Podzieleni - Neal Shusterman

Tirindeth

Po Wojnie Moralnej zostało ustanowione nowe prawo. Zgodnie z nim dzieci pomiędzy 13 a 18 rokiem życia mogą zostać oddane (przez rodziców bądź prawnych opiekunów) do ośrodka, w którym ich ciała będą podzielone na organy potrzebne do przeszczepów. Z punktu widzenia rządu Podzielony nie umiera, lecz „żyje” w ciałach swoich biorców – uchwalona Karta życia pozwala decydować o tym, które dziecko jest warte ocalenia, a które zasługuje na „aborcję”. Connor nigdy nie był grzecznym chłopcem, często wdawał się w bójki, a jego oceny pozostawiały wiele do życzenia. Risa, wychowanka domu dziecka, marzyła o karierze pianistki, lecz potrzebowała czasu i pieniędzy na naukę oraz doskonalenie umiejętności. Levi, dziesiąte dziecko bogobojnej rodziny, urodził się po to, by zostać złożonym w ofierze dziesięciny. Każde z tej trójki, całkowicie od siebie różne, miało swoje życie, plany i marzenia. Wszystko się zmienia w chwili, gdy zostaje wydany na nich wyrok podzielenia...

„(...) statystycznie rzecz ujmując, istnieje o wiele większa szansa na to, że gdzieś na świecie jakaś część mnie przyczyni się do wielkości. Wolę być po części wielkim niż całkowicie bezużytecznym.”

Podzieleni to pierwsza część serii autorstwa Neala Shustermana, zaliczanej do grupy najlepszych powieści antyutopijnych dla młodzieży. Wydana na rok przed Igrzyskami śmierci, stanowi przykład lektury podejmującej uniwersalne zagadnienia dotyczące życia, posiadania duszy, człowieczeństwa i śmierci. Neal decyduje się na otwarty dialog z czytelnikiem, wprost zadając mu pytanie o jego stanowisko w stosunku do aborcji czy religii i bezpardonowo pokazuje świat, w którym przekroczono granicę moralności. Czy opinie krytyków są słuszne? Czy Podzieleni rzeczywiście szokują i zmuszają do refleksji?

Narracja obserwatora wszechwiedzącego została przedstawiona w taki sposób, że każdy rozdział powieści opisuje wydarzenia z perspektywy innego bohatera – nie tylko głównej trójki Podzielonych, ale także postaci pobocznych. Forma czasu teraźniejszego wyraźnie dynamizuje fabułę, w wyniku czego czytelnik ma wrażenie, jakby czynnie towarzyszył bohaterom w walce o przetrwanie. Historia została podzielona na siedem części, a każda odpowiada kolejnym etapom „drogi”. Każdy etap jest także poprzedzony odpowiednimi informacjami przybliżającymi charakter danej części. Można się tylko domyślać, czy podział utworu na siedem sekcji ma być symboliczny. Akcja powieści gna przed siebie, nie pozwalając czytelnikowi na odpoczynek ani tym bardziej na porzucenie lektury przed jej ukończeniem.

Kreacja głównych bohaterów jest silnym atutem powieści – sylwetki dzieciaków skazanych na „aborcję”, które nagle muszą dorosnąć i znaleźć sposób na przetrwanie, w niezwykły sposób stają się bliskie odbiorcy. Dylematy moralne, z którymi walczą Connor, Risa i Levi, a także spotkane na ich drodze osoby, stają się naszymi dylematami. Strach przed podzieleniem i walka o przetrwanie mimowolnie staje się także naszym problemem i, nim się obejrzymy, przeżywamy wydarzenia przedstawione na kartach powieści tak dokumentnie, jakby były naszymi własnymi przeżyciami. Wielowątkowość fabuły oraz wnikliwe studium psychologiczne młodych uciekinierów są elementami, które jednoznacznie sytuują Podzielonych wśród powieści dojrzałych i podejmujących problemy, na które nie odnajdziemy oczywistych rozwiązań. Nie da się ukryć, że dzieło Shustermana nie jest łatwe w odbiorze i pomimo braku krwawych scen, wstrząsa równie mocno, jak niejeden thriller skierowany do dorosłego odbiorcy – zwłaszcza, że możemy w Podzielonych odnaleźć także nawiązania do obozów koncentracyjnych, nazistowskich eksperymentów genetycznych i terrorystów-fanatyków.

„Proszę, bądź człowiekiem.”

