4. Dom Hadesa

book-guys_lover

No to zobaczycie mnie na targach w Krakowie. Może mi pozwolą jako prezent urodzinowy *.* ja MUSZĘ mieć to jak najwcześniej ;___;

Nerezza

Książkę będzie można kupić TYLKO w Empiku już od 23 października. Smile

Oraz na stronie wydawnictwa!

book-guys_lover

A dzisiaj premiera The House of Hades <3

;_; czemu nie mieszkam w Anglii, albo Ameryce... czy gdzieś.

Pytałam w empiku i powiedzieli mi, że premiera w Polsce 31.10.
DOPIERO

Alyssa

Hmm? to w Empiku od 23 czy ogólnie 31? o.O pogubiłam się;-;

kada113

Chyba w Ameryce dzisiaj, od 23 można przedpremierowo zamawiać w Empiku, a kupić od 31 wszędzie (a przynajmniej w teorii Very Happy

)

Nerezza

Przyśpieszyli premierę. Będzie 23 października na stronie wyd. i w Empiku. Czy w innych księgarniach to nie wiem. Czasami są w empiku takie przedpremiery. Smile

Nerezza

OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOMB!
Czytał już ktoś i chce popsychofanić?xD

Alyssa

jeeeeej! to to już jest? Shocked

ha! akurat dostałam zapas gotówki ^^ jadę w piątek z przyjaciółkami do miasta to się kuuuupi ^O^ ^O^ ^O^

book-guys_lover

Przeczytałammmmmmm AJAJAJAJAJJAJJAJAJAJAJAJAJAJJ

Dla wszystkich którzy też przeczytali:
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Dżizys. zajęło mi to 1 dzień - ok. 14h

Ale nie zawiodłam się. Jest pięknie, zajebiście i pięknie. I zajebiście.

***SPOJLER ALERT***

Tylko... NICO GEJEM? A co z naszą przyszłością? ;( Chociaż rozumiem, na Percy'ego trudno nie polecieć.
Tartar był zajebistyyyyyy. Biedni Percy i Annabeth. Chociaż mam jedna uwagę. Jakoś tak zdawało mi się, że z większością wrogów radzili sobie tak samo. To znaczy zagadywali ich i prowokowali mówiąc, że czegoś nie zrobią, a oni to robili. Oczywiście rozumiem, że nie mieli szans, więc musieli sobie poradzić i jestem szczęśliwa, bo im się udało, a Percy rządzi, bo jest zajebisty. Ale jakoś tak, bardziej realnie wydawałoby mi się gdyby któryś potwór się na to nie nabrał Wink

Wgl brawoo dla Franka. Koksu z niego w tej części xD I tak jak viria, wszystkich bardziej pokochałam. Jeszcze bardziej.
No i Bob. Bob był kochany. A ten kotek <3 ojejku :3

Nerezza

Ja przeczytałam w 7 jadąc pociągiem. xD

book-guys_lover

To 1 strona w 48 sekund xD. Lolz. Tak szybko, to nie czytam. Smile

Nerezza

Serio? Dobra jestem.xD

Ahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh książka ma naprawdę super momenty! SPOILER Scena Nico & Eros. Już miałam hejta na Nico, że w Annabeth się zakochał, a tutaj Percy. Surprised

Tylko serio, on miał 11 lat? Hazel powiedziała, że był rok od niej starszy i miał teraz 14 lat. To znaczy, że Hazel ma 13? O.o Ile oni w ogóle mają lat? xD Anyway. Świetny wątek. Właśnie ostatnio myślałam,że u Ricka nigdy nie wspomniano o homoseksualistach. Teraz shipuję Nico i Percyego, bo hejt na Annabeth od pierwszej części był i został. Rachel ma być z Oktawianem. xD Będzie jej wypruwał pluszaki. Sweeeet <3 O czym to ja? KONIEC

Alyssa

Kupiłam wczoraj po tułaczce po całym Krakowie xD nie ma to jak pomylenie nr tramwaju Wink

czytałam wczoraj do 24 i potem przeszmuglowałam do szkoły Very Happy

i już przeczytane <3
Nico u tego Kupidyna... taki strach o co temu bogowi chodzi... i tu takie BUM! Shocked

ale podoba mi się ten wątek *O* za nic bym na to nie wpadła Very Happy

ciekawa jestem jaka będzie reakcja Percy'ego i reszty kiedy się o tym dowiedzą ^^ Shocked

ja fanka gejów Shocked

Nerezza, taak Rachel i Oktawian to byłaby wspaniała para ^^
I Leo z Kalipso <3 to było taaakie słoooodkie Very Happy

ale szkoda mi Boba, Małego Boba i Damasena ;_; tacy fajni byli
olalalallalalallalalla! ja chcem już 5 część! Very Happy

kiedy będzie? Razz

book-guys_lover

W wakacje gdzieś, chyba.
****
Hmm... Nie wiem. Fakt, że Nico jest gejem nie sprawia, że lubię go bardziej, ani mniej. Jest tak samo. Wciąż go lubię :3
Ale na pewno nie shipuję go z Percym, sorry, ale Percyego shipuję tylko i wyłącznie ze mną samą XDD (i z Annabath ofc).
Co prawda chciałabym, żeby Nico był szczęśliwy i wgl. Ale "Percabeth are too canon" jak ktoś uznał. ****

