1. Złodziej pioruna

IWannaKissYou

Film obejrzałam i bardzo mi się podobał, jednak mimo, że uwielbiam takie tematy, jakoś nie mogę się zabrać za zaczęcie czytania tej książki ;/ Leży u mnie na półce z biblioteki ponad miesiąc a jakoś mnie nie korci ... Sad

Lilianne

Ja tą książkę przeczytałam i niestety nie mogę powiedzieć, żeby mnie zachwyciła. Taka przeciętna :/ Jest parę fajnych momentów, ale i tak nie jestem jakąś wielką fanką. Po prostu nie mój styl. Wolę bardziej poważne, realistyczne książki. Chociaż i tak przeczytałam kolejne części xD Jak już zaczynam serię to chcę ją skończyć Wink

Porównując Złodzieja Pioruna do innych części stwierdzam, że ta 1 jest według mnie najlepsza Very Happy

ven_detta

Na początku, po pierwszej części miałam podobne odczucia co Lilianne, ale z każdą częścią było coraz lepiej (może poza 2., bo ta było moim zdaniem gorsza Razz

). A na koniec, nie wiem jakim cudem, pokochałam tą serię tak bardzo, że nie mogę się doczekać kontynuacji Wink

Marta7

Ja tylko obejrzałam film, ale zobaczę może jakoś dorwę się do książki, bo teraz raczej mnie nie korci Smile

Lilianne

Ja właśnie nie oglądałam filmu Confused

Zawsze zaczynam od książek. Może i nie jestem bardzo zachwycona Percym, ale i tak chcę obejrzeć Very Happy

Kokish

Skąd się dowiedziałam o Percy'm? Na polskim oglądaliśmy ekranizację. Jak to ja, nie mająca co czytać, sięgnęłam po książkę. I wpadłam. Humor, mitologia i przygoda.

Ola123

Cała seria jest na prawdę super :>
Mimo, iż przeczytałam dopiero 2 tomy to jestem zachwycona Smile

emmllaa

Film nie przypadł mi do gustu co powiedzieć nie podobał mi się. A książki nawet nie czytałam..... :#

kada113

Melancholia

Czytałam i podobało mi się... Chociaż można było przewidzieć, że Percy jest

Agnnes

Naczytałam się jaka ta seria jest fajna, jaka zabawna, wciągająca, a już na pewno lepsza od filmu. Film oglądałam dawno temu, nie był zły, książkę czytałam w tamtym roku, nie była zła, ale przez znajomość filmu niczym mnie nie zaskoczyła, trochę nudziła, na pewno nie wciągała no i nie doszukałam się tu tego humoru, na który tak liczyłam. Nie nastawia mnie to zbyt zachęcająco do kolejnych części. Może kiedyś.

Nerezza

Ogromny mam sentyment do tej serii. Ja też czytałam po filmie, ale nie pamiętałam już o czym był film, więc bardzo mi się spodobało. ;3 Chociaż po kilku latach, już z tego wyrosłam, to wspominam z przyjemnością. 8D

kada113

Widzieliście - [link widoczny dla zalogowanych] ?

Śliczne okładki!

q1a1z1w2

Najpierw obejrzałam film, ze względu na Logana tam grającego. Film mi się naprawdę spodobał więc postanowiłam przeczytać książkę.
I żałuje, że zrobiłam to w tej kolejności, bo cały czas porównywałam, mimo że film jest zupełnie inny.. Chociaż książka wyjaśniła mi kilka spraw.
Czytało się całkiem przyjemnie i szybko, wciągnęła mnie na tyle, że przeczytałam w kilka godzin. Bardzo ciekawa tematyka, inna. Bogowie, herosi przedstawieni w czasach teraźniejszych. Rozwalił mnie Ares jako motocyklista
Nie podobał mi się fakt, że główni bohaterowie mają po 12 lat. Trzech dwunastolatków podróżujących samotnie po Ameryce, w poszukiwaniu pioruna ? A w dodatku walczy z bogiem i wygrywa ! Dla mnie to było trochę śmieszne.
Ale generalnie fajna , przyjemna książka. Idealna aby się rozluźnić , oderwać od rzeczywistości. ;]

kada113

Przecież Riordan tak kreował bogów, żeby nie wyszli na nieomylnych i najlepszych pod słońcem. Dlatego taki był wynik tego pojedynku - żeby pokazać, że wcale nie zawsze wygrywa siła Smile

