2. Błękit szafiru

Cassin'89

Wczoraj przyszła do mnie kurierem i wczoraj już przeczytałam Wink

Uwielbiam Kerstin Gier. Musicie przeczytać także inne jej książki.
Zanim dostałam ten wydruk książki, to tłumaczyłam sobie z niemieckiego - ponieważ robiłam to pisemnie mogłam sobie porównać teraz z oficjalnym tłumaczeniem - prawie idealnie XD Podbudowana tym faktem, dziś zabieram się za tłumaczenie tomu 3 Very Happy

Moja recenzja wkrótce - też muszę troszkę ochłonąć Wink

zaszumiał_wiatr

Ach, zazdroszczę Wam z całego serca, ale zarazem bardzo się cieszę, że aż tak "Błękit szafiru" Wam się podobał Wink

Z największą niecierpliwością go wyczekuję, zwłaszcza po takich recenzjach Very Happy

A okładki są takie boskie, że sto razy biją na głowę oryginalne.

Wyczytana

Od kiedy przeczytałam "Czerwień Rubinu" nie mogłam doczekać się premiery drugiego tomu, a wasze recenzje jeszcze bardziej mnie zachęciły do kupna książki. Są świetne. Ale co tam. Jeszcze tylko 2 miesiące

Cassin'89

I oto moja recenzja Smile

"W błękicie szafiru"

"Czas płynie strumieniem,
rubin to początek, lecz i zakończenie."*

Piękna suknia i fryzura na modę osiemnastego wieku. Spacer w ciemnościach bazyliki. Gra cieni wywołana przez świecie na ołtarzu. Na nim znajduje się wysadzane szlachetnymi kamieniami złote urządzenie. Poczujesz tylko leciutkie ukłucie w czubek palca. Zaraz potem wszystko rozmyje się i zniknie w czerwonych barwach rubinu. Teraźniejszość zniknie by ustąpić miejsca przeszłości. Otwórz oczy i z uniesioną głową przywitaj swoją przygodę, która właśnie się rozpoczyna.
Nie stracisz ani chwili, gdy sięgniesz po "Błękit szafiru".

RUBIN KRĄG ZAMYKA
Gwendolyn Sepherd to rubin, ostatnia z dwunastu podróżników czasów urodzonych na przestrzeni wieków. Oczywiście miło by było, gdyby ktoś powiedział jej o tym wcześniej. Po kilku niekontrolowanych przeskokach w czasie , masie strachu i nerwów, trafia pod ochronę Strażników i wszystko zdaje się być pod kontrolą.
Niestety Gwendolyn nadal odsuwana jest od ważniejszych informacji, a wręcz uważana za szpiega. Reszta wierzy, że dziewczyna pomaga poprzedniej parze podróżników w czasie - Lucy i Paul'owi, którzy ukradli chronograf. Gwen sama nie może być pewna swojej niewinności, nikt nie wie jakie decyzje przyjdzie mu podejmować w przyszłości.
Nasza bohaterka nie wierzy też do końca w wine Lucy i Paula.
Jakby tego było mało, cała reszta wymaga od niej umiejętności i wiedzy w dziedzinach w których nie była szkolona. Wszystkie nadzieje na odziedziczenie genu podróży w czasie pokładano w jej kuzynce Charlottcie i to ona od dziecka szkolona była w historii, polityce, tańcu i prawdopodobnie mnóstwie innych rzeczy, które powinno się wiedzieć wyruszając w przeszłość.
Teraz musi je opanować w bezlitośnie krótki czasie. Na kolejne spotkanie liczy bowiem sam hrabia de Saint Germain. Może choć tym razem trudniej mu będzie ją udusić przy świadkach na osiemnastowiecznej herbatce.
Trudno Gwen także określi swoje relacje z Gideonem, drugim podróżnikiem w czasie. Chłopak pokazuje jej nieustannie inne oblicza.
Zawsze aktualna rada brzmi "nie ufać nikomu". Komu Gwendolyn postanowi się powierzyć swoją tajemnicę ? Jakie znaczenie ma rubin obdarzony magią Kruka ? Kto mówi prawdę: założyciel Strażnicy hrabia de Saint Germain, a może jej własna rodzina Lucy i Paul ?
Będziesz tańczyć jak Ci zagrają czy sama dowiesz się prawdy ?

