w tym wypadku.

Tirindeth

Cassin, świetna recenzja! A z tymi Igrzyskami Śmierci to mnie zaskoczyłaś, nie wychwyciłam tego Razz

Ale widzę, że oryginał był bardzo dosłowny, to u nas Hunger Games przetłumaczyli troszkę inaczej Smile

Cassin'89

Dziękuję

Miewam lepsze - takie które bardziej pokazują nastrój powieści - ale czasem ciężko wyrazić jak bardzo podobała się książka albo konkretnie co czyni ją wyjątkową - wiadomo jak to z emocjami po przeczytaniu.

Tirindeth

Martyna.

Tirindeth

Martyna, no to na razie spoilera nie czytam, ale już niejedna osoba mi mówiła, że tytuł ma sens, kiedy się pozna treść trzeciej części Smile

Cóż, pozostaje nam czekać na książkę Smile

zaszumiał_wiatr

Jakoś trudno mi ubrać w słowa swoją opinię na temat "Prób ognia"... Pierwsze sto-sto pięćdziesiąt stron było świetne, trzymające w napięciu, zaskakujące i w ogóle wow, w podobnym klimacie do pierwszej części. Ale potem... nastąpił jakiś schyłek, mniej przeżywałam przygody bohaterów, chociaż akcja w Piwnicy była niezła i mroczna(w tych scenach jakoś na myśl ciągle przychodziło mi "Pandemonium" Oliver), potem ta cała wędrówka trochę mnie znudziła, chociaż to też nieodpowiednie słowo - książka nie jest nudna, ale odłożenie jej na bok nie było jakimś wyzwaniem. Za to końcówka naprawdę trzymała w napięciu i aż nie nadążałam z czytaniem, taka byłam ciekawa zakończenia akcji związanej z Górolotem. Niestety, ostatnie strony są nieco rozczarowujące.
Kolejny raz Streferzy zostali rozdzieleni, okłamani, oszukani i wykorzystani, co było nieciekawą i wkurzającą powtórką z rozrywki. O co chodziło z przekonaniem Thomasa, że został zdradzony? Dlaczego słyszał w myślach Brendę? Wszyscy wiedzą więcej od niego, zatajają przed nim prawdę w jakichś wyższych celach? I naprawdę wszyscy muszą być zawikłani w ten ogromny spisek przeciwko Thomasowi? Very Happy

To było mega przesadzone i beznadziejne. I zapowiedź jego kolejnych prób i cierpień, no kurde, za mało stworzyli tych głupich kodów? Końcówka była kiepskawa, chociaż mail, z którego dowiadujemy się, że tylko niektórzy są odporni na Pożogę, przyznaję, zaciekawił mnie.
"Próby ognia" są ogólnie super książką, ale z takimi wzlotami i upadkami - nieraz rozśmieszały mnie teksty Minho czy Newta, a czasem miałam dość wyjątkowości Thomasa. I tej ciągłej tajemnicy, o co chodzi z DRESZCZem. Jednym słowem, książka jest trochę gorsza od fenomenalnej pierwszej części, ale wciąż jest bardzo dobrze Smile

Martyna.

MUlka

Zaszumiał_wiatr mnie też denerwowało to, że w kółko, od nowa wprowadzani są w błąd i cierpią coraz bardziej, ale te wszystkie retrospekcje, które pojawiają się w głowie Thomasa, mnie nastrajają optymistycznie. Z ich perspektywy widać, że nie cierpi tylko on, że wszyscy świadomie , bądź nie wiele poświęcają, tylko nie mogę odeprzeć wrażenia, że być może inni wiedzą więcej od niego, ode mnie i mnie to cholernie irytuje.
Historia jest skomplikowana, a wiadomo co za dużo to nie zdrowo i zamiast zadowolonego po lekturze czytelnika można dostać sfrustrowanego Smile

Mam nadzieję, że ostatecznie Thomas dostanie jakąś pigułkę na zapomnienie tego wszystkiego, bo nie wyobrażam sobie zdrowego życia po tym co on przeszedł :/

zaszumiał_wiatr

Martyna.

Tirindeth

tombraiderka009

Martyna.

