2. Syn Neptuna

Nerezza

Czyli będzie w okolicy moich urodzin. Miły prezent! Już nie mogę się doczekać! Ogólnie to czytam po rozdziale tłumaczenie pewnego chłopaka, który ma książkę w ogryginale. Już dwa rozdziały czytałam. Jak ktoś chce poczytać, to pisać na pw. ^^

calliope95

Superrrrr! Nie mogę już się doczekać Syna Neptuna, kolejne arcydzieło Ricka! Smile

)) Nie wiem jak wytrzymam do stycznia, chyba przeczytam jeszcze raz Zagubionego Herosa, umili mi czas oczekiwania Smile

Clarisse

Ja też nie mogę się doczekać! Smile

Jeszcze tylko 47 dni do premiery : D
Eris, a Percy spotka się z Annabeth w drugim tomie? :<

Młoda90

Tutaj [link widoczny dla zalogowanych] można zapoznać się z fragmentem.

Nerezza

Wygląda na to, że będę pierwsza. :3 Moja recenzja...
"Wszystkie drogi prowadzą do Rzymu."

Autor po raz kolejny wprowadza nas w życie dobrze już nam znanego greckiego herosa z serii "Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy". Tylko teraz Percy jest starszy, doroślejszy, a co najważniejsze... nic nie pamięta poza jedną jedyną twarzą i imieniem...Annabeth.

Niesamowite przygody Percy'ego i jego nowych przyjaciół zaczynają się w "innym obozie" półbogów, a potem przenoszą ich daleko, do krainy, nad którą bogowie nie mają już władzy. W tej książce poznajemy nowych herosów, odżywają straszliwe potowy i rodzą się nowe przerażajace istoty, a wszystko to ma związek ze spełnieniem się Przepowiedni o Siedmiorgu.

Co jest cudowne w książkach Ricka Riordana? To, że autor z każdą częścią się rozwija, jego styl się polepsza i można to zauważyć. Pisze lepiej, ciekawiej i dłużej, co wcale nie powoduje, że książki wydają się nudniejsze. Wprost rzuciłam się na nią od momentu zakupu i 'pochłonęłam' w 3 dni. Do tego uważam, że nasze tłumaczenie jest świetne. Wiele osób jest niezdowolonych z powodu, że to pan Andrzej Polkowski przekłada tą serię, ale ja uważam, że świetnie to robi i wcale nie umniejsza wartości książek. Do tego bardzo mi się podoba narracja trzecioosobowa. Inna od pozostałych serii Riordana, ale i tak bardzo dobra. Każdy bohater 'otrzymał' w tej części 4 rodziały, dzięki czemu można było sobie przypomnieć, dlaczego Percy jest tak genialną postacią oraz poznać nowe postacie i ich sposób myślenia.

W "Synie Neptuna" przygoda goni przygodę, a odpowiedzi na już dawno postawione pytania, rodzą kolejne. Niczego nie można być pewnym, ponieważ książka na każdym kroku zaskakuje i niesamowicie wciąga. Opisy walk i akcji tego typu są świetne. Naprawdę można to sobie dobrze wyobrazić i zrozumieć. Podoba mi się to, że autor potrafił tak umiejętnie przedstawić 'te' nastoletnie sprawy, jak rodzące się uczucie między dwójką bohaterów, czy ich potrzeba bycia akceptowanych. Wydaje się, jakby Riordan znał nas od środka. Smile

Zakończenie jest w tak nieodpowiednim momencie ehhh... No ale cóż! Pozostaje tylko czekanie na kolejną część.

Plusy: Nicccccccccccccco! <3 Okładka, która jest naprawdę genialna. Przemyślenia Percy'ego, takie jak za dawnych czasów. Duuuużo wiadomości o rzymskim obozie i jego funkcjonowaniu. Wspomniałam o Nico? No i Oktawian z pluszakami.

Minusy: Bohaterowie są aż za niezwykli. Kiedy w 'Percy'm Jacksonie i Bogach Olimpijskich' dzieci różnych bogów, były aż zbyt schematyczne, to teraz każdy bohater wydaje się na maksa odchodzić o tej reguły. Każdy ma super moce, co trochę psuje ogólny obraz.

