Vanish

q1a1z1w2

No i ja już jestem po.
"Niewidzialną" pochłonęłam tak szybko jak "Ognistą".
Nie pamiętam kiedy ostatnio jakaś książka fantasy wciągnęła mnie równie mocno.
Wydaje mi się, że w tej części było więcej akcji jak w Ognistej, co naprawdę na duży plus. Właściwie cały czas coś się działo.
Irytować mnie zaczął miłosny trójkącik. Strasznie tego nie lubię. W każdej książce pojawia się ten cholerny trójkącik. Myślę, że wcale nie jest pewne kogo wybierze Jacinda. Niby oczywiste, że Willa, ale wydaje mi się, że w trzeciej części nas zaskoczy.

Agnnes

Jeju, ta książka była chyba nawet gorsza od "Lasu zębów i rąk"! No dobra, może tylko chwilami. "Ognista" naprawdę mi się podobała, dlatego nie rozumiem o co chodzi, ale dawno niczego tak nie męczyłam jak "Niewidzialnej". Pierwszą połowę zasypiając, a drugą mając ochotę coś rozwalić. Chyba będę musiała wsadzić Jacindę na moja listę najbardziej irytujących bohaterek, obecnie bije się ona o wyższą pozycję z Mary i chyba wygra.
Podsumowując: nudna, pusta, irytująca. Jedyne emocje, które poczułam w związku z fabułą, raz, były chyba zupełnie inne od zamierzeń autorki.

Apocaliptica

Dokładnie nie pamiętam "Niewidzialnej" , ale wiem , że wzbudziła u mnie wiele emocji : złość , smutek , radość i współczucie . Znowu wystąpił u mnie jakiś efekt uboczny bo skoro główna bohaterka i główny bohater mają być razem a pojawia się konkurencja do panny , zawsze wolę konkurencję xD , tak jak w tym przypadku Cassiana , okazał się nawet o wiele bardziej ciepły i przyjazny , tak więc zyskał w moich oczach . Co do Willa , strasznie mnie irytował.. to nie pierwszy raz kiedy nie lubię "dobranego" do bohaterki , bo na przykład Asha z "Żelaznego Króla" polubiłam , ale w tym przypadku nie polubię...

agnnes92 , naprawdę Ci się nie spodobała ? Very Happy

Jak dla mnie była bardzo zbliżona do "Ognistej" , fakt czasem też mnie denerwowała , jednak odebrałam ją przyjaźniej Smile

.

Nerezza

Mi też tak średnio się podobała, ale nie było aż tak źle. Chociaż męcząca była i jak Jacindę w 1 części lubiłam, tak teraz nie cierpię.

Agnnes

Nerezza

Makarena

,,Niewidzialna" okazała się niestety nudną i niesamowicie przewidywalną książką. Nie była ona na tyle nudna, żebym nie mogła dotrwać do jej końca, ale odczuwałam zniechęcenie przy lekturze. Na szczęście była ona na tyle krótka, że przeczytałam ją całą za jednym razem; nie wiem czy potrafiłabym znaleźć motywację, by ją dokończyć, gdybym przerwała czytanie.
Jednym z największych przestępstw, jakie autorka może popełnić przy tworzeniu książki z silnie zarysowanym wątkiem miłosnym, jest według mnie złe dobranie bohaterów w przypadku trójkąta miłosnego. To przestępstwo zostało popełnione niestety w serii o przygodach Jacindy. Nie mogłam się zmusić do kibicowania faworyzowanemu Willowi ani nie mogłam opanować ekscytacji, kiedy to Cassian ,,był przy sterze". Ten brak zgodności z panią Jordan za skutkował odczuwaniem jeszcze mniejszej przyjemności przy czytaniu kontynuacji ,,Ognistej".
Muszę przyznać, że brak zakończenia trylogii na polskim rynku, nie odbił się jakoś niekorzystnie na mojej psychice - nie wyrywam sobie włosów z głowy, nie zasypuję wydawnictwa tonami maili, nie sprawdzam maniakalnie, czy pojawiły się może jakieś nowe informację o ,,Hiden". Może kiedyś najdzie mnie ochota na przeczytanie trzeciej części w oryginale, ale to zdecydowanie nie jest jeszcze ta chwila.