Podzieleni to powieść niezwykła nie dlatego, że została świetnie skonstruowana i dobrze napisana, ani też nie dlatego, że rzesze krytyków pochlebnie oceniło talent Neala Shustermana, autora m.in. Skinjacker Trilogy. Podzieleni przede wszystkim poruszają odbiorcę, dogłębnie i niezaprzeczalnie zmuszając do konfrontacji z zagadnieniem wolności, istoty życia i człowieczeństwa. Autor stworzył przerażającą wizję świata, w którym życie nastoletniego dziecka jest mniej warte od życia płodu. W inteligentny i dający do myślenia sposób odwrócił o 180 stopni obecny problem sporów etycznych i moralnych dotyczących aborcji, prezentując rzeczywistość, w której rodzice mają prawo pozbyć się dziecka jak niechcianej rzeczy. Ponadto autor decyduje się na podjęcie trudnego i niedającego się jednoznacznie rozwiązać problemu, w którym nadrzędnym pytaniem będzie „czy człowiek ma duszę?” oraz tego, jak religia i społeczeństwo wpływają na naszą ocenę rzeczywistości. Czytelnik, poznając historię trójki dzieciaków skazanych na podzielenie, momentami ma ochotę wyć z rozpaczy, ponieważ nikt nigdy nie chciałby się znaleźć w tak absurdalnej sytuacji. Sama jestem wstrząśnięta wydźwiękiem historii i tym, jakie emocje we mnie wywołała – od przerażenia po zachwyt! Były takie momenty, w których mogłam tylko bezgłośnie krzyczeć, a w innych zapłakać nad losem bohaterów – wszystkie te uczucia wiązały się z siłą oddziaływania powieści, która nie daje spokoju na długo po skończonej lekturze. Czy polecam powieść Neala Shustermana? Byłoby grzechem postąpić inaczej! Dlatego też daję ocenę 6/6 i uważam, że oto otrzymaliśmy historię „z krwi i kości” – taką, która poruszy zarówno młodszego jak i starszego czytelnika!

tombraiderka009

I znowu zmiana daty premiery na 30.10.2012, czyli to dziś premiera Razz

Ale ciekawe, czy już książka pojawiła się w księgarniach. U mnie w Empiku wątpię, ale warto sprawdzić, więc obczaję sobie niedługo Very Happy

Cassin'89

Tak jeszcze co do lektury tej książki, to przypomniałam mi się ona bardzo, gdy ostatnio oglądałam film "Nie opuszczaj mnie" (Never Let Me Go) z 2010 roku. Fabuła to nie kalka, ale koncepcja jest bardzo zbliżona (choć nie dzieje się w antyutopii to powstała na podstawie książki SF, ale lekkiej).
Gdyby nie wcześniejsza lektura "Podzielonych" (i może gdyby nie Andrew Garfield w obsadzie) nie przeżywałabym chyba aż tak mocno tego filmu.

W każdym razie polecam Wink

Gra też tam Keira Knightley (pierwszy raz widziałam ją w roli mniej pozytywnej bohaterki) oraz Carey Mulligan (znana fanom ekraznizacji powieści Jane Austen).

Tirindeth · 30.10.2012

patusia.dorota

To książka, której i okładka i opis mnie zaintrygowały, bardzo chciałam ją przeczytać, ale o niej zapomniałam. Teraz widzę ją znowu z zapowiedziach i znowu mam wielką ochotę, by ją przeczytać. Tirindeth świetna recenzja, jeszcze bardziej mnie zachęciłaś do przeczytania, czuję, że książka przypadnie mi do gustu.

MUlka

dorzucę swoje dwa grosze Smile

Genialna.
Emocjonująca i dająca wiele do myślenia. Świetnie zarysowane postacie i bardzo realistycznie przedstawiony świat.

Sama idea "podzielenia" nie była dla mnie zrozumiała od samego początku, chodzi oczywiście o względy etyczno-moralne: rodzice dokonujący tzw "aborcji wstecznej"? to do mnie nie chciało i nigdy nie przemówi. Dziecko to odpowiedzialność i z jednej strony państwo zobowiązuje rodziców do opieki nad podrzutkiem a z drugiej, pomaga im w pozbyciu się odpowiedzialności jaką jest nastolatek. Czy ci wszyscy ludzie są czymś otumanieni? Nie mogłam zaakceptować ich decyzji. I to w sumie jedyna sprawa jaka w książce wydawała mi się absolutnie nierealna - bo choć jesteśmy tylko ludźmi, nie aniołami, to dla mnie dziecko jest świętością - bez dwóch zdań.
Co do stworzenia takiego prawa, to już lepiej - wystarczy, że pomyślę o stanie naszej służby zdrowia i od razu widzę, jak przeszczepy by ją "uzdrowiły", rozwiązałoby to jej wszystkie problemy. Przecież każdy chce być zdrowy i dopóki nie zdaje sobie sprawy z tego jakim kosztem to zdrowie uzyskuje ma spokojne sumienie. To bardzo logiczne i wiem, że potrafiłoby to przemówić do wielu i w tym świecie przemówiło Sad