Bianca

A ja byłam bardzo pozytywnei zaskoczona tą książką i w sumie, wiem że to dziwnie zabrzmi ale, mną Very Happy

bałam się, że wtrakcie czytania zorientuję się, że jestem za stara na takie książki. jednak mile zaskoczyłam samą siebie, gdy się zorientowałam, że czytam z zapartym tchem i że przeżywam świetną przygodę razem z percym, Annabeth i Grooverem Smile

U mnie na półce stoją dwie kolejne części i na 100% je przeczytam w najbliższym czasie Smile

marzycielka123

Nie oglądałam filmu, ale przeczytałam całą serię książek. Co prawda nigdy nie przepadałam za bardzo za książkami fantasy, ale postanowiłam spróbować. Nie pamiętam co prawda szczegółów, ponieważ książkę przeczytałam rok temu w wakacje. Najlepsze jednak jest to, że dzięki tej książce miałam dobre oceny z mitologi w szkole. Otóż wróciłam do szkoły, a tu co? Mitologia... Otóż warto wiedzieć, że większość rzeczy opisanych o bogach jest prawdziwymi faktami. Znaczy się, nie że prawdziwymi, ale takimi w jakie wierzyli grecy i rzymianie w dawnych czasach... Wszystko umiałam normalnie na lekcji, dzięki tej serii. Uważam jednak, że szkoda, że Percy nie był na końcu serii z tą dziewczyną. Jak ona się nazywała??? Miałam nadzieje, że będą mieli romans Smile

. Ja tam za Posejdonem nie przepadałam, ale... Ogólnie polecam serię.

kada113

Nerezza

A może chodzi o bardziej ciekawą RED? Very Happy

kada113

symtuastic

To najlepsza część całej serii.

"Wiesz co, ja wcale nie chciałem być osobą półkrwi..."

Już na lekcjach historii w szkole podstawowej uczymy się o dawnej Grecji. Wiążą się z tym mity i legendy, a przede wszystkim mitologia, czyli połączenie obu tych terminów, dzięki której możemy dowiedzieć się o istnieniu bogów, którzy dawniej osiadali na górze Olimp i sprawowali rządy nad poszczególnymi personami i miejscami. Jednym z podobnych do każdego z nas uczniów jest Percy Jackson. Wykryto u niego dysleksję i ADHD, przez co po każdym roku nauki w jednej szkole zostaje wydalany do kolejnej. Jak się jednak okazuje, te choroby są stwierdzane u każdego z herosów. Dysleksja występuje u nich, gdyż są przestawieni na grekę, natomiast ADHD pojawia się poprzez rządzę walki - nie mogą usiedzieć w miejscu! Czym jest natomiast heros? Otóż jest to osoba półkrwi, dziecko śmiertelnika i jednego z bogów olimpijskich. Herosi otrzymują poszczególne dary charakterystyczne dla swoich boskich matek lub ojców. Podobnie do Percy'ego, te z pozoru złośliwe i nie przygotowane do życia dzieci zostają rekrutowane w szkołach na terenie całych Stanów Zjednoczonych, gdzie obecnie została przeniesiona siedziba greckich bogów. W przypadku głównego bohatera Złodzieja pioruna, jeden z nauczycieli uczący jego klasę historii, okazuje się być głównym zarządzającym, który zajmuje się rozwojem nowych herosów.

