Dar - Alison Croggon

Blood_

Mearad jest więźniem w zdesperowanej i pamiętliwej wiosce, mieszka tam od dziecka odkąd jej rodzina została zniszczona w czasie wojny. Nieświadoma, posiada potężny dar – dar, który czyni ją członkiem Szkoły Pellinor’a. Staje się to tuż po tym, jak odkrył ją Cadvan – jeden z największych Bardów Lirigonu, który ujawnia jej prawdziwe pochodzenie i niezwykły los. Teraz ona i jej nauczyciel, Cadvan, muszą przetrwać pościć i niepewną podróż przez czas i miejsce, gdzie mrok narzuca im walkę z terrorem, przenikającym z najgłębszych zakamarków innego świata.

Premiera: listopad 2011
Wydawca: wyd. Galeria Książki

Kate

Szczerze? Opis specjalnie mnie nie zachęcił... Ale pożyjemy- zobaczymy, a do listopada jeszcze kupę czasu. Smile

Rosemary

Jakoś mnie nie przekonuje, ani opis ani okładka nie pociągają mnie

Zuz@

W ogolnie nie mogę zrozumieć opisu ,więc chyba nie dla mnie ksiązka xD
Ale ta mapa w tle mi Śródziemie przypomina xD

MUlka

Zu szczerze nie dziwię się, że nie rozumiesz opisu - bo jest taki jakby ktoś go prosto z translatora wrzucił Wink

Jest to seria "Księgi Pellinoru" pierwsza część jest też znana pod tytułem "The Naming" tak była wydana w stanach - tomów jest 4ry i chyba na tym koniec.
W sumie nic nowego dziewczyna, sierota z pewnym darem dowiaduje się, że trzeba ocalić świat przed złem, ale najpierw musi nauczyć się korzystać ze swoich mocy itp itd
Nie mówię nie Smile

bo lubię takie historie [inny świat, zaginiona cywilizacja]- może poczekam na recenzje, a może przekona mnie fragment ... nie wiem z jakiego kraju jest akurat ta okładka, ale jak zostawią te to już jest plus - bo są bardzo ładne Smile

Cassin'89

Jak także nie mówię nie, ale raczej wątpię czy przeczytam.

MUlka

premiera 5 październik 2011 cena 39,90 - okładka oryginalna Smile

Oto epicka opowieść o Maerad i jej zdumiewającym, ale i niebezpiecznym Darze, niezapomniana historia dziejąca się w niezwykłej pradawnej krainie Annaru, legendarnym świecie, znanym dotąd niewielu. To jedna z najwspanialszych opowieści literackich
Maerad jest niewolnicą żyjącą w nędznym i okrutnym siole, do którego trafiła jako dziecko, po tym jak wojna zniszczyła jej rodzinę. Nie ma pojęcia, że dysponuje potężnym Darem, świadczącym o jej przynależności do Szkoły Pellinoru. Dopiero gdy Cadvan, jeden z wielkich bardów Lirigonu, odkrywa jej istnienie, wychodzi na jaw prawdziwe dziedzictwo Maerad i jej niezwykle przeznaczenie. Teraz wraz z Cadvanem, swym nauczycielem, musi odbyć niebezpieczną podróż poprzez czas i krainę pełną wrogich mrocznych sił, służących niewymownej, złowieszczej grozie.

Lenalee

A mnie opis bardzo zachęcił i na pewno przeczytam tę książkę. Razz

Opis sam w sobie jest zrozumiały, ale faktycznie jakby go ktoś do translatora wrzucił. Nie dziwię się Zuu, że nic z niego nie zrozumiała. No i nie jest on jakiś wybitnie oryginalny, ale i tak bardzo mnie zachęca, bo uwielbiam takie historie i jestem pewna, że jeżeli będę miała taką możliwość to na 100% zajrzę do tej książki. Wink

kada113

Bardzo spodobał mi się opis książki i mam na nią wielką ochotę Smile

nightmare

Ostatnio wzięło mnie na takie przygodówki, pewnie przeczytam, ale nie kupię, poczekam aż będzie w bibliotece.

Etnaya

Z pewnością kupię i przeczytam. Opis jest b. fajny, trochę mi przypomina Harryego Pottera. Okładka mi się podoba, chociaż szczerze mówiąc nie mam pojęcia dlaczego.

Lirra

Wydaje sie strasznie banalne... Raczej nie przeczytam.

