Marina - Carlos Ruiz Zafón

Mira

Jedna z najsmutniejszych, najmroczniejszych i najwspanialszych książek, jakie dano mi przeczytać. Cała książka była wstrząsająca, nieprawdopodobnie wciągająca i ekscytująca.
Nie sposób się od niej oderwać. Zakończenie bardzo zaskakujące i straszne.

Powieść ta wywarła na mnie tak ogromne wrażenie, że nie potrafię wyrazić swoich emocji słowami, bo... po prostu nie znam takich słów. Wink

Chyba nie muszę mówić, że polecam. Wycisnęła ze mnie szczere łzy na koniec, które i tak już od dłuższego momentu chciały znaleźć ujście.
Książka napisana nieprawdopodobnym językiem... Nie mogę doczekać się przeczytania kolejnych książek tego autora.

Paradoks__

sujeczka

Czyli co, mam przenieść do Thrillerów, kryminałów itd. czy na przykład do Innych?

Lenalee

Moim zdaniem powiedzenie o Marinie kryminał, thriller czy coś w tym stylu... do zdecydowanie za dużo. Ja myślę, że ta książka bardziej pasuje do Innych, niż do tego "kryminalnego" działu.

Mandarynka. · Wysłany: Śro 15:03, 07 Mar 2012 Temat postu:

Książkę tą przeczytałam niedawno. Wywarła ona na mnie całkowicie pozytywne wrażenie, wciągająca historia. Odrobinę mroczna:)

iskradeus

Niesamowita historia.. Bardzo mi się podoba to, że fabuła jest osadzona w realiach historycznych...

Lacie

Książka wręcz cudo. Oczarowała mnie już od pierwszej strony, aż przeczytałam w jeden wieczór. Tajemnice, zagadki, rozwiązania, wczale nie takie oczywiste... No i nieszczęśliwy koniec. Uważam, że ta książka jest przykładem dla innych - takie powinny być dobre lektury. Naprawdę, polecam!

lipsmackeer

Tytułowa Marina Blau to nastoletnia blondynka o oczach koloru burzowej chmury, właścicielka kota Kafki i tajemniczego zeszyty, w którym wciąż coś zapisu, gdy myśli, że nikt nie patrzy. Nie chodzi do szkoły, aby móc cały czas spędzać z ciężko chorym ojcem. Łamaczka chłopięcych serc.

Óskar Drai mieszka i uczy się w internacie. Każde popołudnie spędza na spacerach po ulicach Barcelony. W wyniku jednej z takich wędrówek trafia do domu Mariny,który wziął za opuszczony. Zaskoczony nagłym pojawieniem się ojca Mariny ucieka w popłochu. Dopiero po dotarciu do internatu orientuje się, że w ręce wciąż trzyma zegarek, który podniósł z podłogi starego domu.

Postanawia tam wrócić, aby odłożyć zabytkowy zegarek. Wtedy spotyka Marinę i rozpoczyna się największa przygoda ich życia. Przygoda, która zagraża życiu. Przygoda, która sprawi, że oboje poznają smak prawdziwej przyjaźni. A wszystko zaczyna się od wizyty na starym cmentarzu. Tam w każdą ostatnią niedzielę miesiąca kobieta w czerni z zasłoniętą twarzą odwiedza bezimienny grób.

"Marina" jest czwartą powieścią w dorobku autora. Jest też czwartą powieścią, z którą miałam niewątpliwą przyjemność przeczytać. Tak jak w wypadku poprzednich książek tak i tutaj styl i język autora rzuca na kolana. Każde kolejne zdanie, każdy kolejny akapit, rozdział i wątek tworzą cudowny świat pełen mroku, tajemnicy i grozy. Wystarczy zamknąć oczy, aby oczami duszy ujrzeć Barcelonę w latach 80 XX wieku.
Klimat panujący w całej powieści wprost wycieka z treści, przecieka przez palce dłoni trzymających książkę. Każda strona emanuje niezwykłym czarem i atmosferą, sprawiając, że czytelnik nie może się oderwać od lektury.

Akcja jest pełna dynamiki mimo, że mało tu dialogów, a powieść w 90% to opisy przeżyć i emocji głównych bohaterów.

"Marina" to wspaniała lektura dla wszystkich "w miarę" dorosłych czytelników. Obawiam się, że młodsi fani powieści Zafón'a, którzy zakochali się w "Księciu Mgły" lub "Pałacu Północy" tym razem mogą nabawić się koszmarów sennych i najeść się strachu!

Dodatkowo finał powieści nie należy do stuprocentowych happy endów. To raczej pyrrusowe zwycięstwo. W efekcie ostatnie czterdzieści stron czytałam ze łzami w oczach i wypiekami na policzkach.

Podsumowując, polecam tę powieść wszystkim fanom horrorów i/lub twórczości Carlos Riuz Zafón. "Marina" sama w sobie jest gwarantem mnóstwa emocji i wrażeń oraz kilku godzin spędzonych przy doskonałej lekturze. Moim zdaniem jest to najlepsza z książek autora, którą z przyjemnością przeczytam jeszcze raz.

denis.ka

Kolejna bardzo wciągająca pozycja Zafona.
Tak jak poprzednie, bardzo mi się podobała.

Wartka fabuła, interesujące, wciągające wątki.

Ja też polecam.

Deniska