Młoda90 · Wysłany: Wto 18:56, 26 Mar 2013 Temat postu:

„Próby Ognia” podobały mi się bardziej od „WL”. Od początku coś bardzo interesującego i niezrozumiałego się działo i aż ciekawiło mnie co będzie dalej. Jestem zadowolona, ze moi ulubieńcy przeżyli te próbę bo nie wyobrażałam sobie, ze ich już nie będzie.W tej części tym razem najbardziej ze wszystkich oberwał Thomas i aż było mi go szkoda.
Zapowiedz ostatniego tomu jest bardzo interesująca i na pewno sięgnę po zakończenie tej trylogii.

Elen · Wysłany: Śro 18:16, 27 Mar 2013 Temat postu:

Czytałam próby ognia i według mnie początek i końcówka są genialne, a środek taki średni Very Happy

To znaczy też ciekawy, ale nie trzymał mnie w napięciu aż tak, byłam w stanie odłożyć książkę na bok Wink

Za to trzecia część świetnie się zapowiada ^^ I byłoby super, gdyby PK wydał The Kill Order .

NathalieRoss

Kilka dni temu skończyłam czytać pierwszy tom bestsellerowej trylogii "Więzień labiryntu", autorstwa James'a Dashner'a. Spotkanie z lekturą tej powieści było dla mnie dość dużym zaskoczeniem i sprawiło mi nie lada przyjemność. "Próby ognia" to kolejny tom opowiadający o losach Thomas'a i grupy jego przyjaciół, jednak czy autorowi udało się utrzymać doskonały poziom w kontynuacji tego dzieła?

Streferzy po wydostaniu się z labiryntu są pełni nadziei, jednak okazuje się, że złożone im obietnice nie pokrywają się z prawdą, a to co miało być dla nich azylem, jest tylko kolejną gierką DRESZCZu, ponieważ teraz nadszedł czas na kolejne próby. Thomas wraz z przyjaciółmi zmuszony jest przejść przez spalone słońcem pustynie, w poszukiwaniu bezpiecznej przystani i choć zadanie nie wydaje się być trudne, na ich drodze staje wiele niebezpieczeństw i śmiertelnych niespodzianek...

Drugi tom "Więźnia labiryntu" jest pełen przygód i niespodziewanych zwrotów akcji. Zakończenie poprzedniego zostawiło całą masę niejasności i nierozwiązanych łamigłówek, ale z drugiej strony napełniło mnie nadzieją, że może rzeczywiście coś się zmieni. Tak się jednak nie stało. "Próby ognia" udowadniają, że autorowi pomysłów nie brakuje, a z każdą przeczytaną stroną ilość tajemnic, które są charakterystyczne dla tej powieści, przybywa i są one w stanie wprost porazić czytelnika swoją ilością.

Bohaterów w większości poznaliśmy już w poprzedniej części, ale pojawia się też kilka nowych postaci, które bez wątpienia mogą intrygować. Tajemnicza Brenda, władczy Jorge i zjawiający się znikąd Aris sprawiają, że klimat staje się jeszcze bardziej zagadkowy i zmusza czytelnika do użycia szarych komórek. Thomas staje się w tej części nawet bardziej męski i waleczny, co trochę mnie denerwowało, bo wydawał się po raz kolejny zbyt wyidealizowany, ale w ostateczności postanowiłam przymknąć na to oko, bo po prostu lubię tego gościa Smile

Sytuacje, w których grupa nastolatków się znajduje, są bardzo dobrze zobrazowane i choć narrator nie podaje nam dokładnego miejsca pobytu bohaterów, łatwo jest sobie to wszystko wyobrazić dzięki precyzyjnym (a jednocześnie niezbyt długim) opisom krajobrazu.

Tym, co w tym tomie mnie zaskoczyło, była ilość kłamstw i intryg serwowanych przez DRESZCZ. Lubię, kiedy w powieści nie brakuje wartkiej fabuł, chwil grozy i momentów, które sprawiają, że wstrzymuję na chwilę oddech i w tej kwestii absolutnie się nie zawiodłam. Cieszę się również z tego, że autor nie starał się na siłę rozwinąć relacji między Teresą i Thomasem, ponieważ wydaje mi się, że mogłoby to zepsuć fantastyczny klimat tej powieści.