O KSIĄŻCE
"Błękit Szafiru" to drugi tom Trylogii Czasu autorstwa Kerstin Gier. Jest to dla mnie najbardziej uzależniająca i najbardziej obiecująca trylogia tego roku. Podobnie jak w tomie pierwszym tak i tutaj każda strona aż kipi akcją. Kerstin Gier nie pozwala nam się nudzić ani przez chwilę. W tomie drugim poznamy dwóch nowych bohaterów. Każdy z nich udzieli pomocy Gwendolyn, jeden z nich - o imieniu Xemerius- będzie jednak niezwykle pomocy. Właśnie dzięki niemu bohaterowie poznają wydarzenia jakie mają miejsce za zamkniętymi drzwiami Smoczej Sali w siedzibie Strażników, a co ważniejsze dowiedzieć będziemy się mogli cóż ta okropna Charlotta wyprawia aby być w towarzystwie Gideona. Poznamy też więcej faktów z przeszłości Lucy i Paula oraz samego hrabiego.

REKOMENDACJE
Autorka ma niespotykany dar opowiadania historii. Umie rozbudzić naszą ciekawość i rozśmieszyć do łez, kochamy jej bohaterów. Chcemy śledzić ich losy i nieustannie słychać, a gdy nadchodzi koniec opowieści, nie możemy się wprost doczekać ciągu dalszego. Tak jak i w poprzednim tomie, akacja kończy się w najbardziej ekscytującym momencie. Więc ja także jak na szpilkach wyczekuję następnego lecz i ostatniego tomu Trylogii Czasu.

MOJA OCENA : 10+/ 10
Książka najbliższa ideału, czyta się szybko, jest pełna napięcia i zwrotów akcji, wszystko to z uśmiechem na twarzy...a po zakończonej lekturze chce się ją czytać jeszcze raz Wink

Tirindeth

Dziewczyny, ja Was chyba uduszę normalnie za te recki, przecież nie wytrzymam dłużej Sad

Podzielcie się tą książką Razz

Ale powiem więcej - nie zaskakują mnie te recki bo byłam pewna, że książka będzie kapitalna Razz

Chociaż martwi mnie ten rozłam w związku, takie typowe dla drugiej części w każdej serii. Niemniej wiem, że to jest lektura obowiązkowa xD

kada113

Dziewczyny, czy wy musicie tak kusić?! Przecież jeszcze dwa miechy do premiery (a nawet trochę więcej), więc jak waszym zdaniem ja mam wytrzymać?

Agda

Cassin'89

Przecież to temat do dyskusji o tomie 2, więc czemu nie pisać o nim tutaj Wink

Połowa wypowiedzi to recenzje, ale przecież zdarza się, że i my obgryzamy paznokcie po przeczytaniu recenzji jakiejś przedpremierówki Smile

Agda

Oh, wiem ;D
Po prostu trudno jest czekać, wiedząc, że tyle osób już ją przeczytało ;<

Agnesja

No to teraz ja Smile

„Spotkajmy się z czasem, skoro nas szuka.”

Czas płynie nieubłaganie szybko; dzień za dniem, miesiąc za miesiącem, rok za rokiem... Ogranicza ludzi, nie szczędzi ani chwili, ciągle mknie do przodu. A gdyby tak można było oszukać czas? Uważaj, bo lada chwila ziemia osunie Ci się spod nóg, a Ty znajdziesz się zupełnie w innym miejscu. Innej epoce. To Ty możesz być trzynastym podróżnikiem w czasie.
Po zapoznaniu się z ekscytującą „Czerwienią rubinu”, przystąpiłam do lektury drugiej części Trylogii Czasu pod tytułem „Błękit szafiru”. Kerstin Gier swoim dziełem wzbudziła zachwyt czytelników, a seria stała się międzynarodowym bestsellerem. Co takiego wyjątkowego znajdziemy w Trylogii Czasu? Przede wszystkim ciekawą tematykę, mnóstwo sekretów i wyraziste, nieprzewidywalne postacie. Z zapałem przystąpiłam do lektury przedpremierowego egzemplarza „Błękitu szafiru” spodziewając się niemniej ekscytujących wrażeń. Czy moje nadzieje znalazły potwierdzenie w treści książki?