Ogólna ocena: 9!

ven_detta

Też się cieszę, że Polkowski przekłada tą serię, jak dla mnie idzie mu to świetnie Very Happy

Aaaaach, przemyślenia Percy'ego <3 Normalnie czekałam na to od skończenia "Ostatniego Olimpijczyka" Very Happy

Jak udało Ci się tak szybko dopaść "Syna Neptuna", Nerezza? Zazdroszczę! Very Happy

Ja czekam do jutra, aż będzie ją można zamówić na Weltbild, bo mam zniżkę, którą chcę wykorzystać Razz

kada113

Ja też nie mogę doczekać się jutra! Normalnie zaraz w czwartek polecę i kupię, bo nie wytrzymam. Kocham książki Riordana!
A co do Polkowskiego... On tłumaczył HP, zdaje się? Ja nie mam nic do niego. Bardzo dobrze przetłumaczył pierwszą część jak dla mnie, więc czepiać się nie będę.

Ja chcę już jutro!

Nerezza

ven_detta przypadkiem zauważyłam 'Syna Neptuna' w niedzielę w Empiku, jak szukałam tej książki 'Syrena'. I tak weszłam w jej posiadanie. I taaak Kada, on tłumaczył HP. :3

kada113

Wow, czemu ja nie mam takiego szczęścia?

No nic, Ci co dzisiaj już czytają, niech się podzielą wrażeniami.

Sowa

Dawno nie czekałam na żadną książkę tak, jak na Syna Neptuna. Moją reakcję kiedy zobaczyłam ją w księgarni, można było porównać do Potteromanii, bo według mnie seria Ricka Riordana dorównuje pod wieloma względami bestsellerowi Rowling. „Syna Neptuna” chociaż teoretycznie jest częścią zupełnie innej serii, można uznać za kontynuację „Percy’ego Jacksona”. W „Zagubionym Herosie” pierwsze skrzypce grał nowy bohater, zaś tło stanowili ci już nam znani. Tutaj jest na odwrót – stary, dobry Percy jest najważniejszym herosem (chociaż Hazel i Frank także mają ważną rolę do odegrania) a resztę spotykamy po raz pierwszy. Ważnym dla fabuły elementem jest Obóz Jupiter – rzymski odpowiednik Obozu Herosów. Od lat jedni nie wiedzieli o istnieniu drugich, ale w obliczu nadciągającego niebezpieczeństwa muszą się zjednoczyć i porzucić uprzedzenia.

W poprzedniej części głównymi bohaterami byli Jason, Piper i Leo. Moją sympatię zdobył tylko Leo, reszta wydawała mi się zbyt sztuczna, a dawno żadna bohaterka nie irytowała mnie tak jak Piper. Obóz Herosów już mi się nieco przejadł, jego mieszkańcy nie zaskakiwali. W „Synie…” sytuacja ma się znacznie lepiej. Polubiłam trójkę herosów, bo każdy ma złożoną osobowość, ciekawsze charaktery i mroczne tajemnice. Percy nie pamięta nic ze swojego dotychczasowego życia. Hazel powróciła z Podziemia i na dodatek jest odpowiedzialna za powrót jednego z gigantów. Życie Franka zależy od kawałka drewna. Kiedy ono się spali – on umrze. Niezbyt optymistyczna wizja, prawda? Jakby tego było mało, zostają wysłani na samobójczą misję. Mają kilka dni na odnalezienie armii potworów, która ukrywa się na gdzieś na Alasce. No właśnie, gdzieś. A Alaska jest za dużym obszarem, żeby przeszukać ją jak długa i szeroka.

W tym tomie nie zabrakło typowego elementu powieści Ricka Riordana – specyficznego humoru. Wiedzieliście, że sklep internetowy Amazon tak naprawdę należy do Amazonek? Albo, że Harpie wprost uwielbiają cynamon? Autor wspaniale łączy mitologiczne postacie ze współczesną scenerią. I mimowolnie podczas lektury zapamiętujemy więcej informacji niż po przeczytaniu Parandowskiego.

Oprawie graficznej nie mam nic do zarzucenia, cieszę się, że mamy te same okładki co w Stanach Zjednoczonych. Dodatkowo, na stronie internetowej autora można znaleźć obrazki z wizerunkami bohaterów.