Przyznaję, że z początku trochę opornie mi szło i nie mogłam jakoś w pełni oddać się lekturze, ale bynajmniej nie było to spowodowane błędami autora czy lukami w poszczególnych wątkach. Myślę, że winna byłam ja sama i chaos panujący w mojej głowie. Co prawda "Próby ognia" są odrobinę słabsze od tomu pierwszego, ale nie jest to na tyle wyczuwalne, by zniechęcić czytelnika.
Zachęcam do sięgnięcia po tę pozycję Wink

[link widoczny dla zalogowanych]

patusia.dorota

"Labirynt to był dopiero początek..."

Czasem los stawia przed nami trudne wyzwania. Próbujemy stawić im czoło, próbujemy wygrać, zwyciężyć, wykonać je jak najlepiej. Gdy nam się uda liczymy na spokój, na chwilę wytchnienia, na normalność. Światełko w tunelu, które ma nam pokazać, że to już zakończenie, że zadanie wykonanie. Niekiedy jednak los rzuca nam pod nogi jeszcze więcej przeszkód, kolejne kłody, które mogą być jeszcze trudniejsze. A nam nie pozostaje nic, jak stawić im czoła...

„Labirynt był częścią Prób. Wszystkie Zmienne, jakim was poddano, co do jednej, były potrzebne do tego, żebyśmy mogli gromadzić wzory strefy zagłady. Wasza ucieczka była częścią Prób. Wasza bitwa z Buldożercami. Zamordowanie małego Chucka. Rzekome wyratowanie i późniejsza podróż autobusem. To wszystko było częścią Prób.”

Thomas, Teresa i reszta ocalałych Streferów są na reszcie bezpieczni, odnaleźli wyjście z labiryntu i liczą, że na zawsze uciekli od DRESZCZ-u . Niestety ich spokój nie trwa długo. Chłopcy zostali oddzieleni od Teresy, w nocy dzieje się coś dziwnego, a Thomas wyczuwa, że jego więź z dziewczyną przestała działać. Chłopcy postanawiają przeszukać wszystkie pokoje w miejscu, w którym przebywają. W jednym z pomieszczeń widzą wiszące pod sufitem ciała ich wybawicieli, a w pokoju, w którym powinna być Teresa nieznajomego chłopaka. Czy to nie koniec prób jakie przyszykował dla nich DRESZCZ? Czy niebezpieczna gra nie dobiegła końca?
Znaleźli wyjście, lecz walka wciąż trwa.

„- Czasem się zastanawiam... – wymruczał Thomas.
- Zastanawiasz się nad czym?
- Czy to, że żyjemy, ma znaczenia. Czy nie łatwiej byłoby, gdybyśmy byli martwi.”

„Próby ognia” to kontynuacja wspaniałego, uwielbianego przeze mnie „Więźnia labiryntu” autorstwa Jamesa Dashnera. Pierwsza część przygód ogromnie mi się spodobała, druga część kupiłam niewiele po premierze, jednak leżała na półce, teraz nawet nie wiem, dlaczego. Jednak nie jest to takie istotne, ważne że wreszcie ją skończyłam. I jeszcze teraz, kilka dni po przeczytaniu, nie mogę wyjść z podziwu dla pomysłu autora. Czuję się oczarowana i chcę wiedzieć, co dalej. Działo się naprawdę sporo, było wiele zaskoczeń, niespodzianek, tajemnic, przygód, niebezpieczeństw, wszystkie te punkty podnosiły poziom książki, dodawały jej rozmachu i szybkiego tempa. Działo się naprawdę sporo, jednak nadal jest wiele do odkrycia...

Myślę, że po trosze obawiałam się sięgając po powieść, czy dorówna poziomowi poprzedniej, czy autor mimo dobrego początku, nie zanudzi mnie, po części przecież sprawa została już rozwiązana, wiele się wyjaśniło, a bohaterowie ocaleli, znaleźli wyjście. Na szczęście myliłam się, akcja pędziła równie szybko z każdą kolejną stroną. Pomysł znów okazał się niezwykły, oryginalny i naprawdę interesujący. Bohaterowie zobaczyli świat, jakim stała się Ziemia, my czytelnicy mogliśmy przekonać się, z czym chcę walczyć DRESZCZ. Na reszcie zrozumiałam, choć po części, dlaczego naukowcy wykorzystują te dzieciaki, dlaczego wciąż próbują. Lecz czy w tym wypadku cel uświęca środki?