Gwendolyn Sepherd to ostatnia z dwunastu podróżników w czasie. Reprezentuje rubin spowity tajemnicą magii kruka. Sama do końca nie wie, czym tak właściwie jest owa magia. Nie wspominając o tym, że nikt nie raczy odpowiedzieć na nurtujące dziewczynę pytania. Jak więc można spełnić misję, nie zdając sobie sprawy, jaka jest stawka? Wiadome jest jedno – Lucy i Paul skradli jeden z dwóch chronografów umożliwiających podróż w czasie i do odkrycia Tajemnicy Dwanaściorga brakuje im już tylko krwi Gwen oraz Gideona. Gwendolyn ma jednak wątpliwości, czy faktycznie jej krewni ukradli chronograf w tym celu. Komu więc ufać? Czy hrabi de Saint Germain, założycielowi Kręgu Strażników, czy też przeczuciom tlącym się w głowie dziewczyny? Świeżo upieczona podróżniczka w czasie stara się być kimś więcej niż tylko nic nierozumiejącą lalką manipulowaną przez Strażników. Okazuje się bowiem, że nawet najbardziej zaufana osoba może stać się wrogiem. A wróg przyjacielem.

Odległość czasowa między wydarzeniami zakańczającymi pierwszy tom trylogii, a rozpoczynającymi drugi, wynosi nie więcej jak kilka minut. Znajdujemy się w tym samym miejscu, w tej samej sytuacji. Z tą różnicą, że pojawia się nowy bohater, Xemerius (ale o tym pociesznym stworzeniu napomknę później). Trochę zbił mnie z tropu fakt, iż cała akcja dwóch części odbywa się na przestrzeni kilku dni. Nie potrafiłam się z tym pogodzić biorąc pod uwagę fakt, że Gwen tak szybko przyzwyczaiła się do przeskoków w czasie. Nie wspominając już o uczuciu między nią a Gideonem. Ta mała, według mnie – niezgodność, nie miała wpływu na moją ocenę książki.

Książka napisana jest współczesnym językiem, bez żadnych zawiłych zdań i bogatych opisów. Autorka w lekki sposób snuje swą opowieść nie oszczędzając przy tym humoru i ironii. Mamy również do czynienia z komizmem postaci. Za idealny przykład może posłużyć wspomniany wcześniej Xemerius. Jest to nowy bohater, duch demona w postaci kamiennego gargulca, którego widzi tylko Gwendolyn. Xemerius z początku wydał mi się być niepotrzebnym dodatkiem do fabuły, lecz z czasem przekonałam się do jego humorystycznych, ale zarazem jakże przydatnych, wypowiedzi oraz charakterystycznego stylu bycia. Jeśli jesteśmy już przy bohaterach, chciałabym również zważyć na główną bohaterkę oraz Gideona. Gwen z każdym tomem lubię coraz bardziej. Coraz częściej jestem w stanie zrozumieć jej zachowanie, a także utożsamiam się z nią podczas lektury. Zdaję sobie sprawę, że w sytuacjach, w jakich znalazła się Gwendolyn, zrobiłabym dokładnie to samo co ona. Gideon, mimo zmienności humorów, stał się jednym z moich ulubionych chłopaków literatury. Nie jest on kolejnym „Panem Idealnym” i właśnie to wyróżnia go spośród wszystkich moich ulubieńców. Nadal jednak nie wiadomo, co tak naprawdę łączy go z Gwen. Czy to tylko zauroczenie, może miłość, a może podstęp? Wszystko wyjdzie na jaw w następnym tomie i dopiero wtedy Gideon będzie mógł pokazać, na co go stać.