Mariposa

Całkiem ciekawy opis. No i prawdopodobnie szykuje nam się romans z nauczycielem, tak jak w AW co bardzo mnie cieszy Very Happy

Tylko trochę droga, ciekawe ile ma stron?

tombraiderka009

Ja zrobię to samo co nightmare, czyli poczekam aż będzie w bibliotece. Może będzie ciekawa. Very Happy

zaszumiał_wiatr

Opis bardzo mi się podoba Smile

Ostatnio mam ochotę na takie fantastyczno-przygodowe książki, więc chętnie po nią sięgnę.

booki

„Droga ku przeznaczeniu”

Alison Croggon jest współczesną australijską poetką, dziennikarką, pisarką fantasy i dramaturgiem. „Dar” jest pierwszym tomem świetnie zapowiadającego się cyklu: „Księgi Pellinoru”

Powieść jest o Mearad, niewolnicy mieszkającej w okrutnym siole. Trafiła tam jeszcze jako dziecko, zaraz po tym, jak wojna zniszczyła jej dom i rodzinę. Żyje w cierpieniu. Musi ciężko pracować, jest bita. Od lat marzy o uwolnieniu, jednak nie poświęca na to zbyt wiele czasu, uważając, że jest to niemożliwe. Aż pewnego dnia spotyka Cadvana. Jest on jednym z wielkich bardów Lirigonu i pomaga jej w ucieczce. Wszystko zdaje się jakby przypadkiem, dopóki nie wychodzi na jaw dziedzictwo Mearad. Dziewczyna posiada wielki Dar i jest bardzo potężna, a raczej będzie, gdy jej moce się przebudzą. Wraz z Cadvanem wybiera się w niebezpieczną podróż, gdzie na każdym kroku czyha na nich, któraś z wrogich, mrocznych istot służących złu.

Mearad jako niewolnica nauczyła się, że nie może nikomu ufać i najłatwiej jest zastraszać kogoś niż dać się zastraszyć. Gdy poznajemy ją na początku, jest porywcza i dzika, nie wie nawet co to takiego kąpiel. Dotychczas musiała mieszkać w strasznych warunkach z innymi niewolnikami, a jej jedyną własnością była prosta lira. W trakcie podróży dziewczyna nabywa obycia i zaczyna myśleć jak cywilizowany człowiek. Ponadto w końcu odkrywa pewne emocje, które już dawno zostały w niej uśpione, takie jak radość i przyjaźń. Po ucieczce jej prawdziwe życie dopiero się zaczyna, a ona zaczyna poznawać siebie na nowo.

W podróży towarzyszy jej bard Cadvan. Jest potężny, spokojny i stanowczy. Początkowo można pomyśleć, że jest on równie uczuciowy jak skała, jednak jest to bardzo mylne stwierdzenie. Jest on bardzo dobrym i szczerym człowiekiem, ludzkie emocje, takie jak strach, cierpienie czy szczęście nie są mu obce. W trakcie wędrówki jego postawa ciągle się zmienia, przez co i my zaczynamy o nim inaczej myśleć. Im bliżej kresu książki, tym ta postać stawała się coraz bardziej ludzka i autentyczna.

Ta dwójka bohaterów należy do tych tak zwanych „dobrych”. Inne postaci spotykane na ich drodze także mają przypiętą etykietkę, która określa jacy są. Uważam, że był to minus tej pozycji, gdyż nie było w niej intryg, ani nic tego typu, a my mieliśmy wszystko podane jak na tacy. Większość bohaterów pojawiała się tylko na krótko, aczkolwiek i tak od razu było wiadomo do której grupy należą. W pewnym momencie Mearad wraz z Cadvanem przeprowadzali rozmowę na podobny temat, gdzie mężczyzna powiedział, iż zło i dobro jest trudne do rozróżnienia i stoi blisko siebie. Niestety w tej książce tego nie zaobserwowałam i uważam, że autorka powinna poczynić w tym kierunku jakieś kroki.

Jak już mówiłam nie mieliśmy do czynienia z intrygami. Lecz to nie jest jedyne czego zabrakło. Między innymi zaskakujące wydarzenia pojawiły się dopiero pod koniec książki, zaś zwroty akcji występowały bardzo rzadko. Plusem mógłby być pomysł na fabułę, jednakowoż nie został on należycie zrealizowany, więc co komu po samym pomyśle? Wydarzenia także nie następowały płynnie i szybko po sobie, a cała fabuła ciągnęła się mozolnie. Spodziewałam się wartkiej akcji po tej powieści, a dostałam jej całkowitą odwrotność, gdzie całość strasznie się dłużyła.