Na koniec dodam, że od "Igrzysk Śmierci" nie czytałam tak dobrej książki o dystopijnej tematyce, dokonała czegoś u mnie bardzo rzadkiego, a mianowicie wycisnęła mi łzy z oczu. Nie wiem czy sięgnę po kontynuację - kusi mnie bohater z opisu, ale przeraża zagłębienie w temat handlu organami. Obawiam się, że książka może być bardziej sensacyjna i przez to w moich oczach historia straci tą świeżość i polot. No ale nim stanę przed tą decyzją już teraz gorąco zachęcam do spotkania z trójką niesamowitych, młodych ludzi - którym przyjdzie walczyć o swe ciała i dusze - o prawo do istnienia.

ven_detta

Ajj, MUlka teraz przez Ciebie znowu mam ochotę na tą książkę Very Happy

Z tego, co widzę, to będzie mocna lektura...

MUlka

Fajna jest - czytaj Smile

Najbardziej podoba mi się w niej to, że autor praktycznie nie wymusza na czytelniku opinii. Oczywiście jest mnóstwo emocji, pytań, postacie fajnie się rozwijają, mamy spojrzenie na sprawę z trzech bardzo różnych pozycji, ale chodzi o to, że sama sprawa podzielenia nie jest sprawą łatwą. Autor pokazał dwie strony medalu, wydaje mi się, że potraktował temat sprawiedliwie. Poprzez ciekawe dialogi, rozmyślania, wydarzenia daje czytelnikowi czas na zbudowanie sobie własnej opinii o tym czy jest to czyste zło, czy może zło konieczne. Nie rzadko - kiedy już ma się sprawę poukładaną, coś się dzieje i trzeba jeszcze raz wszystko przemyśleć Smile

Bo to, że dzielenie dzieci na części zamienne jest bezspornie złe - to jasne, ale kiedy tobie przydarzyłby się wypadek i twoje życie mógłby uratować fragment Podzielonego, to czy łatwo byłoby odmówić ? Chęć przetrwania to silny bodziec, prawdopodobnie najsilniejszy. Tak się składa, że Podzieleni to też ludzie i również go odczuwają.
A sama idea dzielenia to tylko wierzchołek góry lodowej, bo jak wiadomo w obliczu śmierci człowiek rozmyśla o wielu ważnych rzeczach, o Bogu, o duszy, o świadomości ... jest ciekawie.

ps: Sporo suspensu, delikatny romansik, ciekawa narracja, bo w trzeciej osobie, w czasie teraźniejszym. Całkiem jakby oglądało się film, nie za wiele opisów - gładko i na temat - no i świetna oprawa Smile

.

Cassin'89

Chętnie zobaczyłabym kiedyś ekranizacje tej powieści Wink

Chociaż troszkę podobnie się czułam oglądając jakiś czas po lekturze "Never Let Me Go" - tam też bohaterowie są zmuszeni aby oddać swoje organy. Tylko tam akurat jest taki troszkę miłosny trójkąt - ale ogólnie chyba nie przeżywałabym tak tego filmu, gdyby nie wcześniejsza lektura "Podzielonych"

tombraiderka009

ven_detta

Jakiś czas temu również przeczytałam książkę i nie pozostaje mi nic innego jak dołączyć do fanów historii i podpisać się pod wszystkimi pochlebnymi opiniami Wink

"Podzieleni nie odchodzili z hukiem - nie odchodzili nawet z płaczem. Odchodzili w ciszy, która towarzyszy płomieniu świecy gaszonej palcami."*

Kilka słów ode mnie Smile

Przede wszystkim zgadzam się z MUlką, co do samej idei podzielenia dzieci - kompletnie do mnie nie przemawia, to była jedyna sprawa, której po prostu nie mogłam ogarnąć rozumem w całej książce. Dla mnie to dalej pozostaje abstrakcją :/ Mimo to, nie uważam tego za minus, bo autor poparł tą teorię naprawdę logicznymi, racjonalnymi argumentami, tak, że wszystko układa się w spójną całość, której nie można nic zarzucić. Po prostu dla mnie to już zbyt duży pragmatyzm ze strony społeczeństwa, ale kto wie? Nie wiem jak będzie wyglądała przyszłość Wink

Od momentu decyzji o Podzieleniu, historia bohaterów zamienia się w jedną wielką podróż. Znalazłam tu podobieństwa do Metra 2033 - pomijając już ten cały ponury klimat, chodziło bardziej o osobliwe postaci, jakie bohaterowie spotykają na swojej drodze. A jak ich losy splatają się i wpływają na siebie, zupełnie nie można przewidzieć co się za chwilę wydarzy - mistrzostwo na poziomie Michaela Granta! Wink

Ile razy myślałam już, że rozgryzłam intrygę, okazywało się, że jednak nie Razz

Dałam się totalnie wodzić autorowi za nos, często też zmieniałam zdanie na temat różnych sytuacji, w zależności od perspektywy.