Olimpijscy Herosi należą do czołówki moich ulubionych serii. Na początku obawiałam się, że Syn Neptuna będzie robiony tylko dla pieniędzy, ale na szczęście autor nie skomercjalizował się. Nadal tworzy książki z duszą, i jakimś cudem nadal nie brakuje mu pomysłów! Naprawdę bardzo polecam Syna Neptuna. Warto! 7/6 (A co mi tam!)

Sowa

Recenzja z mojego bloga. :3

Clarisse

Ja muszę przyznać, że zawiodła mnie ta książka. Nie tak bardzo, jak Zagubiony Heros, ale jednak.
Akcja trochę się ciągła, opisy walki były na zaledwie pół strony, podczas gdy w niektórych książkach są opisanie na parę stron bardzo ciekawie. Percy bez problemu i bez niczyjej pomocy, zabił dwóch gigantów. Nie rozumiem, dlaczego autor chociaż nie napisał, że w ostatniej walce został zraniony i np. Reyna pokonała Polybotesa? To by było bardziej wiarygodniejsze. Albo Tanatos posługujący się I Phone'em – bez przesady.
Kolejnym absurdem w tej książce była umiejętność strzelania z łuku Franka. W tej chwili czytam również Zwiadowców, książkę, która jest bardziej rzetelna i nie mogę sobie wyobrazić Franka, który ćwiczył tylko parę razy i tak celnie strzelał z niego.
I najgorsza uwaga – wszystko było za łatwe. Bohaterzy jakoś szczególnie się nie poświęcali, nie główkowali (pojawiał się problem i nagle cud, który wszystko rozwiązuje) i nie zostali ani razu podczas tak "drastycznej" misji zranieni. Riordan niczym nie zaskakiwał.
Oczywiście, pewnie tak jak większość, byłam także zawiedziona faktem, iż Percy nie spotkał się z Annabeth i Riordan skończył pisać w takim kluczowym momencie.

Martyna.

kada113

„Rzymianie atakują!”