Dzieciaki po uświadomieniu im tego, kim są i jakie jest ich zadanie, zostają zawiezieni na obóz letni, gdzie odkrywają swoje dary i talenty, a następnie ćwiczą, aby je rozwijać. Albowiem każdy z nich prędzej czy później otrzyma misję, którą ma wykonać dla swojego rodzica bądź też dla dobra olimpijskiego ogółu. Wielu herosom nie udaje się dożyć wieku dorosłego, bo zwykle giną przy wyruszaniu w podróż na wykonanie tegoż zadania. Wszyscy zakładali, że to samo stanie się z Percy'm, jednak... Po przyjeździe na miejsce obozowiska sam pokazuje własne zdolności, o których do tej pory nie miał pojęcia. Włada on wodą, może rozmawiać z istotami, jakie w niej zamieszkują, a jeśli tego byłoby mało, wchodząc do strumyka pozostaje suchy i może w nim swobodnie oddychać. Otulony rześkimi kroplami wody zostaje również uzdrowiony z ran, jakie zostają mu zadane. Dzięki ujrzeniu tych zjawisk nikt nie ma wątpliwości, że dotąd nieokreślony Percy jest synem jednego z bogów z Wielkiej Trójki, na którą składa się: Hades, Zeus i Posejdon. Główny bohater okazuje się być dzieckiem Pana Mórz. Fakt ten zostaje wykorzystany przy nadchodzącej wojnie wywołanej zaginięciem pioruna należącego do Zeusa. W związku ze zdradą, jakiej dokonał jeden z jego braci łamiąc przysięgę mówiącą o zakazie płodzenia kolejnych herosów, osądza o kradzież niczemu winnego Percy'ego. Chłopiec otrzymuje zadanie: musi odnaleźć zaginiony atrybut Pana Olimpu, aby uniknąć zagłady. Wyruszając na swoją misję postanawia wziąć ze sobą kopytnego Grovera, który jeszcze w szkole był jego najlepszym przyjacielem. Wybiera również dziewczynkę imieniem Annabeth, córkę Ateny - bogini mądrości. Mimo iż ich rodzice od wieków wykonują sprzeczne działania, dzieci wspólnie wychodzą naprzód przygodzie i narażając się na pewną śmierć, szykują się na spotkanie z bogami, jak również potwornymi stworami, których nie da się uniknąć...

Rick Riordan jako absolwent Uniwersytetu stanu Teksas z historii, wywiązał się rewelacyjne z zadania, jakim było napisanie tej książki! Rozpoczyna ona pięciotomowy cykl o nazwie Percy Jackson i bogowie olimpijscy. Autor przelał na kartki tych powieści całą pasję i miłość do postaci z mitologii greckiej, dlatego będzie ona niesamowitym dopełnieniem domowej biblioteczki dla każdego miłośnika przygód bogów - takiego jak ja. Przyznam, że gdybym wcześniej zapoznała się dokładnie z opisem książki i wzmiance o tym, że bazuje ona na pomyśle o bogach olimpijskich, to sięgnęłabym po tę pozycję znacznie wcześniej. Nie żałuję jednak, że zrobiłam to dopiero teraz i że w ogóle zechciałam przeczytać tę książkę. Od dzisiaj figuruje ona na liście moich ulubionych. Jest to literatura fantastyczna, którą porównałabym jakością do samego Harrego Pottera! Ilość przygód, jakie przydarzają się Percy'emu jest niezliczona, lecz dzięki temu cała książka staje się ciekawsza do odczytu. Jeśli jeszcze jej nie czytaliście, to musicie uwierzyć mi na słowo, że jest po prostu genialna! Pochłonęłam ją w dwa popołudnia, nie mogąc się od niej oderwać. Styl pisania pana Riordana był tak ciekawy i interesujący, że przewracanie kartek było dla mnie samą przyjemnością. Jedynym minusem był być może mój wewnętrzny brak wiary w to, że dosłownie wszędzie, nawet w zwykłym barze występowały przerażające potwory czyhające na życie podróżników. Wydawało mi się strasznie nierealne również to, że właśnie w miejscu obozu letniego młodych herosów nie pada deszcz czy śnieg, a ciągle występuje jednakowa, słoneczna pogoda. Mimo to z pewnością polecę tę książkę każdej osobie kochającej fantasy - uwierzcie, że warto, a spotkacie się z wieloma przerażającymi stworzeniami, takimi jak Meduza, a także niesamowicie ciekawymi, takimi jak centaury czy chimera!

patusia.dorota

„Wiesz co, ja wcale nie chciałem być istotą półkrwi.”

Pewnie znacie opowieści, a właściwie mity o greckich bogach, herosach, tytanach i innych niesamowitych postaciach. Zawsze wierzyłam, że to tylko bajki, że ludzie tłumaczyli sobie tak zjawiska, których nie potrafili pojąć. Jednak, co by było gdyby bogowie istnieli? Ale to jeszcze nie wszystko. A co gdyby nadal żyli w naszym świecie?