Nie byłabym sobą, gdybym nie wspomniała też o samych bohaterach Very Happy

Bardzo podobała mi się narracja z 3 różnych punktów widzenia, wzbogacona jeszcze o krótkie rozdziały z perspektywy osób napotkanych po drodze. Dzięki temu historia wydaje się bardziej zróżnicowana, a bohaterowie świetnie nakreśleni. Każdego cechuje co innego, każdy wnosi swój własny bagaż doświadczeń do historii, ma zupełnie inny tok rozumowania, a jednocześnie wszyscy są tacy ludzcy. Bardzo polubiłam Connora za te jego ludzkie, nieprzemyślane odruchy, a Risę za to, że zawsze była praktyczna i twardo stąpała po ziemi.

Carvel

Muszę koniecznie przeczytać! Ostatnio widziałam w E.Leclercu za 32.90 bodajże, ale zbrakło mi funduszy -,- Mam nadzieję, że moja psychika to wytrzyma, bo mam na "Podzielonych" niezłą chrapkę. PB w ten weekend ogłasza konkurs, w którym można wygrać książkę Smile

Mira

Wowow.

Genialne!

Może zacznę od tego, co sprawiło, że w ogóle się zainteresowałam tą książką. Otóż Lenalee w naszej forumowej zabawie podała cytat z niej, który mnie zarazem zachwycił i zszokował... W sumie na tym dokładnie polegają "Podzieleni". Razz

W każdym razie z niecierpliwością czekałam, aż tytuł zostanie odgadnięty, żebym mogła dorwać książkę, która tak rozpaliła moją ciekawość. Very Happy

I dłuugo będę wdzięczna Lenalee za podanie tego właśnie cytatu. Smile

Książka jest świetna. Nie sądziłam, że w temacie antyutopii i tym podobnych (kiepska jestem w określaniu gatunków, więc wybaczcie ogólniki) jest jeszcze coś, co może mnie aż tak zadziwić. Very Happy

Nie uważam się za eksperta, ale ta książka jednak jest dla mnie pewną nowością (chociaż ona sama do nowości nie należy).
Pomysł autora - fenomenalny i całkiem nieźle wykonany. Spodziewałam się wiele (bo - jeżeli zerknęliście do tematu z zabawą, o której mówiłam - przyznacie, cytat jest mocny Wink

). I nie zawiodłam się! A w trakcie czytania miałam wątpliwości, czy ciąg dalszy sprosta moim oczekiwaniom, podczas gdy działo się coraz więcej i nie wiedziałam, jak to się skończy. ;p
I właśnie plusem tej książki jest to, że dzieje się duuużo! A do tego tempo czytania jest niesamowite, naprawdę wciąga, nie potrafiłam odłożyć od chyba dwusetnej strony do samego końca ani na moment. Razz

Laura.

Pozwolę sobie wkleić swoją recenzję Wink

Książki antyutopijne przeżywają już od jakiegoś czasu swoje przysłowiowe "pięć minut". Dla jednych jest to o te pięć za długo, drudzy podchodzą do tego tematu obojętnie, a trzeci mają nadzieje, że na chwilowej popularności się nie skończy. Jeśli miałabym teraz wybrać, którą opcję wybieram, bez zastanowienia pobiegłabym do ostatniej grupy, pełnej takich samych jak ja, wielbicieli nieciekawych obrazów przyszłości (ale tylko na papierze! Smile

) Z powieściami antyutopijnymi jest taki problem, że na okładce każdej z nich trzeba umieścić porównanie do innych, lepiej już sobie "radzących", książek jak "Gone" lub "Delirium" i - obowiązkowo - do Igrzysk Śmierci. Widać bez wzmianki o emocjach towarzyszących czytaniu, podobnych jak przy powieściach Collins, nie ma co się brać za redagowanie polskiej okładki Smile