O ile „Czerwień rubinu” odebrałam jako wielki wstęp do Trylogii Czasu, o tyle po „Błękicie szafiru” spodziewałam się porywającej akcji i uchylenia choć rąbka tajemnicy. Powieść za to okazała się być powolna, akcja przesunęła się mały kroczek do przodu, a zamiast wyjaśnień, otrzymałam jeszcze więcej sekretów. Z jednej strony książkę czytało się wolniej i z łatwością mogłam się od niej oderwać, ale z drugiej – będzie więcej zabawy odkrywając tajemnice przy lekturze trzeciego tomu. Już ślinka mi cieknie na myśl, co będzie się tam działo. Tajemniczy klimat „Błękitu szafiru” podsycają prolog i epilog pozostawiając czytelnika w niecierpliwym oczekiwaniu na „Zieleń szmaragdu”.

Tym, którzy jeszcze nie zapoznali się z Trylogią Czasu, odsyłam do lektury recenzji „Czerwieni rubinu” oraz do księgarni. Uwierzcie mi i innym czytelnikom, że naprawdę warto. Tym natomiast, którzy dali się już wciągnąć w świat podróży w czasie, polecam „Błękit szafiru”. To ciekawa i tajemnicza powieść, która dostarczyła mi kilka godzin dobrej zabawy i oderwania od rzeczywistości. Czekam z niecierpliwością na „Zieleń szmaragdu”.

Dodam tylko:
JA CHCĘ NASTĘPNĄ CZĘŚĆ!!!!!!!!!!

Speechless

Kurczę... 11/10 ; 100/6 i 10+/10 ... No po prostu nie wytrzymam xD Ale jeszcze tylko 28 dni Very Happy

A co do okładek, to ja mam trochę inne zdanie niż większość. Oczywiście wszystkie są zachwycające, ale jednak druga część najbardziej mi się podoba. Już nie mogę się doczekać, kiedy wszystkie trzy znajdą się na mojej półce Wink

kada113

tombraiderka009

Zgadzam się z tobą kada113 w stu procentach. Okładki tej trylogii mają w sobie to Coś. Very Happy

Według mnie są takie, jakby ktoś je namalował. :] :]

Wyczytana

Strasznie się cieszę. Błękit Szafiru jest już w przedsprzedaży na empik.com. Ale muszę poczekać jeszcze tydzień do zamówienia go. A tam. Da się przeczekać Very Happy

Tirindeth

Dobra, też dodam, ze daję 10/10 Razz

Dorwałam ją i po prostu nie mogę się odkleić - jeszcze nie dokończyłam czytania a już wiem, że to fenomenalna książka xD I ten Gideon... Cool

Mniam :]

PS Czy przypadkiem ta książka nie powinna być w paranormalach? taka moja mała uwaga... Wink

kada113

Mi się wydaje, że lepiej, że jest w fantasy - tu bardziej pasuje, ale skoro Dary Anioła są w paranormalach (a mi tam nie pasują), no to już sama nie wiem. jeszcze tylko 19 dni (12 premiera, tak?)

zaszumiał_wiatr

Na empik.com w przedsprzedaży jest dostępna tylko w twardej okładce... Chciałam już zamawiać, ale pierwszą część mam w miękkiej, więc nie wiem czy czekać, bo zostanie wkrótce udostępniona, czy w ogóle wydają tylko w twardej... Jak myślicie?

MUlka

na empiku często piszą głupoty - Drżenie do dziś jest tam w twardej - a nigdy takiej nie było, cena sugeruje, że to miękka - jak przy Czerwieni ... ale ręki sobie uciąć za to nie dam, bo to wiadomo co czasami wydawcy do głowy strzeli ..
jednak wydaje mi sie , że w twardej byłaby droższa Wink

Tirindeth

No okej, skończyłam i w pełni zgadzam się z poprzedniczkami i ich recenzjami - 100/6 to za mało, by oddać fenomen tej książki! Jestem ZAKOCHANA *_* Zwłaszcza w zielonych oczach Gideona :]