Zadania ukazania świata, w którym bogowie mają się dobrze, a po świecie nadal chodzą ich półboskie dzieci, herosi podjął się Rick Riordan. Stworzył on przezabawną, pełną akcji i niebezpieczeństw serię „Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy”. W tej recenzji chciałabym trochę więcej powiedzieć o pierwszej części pięciotomowego cyklu pt. „Złodziej Pioruna”.

„Czy ja jestem dzieckiem z problemami? Taa. Można tak powiedzieć.”

Jeszcze nie tak dawno Percy był zwykłym dzieckiem, no dobrze, może nie tak do końca zwykłym. Często wylatywał ze szkół, miał słabe stopnie, ciągle rozpierała go energia. Nauczyciele stwierdzili, że to objawy ADHD i dysleksji. Na domiar złego tam, gdzie pojawiały się kłopoty, był też Percy. W szkole nie miał zbyt wiele przyjaciół, właściwie jedynym był Grover, wysoki, niezdarny chłopak, który jak sądził Percy mógł nie zdać kilka klas. Chłopak wiele by dał, by zmienić swoje życie, jednak nie wiedział, że stanie się to tak szybko i niespodziewanie.
Na początku wakacji nasz bohater poznaje swój niezwykły sekret. Jest herosem, razem z mamą i Groverem(który okazała się satyrem) udają się do obozu, w którym tacy jak on mogą żyć bezpiecznie. Poznanie przez Percy’ego jego prawdziwej natury daje wiele odpowiedzi, jednak dodaje też ogrom pytań. Na domiar złego właśnie teraz na Olimpie wybuchł konflikt między najważniejszymi bogami, jaką rolę będzie miał w nim do odegrania Percy? Musicie doczytać sami.

„Prawdziwy świat jest tam, gdzie są potwory. Dopiero tam przekonujesz się, ile jesteś wart.”

Po wszystkich wstępnych wiadomościach muszę napisać, że uwielbiam mitologię i to od najmłodszych lat. Wszystkie bajki, opowieści, legendy zawsze czytałam z wielką przyjemnością i zachwytem. Zawsze były dla mnie ważne. Teraz sięgam po trochę dłuższe pozycje, jednak nadal najczęściej wybieram te, które są nadzwyczajne, czyli fantastyczne. Te dwa kryteria zadecydowały, że musiałam sięgnąć po „Złodzieja Pioruna”. Jestem już po przeczytaniu całej serii, dlatego od razu napiszę, że wszystkie książki są cudowne i znajdują się na liście moich ulubionych. Teraz postanowiłam, i w ramach odświeżenia serii, i w celu napisania recenzji, ponownie ją przeczytać. Powiem Wam, że znów książka zachwyciła mnie tak i jak i za pierwszym razem.

Pewnie zapytacie, co w niej takiego niezwykłego? Według mnie jest to jej lekkość, podejście do tematu z żartem i polotem. Książka zawiera również wiele akcji, dlatego czyta się ją z wielką ciekawością, co dalej się wydarzy. Dodam, że od pierwszej do ostatniej strony, nawet za drugim razem, nic mnie nie nudziło. Każda kartka, dzięki prostemu językowi, żartom i zabawnym wypowiedziom wywoływała u mnie uśmiech na twarzy. Postaci nawet w najniebezpieczniejszych momentach misji potrafiły powiedzieć coś, przez co nie mogłam zabrać z ust uśmiechu. Uwielbiam to w książkach pana Riordana.

Pisząc o tej lekturze, nie mogłabym nie wspomnieć również o powiązaniach z mitologią. Bogowie są tu przedstawieni, jak ludzie, specyficzne charaktery i zachowania, tak jak w mitologii. Podoba mi się, gdy autor wprowadza ich do książki na dłużej i zapoznaje z bohaterami, nie jako wspomnienia, ale przez osobiste spotkanie, dzięki temu oni też stają się większą częścią książki, ja mogę wtedy wyrobić sobie o nich własne zdanie. Uwielbiam również motywy nawiązujące do mitów, które jakby były połączone z głównych wątkiem książki. Moją ulubioną częścią jest rozdział zatytułowany „Odwiedziny w Centrum Krasnali Ogrodowych”. Gdy teraz o nim piszę, mam ponowną ochotę na jego przeczytanie.