O ile jednak w wielu przypadkach porównanie to ma sens (jak np.: w "Labiryncie Śmierci"), tak w wielu, delikatnie mówiąc, jest ono mocno na wyrost (jak w "Dobranych"). Z ulgą mogę jednak napisać, że książka Shusterman'a zdecydowanie nie podzieliła takiego losu jak ta Ally Condie.
Connor, Risa, Lev - trójka, która na pozór różni się wszystkim. Chłopak z problemami w szkole, który nie zawsze potrafi utrzymać swoje nerwy na wodzy, ambitna dziewczyna z domu dziecka, trzynastolatek wychowany w dużej, bardzo religijnej rodzinie. Jedynym wspólnym ogniwem łączącym te postacie, jest niezbyt fortunny na te czasy przedział wiekowy, w którym się znajdują i ich opiekunowie, podejmujący decyzje, które wydają się dla współczesnego czytelnika nieprawdopodobne. Neal Shusterman stworzył świat, w którym problem aborcji i przekazywania organów jest rozwiązywany całkiem inaczej niż jest to nam znane obecnie. I tak osoba będąca w wieku trzynaście-osiemnaście lat, może z pełną akceptacją społeczeństwa zostać oddana przez prawnych opiekunów do tzw. podzielenia. Czy może być coś lepszego i bardziej wzniosłego od "podzielenia" się z innymi ludźmi swoimi organami, oddanie ich tym którzy "bardziej" ich potrzebują bo np.: będą mogli osiągnąć dzięki nim więcej, niż my pokazaliśmy, że będziemy w stanie przez te kilkanaście lat życia? Według tego antyutopijnego społeczeństwa na pewno nie. Wiadomo jednak, że od każdej reguły zdarzają się wyjątki, nawet w tak "uporządkowanym" świecie jak z "Podzielonych" - Connor, Risa i Lev, to jak się okazuje, tylko niewielka część "dzieciaków", która się do nich zalicza. Z biegiem akcji, okazuje się jednak, że nie tylko niektórzy z nastolatków nie zgadzają się ze swoim "szlachetnym" wyrokiem, ale można też odnaleźć wielu dorosłych, niekoniecznie z krystaliczną przeszłością, którzy buntują się i po cichu, lecz sukcesywnie walczą z ustanowionymi prawami. "Podzielonych" świetnie ilustruje jedne z cytatów - "Co było gorsze zastanawiała się często Risa - mieć dziesiątki tysięcy niechcianych dzieci, czy też po cichu sprawić aby się nie narodziły? W różne dni Risa miała różne odpowiedzi". W książce Shusterman'a nie ma gotowych odpowiedzi. O ile każdy z czytelników po przeczytaniu opisu na okładce założy, że wizja takiej przyszłości jest okropna i niedopuszczalna, o tyle nie da się jasno odpowiedzieć, który z bohaterów miał najwięcej racji w swoim postępowaniu i kto zdaje się być w gorszym położeniu - na różnych etapach czytania mamy różne (czasem wręcz całkowicie odmienne) odpowiedzi, które ulegają zmianie nawet po odłożeniu książki na półkę.
Jeśli głównym celem powieści antyutopijnych jest pokazanie nieciekawej, wstrząsającej przyszłości, tak aby czytelnik po skończeniu książki nie powrócił od razu do naszej, w tym przypadku, cudownej teraźniejszości, leszcz został jeszcze przez chwilę w tym gorszym, dającym do myślenia świecie, to "Podzieleni" Neal'a Shusterman'a spełniają ten warunek w stu procentach. Samą akcję książki warto podsumować cytatem, który wypowiada jedna z bohaterek powieści - "(...)ludzie nie są wyłącznie dobrzy albo źli. Wkraczamy i wychodzimy z krainy ciemności i światła przez całe nasze życie." - jak widać świetnie sprawdza się on nie tylko w odniesieniu do literatury, ale też i naszego codziennego życia.

tombraiderka009 · Wysłany: Nie 11:12, 30 Mar 2014 Temat postu:

Historia Connora, Risy i Leva była porywającą, interesującą, niepokojącą, ale i szczęśliwą przygodą. Początek książki zaczął się naprawdę ciekawie i emocjonująco; ani jedna kartka nie nudziła. Każdy rozdział wchłaniałam.
Ostatnie rozdziały były zadziwiające i wprawiające mnie w osłupienie. Na szczęście dobrze skończone. W miarę.

Bardzo się cieszę, że Podzieleni ma swoją kontynuację, którą, mam nadzieję, Papierowy księżyc będzie kontynuował. Jestem strasznie ciekawa tego, co się wydarzy w drugim tomie. 10/10

Uskocha

Szkoda ze nie ma innych częsci ;c