Zanik szybkości między zdarzeniami jest spowodowany przez zbyt szczegółowe opisy, które wyraźnie przeważały nad dialogami. Poza tym autorka nie potrafiła zaciekawić czytelnika, który czytał bez wielkiego zainteresowania o losach bardów. Pani Croggon posługuje się prostym, mało wyszukanym językiem, który mógłby się przydać, przez wzgląd na czas i miejsce akcji. Przez to, że pisała tak a nie inaczej, nie było zbudowanego klimatu pradawnej krainy, zwanej Annarem, gdyż czuło się jakby czytało się o czasach teraźniejszych.

Podsumowując miałam do czynienia z przeciętną lekturą. Fabuła nie była jej mocną stroną, wręcz obniżyła najbardziej moją ocenę. Postacie były całkiem ciekawe i dobrze wykreowane. Styl pisania autorki był zbyt prosty, jak na opisywane wydarzenia. Tak naprawdę, jednak najbardziej uderzył mnie opisowy charakter tej powieści. Miałam wrażenie, jakby autorka najbardziej skupiała się na przedstawieniu samego miejsca, nie zwracając szczególnej uwagi na fabułę. Oczywiście muszę przyznać, że Annar jest fascynującym miejscem, ale to nie tego się oczekuje po tego typu książce. Mimo tych wszystkich minusów sięgnę po kolejną część z pewnością, ponieważ na końcu (pod sam koniec, czyli ostatnie 50 stron) fabuła się rozwija i idzie w innym kierunku. Dopiero wtedy naprawdę się zaciekawiłam, przez co z chęcią zapoznam się z dalszymi losami głównych bohaterów. Niemniej przykro mi, gdyż nie mogę polecić tej pozycji nikomu kto poszukuje wartkiej akcji czy klimatycznej powieści. Uważam również, że i tak, jeżeli jest się zainteresowanym tematem, można spróbować samemu i przekonać się jaki naprawdę jest „Dar”.

Moja ocena 5/10

czekoladowa

Zastanawiałam się nad tą książką ale chyba jednak poczekam aż będzie w bibliotece Very Happy

Isztar

„I czyż nasze pieśni nie są lamentem opłakującym to, co zielone i piękne, co musi odejść niczym cienie na równinie, nie pozostawiając po sobie żadnych śladów?”

Dar, talent czy zdolność, to tylko kilka słów określających jedno – coś co potrafi jedna osoba a nie potrafi inna. Często jest obiektem zazdrości a czasem wręcz nienawiści. Każdy z nas ma do czegoś smykałkę, jedni potrafią pięknie pisać, inni cudownie śpiewają, a jeszcze inni mają talent do rysowania. Tylko od nas zależy czy nasz 'dar' będzie wykorzystany w 100%.

Maerad jest niewolnicą żyjącą w nędznym i okrutnym siole, do którego trafiła jako dziecko, po tym jak wojna zniszczyła jej rodzinę. Nie ma pojęcia, że dysponuje potężnym Darem, świadczącym o jej przynależności do Szkoły Pellinoru. Dopiero gdy Cadvan, jeden z wielkich bardów Lirigonu, odkrywa jej istnienie, wychodzi na jaw prawdziwe dziedzictwo Maerad i jej niezwykle przeznaczenie. Teraz wraz z Cadvanem, swym nauczycielem, musi odbyć niebezpieczną podróż poprzez czas i krainę pełną wrogich mrocznych sił, służących niewymownej, złowieszczej grozie.

Autorką tej książki jest Alison Croggon, współczesna pisarka pochodząca z australii, jest także dziennikarka, pisarką fantasy oraz dramaturgiem. „Dar” to pierwszy tom cyklu ''Księgi Pellinoru''. W swojej powieści autorka pokazuje nam to, że tylko i wyłącznie do nas należy decyzja czy nasze zdolności będą wkorzystane w sposób, który pomoże lub zaszkodzi wielu.