Chciałabym też wspomnieć o bohaterach, których bardzo polubiłam(prawie bez wyjątków). Uwielbiam ich za ich naturalność. Autor nie tworzył ideałów, pokazał zalety, ale i wady każdego z postaci. Nikt nie jest idealizowany, choć herosi są odważni, zdarzają im się też cięższe chwile i muszą ratować się ucieczką. Nie można ich porównywać do Herkulesa, czy Achillesa, jednak ja i tak bardzo ich cenię.

„Morze nie lubi więzów”

Chciałabym więcej powiedzieć o Percym. Główny bohater jest cudowny, ja go o prostu uwielbiam. Jego żarty w każdej sytuacji, zachowanie, nie da się go nie lubić. Do tego jest świetnym narratorem, nie zamęcza czytelnika żadnych użalaniem się nad sobą, on nie poddaje się na pierwszej napotkanej przeszkodzenie, ale idzie dalej. A do tego jego pochodzenie, z jego tatusia też niezły gagatek.
W obozie herosów poznajemy też Annabeth, którą tak jak postać powyżej, uwielbiam. Córka Ateny, to już w samo w sobie u mnie plusuje, bo Atena jest jedną z moich ulubionych bogów. Ale to nie jej mama, mnie do niej przekonała. Dziewczyna jest jedną z najsilniejszych i najmądrzejszych bohaterek książek, jakie znam. Udaje osobę chłodną i nieugiętą, ale gdy się ja lepiej pozna nie da się, jej nie lubić. Los ciężko ją doświadczył, jednak potrafi czerpać radość z tego, co ma. Uwielbiam, gdy mówi do Percy’ego per Glonomóżdżku.

Na koniec chciałabym jeszcze wspomnieć o kilku sprawach. Po pierwsze nie sposób zapomnieć o świetnych tytułach rozdziałów. One same w sobie zachęcają do czytania. W tej części do moich ulubionych należy „Najwyższy władca łazienki”. Treść rozdziału idealnie pasuję do opisu, gdy tylko go czytam od razu pojawia mi się uśmiech na twarzy. Wspomnę również o okładce, która mi się podoba. Ukazuje ona jedne z najważniejszych miejsc książki i ogólny zarys fabuły, gdy na nią patrzę, od razu łączę różne małe elementy z opowieścią. Do tego grzbiet książki jest śliczny, bardzo żałuję, że posiadam tylko dwie części, razem muszą wyglądać prześlicznie.

Ogólnie książkę chciałabym jeszcze trochę powychwalać, ale czas kończyć. Jak pewnie się domyślacie "Złodziej Pioruna" zadziałał na mnie piorunująco. Lekka, zabawna, a do tego ma wątek mitologiczny to mieszanka wprost dla mnie stworzona. Uwielbiam ją i zawsze miło wspominam. Myślę, że sięgnę po nią nieraz.

Son Of Hades

Niedawno książkę poleciła mi moja dobra koleżanka. No cóż, nie zawiodłem się, bardzo mi się podobała. Zresztą, dzięki tej książce mam taki a nie inny nick na forum. Very Happy

A co do "Złodzieja Pioruna" to muszę powiedzieć, że świetnie się czytało, bardzo szybko. Ciekawa akcja i ciekawe postacie, to dodaje tylko smaczku i chęci na dalsze części.

Ebony

Skończyłam dziś w nocy i byłam zachwycona <3
Już dawno chciałam po nią sięgnąć, ale jakoś nie było nam po drodze. Ostatecznym impulsem było przeczytanie innej serii Riordana, która była cudowna. Nie żałuję. Humor, świetni bohaterowie, ładne przeplatanie się świata bogów z naszym i pędząca bez wytchnienia akcja - wszystko to można znaleźć w Percym. Z żalem odłożyłam na półkę pierwszą część i już nie mogę się doczekać kiedy druga wpadnie w moje łapki. Polecam *.*

CzęstoZamyślona

Moja ukochana część serii Very Happy

Tzn. generalnie spodobały mi się wszystkie tomy, ale ten jeden mnie urzekł na samym początku. Pamiętam, że czytałam go do prawie czwartej w nocy i dopiero rodzice musieli mnie zmusić do gaszenia światła, bo pewnie siedziałabym do samego rana.
Nawet, co u mnie dziwne, nie przeszkadzała mi forma pisania, czyli używanie pierwszej osoby, zamiast trzeciej w narracji.