Nerezza

Będzie w październiku za rok, dokładnie 7.10.2014 w Ameryce. Smile

Ja nie cierpię Percabeth. Od początku byłam za Perchel Very Happy

Ona o wiele lepiej do niego pasuje, ale teraz jest Octavian. :3 Pewnie się dowiedzą. Surprised

Jestem ciekawa, jak się zachowają, bo Jason super to przyjął. Smile

Kurczę mogli mieć taki piękny bromance. :C Może Nico znajdzie sobie chłopaka? Very Happy

book-guys_lover

*NICO I OCTAVIAN - XDDDD
Rachel i Octavian nie może być, bo - przypominam - jest ona wyrocznią Delficką i nie może się wiązać z nikim.*

Annabeth i Percy to takie przeciwieństwa, a przeciwieństwa się przyciągają, nie? Razz

P No i uważam, że są słodcy. Ale każdy ma swój gust Smile

Ehh, nie wytrzymam całego roku :'( Crying or Very sad

Nerezza

Nie może? Musiało mi to umknąć. xD

Alyssa

*A może Nico umrze? Percy będzie w niebezpieczeństwie i Nico go osłoni. Wolę nie xD przez to, że Nico jest gejem to go jeszcze bardziej lubię Embarassed

Octavian... Octavian i Nico... Nicavian... Ostavico... Całkiem niezłe xD ale ja dalej jestem za Rachavian <3 eee tam, że wyrocznia delficka xD * Mi Percabeth się podoba ^^ oni są tacy słoooodcy *O*

patusia.dorota

Recenzja, którą miałam dodać już dawno. Wink

Są autorzy, na których książki czeka się za długo, a czytelnicy wyczekują ich z ogromną niecierpliwością. Takim autorem, przynajmniej dla mnie, jest Rick Riordan. Miałam to szczęście, że serię o Percym Jacksonie czytałam już w całości, ksiązki zaraz po sobie, gdyż wszystkie wyszły już na rynek, kiedy zaczynałam moją przygodę. Taka sama sytuacja miała miejsce z Kronikami Rodu Kane, niestety z Olimpijskimi herosami było inaczej. Nie tak dawno, bo w wakacje udało mi się przeczytać trzy książki z cyklu, jednak „Dom Hadesa”, czyli czwarty tom miał się ukazać dopiero w październiku. Tygodnie okropnie się dłużyły, ale w końcu książka za mną. Teraz mogę powiedzieć, że nie mam pojęcia, jak wytrzymam do wydania piątej części, przecież to będzie dopiero za rok. Ale nie rozmyślamy o przykrych kwestiach, czas wypowiedzieć się na temat tej historii.

Pamiętacie, co zdarzyło się w poprzednim tomie?
Percy z Annabeth walcząc o uratowanie posągu Ateny z Partenon trafiają do Tartaru, miejsce, z którego jeszcze żaden heros nie wyszedł żywy. Wycieńczeni, lecz nie bez szans, wyruszają na poszukiwanie Wrót Śmierci. Po powierzchni zaś reszta załogi Argo II, próbuję dostać się do tego samego miejsca, lecz od powierzchni. Tylko w ten sposób przyjaciele będą mogli zamknąć wyjście z Tartaru. Ale czy im się uda? Czy walka z Gają okażę się dla nich zbyt dużym wyzwaniem? Czy Annabeth i Percy znajdą wyjście?

„Wiatr, który wieje bez celu, nikomu nie służy.”

Działa się, oj działo się. Wciąż rozmyślam, jak to się dalej rozwinie. Tyle ciekawych wątków, które mogą być oceniane jako poboczne zostało rozpoczętych, tyle zdarzeń. Ale o tym za chwilę. Zacznę od narracji. Rozkłada się ona między wszystkich, siedmiu herosów, który od początku uczestniczyli w wyprawie. Punktem stałym są narracja Annabeth i Percy’ego, one zawsze występują w tej samej kolejności, natomiast fragmentu z punktu widzenia innych półbogów występują, po pierwsze rzadziej, po drugie są nieuporządkowane. Mam jednak pewne ale. Związane jest ono z brakiem narracji Nica. Myślałam, ze skoro sam tytuł w dużej mierze łączy się z jego postacią i na reszcie bierze czynny udział w akcji poznam jego punkt widzenia, jednak niestety. Autor nie dał mi tej radości, a Nico nadal pozostaje postacią najbardziej tajemniczą i skrytą, mimo odkrytego sekretu...