Głownymi bohaterami utworu są Maerad i Cadvan. Oboje są wyrazistymi postaciami o ukształtowanych charakterach. Przeszli w swoim życiu bardzo wiele, co bardzo zachartowało ich ducha. Z pozoru dwie podobne postaci, z czasem coraz bliższe sobie. Na początku tak wiele ich różni, ale wspólne przygody potrafią zbliżyć do siebie dwie osoby. Aby ich bliżej poznać trzeba po prostu przeczytać lekturę. Oprócz nich jest jeszcze wiele najróżniejszy postaci zaczynając od bardów, niewolników i łotrów poprzez Żywiołowców i łaki kończąc na tajemniczych ludach żyjących w ukryciu oraz górskich lwach, a to tylko część tego pięknego świata.

cała recenzja:
paranormalbooks.pl/2011/10/26/recenzja-dar/

Shetani

Jakże wielu z Nas nie zna tak naprawdę swojego przeznaczenia i możliwości. I jakże wielu z Nas tak naprawdę nigdy go nie poznaje… A teoretycznie byłoby wtedy dużo prościej, prawda? Wiedzieć, co ma się do zrobienia w tym życiu, jak należy to zrobić i kiedy. A może wcale nie byłoby tak łatwo?

Maerad jest 16-letnią dziewczyną, która żyje w Gilmanowym Siole. Jako mała dziewczynka została porwana ze swojego prawdziwego domu i została niewolnicą. Nie ma pojęcia, jak wielka moc w niej drzemie. Uświadamia jej to dopiero Cadvan, wielki bard, który przypadkiem trafia do miejsca jej pobytu. Maerad decyduje się uciec wraz z Cadvanem i poznać swoją prawdziwą historię oraz nauczyć się posługiwać swoim Darem. Jednakże przed nimi droga pełna niebezpieczeństw, pułapek, tajemnic, ale także zaskoczeń – raz miłych, a raz nie.

Dawno nie czytałam żadnej książki o podobnej tematyce, toteż może właśnie dlatego ta mi przypadła do gustu. Nie będę ukrywać, że na początku było mi nieco ciężko wczuć się w tą historię. Pierwsze strony ciągnęły się niemiłosiernie i już myślałam, że sobie daruję. Jednak, gdy już przez nie przebrnęłam, było coraz lepiej. Z każdym kolejnym rozdziałem, z każdą kolejną stroną, zagłębiałam się tą powieść coraz bardziej, aż ciężko mi się było od niej oderwać.

Książka ta jest dosyć pokaźnych rozmiarów i muszę szczerze przyznać, że nie czytało jej się bardzo szybko. Na całe szczęście. Można się było delektować. Akcja toczy się w umiarkowanym tempie, momentami znacznie przyspiesza, zwłaszcza pod koniec, gdy osiąga niemal punkt kulminacyjny. Jednakże autorka pisze w taki sposób, że czytelnik ma czas na przeanalizowanie całej sytuacji i na własne przemyślenia. Język nie jest prymitywny, jest na swój sposób bardziej dojrzały i głęboki. Nie mam tu na myśli tego, że jest jakiś szczególnie wyszukany i wyniosły, jednak na pewno nieco inny niż w niektórych książkach.

Wszystko jest opisane w sposób dokładny, widać, że autorka włożyła niesamowite serce w tą historię! Wszystko dopracowała, stworzyła nowy świat, nie powiem, że na miarę Tolkienowskiego, bo do tego brakuje, jednakże jest to na pewno świat pełen magii, przygód, tajemnic, do którego można się bardzo przywiązać. Dodatkowo zżywamy się z bohaterami, dzięki czemu przeżywamy każdą przygodę razem z nimi, a jest to naprawdę niesamowite. No właśnie, co do bohaterów… Są wystarczająco dobrze wykreowani, każdy z nich stanowi inną, interesującą osobowość. Ciężko nie lubić głównych bohaterów, a nawet niektórych bohaterów drugoplanowych. Dodatkowo widać, jak Maerad zmienia się podczas całej podróży.

Czy są emocje i napięcie?! Owszem! I to całkiem sporo. Są także elementy zaskoczenia, które potrafią nam dać w kość. Wielu rzeczy bym się nie spodziewała, ale cieszy mnie to, że autorka niczego bohaterom nie ułatwiała i zawsze pojawiały się jakieś komplikacje. Nie lubię jak wszystko jest takie proste i zwyczajne. Napięcie i akcja oczywiście są momentami, jednak nie przez cały czas.

W książce zawarta jest też mapka, co osobiście uwielbiam! Zawsze mam sporo radości, gdy mogę śledzić podróż bohaterów palcem na mapie. No i dodatki, w których możemy poznać język, kulturę i historię tego niesamowitego świata. Za to ogromny plus!

Książkę oczywiście polecam, bo jakżeby inaczej. Myślę, że spodoba się fanom takich powieści, a może i nie tylko. Ja z całą pewnością sięgnę po kolejne części przygód Maerad i Cadvana.