I wciąż ją kocham - Nicholas Sparks

Liliowa

Podobała mi się, choć wcześniej nie przepadałam za twórczością Sparksa. "I wciąż ją kocham" nie wyróżnia się niczym szczególnym, aczkolwiek to bardzo przyjemna w odbiorze historia, którą niezwykle miło się czyta. Smile

q1a1z1w2

Na urodziny dostałam ; >
Dzień zanim zaczęłam czytać obejrzałam któryś raz film i książka jest zupełnie inna i generalnie bardziej podobała mi się. Niesamowita *.* usiadłam zaczęłam czytać potem patrze 150 strona a myślałam że kilka dopiero minęło

adelia.

Bardzo świetna książka! Wzruszająca strasznie. Bardzo lubię powieści Sparksa, doskonale pisze o uczuciach Smile

aska_02

Moja ulubiona książka . Oczywiście , że warto przeczytać.
Jest naprawdę świetna , ma tylko jedną wade : jest stanowczo za krótka : ok. 350 stron : (
Dostałam ją na urodziny i bardzo się cieszę . Wcześniej oglądałam film , Changing Tatum mmmmmmm *.* , ale książka jest wg mnie lepsza [/b]

rememberme

Jestem w trakcie lektury, film obejrzałam w miniony weekend. Koniec jest zaskakujący, nie sposób nie uronić łez. Koniec, końcem, lecz cały film jest wręcz urzekający. Jestem zakochana w pisarstwie Sparks'a, kocham go za każde jego dzieło, jest wspaniały!

Charlotte12

Ja mam zamiar kupić ją sobie w Walentynki, które spędzę samotnie. Książka + czekolada nie pozwolą na zły humor Wink

I mam nadzieję, że będzie świetna.Mimo że najpierw oglądałam film... Decyduję się na kupno, bo "Ostatnią piosenkę" najpierw oglądałam, a później czytałam. Jednak nie odbiło się to na lekturze, "Ostatnia piosenka" wciąż jest moją ulubioną książką, zarówno jak i film.

stannieswiadomosci

czytałam, jest o wiele lepsza od filmu

Charlotte12

Mam taką ochotę na tą książkę ! :/ A jeszcze większą na angielską wersję.

Ta okładka mnie rozwala . Jest piękna....
[link widoczny dla zalogowanych]
Jeeej. Jest przepiękna. Ja chcę taką Sad

Vampika

Uwielbiam twórczość Sparksa jest jedynym autorem którego kocham,a jego książki są cudowne.Spoiler! Dzisiaj właśnie skończyłam czytać I wciąż ją kocham i jest po prostu piękna.Szkoda,że się nie skończył jak ja uważałam Koniec Spoiler!Musze koniecznie obejrzeć film <3

herbatnikzmalin

Czytałam książkę w wakacje i do dzisiaj jestem nią wręcz zauroczona! Armia, letni romans... Wszystko to miało niezwykły klimat i czytając ją miałam przed oczami takie morskie miasteczko. Ponadto wątek z autystycznym dzieckiem i nie tylko zrobił na mnie spore wrażenie, jako że osobiście znam wiele wspaniałych osób z tą chorobą. Krótko mówiąc, książka jest z pewnością warta polecenia. Nie jest to byle jakie romansidło, lecz piękne, głębokie dzieło Sparksa.

Charlotte12

„Co to znaczy naprawdę kogoś kochać?”

„I wciąż ją kocham” jest to książka napisana przez Nicholasa Sparksa, mistrza powieści romantycznych ostatnich lat. I tutaj, podobnie jak w wypadku „Ostatniej piosenki”, najpierw przyszło mi oglądnąć ekranizację, dopiero później przeczytać utwór. Oba filmy mnie zachwyciły, o książkach czytałam wiele dobrego. Do tej pory ani razu nie zawiodłam się na Nicholasie. Tym razem nie było inaczej. Gdy tylko przeczytałam pierwsze słowa wzruszającej lektury, byłam pewna, że dostanę od niej więcej, niż oczekiwałam.

