Służące - Kathryn Stockett

@lma

"Służące" (oryg. The Help) to świetnie napisana książka o zaskakująco wyzwalającej mocy! Od 57 tygodni na czele listy bestsellerów "New York Timesa", gdzie trafiła dzięki sukcesowi, który zawdzięcza poczcie pantoflowej.

Jest to wciągająca i trzymająca w napięciu do samego końca opowieść o skomplikowanych relacjach między kobietami z amerykańskiego Południa, a także stereotypach, z którymi muszą się zmagać.

Kathryn Stockett stworzyła trzy wspaniałe kobiece bohaterki. Odwaga i determinacja, z jaką podjęły się swojego zadania, zapoczątkowały nieodwracalną zmianę w ich własnym życiu oraz w życiu mieszkańców miasta.

Choć akcja książki toczy się w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku na amerykańskim Południu, a temat segregacji rasowej wydaje się tu niezwykle istotny, jest to też zarazem ponadczasowa i uniwersalna opowieść o ograniczeniach, którym wszyscy podlegamy i które pragniemy znieść.

Książka budzi wiele emocji - od łez do śmiechu, a lekturze towarzyszy wyzwalające uczucie, że jeśli tylko odrzucimy strach, zmiana na lepsze zawsze okazuje się możliwa.

Poruszająca książka, która zyskała ogromną popularność. Czytelniczki uzbrojone w chusteczki będą dyskutować o niej bez końca. Niebywale ujmująca powieść.
"New York Times"

Książka Służące Kathryn Stockett to historia, która wzruszyła mnie do łez i zarazem przyniosła radość, bo pokazuje, że ludzie powoli, ale konsekwentnie przezwyciężają nienawiść i strach. Ta cudowna powieść na zawsze zapadła mi w pamięć.
Dorothea Benton Frank - autorka poczytnych powieści dla kobiet.

W sprzedaży od: 16 czerwca 2010
Cena: 39,90zł
Stron: 584
Wydawnictwo: Media Rodzina

Jako, że Media Rodzina nie wydaje szajskich książek...
Patrzyłam na amazonie i ta książka została oceniona przez ponad 2 tysiące(!) czytelników jako świetna książka:
[link widoczny dla zalogowanych]
Z chęcią kupię, jak tylko będę przy kasie. A do tego już jest szykowany film na podstawie tej książki Smile

Agnesja

hm, okładka i opis do mnie nie przemawiają, ale jęśli jest taka dobra... kto wie, może sięgnę ;>. Czytał ktoś z nas?

@lma

Hmm, książka czeka już u mnie na półce i może niedługo się za nią zabiorę, więc jak przeczytam to napiszę reckę Wink

Naikari

U mnie też czeka na półce ^-^ słyszałam o tej książce same dobre rzeczy, więc ją kupiłam.

Niunia

Ja też z chęcią kupię, ale poczekam na recenzje.

KwaśnaŚliwa

Ja już czytałam. Dołączam się do komentarzy z amazonu. Jest rewelacyjna!

Moja krótka recenzja... Lata 50te. U.S.A. Bohaterką jest Skeeter panienka z dobrego domu z południa Stanów Zjednoczonych. Skeeter właśnie wraca ze studiów w NY, gdzie postanowiła być poważna dziennikarką, albo nawet pisarką. Karierę rozpoczyna jednak dosyć przyziemnie. W lokalnej gazecie dostaje w spadku "kolumnę porad panny Myrny". To rady dla pań domu jak sprzątać, zmywać i gotować. A że Skeeter nigdy nie miała w dłoni miotły postanawia poprosić o pomoc służącą koleżanki. Już po krótkiej rozmowie wpada na przewrotny pomysł- napisze książkę, wywiad z czarnoskórymi służącymi. Całą prawdę o ich życiu i pracy dla białych. Książka porusza wiec bulwersujący temat dyskryminacji rasowej, ale jest to raczej tło czy przykrywka dla tematów takich jak dyskryminacja w ogóle, nieposzanowanie pracy, równość, solidarność. Na zmianę śmiałam się i płakałam. Przeżywałam każde upokorzenie i dopingowałam gdy bohaterki się za nie odgrywały, bo odgrywały się w naprawdę niebanalnie Razz

A teraz będzie film. 4 listopad chyba już. Idziecie?

nut

Ja czytałam ksiązkę, więc na film pójde na pewno, bo lubie adaptacje Smile

A ta ma dużo fajnych recenzji, więc warto. Poza tym tak mało filmów fajnych jest w kinach.... że jak pojawia sie cos godnego uwagi, to trzeba isc.