Rick Riordan to jeden z moich ulubionych pisarzy. Uwielbiam wszystko, co stworzy jego pióro. Dlaczego? Jego książki są przezabawne, lekkie i przyjemne w odbiorze. Dużo się w nich dzieje, a ponadto są bogate w wiedzę. Jak się spisał „Syn Neptuna”? O tym już za chwilę.
Rick Riordan to autor wielu książek dla młodzieży. Prawdziwą sławę zdobył dzięki serii „Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy”, której pierwsza część, „Złodziej Pioruna”, doczekała się ekranizacji. Opowiada ona o młodym chłopaku, który pewnego dnia dowiaduje się, że jest potomkiem greckiego boga. „Olimpijscy Herosi” to kolejna seria o świecie znanym nam już z przygód Percy’ego. Są one ze sobą powiązane, jednak nie trzeba czytać pierwszej z nich, by móc sięgnąć po drugą, bo każda z nich tworzy odrębną historię.
W „Zagubionym Herosie” poznajemy Jasona, który utracił pamięć, Piper i Leo. Ta trójka herosów wyrusza na niebezpieczną misję na spiżowym smoku. Akcja rozgrywa się w znanym nam już z „Percy’ego Jacksona…” Obozie Herosów. Owszem, wciąż jest zaskakujący, jednak świeża krew by nie zaszkodziła. I wtedy do akcji wkracza „Syn Neptuna”.
Macie pozdrowienia od Percy’ego.
Co u niego słychać?
Lepiej chyba nie pytać.
Tak właściwie, to wszystko się dzieje po staremu – goni za nim stado gorgon, a on im ledwo ucieka. Nic specjalnego, bo przecież wszyscy wiemy, że herosi, a w szczególności Percy, przyciągają kłopoty. Taka sytuacja, jak ta, to typowy dzień półboga. Jednak to nie wszystko, bowiem chłopak stracił pamięć. Jedyne co pamięta, to twarz jednej dziewczyny… Annabeth. Tymczasem trafia on do Obozu Jupiter – jednostki szkolącej rzymskich legionistów, utworzonej przez Dwunasty Legion. Niestety, nie czekają tam na niego z otwartymi ramionami. Można by rzec, że czeka go tam prawdziwa szkoła. W dodatku jego ojcem jest Neptun, co nie przysparza mu wielu przyjaciół.
To było to! Właśnie tego mi było trzeba! Nowego miejsca zdarzeń i odrobiny różnorodności w tle. Mitologia rzymska idealnie pasuje do tej historii. Obóz Jupiter jest pełen tajemnic, a także świeżej krwi, zagadek. Jedyną osobą, którą znałam wcześniej był właśnie Percy (no dobra, może nie jedyną, ale o tej drugiej nie powinnam wspominać, bowiem jej pojawienie się było dla mnie wielką niespodzianką i mam nadzieję, że dla was też nią będzie), a reszta bohaterów jest dla nas wielką niewiadomą. Nawet Hazel i Frank, którzy w tej historii są nie mniej ważni od Percy’ego i odgrywają w niej główną rolę, stanowili pewne wyzwanie. Tak się stęskniłam za arogancją i humorem Jacksona, że nawet sobie nie wyobrażałam książki bez niego. Czas odkryć sekrety Rzymian!
W tej książce autor wciąż nas zaskakuje, mimo, iż w poprzedniej części zaczynała się wzmianka o rzymskiej mitologii. Bohaterowie są realistyczni, a każde z nich ma jakieś indywidualne cechy. Pocieszny Frank, „mocny w gębie” Oktawian, waleczna Reyna, czy nie lubiąca sera harpia. Zostajemy po raz kolejny wprowadzeni do świata, gdzie bogini tęczy prowadzi sklep z ekologiczną żywnością, możecie zadzwonić na skypa do Plutona(Hadesa), złożyć zażalenie do Tanatosa (Śmierci), czy dołączyć do Amazonek i prowadzić sklep internetowy Amazon, a w wolnych chwilach ćwiczyć jazdę na wózku widłowym.
Akcja pędzi jak szalona – ciągle coś się dzieje – a to walka, a to intryga, a to ktoś przed kimś ucieka, a to kogoś gonią dla odmiany. Wszędzie zagadki, więc nie można się nudzić! Zabawne dialogi i bogata fabuła tylko podkręcają atmosferę. Lekki i młodzieżowy styl autora sprawia, że powieść czyta się szybciutko i ciężko przerwać lekturę!
Narracja trzecioosobowa z punktu widzenia trzech różnych bohaterów: Hazel, Franka i Percy’ego, dostarcza nam wielu wrażeń. Pozwala bliżej przyjrzeć się postaci, a także popatrzeć na świat przez trzy różne pryzmaty. To niesamowite, jak różni się świat, kiedy patrzy na niego ktoś inny!
Myślę jednak, że bardziej odpowiadałaby mi pierwszoosobowa narracja, jak w Kronikach Rodu Kane, czy Percy’m Jacksone i Bogach Olimpijskich. Była nie tylko bardziej zabawna, lecz można było lepiej poznać uczucia bohaterów, co nie oznacza, że mam tej coś do zarzucenia! Po prostu mówię, co byłoby moim zdaniem lepsze.
Niesamowity świat wykreowany przez autora, jak zwykle pozwala nam dużo się dowiedzieć. Książki Ricka Riordana to niesamowita kopalnia mitów. Tym razem lepiej poznajemy te rzymskie, a także uzupełniamy swoją wiedzę (bądź jej brak – tak jak w moim przypadku) o gigantach. Muszę przyznać, że to właśnie przez książki tego autora zaczęłam tak interesować się mitologią. Może to dlatego, że z tych lektur wreszcie dane mi było coś zapamiętać?
Piękna okładka oczywiście przedstawia jeden z moich ulubionych momentów. Byłam wtedy niesamowicie poruszona, a tu nagle takie coś! Za to finał wprost pokochałam. Nie mogę się przez niego doczekać kolejnej części, bowiem moment na który czekam najbardziej właśnie nadejdzie wraz z nią. I za to najbardziej nienawidzę tego autora – kończy książki w takim momencie, kiedy człowiek myśli, że już się wszystko skończyło, a tu nagle BUM! Coś nowego wkracza do akcji i… koniec.
Uwielbiam „Syna Neptuna”. To świetna kontynuacja i bardzo dobra książka młodzieżowa. Mogę z wielką przyjemnością oznajmić, że zdała egzamin śpiewająco i wpisać ją do kolejki książek, które podepchnę bratu, kiedy tylko podrośnie.

