2. Morze Potworów

sujeczka

Siódma klasa była dla Percy'ego Jacksona wyjątkowo spokojna. Żaden potwór nie przedostał się na teren jego nowojorskiej szkoły. Ale kiedy niewinna gra w zbijanego z kolegami z klasy zmienia się w śmiertelną rozgrywkę z brutalną bandą olbrzymów-ludożerców...
sprawy przyjmują paskudny obrót. Niespodziewana wizyta Annabeth, przyjaciółki Percy'ego, oznacza kolejne złe wieści: magiczna granica broniąca Obozu Herosów została zniszczona przez truciznę podrzuconą przez tajemniczego wroga. Jeśli lekarstwo nie znajdzie się na czas, jedyna bezpieczna przystań dla herosów przestanie istnieć.

W porywającym, dowcipnym i cieszącym się ogromną popularnością dalszym ciągu opowieści rozpoczętej w Złodzieju pioruna Percy wraz z przyjaciółmi musi udać się w rejs po Morzu Potworów, aby ocalić obóz. Najpierw jednak odkryje szokującą rodzinną tajemnicę, która każe mu się zastanowić, czy to, że Posejdon uznał go za syna, jest zaszczytem czy okrutnym żartem.

Mc.Readeer.

przeczytałam ostatnio drugą część i bardzo fajna ;D.
kuurde. . mam coś takiego, że od początku jakiejś książki sfatam różnych bohaterów ;p.
tu np. Annabeth i Percy mi pasuje . a wam ? Very Happy

>
i ciekawe ..
SPOILER
.. co będzie mieć w tej historii do powiedzienia ta cała Thalia . i czy będzie best friend czy największym wrogiem Perciego ??

Marx

Skończyłam czytać drugą część i się nie zawiodłam Very Happy

Tak samo dobra jak Złodziej, a może nawet i lepsza! Ciekawa jestem ekranizacji Morza Potworów, jakby ktoś chciał pogadać o Percy`m to zapraszam : http://www.perseusjackson.fora.pl/ Smile

xamik

Przeczytałam część drugą i bardzo mi się podobała... zastanawiające jest zakończenie... teraz muszę się przejść do biblio i wypożyczyć 3 część (mam nadzieję, że jest)

Melancholia

podobało mi się, chociaż z zasady nie przepadam za drugą częścią cyklu :)ale tu jest inaczej.. Smile

Tyson jest świetny, takie duże dziecko ;D
Próbowałam sobie wyobrazić Grovera w sukni ślubnej.... hm... wygląda nieźle ;P

Nerezza

Najsłabsza część całej serii. Zmusiłam się, żeby ją dokończyć. Była krótka i dość... nieciekawa. Szkoda. :<

patusia.dorota

Najbardziej w tej części podobały mi się wyspy, zaskoczyły mnie syreny, czemu wyglądały jak ptaki? Syreny to syreny! Razz

Morze Potworów mi się podobało, a zakończenie ciekawe, tego sie nie spodziewałam, będzie się działo, niestety w mojej bibliotece nie ma trzeciej części (jest czwarta :S) muszę ją kupić i szybko przeczytać. Very Happy

q1a1z1w2

Ta część podobała mi się bardziej jak pierwsza. Ale coraz bardziej mam wrażenie, że autor troszkę za bardzo inspiruje się Harrym Potterem..

Nerezza

q1a1z1w2

Chejron - Dumbledore, te jego mądrości i cała jego postać
Percy - odważny chłopiec wychowujący się w niewiedzy - Harry
Annabeth - inteligentna przyjaciółka, mająca zawsze plan - Hermiona
I tu spoiler : przepowiednia dotycząca Perce'go , to odrodzenie się Kronosa, Luke - zdrajca, robiący wszystko, aby Kronos wrócił. Te podziały, że część odeszła do Luka, część została "po właściwej stronie".

kada113

Oj, jak przeczytasz do końca serię, to nie będziesz miała wątpliwości, że ta seria tak naprawdę niewiele przypomina Pottera. Uwierz, zwłaszcza ta największa przepowiednia, o której się tyle mówi Smile

Nerezza

q1a1z1w2

Zaczynam 5 część i rzeczywiście coraz mniej zajeżdża Potterem.

kaniejka

Premiera z okładką filmową 16-08-2013[/img][/list]

patusia.dorota

Nie wiedziałam, że nie wstawiłam jeszcze recenzji, czas to nadrobić Smile

________________________

„Ty, Percy... ty jesteś po części bogiem, po części człowiekiem. Żyjesz w obu światach. Oba mogą ci zrobić krzywdę, ale i ty możesz wywrzeć wpływ na oba. To czyni herosów wyjątkowymi. Niesiesz nadzieje ludzi do królestwa nieśmiertelnych. ”

Gdy słyszę słowo „morze” zaraz przed oczami pojawia mi się spokojna morska toń, bezchmurne niebo, ciepło i miłe wakacje na plaży. Jednak wszystko diametralnie zmienia się, gdy do bezpiecznego wyrazu dołącza inny, mniej spokojny kolega. Razem formują tytuł powieści Ricka Riordana „Morze potworów”. Z czym kojarzą mi się te słowa? Ze świetną zabawą, mile spędzonym czasem i historią pełną humoru. Tak właśnie tak, to wszystko znalazłam w drugiej części serii „Percy Jakson i Bogowie Olimpijscy”.

„Mama(...) lubi obchodzić specjalne okazje, przygotowując niebieskie jedzenie – jakby w ten sposób udowadniała, że wszystko jest możliwe. Percy może skończyć siódmą klasę. Gofry mogą być niebieskie. Takie drobne cuda.”