KwaśnaŚliwa

Ja już byłam. Bardzo mi się podobało. To chyba najlepsza ekranizacja jaką widziałam. Nawet aktorki mi "wizualnie" pasowały do moich wyobrażeń postaci Razz

Agnnes

Kolejna świetna, a tak mało znana na naszym forum książka Sad

Lata 60, małe amerykańskie miasteczko, społeczność zawładnięta przez przewodniczącą Ligi Kobiet - Hilly Holbrook. Narratorkami są trzy kobiety: panienka Skeeter i dwie czarne służące Aibileen i Minny. Wszystko zaczyna się od pytania Skeeter skierowanego do Aibileen - Czy chciałabyś coś zmienić? Niedługo potem sprawy zaczynają toczyć się w najbardziej nieoczekiwanym i niebezpiecznym kierunku.

To co przykuwa do książki uwagę, to niezwykle żywe bohaterki i kłopoty, w które się wpakowały. Lata 60 na południu USA to czas kiedy "kolorowi" byli dyskryminowani przez białą społeczność. Kobiety mogły zajmować się jedynie służbą w domach białych, mężczyźni by utrzymać rodzinę, byli robotnikami w fabrykach. Prawa panujące w tym czasie pod każdym względem rozdzielały "dwie rasy" - oddzielne dzielnice, sklepy, szpitale, biblioteki. Oddzielne łazienki. Zakaz mieszanych małżeństw. Nawet rozmowy, które nie miały charakteru pracownik-pracodawca były podejrzane. Pracodawca mógł oskarżyć kolorowych o wszystko i małe były szanse żeby się z tego potem wybronić.

Opowieści o tamtej rzeczywistości to dla mnie coś nowego, nie spotkałam się jeszcze z tym tematem, a na pewno nigdy tak dokładnie i interesująco przedstawionym. Historie niektórych służących były nieraz wstrząsające. Dlatego tak łatwo było polubić jedną z głównych bohaterek - Skeeter, młodą białą kobietę której ta sytuacja się nie podoba i chce coś zmienić. Ona jako jedyna podejmuje się tak niebezpiecznego w tych czasach zadania - chce napisać książkę która pokazywałaby los "kolorowych" z ich punktu widzenia, jako jedna z niewielu chce dać poniewieranym służącym prawo głosu. Choć może początkowo w jej przedsięwzięciu przeważały ambicje pisarskie, które mogły uczynić z jej książki dzieło kontrowersyjne, a przez to poczytne, to po krótkim czasie Skeeter zaprzyjaźnia się z czarnymi służącymi i coraz bardziej przejmuje się ich losem. Ich więź doprowadza do tego, że poza nimi traci wszystko - najlepsze przyjaciółki i jakiekolwiek szanse na spokojne życie w Jackson.

Jako że "Służące" słuchałam w formie audiobooka, istnieje opcja, że mogło mi co nieco umknąć z treści, mam wielką ochotę kiedyś przeczytać tą historię w wersji papierowej, ale dzięki słuchaniu opowieści trójki kobiet, mam wrażenie, że wydawały mi się one jeszcze bardziej prawdziwsze. Aibileen, Minny i Skeeter ukazane głosami trzech polskich aktorek (?) były tak żywe, słyszałam wszystkie ich emocje: wzburzenie, radość, strach, tkliwość, złość czy rozmarzenie. Po skończeniu tych 34 rozdziałów miałam wrażenie że to moje dobre znajome, niesamowicie się z nimi zżyłam. Polecam wszystkim, którzy jeszcze nie próbowali, posłuchanie tej historii jako audiobooka, przecież zawsze można potem jeszcze raz przeczytać, a jestem pewna, że niejedna osoba będzie miała na to ochotę. Opowieść ma niesamowicie dużo wątków, wokół każdej postaci tyle się dzieje, poruszone jest mnóstwo problemów, nie tylko dyskryminacji rasowej. Są momenty kiedy czytelnik ma ochotę zabić, potem znowu płakać, w końcu przez łzy przebija się uśmiech. Myślę, że każdy znajdzie tu coś dla siebie. Dla romantyczek jest także i wątek miłosny Wink

Bardzo, bardzo polecam ta książkę, bo jest niesamowita! Myślę że to będzie jedna z najlepszych książkę nadchodzącego roku, ja na pewno na długo ją zapamiętam. I choć długo się wahałam, daje jej ocenę 9/10, a co tam! Very Happy

Za krzyk Hilly Hoolbruk! Razz

A co do filmu, bo taki powstał, widziałam, i muszę powiedzieć, ze nigdy nie oglądałam czegoś tak drętwego! Hmm, choć może jeśli ktoś nie czytał książki wyda mu się dobry, ja po godzinach wsłuchiwania się pełen emocji głosy Minny, nie mogłam patrzyć na aktorkę która ją grała. To niby miała być ta pyskata Minny?! I gdzie ta ciepła Aibileen? Ogólnie film pominął wiele wątków, niektóre przekształcił, choć mimo to i tak jest dość wierny i w sumie chyba może się podobać, ale ja do tego grona nie należę.

