2. U martwych w Dallas

sujeczka

Pewnego dnia Sookie znajduje na parkingu ciało zamordowanego kucharza z baru, w którym pracuje. Jakby tego było mało, zostaje śmiertelnie poraniona i otruta przez tajemnicza postać z mitów greckich. Na szczęście, pewne przyjacielsko usposobione wampiry wysysają jej zatrutą krew. Kiedy proszą ja o przysługę, Sookie wdzięczna za uratowanie życia nie odmawia. Wkrótce wykorzystuje swoje telepatyczne zdolności aby znaleźć wskazówkę co do zaginięcia pewnego wampira. Wkrótce, jednak Sookie zaczyna żałować swej decyzji…

Nyks

skromnie wtrącę, że kolejna część kręci się w kółko do jednego motywu. niekoniecznie seksu.

sujeczka

Jak jeszcze był wspólny temat wypowiedziałam się w nim częściowo o tej części Wink

. Ale żeby dać innym dobry przykład i żeby rozruszać trochę to subforum, postaram się napisać coś i tutaj, choć już trochę czasu minęło od kiedy przeczytałam "U martwych w Dallas" i szczerze mówiąc, nie pamiętam wszystkiego ;P

W tej części mamy jakby dwa wątki główne - poszukiwanie mordercy kucharza i pierwsza misja Sookie dla wampirów ;P Dzięki temu ciągle coś się dzieje, nie ma zbędnych przestojów. To znaczy pomijając oczywiście dziwne procesy myślowe Sookie, które czasem są zupełnie niepotrzebne xD

Podobał mi się pomysł z Bractwem Słońca i sama akcja tam... ale niestety średnio mi przypadło do gustu rozwiązanie sprawy Lafayette'a, było za szybkie i jakby przypadkowe.

Sookie dalej lubię, Bill mnie wkurzał, a Erica wciąż było za mało. Choć

Shetani

No to tak... jak w pierwszej cześci czułam jakąś akcję, napięcie a Sookie działała mi na nerwy tak teraz było na odwórt. Nie czułam większej akcji i napięcia, ale Sookie mnie już tak nie denerwowała. Natomiast polubiłam Erica. W pierwszej części nie przypadł mi do gustu, a teraz owszem. Chyba nawet lubię go bardziej niż Billa. I w sumie najbardziej podobały mi się sceny, gdzie był Eric. Poza tym to ta seria jednak się niczym szczególnym nie wyróżnia, a szkoda, bo wyczuwam potencjał. Myślę, że to mogło być naprawdę coś, a czegoś mi po prostu brakuje. To nie jest jeszcze to, czego szukałam i czego oczekiwałam. Sama nie wiem czy sięgać po kolejne części, w sumie nie jest źle, bo miło się czyta, mimo że niektóre zdania tylko przelatuje oczami... No ale może jak się gdzieś nawiną kolejne części i nie będę miała nic lepszego do czytania to przeczytam dalsze losy Sookie.

Tajemnicza Brunetka

Książka fajna, lepsza od poprzedniej. chociaż... No dobra powiedzmy że lepsza Smile

nic mnie w niej nie denerwowało, była szybka, wartka akcja, chociaż rzeczywiście rozwiązanie zagadki śmierci Laffayeta odbyło się trochę po macoszemu. Po przeczytaniu jestem jednak zadowolona i już zabrałam się za kolejną część Smile

Katarina

Na pewno ta część jest lepsza od poprzedniej (dzięki Ericowi i jego dialogom z Sookie) Very Happy

Fajnie,że ciągle się coś dzieje,mimo że sam początek mocno mnie zaskoczył. Niestety nie pozytywnie. Liczyłam na rozwinięcie postaci kucharza. No,ale cóż-nie będę z tego powodu groziła śmiercią autorce Wink

W każdym razie książka mi się podobała i nie mogę się doczekać przeczytania następnej części Smile