Tytuł mojej recenzji to nic innego, jak przytoczenie słów Johna Tyree. Jednak słowa, których pan Sparks użył do „naznaczenia” swojej książki są jeszcze piękniejsze, i tym razem należące do Johna. Pasują one zarówno na początek, środek jak i koniec tej niepowtarzalnej historii. Okładka „I wciąż ją kocham” jest wspaniała, przez całą podróż w głąb słów, zdań i stron nie mogłam pozbyć się wizji Channinga Tatuma i Amandy Seyfried jako głównych bohaterów. Co mnie urzekło w tej książce, a co mogłoby być dopracowane? Czy istnieje jakakolwiek powieść Sparksa, której mogłabym się oprzeć, nie uroniwszy ani jednej łzy? A może to właśnie powyżej opisywany utwór był tym wyjątkiem?

Akcja rozgrywa się w latach 2000-20005, rok 2006 to jedynie prolog i epilog. Są to więc czasy względnie nam współczesne, jednak na tyle odległe, że czytając, miałam wrażenie, że „to było dawno”, że od tamtego czasu upłynęło 5 lat... 5 lat sielanki lub 5 lat pełnych zgryzoty. Miejsce rozgrywających się wydarzeń to – a jakżeby inaczej – Stany Zjednoczone. Głównie skupiamy się na Lenoir i rodzinnym mieście Johna, mimo wszystko są też fragmenty o służbie wojskowej żołnierza Tyree, który stacjonuje w Niemczech, Iraku, Kosowie…

Bohaterzy i ich portrety są dopracowane, nie mam tutaj niczego do zarzucenia. Z moich ust, a raczej klawiatury, mogą płynąć jedynie pochwały i psalmy na cześć kolejnego sukcesu Nicholasa. John Tyree to chłopak o trudnym dzieciństwie. Wpadłszy w złe towarzystwo, rozpoczął czarny okres w swoim uczniowskim życiu, a gdy obudził się z letargu lenistwa, było już za późno. Uświadomił to sobie, gdy rozstał się z Lucy, swoją dziewczyną, która wyszła za adwokata. Wtedy główny bohater postanawia zrobić coś ze swoim życiem i zaciąga się do wojska. Jego charakter jest dość złożony. Mimo groźnej, nieprzystępnej powierzchowności jest on bardzo emocjonalny, potrafi kochać nad życie, okazywać czułość, namiętność. Sam zauważa zmiany w swoim zachowaniu, dojrzewanie i dorastanie, to, jak bardzo różni się od chłopaka, którym był kilka lat temu. Wtedy spotyka Savannah. Jest ona studentką psychologii, chce pomagać dzieciom chorym na autyzm wykorzystując terapię związaną z kontaktem niepełnosprawnych z końmi. Smukła i wesoła brunetka ma wielu adoratorów, choć nie wydaje się być tym faktem zachwycona. Skromność, wiara, prostota i pracowitość - to jej główne priorytety. Drogi jej i Johna krzyżują się i to skrzyżowanie ma nigdy nie być zapomniane. Ojciec Tyreego to skryty i zamknięty w sobie numizmatyk, odgrywa on względnie dużą rolę w całym utworze. Jego postać była dla mnie niespodzianką, a zarazem źródłem przemyśleń i dywagacji. Tim to młody student i najlepszy przyjaciel Savannah, który potrafi wybaczać i jest pełen zrozumienia dla każdego. Tak jak ona pomaga innym. Jego brat Alan jest chory na autyzm, to poświęcenie Tima dla młodszego brata i czynione przez niego postępy zainspirowały dziewczynę do takiego kierunku studiów.