EDIT:
Aha, i wypad mi proszę z tą książką z działu Nieczytane! To uwłacza jej czci, jakby powiedziała J. Very Happy

MUlka

Bardzo mnie cieszy Twoja recenzja Agnnes Smile

bo książka właśnie do mnie trafiła , a taka opinia motywuje aby z nią nie zwlekać ... mam nadzieję, że mnie też zauroczy (nauczyłam się już ufać Twoim opiniom Wink

)

Agnnes

elipsa

Oglądałam film i mi się podobał, więc jeśli książka jest jeszcze lepsza... muszę ją przeczytać Razz

Czekam na przypływ gotówki i kupuję ! Very Happy

zaszumiał_wiatr

Też się cieszę, że Ci się, agnnes, podobało, bo już jakiś czas temu zamówiłam "Służące" w bibliotece i w ferie mam zamiar je przeczytać Smile

Qlka

To na pewno nie będziesz się nudzić Smile

Czytałam już jakiś czas temu, ale naprawdę miło wspominam, Płakałam i rechotałam na przemian Smile

Laura135

Okładka mi się niezbyt podoba, ale nie oceniajmy książki po okładce Smile

. Skoro tak bardzo ją zachwalacie to i ja się skuszę. Poszukam w bibliotece Wink

zaszumiał_wiatr

Po czterech miesiącach od decyzji, w końcu udało mi się osiągnąć zamierzenie i przeczytać "Służące". Ale lepiej późno, niż wcale Wink

Zdecydowanie lepiej, bo sięgnęłam po książkę i nie zawiodłam się. Co prawda początek szedł mi opornie, bo styl potoczny w powieściach jakoś mi nie podchodzi i dopiero po jakimś czasie się do niego przyzwyczaiłam. Wiem, że to podkreśla realizm i naturalność przedstawionej historii, jednak jako wzrokowcowi bardzo przeszkadzały mi typowe, powszednie błędy jak np. "dzisiej" czy "wziąść" Wink

Ale oczywiście ani trochę nie utrudniało mi to zapoznawania się z fabułą.

Największym plusem książki jest realizm postaci - bohaterki były takie złożone, miały cechy prawdziwych, żywych ludzi i nieraz byłam skłonna uwierzyć, że historia wydarzyła się naprawdę. Świat przedstawiony został odwzorowany naprawdę rzeczowo, a zarazem bardzo naturalnie. Jednak czytając o supermarketach, klimatyzacji czy lakierach do paznokci, łapałam się za głowę, zderzając rzeczywistość Stanów Zjednoczonych lat 60-tych z Polską. Tak, gdzie porównywać kraj w czasie zapadłej komuny do mocarstwa, ale to zupełnie inne światy. Trochę daje do myślenia i obala stereotypy Smile

Co do stereotypów, lektura "Służących" przybliżyła mi oczywiście problem rasizmu w latach 60tych w Ameryce i to również było dużą zaletą, bo coś tam słyszałam, coś tam czytałam, ale jednak nie zdawałam sobie w pełni sprawy z tego, jak traktowano czarnoskórych. Oddzielne toalety, szkoły, biblioteki? To wręcz szokujące, dlatego zawsze z uśmiechem czytałam o próbach nauki Mae Mobley przez Aibileen. Jednym z kolejnych plusów była wielowątkowość, tak lubiłam czytać o życiu Skeeter, problemach panienki Celii, historiach Aibileen. Naprawdę czuło się, że to wszystko "może być prawdą" Wink

I to zakończenie - czytałam je w autobusie, więc nie mogłam sobie pozwolić na potok łez, ale w domu na pewno by do tego doszło. Po prostu mnóstwo emocji - satysfakcja, niepokój, nadzieja - powodowało, że trudno było pozostać obojętnym na końcówkę.