„Umarli widzą to, w co wierzą, że zobaczą.
Tak samo jest z żywymi. To cały sekret.”

Właśnie sekret Nica. Nie mogę z nim dłużej czekać. Gdy tylko o nim przeczytałam zaczęłam skakać z radości, prawie krzyczałam tak, tak! Jeśli mogłam go bardziej polubić, to właśnie teraz to się stało. Kompletnie nie spodziewałam się, że ten młody chłopak nosił w sobie tak wielką tajemnice. A di tego jestem kompletnie zaskoczona, że autor wprowadził taki wątek, bo wcześniej kompletnie mu się to nie zdarzało. Myślę, że tymi kilkoma zdaniami nic nie zdradziłam, ale uwierzcie mi na ten temat naprawdę trudno mi się nie wypowiedzieć, gdyż wciąż pozostaje w wielkiej euforii. Uwielbiam Pana Riordana za takie niespodzianki.

Teraz skoro już, że tak powiem, się wykrzyczałam, mogę zabrać się za inne kwestie. Bardzo niepokoiło mnie to, że bohaterowie zostali podczas tego tomu rozdzieleni. Percy i Anabeth sami w Tatarze, zaś reszta ekipy próbowała do nich dotrzeć. Dotąd autor nie serwował nam takich niespodziewanych i stresujących sytuacji, zawsze większość wydarzeń kończyła się właśnie z końcem książki. Ta seria jednak nie tylko łączy się głównych wątkiem z całością, a naprawdę trzyma w napięciu. Do tego masa niespodzianek i te niby nieistotne wątki, które tak cieszą czytelnika. Zdecydowanie mogę do tego zaliczyć powiązanie z tomami Percy’ego Jacksona, właśnie czytałam czwartą część i proszę pojawiały się wampirzyce, diabelski piesek... Niby drobne niuanse, ale mnie ogromnie cieszyły, bo czułam, że historia wciąż trwa, że autor nie zapomniał o poprzednim cyklu.

„- Co... czego chcecie? – zapytała Annabeth, starając się, by ton jest głosu wzbudzał zaufanie.
- Czego chcemy? Przekląć was! Zniszczyć tysiąc razy w imię Matki Nocy!
-Tylko tysiąc razy? – mruknął Percy. – Co za ulga, bo już myślałem, że mamy kłopoty.”

Mimo trudnej sytuacji bohaterów, Pan Riordan wciąż nie ucieka od humoru. Moim zdaniem własnie w tych najcięższych próbach było go najwięcej. Niedościgniony Leo, zawsze wie, co kiedy powiedzieć, jednak również inni bohaterowie bardzo często rozładowują napięcie. To stało się dla mnie wręcz wizytówki pisarza.

Bardzo podobały mnie się nowe postacie, które pojawiły się w tym tomie, polubiłam praktycznie wszystkich, oczywiście tych, którzy stawali po stronie przyjaciół. Niesamowicie dobrze wykreowaną postacią był dla mnie tytana Boba. Autor pokazał tworząc go, że możemy wybrać swoją drogę, że to od nas zależy, jak będziemy kreować swój los. Niezwykle pozytywny przekaz w tak nietuzinkowym wątku. Również inne postacie dopełniały obraz książki, niektóre tajemnicze jak czarodziejka Hekate, zabawne, czy łączące w sobie przeciwieństwa. Widać, że pisarz nie skupia się jedynie na głównych postaciach i ich charakterach, a tworzy cały, boski świat. Dla mnie jest on niezwykle obrazowy, a czytanie o nim sprawia niezwykłą przyjemność.

„Tak... myślę, że chodzi o minuty...- Bob pogładził srebrną
czuprynę. – W Tartarze trudno określić czas. Jest inny.”

Skoro wspomniałam o kreacji świata, może czas powiedzieć trochę o miejscach, w jakich działy się wydarzenia. Oczywiście, sporo zdarzeń miało miejsce w Hadesie. Percy i Annabeth musieli tam przejść wiele prób. Miejsce okrutne, niebezpieczne, dla herosów miejsce, niezwykle niebezpieczne, wszystko było tam stworzone po to, by im przeszkodzić, po prostu by ich zabić. Nadal w mojej wyobraźni pojawiają się obrazy płonącej rzeki oraz pojawiających się znikąd potworów. Jednak nawet tak straszne miejsce ma też w sobie oazę, w której choć na krótki czas mogą skryć się półbogowie.