No ale teraz pytanie do tych, co książkę czytali - spoilery: o ile tytuł tomu pierwszego był całkowicie trafny, to nie wiem, czemy teraz jest błękit szafiru - spodziewałam się, że w książce będzie trochę więcej Lucy, bo jakby o niej powinna być w większości historia. A póki co więcej było hrabiego, choć o nim powinna być ostatnia część :/ Dlatego zastanawiam się, co skusiło autorkę do takiego tytułowania - już lepiej, jakby dała np tytuł "Jasność/blask diamentu" albo coś - przynajmniej odnosiłoby się do Gideona, nie? No ale może ja się czepiam? Razz

No i przepowiednia - w połowie książki pojawia się cały wiersz z przepowiednią o rubinie i diamencie - już tu wiedziałam, że coś nie gra - lew ma się przyczynić do śmierci kruka. Później sen ciotki o sercu i krwi mnie jeszcze bardziej utwierdził w przekonaniu, że coś tu nie gra, aż na koniec to co powiedział Paul. Jejkuuuu, zaczynam się bać i coś czuję, że teraz Gideona czeka ciężka praca. I ostatni tom będzie najbardziej widowiskowy *_*

Szkoda tylko, że ta książka jest taka krótka - niby trzysta coś stron, ale duża czcionka i mało jednak tej treści. Nie uważacie?

~~~Aly~~~

Jeśli chodzi o okładkę "Błękitu..." to też byłam zdziwiona, ale w oficjalnej zapowiedzi na egmont.pl też jest napisane, że książka wydawana jest w twardej. Widać seria zrobiła furorę, to może wydadzą w różnych okładkach.

tombraiderka009

Jezu, tyle dobrych recenzji, a ja muszę czekać. 12 dopiero jest, czyli już niedługo, lecz ja idę dopiero do Empika 20-tego, ponieważ kupię wtedy dwie inne, więc nie będę latała wte i wewte. Szybkoo.!! Ja chcę juz 20.!!^^

Tirindeth

I moja recka:

Przepowiednia (omen, znak, wróżba, wierzenie) to istniejące we wszystkich kulturach sposoby interpretacji wizji lub zdarzeń, mające przybliżyć nam prawdopodobną przyszłość. Od zarania dziejów ludzkość tłumaczyła w ten sposób wszelkie tajemnicze znaki na niebie i słowa ludzi uznających siebie za proroków. Z czasem wiara w przepowiednie zanikła, lecz nadal w ludziach pozostaje obawa przed tym, czego nie znają – przed niewiadomą…

Gwen wie już, że to nie żart – to ona, a nie jej znienawidzona kuzynka Charlotta, ma w sobie gen umożliwiający podróże w czasie. Jest dwunastym i ostatnim podróżnikiem zamykającym krąg obdarzonych. Teraz przed dziewczyną pojawiają się kolejne wyzwania – przede wszystkim będzie musiała przygotować się na bal w realiach XVIII wieku, na który osobiście została zaproszona przez samego Mistrza – hrabiego de Saint-Germaina. Gwendolyn doskonale pamięta pierwsze spotkanie z tym dziwnym człowiekiem i jest pewna, że hrabia może być bardzo niebezpieczny.

Tymczasem powstaje przypuszczenie, że wśród członków organizacji przebywa zdrajca i wszystkie oczy mimowolnie kierują się w stronę Gwen. Bohaterka jest tym oburzona i jednocześnie sama zaczyna wątpić w dobre intencje otaczających ją ludzi – dlatego też, chce przeprowadzić własne śledztwo. Problem pojawia się dopiero wtedy, gdy Gideon zaczyna węszyć – Gwen nie wie już, czy może mu zaufać, a ich napięte ostatnimi czasy stosunki tylko utrudniają podjęcie decyzji, która może ją drogo kosztować…

Cała recenzja na:

[link widoczny dla zalogowanych]

10+/10!!!

kada113

Rozebrałaś tą książkę na czynniki pierwsze, Tirin Smile

Już mam na nią wielką ochotę Smile

kada113

W zapowiedziach było, że książka od 12 października w księgarniach, a w Empiku gdy wczoraj byłam powiedzieli, że jej nie ma. Wie ktoś o co tu ka man? A może mam szukać w innych księgarniach?

Tirindeth

Bo chyba przenieśli premierę na 19tego... Ale nie jestem pewna.