Mimo że nie pochłonęłam "Służących" na raz i nie zostałam przez nie porwana(bo nie taki rodzaj wrażeń wywołują), uważam książkę za naprawdę wartą przeczytania. To ciekawa powieść obyczajowa ukazująca różne spojrzenia na sprawę segregacji rasowych w przeszłości, ale i współcześnie. Teraz spokojnie mogą obejrzeć ekranizację Very Happy

Agnnes

Zaszumiał_wiatr, cieszę się, że w końcu przeczytałaś Very Happy

Ale czytając Twoją recenzję, mam wrażenie, że czytanie tej książki, a słuchanie, to dwie różne sprawy. Ja słuchałam audiobooka, wiem, że przez wielu zagorzałych czytelników są one nieraz wyklinane, ale ja osobiście, gdy są nagrane przez dobre "głosy" bardzo lubię słuchać książki podczas sprzątania czy innych prac domowych. Wydaje mi się że w przypadku "Służących" wersja do słuchania dodaje powieści mnóstwa uroku i emocji. Bo np. ja w przeciwieństwie do Ciebie (a w każdym razie tak wywnioskowałam z Twojej recenzji) zdecydowanie bardziej skupiłam się na bohaterkach niż na rzeczywistości tamtych czasów, aktorki które odgrywały Skeeter, Aibileen, Celię czy Minny były tak przekonujące w swoich rolach, wyrażały głosem tak wiele emocji (ach ten krzyk Hilly Hoolbruk Very Happy

), że bardzo szybko je pokochałam i strasznie przejmowałam się ich losami. A że książka opowiada też o sytuacji w Ameryce w latach 60 - opisy tej rzeczywistości były w sumie tylko tłem dla tych żywych postaci. Nie wiem czy czytając wyobraziłabym sobie bohaterki tak realnie, dlatego w przypadku "Służących" naprawdę polecam posłuchać sobie wersji mówionej Very Happy

Aczkolwiek sama jestem ciekawa co odkryłabym czytając książkę, dlatego pewnie kiedyś spróbuję i będę mogła obiektywnie porównać.

Zaszumiał_wiatr, to czekam na Twoje wrażenie po oglądnięciu filmu Wink

Mi po tych "żywych" kobietkach ze słuchania, film wydał się taki wyblakły, bez emocji, dlatego nie do końca jestem jego fanką Wink

zaszumiał_wiatr

Szczerze powiedziawszy, nigdy nie zapoznałam się z książką w formie audiobooka, dlatego zupełnie nie mogę się odnieść i porównać Wink

Dochodzę do wniosku, że słuchanie książki mogłoby być dla mnie niemałym problemem, bo jestem takim wzrokowcem, że mogłabym nie skupić się na połowie treści Very Happy

Może przez pierwszą godzinę potrafiłabym się skoncentrować, ale potem byłoby ciężej. Więc pewnie stąd moje nieżyczliwe spojrzenie dla tego typu książek Wink

Możliwe, że rzeczywiście podczas słuchania większą wagę przywiązuje się do bohaterów, ale też nie jest do końca tak, że w wersji papierowej się z nimi nie utożsamiłam Smile

Bo naprawdę łatwo było się z nimi zżyć i przeżywać nie tylko emocje związane z wydaniem książki, ale i samymi historiami służących; jak chociażby Louvenii, której wątek był wyjątkowo wzruszający (przynajmniej dla mnie Very Happy

) ze względu na pomoc, jaką otrzymała od swojej pracodawczyni (Lou...? nie pamiętam dokładnie, a książkę już oddałam). Ale masz też rację, Agnnes, co do tej rzeczywistości - była tylko tłem, a mimo to mnie zainteresowała, a to oznacza, że powinnam sięgnąć po książki z tego okresu.
Film na pewno obejrzę w najbliższym czasie, to znaczy kiedy znajdę trochę wolnego i podzielę się wrażeniami Wink

EDIT

I jestem po ekranizacji Wink

Ja raczej zaliczam się do tej grupy osób, którym film się bardzo podobał Very Happy

Byłam zdziwiona, że aż tak bardzo, chociaż wiadomo, że to jednak nie książka. Ale wzruszał, bawił i był naprawdę przyjemny dla oka Smile

Co do różnic, przede wszystkich raziła mnie aktorka grająca Skeeter, och w życiu jej sobie tak nie wyobrażałam! Po pewnym czasie do niej przywykłam, ale... nie Neutral

Nie odzwierciedliła tej postaci w taki sposób, jaki oczekiwałam. No i miała mieć 188 cm wzrostu! Very Happy

Aibileen była idealna, Minnie już trochę mniej, i też zaskoczeniem była dla mnie matka Skeeter. Chyba najmniej podobał mi się właśnie wątek z nią związany, bo właściwie go przeinaczyli. Zrobili z niej taką wyrozumiałą, skruszoną i dumną z córki, a Skeeter wcale jej tak nie opisywała. I nic nie wiedziała o książce!
Oczywiście zawsze znajdą się jakieś różnice w fabule, ale tutaj były na szczęście nieznaczne, dzięki czemu mogłam porównywać film do pierwowzoru, a to jest fajne Very Happy

I to przedstawienie lat 60tych! Smile

Moim zdaniem film jest godny polecenia i wyjątkowo wierny książce, szczery, a przy tym "ciepły" Smile