Percy’ego w nocy budzi dziwne sen, widzi swojego kumpla, satyra w sukni ślubnej, jakby tego było mało jego przyjaciele przed kimś ucieka, czy Groverowi coś grozi? Jak pewnie pamiętacie z poprzedniej powieści, wyruszył on misję poszukiwać boga Pana, jak na razie żaden z satyrów nie wraca z misji żywy, jednak to właśnie Grover chciał wszystko zmienić. Jak sobie poradzi?
Sen zdekoncentrował Percy’ego, a właśnie zaczynał się ostatni dzień szkoły, pierwszy rok, kiedy nie wyleciał. Liczył, że wytrwa do końca dnia,.. Jednak spokój nie trwał długo. Podczas lekcji w-fu Percy, razem z nowym przyjacielem Tysonem, grał o własne życie. Jakby to nie był dostateczny kłopot, mama nie chcę mu powiedzieć, dlaczego nie może wrócić do obozu herosów. Co dzieje się w obozie herosów? Jakie niebezpieczeństwo czeka na Grovera? Czym jest Morze Potworów?

Nie będę ukrywać, że seria o Percym Jacksonie należy do moich ulubionych. Każdy tom, dzięki nawiązaniom do mitologii greckiej, jest dla mnie ogromnie ciekawy. Tym razem największym niebezpieczeństwem okazała się wyprawa po Morzu Potworów. Wody te mogliście poznać podczas czytania „Odesei” Homera. Widać, że autor w dużej mierze się na niej wzorował. Właśnie dlatego, zaraz po przeczytaniu „Morza Potworów” sięgnęłam po „Przygody Odyseusza” Jana Parandowskiego. Dzięki temu porównałam motywy i historie. Powiem szczerze, że druga pozycja mnie nudziła, może w sporym stopniu przez to, że była dość ciężko napisania, jakoś tak przestarzale. Czułam, że odbiega od innych książek, które czytałam, jednak nie żałuję, że ją skończyłam. Pierwsza zaś pisana prostym, młodzieżowym językiem pochłonęła mnie. Znów to napiszę, uwielbiam książki Ricka Riordana. Co poradzę? Uwielbiam ich humor, przygody i połączenie starożytności i współczesności.

„Układy rodzinne są zawsze skomplikowane, a układy rodzinne nieśmiertelnych są nieskończenie skomplikowane. Czasami jedynym, co możemy zrobić, jest przypomnienie komuś o pokrewieństwie na dobre i na złe...”

Ta część, jak każda kolejna zawiera motywy, które poznaliśmy w pierwszej części serii, a mianowicie zły plan Kronosa, władca ten próbuje powstać, wrócić do naszego świata i przejąć władze. Pojawia się na temat naprawdę dużo, jednak nie jest tematem przewodnim. Akcja głównie skupia się wyprawie Percy’ego i ratowaniu obozu, jednak wspomniana powyżej kwestia w cale nie umyka, nie jest zapominana. Oba zdarzenia toczą się jakby dwutorowo, czasem przeplatają, czasem rozwidlają, dlatego tak bardzo podoba mi się ta historia.

„Wszelkie próby zabójstwa spotkają się z najsurowszą karą – pozbawieniem prawa do konsumpcji słodyczy przy wieczornych ogniskach przez tydzień! Do rydwanów! ”

Nową postacią w serii, która przez smój czarny humor często mnie bawiła był Tantal, znany w mitologii jako postać, która przechytrzyła bogów. Muszę powiedzieć, że facet był szalony, a do tego rozprowadzał wokół siebie taki mroczny klimat, lekko złowrogi. Świetnymi scenami były te, gdy uciekało przed nim jedzenie.
W „Morzu potworów” pojawiła się również inna, bardziej przyjazna i niewinna postać, Tyson. Chłopak w tym roku został przyjacielem Percy’ego. Był ogromny, miał wielkie recę i lekko mówiąc był dziecinny, jak na swój wiek. Ale było w nim coś jeszcze, jakby pochodził nie z tego świata.

Oczywiście, jak to ja, musiałam o czymś zapomnieć. Zaznaczyłam sobie to nawet w książce, a nie wspomniałam. Już to nadrabiam. Bardzo spodobał mi się fragment o Centrum Odnowy Biologicznej Madame Kiti. Od razu wiedziałam, że jest z nią coś nie tak, ale urzekła mnie swoim charakterem. Od razu skojarzyła mi się scena z filmu, nie wiem dokładnie jakiego, ale właśnie coś z Odyseją. Tak samo pozytywnie zadziała na mnie Meduza w pierwszej części. Lubię takie niecodzienne postaci.

Podsumowując Rick Riordan jak zwykle pozytywnie mnie zaskoczył. Znów czułam się tak, jakbym książkę czytała pierwszy raz. Jedynym minusem według mnie, były początkowe fragmenty, powoli się rozwijały. Jednak przy tej serii wszystko potrafię wybaczyć. Autorowi dziękuję za mile spędzony czas, a jeśli Was zaciekawiłam to zapraszam do lektury.
Ocena: świetna

Nerezza

Nowa okładka. Smile

Ciekawostka jest taka, że okładki razem tworzą większy obrazek:

patusia.dorota

Moim zdaniem są niesamowite, choć starą wersję również lubię. Wink

Ciekawi mnie, jakie obrazek stworzą wszystkie. Wink

Alyssa

Ehmmm...
ta okładka drugiej części przypomina mi "Attack on Titan" :O (takie anime xD)
ale fajnie, że tworzą całość Very Happy

ciekawa jestem jak wygląda ta z 3? Very Happy