Główny bohater Thomas spodobał mi się bardziej niż w pierwszej części. Uważam, że nadal był wyidealizowany, prawie bez skazy, jednak tu wydał mi się bardziej ludzki, poznał życie, wszyscy Streferzy poznali. Nie tylko to w Labiryncie, ale również na zewnątrz, jeszcze gorsze niż to poza murami ich wcześniejszego więzienia. Tu nie można było ukryć się za zamkniętymi ścianami. Wizja miejsca ich kolejnych prób znów mnie zaskoczyła, pomysł oryginalny, mogłam wyczuć jeszcze zalążki historii z dawnych czasów i lepiej poznać światową sytuację. Jednak jak zawsze odbiegłam od tematu, głównego bohatera naprawdę można polubić. Niekiedy wydaję mi się nad wyraz nierozważny, jednak często podejmuję właściwe decyzje. Końcowe rozdziały były dla niego wielkim ciosem, naprawdę było mi go żal.

„- Zamknięte na klucz – wymamrotał [Newt](...)
- Doprawdy geniuszu? – odparł Minho. (...) – Nic dziwnego, że nadali ci imię Izaaka Newtona – masz zadziwiający talent do myślenia. ”

Bardzo żałuję, że nie poznałam większej ilości Streferów, bo dzięki ich oryginalności nie da się ich nie lubić, no może z kilkoma wyjątkami. Zdecydowanie najciekawszymi z poznanych przeze mnie osób jest Minho i Newt, obaj tworzą świetny duet, dzięki temu, że są całkowicie różni. Komentarze Minho niekiedy, nawet w najniebezpieczniejszej sytuacji, wywoływały na moich ustach uśmiech. Newt mimo swojej ponurej postawy jest ciekawą postacią i co najważniejsze nie znika w tłumie. Teresy w tym tomie było mało, mam na jej tamet wiele do powiedzenia, ale nie chcę nic zdradzać. Pojawiło się również kilka nowych postaci, wiele z nich również chciałabym lepiej poznać.

Okładka tej części nie jest zła, choć pierwsza część miała ciekawszy klimat, tu brak mi jakiejś tajemnicy. W pierwszej części ciekawym motywem było oko znajdujące się na niebie, tu mi takiego punktu zabrakło. Rozplanowanie tekstu jednak zdecydowanie przypadło mi do gustu.

Podsumowując, kolejny tom to całkowicie inna historia, bohaterowie nadal zaskakują, tym bardziej pomysły autora. Wydarzenia posuwają się w naprawdę dobrym tempie, myślę, że nikt nie powinien narzekać na nudę. Na koniec dodam, że po tej lekturze pozostaje tylko czekać na szybkie wydanie przez Papierowy Księżyc kolejnego tomu. Mam nadzieję, że nastąpi to w najbliższym czasie.
Ocena: świetna

tombraiderka009

Powiem tylko jedno: Łał.

Niesamowita akcja i jej zwroty, przerażająca przygoda za przygodą, przez cały czas coś się dzieje.

Najgorsze w czytaniu było to, że jak chciałam przestać to nie potrafiłam, bo każdy rozdział kończy się takim wydarzeniem lub zdaniem, że po prostu trzeba się dowiedzieć co dalej. Prawie przez cały czas trzymałam książkę przy nosie, jak najbliżej oczu - parę razy się na tym łapałam, ale nie miałam tylu sił, żeby cofnąć trochę lekturę od twarzy.

Rany, ta część była nawet lepsza od "Więźnia Labiryntu", a tam wiele się działo. W "Próbach Ognia" zdarzenia leciały na łeb, na szyję bez żadnego stopu.
Nie za wiele mogę powiedzieć o książce, ponieważ wiele myśli kotłuje mi się teraz w głowie. Powiem tylko tyle, że ten tom jest wspaniały, straszny, tajemniczy i szokujący. Oceniam 10/10 i naprawdę, naprawdę polecam.