10/10

Szczerze? Nie mogę się doczekać kolejnego tomu!
Czy pan Riordan zawsze musi kończyć tak książki?

Heyday

Tej części jeszcze nie czytałam i jakoś nie mam na nią ochoty. Kocham książki Riordana, ale ta mi nie podeszła.

ven_detta

Tak jak myślałam, po przeczytaniu "Syna Neptuna" jestem w stanie powiedzieć tylko tyle: PERCYYY <333 Very Happy

Jak ja się za nim stęskniłam! Jak można być AŻ TAK zajebistym?? Chociaż polubiłam wszystkich narratorów, to na jego rozdziały czekałam najbardziej i czytałam je z wypiekami na twarzy Smile

Fakt, Percy wydaje się trochę dojrzalszy, doroślejszy w tej serii, ale zachował wszystko to, co w nim uwielbiam - przede wszystkim humor, ale też dalej wydaje się tak uroczo nieogarnięty (chociaż utrata pamięci też zrobiła swoje) i pyskaty Very Happy

Haha, no i to jego urocze rodzeństwo Laughing

W tej części Riordan przeszedł samego siebie, jeśli chodzi o tą kwestię Wink

Reszcie bohaterów nie mam nic do zarzucenia. Hazel i Franka też bardzo polubiłam - ich historie wydawały się takie poważne (zdecydowanie dojrzalsze niż w poprzedniej serii) i nadały tej części trochę mocniejszy ton, ale jak zwykle otoczony typową dla autora dozą humoru Wink

Tak samo jestem pod wrażeniem Obozu Jupitera - niby też półbogowie, ale jak różni od Greków. Uwielbiam przepowiednie Oktawiana, w ogóle uwielbiam Oktawiana - świetna postać Laughing

Reynę też bardzo polubiłam, no i fajnie, że w tej części było sporo Nika Wink

Ogólnie chyba nie muszę pisać, że akcja jak zwykle pędzi i zaskakuje, nie daje czytelnikowi chwili wytchnienia Smile

Ale tym razem poza tymi wszystkimi elementami typowymi dla pana Riordana, jestem bardzo ciekawa jednej takiej sytuacji:

kada113

ven_detta

Kada, właśnie potem też pomyślałam, że z tym drugim to tak średnio pasuje xD

Nerezza

kada113

To też możliwe - dziewczyna tak go kochała, że miała nadzieję, że to on.

q1a1z1w2

Nawet jakby się okazało, że Reyna czuje coś do Percy'ego to nie ma szans. Kocha Annabeth i nie ma w ogóle opcji, żeby ją zostawił. Ona w ogóle dziwna jest, zachowuje się jakby sama nie wiedziała czego chce. Niby miała coś do Jasona, ale jak pojawił się Percy to od razu zastąpić go by mogła.

kada113

Nerezza

Lacie

Przeczytałam. Bardzo mi się spodobał ten wątek z Hazel i jej przeszłością. Naprawdę to mnie mile zaskoczyło. No i oczywiście Frank też w tyle nie zostawał Razz

A Percy... to Percy i niech tak zostanie xD
Wiedziałam, że nie mogę się zawieść i się nie zawiodłam. Naprawde podziwiam autora za to, że tak zgrabnie to wszystko ogarnia, przez co nie da się nudzić przy lekturze. No i pozostaje czekać na trzecią część.

kada113

evalia

Zaczęłam dzisiaj czytać Syna Neptuna i pojawił się taki problem: mam normalnie pierwszy rozdział, później drugi i w miejscu gdzie powinien być trzeci znowu pojawia się drugi... Po kilku stronach powtórki z 2 rozdziału znikąd pojawia się znowu obóz rzymski i dalej mam od razu rozdział 5. o_O Czy ktoś inny może też tak miał? I czy gdybym czytała to dalej to czy coś bym straciła? Książki oddać nie mogę, bo kupiłam ją w dniu premiery - czyli dosyć dawno, a nowej też nie kupię z wiadomych względów. Ebooków żadnych porządnych nie ma i w najgorszym wypadku będę musiała czekać do soboty, żeby pojechać do empiku i przeczytać tam normalnie dwa rozdziały...