Druga część drużyny większość swojej wędrówki pozostaje na Argo II. Wciąż napotykają w drodze wiele niebezpieczeństw. Tu jednak pojawia się fragment, który zapamiętam na długo, a mianowicie dotarcie do Ogigii. Znów wątek z „Bitwy w labiryncie”, jednak tu zdarzenia przybiegają odmienny obrót. Znów było mi niezwykle żal biednej Kalipso. Mam nadzieję, że jej wątek jeszcze powróci.

Pisząc tę recenzje zapomniałabym o jednej, ważnej kwestii, a mianowicie o opowiadaniu "Syn Sobka". Jest to krótka historia, w której Carter, bohater Kronik Rodu Cane, spotyka Percy'ego. Razem stawiają oni czoła bestii, która kryję się właśnie pod tytułem opowiadania. Historyjka mimo swej długości bardzo mi się spodobała. Takie połączenie światów było niezwykle, aż czułam to napięcie między bohaterami. Liczę, że autor jeszcze jakoś rozwinie ten wątek, bo to spotkanie nie może zostać pominięte w innych książkach autora, tak być nie może. Choć sama sobie to wmawiam. Liczę, że autor jeszcze ie raz pokusi sie o takie miłe niespodzianki dla czytelników.

Na koniec kilka słów o okładce. Większość okładek z tego cyklu niezwykle mi się podoba, to samo tyczy się również tej historii, bo ja widzę już w swojej głowie, że to nie koniec, że to nie jest jakiś obrazek wyrwany z kontekstu. To jest część opowieści, która trwa nadal...

Podsumowując, jestem niezwykle oczarowana lekturą tej książki. „Dom Hadesa” tak jak poprzednie tomy serii jest dla mnie odskocznią od codzienności i tylko, gdy po niego sięgnęłam nie liczyło się nic innego. Kocham wszystkich bohaterów, uwielbiam o nich czytać, bo wtedy właśnie odczuwam, jakbym była z nimi. Pisząc te recenzje nie mogłam zebrać myśli, po pierwsze miało na to wpływ oddziaływanie książki, po drugie mój brak czasu i okładanie pisanie na długi czas. Nie przedłużając więc pewnie domyślacie się, że Pan Rick znów mnie oczarował, mam nadzieję, że z wydaniem kolejnego tomu nie będzie on zwlekał długo, tom piąty Olimpijskich herosów będzie jedną z najbardziej wyczekiwanych przeze mnie książek roku 2014.

Ocena: świetna

Nerezza

http://www.youtube.com/watch?v=SdECK8K5r34 Smile

Alyssa

Czy ktoś też tak ma jak ja, że po piątym czytaniu zdarł mu się ten brokat czy tam ta złota farba z tytułu? ;_;
Wprawdzie wygląda jakoś artystycznie ale po obejrzeniu książki Nerezzy mam wrażenie, że posiadam uszkodzany egzemplarz xD

Nerezza

Mi też się zdarła. Zostały tylko same kształty liter, choć też złote. Very Happy

I to po pierwszym czytaniu, bo palce tam trzymałam i rozmazałam.:C

Alyssa

Echhh... no cóż, nie jestem sama Razz

Ebony

Najlepsza, najcudowniejsza ksiazka jaka w zyciu czytalam. Skonczylam doslownie przed chwila i tylko to moge napisac, bo jestem wciaz cala zaplakana i podekscytowana. I, na bogow, olbrzymie zawiedziona. SPOILER Po tej scenie z Kupidynem myslalam ze nawet Riordan nie jest na tyle okrutny zeby pozwolic, zeby Nico dalej cierpial. Myslalam ze wreszcie znajdzie dom, przyjaciol, moze nawet w koncu szczesliwie sie zakocha. I przez te nadzieje skonczylam cala zaplakana i zla. O boze, nie wierze. Nie wierze ze odszedl. Wiem, ze jest cala piata czesc. Wiem, ze Nico nie jest glownym bohaterem. Ale chyba jeszcze zadnej postaci z ksiazki nie kochalam tak bardzo jak niego. I serce mi peka, jak widze ze wciaz jest samotny, przekonany o tym ze nikt go nigdy nie pokocha. Po prostu. Jestem totalnie zniszczona.
Przepraszam za brak polskich znakow, ale klawiatura odmawia posluszenstwa.

kada113

Ja właśnie skończyłam czytać.

i SPOILER tak na szybko: Dla mnie Nico jest boski, nawet jak jest gejem. Oczywiście, chciałabym żeby w końcu znalazł miłość, dlatego jest jeszcze nadzieja, że zakocha się w Reynie z wzajemnością - w końcu może okazać się biseksualny, no nie? Chociaż z drugiej strony Nico i Oktawian... to dopiero byłaby para!

Ja tam zawsze byłam za Percabeth Very Happy