Jeśli chodzi o twórczość Sparksa, spotykałam się z zakończeniami smutnymi, szczęśliwymi, tragicznymi… Pod tym względem zawsze się mylę w swoich „zgadywankach”. „I wciąż ją kocham” to piękna historia prawdziwej miłości, która trwa wiecznie, o dojrzewaniu i nauce udzielanej przez życie. Uczy o tym, że ważne jest, aby podejmować właściwe i prawe decyzje, nawet jeśli wydaje się nam to bardzo trudne i złe dla nas samych. Pokazuje, że prawdziwa miłość to taka, w której na uwadze mamy przede wszystkim drugą osobę, nie samego siebie. W tej lekturze nie znajdziemy ciągu płynnej, wartkiej akcji. Rozpędza się ona wraz z każdym spotkaniem Johna i Savannah, spowalnia, gdy żołnierz udaje się pełnić swą posługę ojczyźnie. Nie oznacza to w żadnym wypadku, iż jest to nudna książka. Sposób pisania i przedstawiania świata Nicholasa zupełnie mnie oczarował i zakochuję się w tym obrazie za każdym razem, gdy sięgam po którąś z jego książek. „I wciąż ją kocham” obfituje w niespodziewane zwroty akcji, jednak - proszę tych, którzy jeszcze nie zdążyli tego zrobić – nie czytajcie opisu książki (jest on na zakładce przy frontowej stronie okładki), ponieważ zepsuje wam to jeden z najciekawszych momentów tej książki. Zakończenie tego utworu wstrząsnęło mną, gdyż nie tego się spodziewałam. Wszystkiego, tylko nie tego. Czytałam kilka razy ostatni fragment, sprawdzałam, czy nie ominęłam czegoś w epilogu. Jest to chyba najbardziej romantyczna książka, jaką do tej pory udało się mi przeczytać.

„I wciąż ją kocham” zalicza się do listy top książek, z którymi miałam okazję zapoznać się w swoim życiu. Odpowiadając na wcześniejsze pytania, nie zauważyłam w książce żadnego uchybienia, niedociągnięcia, czegoś, co warto by było zmienić. Zdaje się ona idealna taka, jaka jest. Czy płakałam? Owszem. Nie ma książki tego autora, przy której powstrzymałabym się od słonych, gorących łez. Wcale się tego nie wstydzę, ponieważ osoby, których takie historie nie wzruszają i nie poruszają, nie są też w stanie ukazywać swoich innych uczuć, nie potrafią wczuć się w sytuację innej osoby. Gdybym nie zużyła choć jednej chusteczki podczas czytania „I wciąż ją kocham”, musiałabym być z kamienia. Lekturę tą polecam wszystkim fanom Sparksa, którzy jeszcze nie mieli okazji po nią sięgnąć, osobom, które spędzają samotnie wieczór, tym szczęśliwie i nieszczęśliwie zakochanym, jednym słowem – wszystkim, którzy nie boją się tematu miłości i przemijalności wspomnień, rzeczywistości. Kolejna obyczajówka z elementami romansu, której nie można nazwać „kolejną” wtapiającą się w tłum. Ona aż krzyczy, żebyście przeżyli tą historię razem z nią.

Moja ocena książki: 10/10

Tirindeth

Charlotte, piękna recenzja! Chciałam przeczytać tę książkę, ale zawsze są w wypożyczeniu. Teraz będę miała motywacje, żeby czatować na ten tytuł ^^

Dreams_Lady

Która książka bardziej wam się podobała:
"I wciąż ją kocham" czy może "Jesienna miłość"? Smile

mika809

Jesienna miłość

scarlett

Werdandi77 · Wysłany: Pią 16:15, 04 Mar 2011 Temat postu:

Ja nie czytałam jeszcze żadnej powieści Sparksa, ale widziałam kilka ekranizacji jego książek. "I wciąż ją kocham" dostałam w prezencie, ale jakoś mnie do niej nie ciągnęło. Po tym co napisałyście, chyba się jednak wezmę za czytanie.

Charlotte12 · Wysłany: Pią 17:53, 04 Mar 2011 Temat postu:

Jej, jeszcze jej nie ruszyłaś?! Very Happy

Ja bym chyba nie wytrzymała.

Werdandi77 · Wysłany: Pią 18:53, 04 Mar 2011 Temat postu:

Nie byłam świadoma, że mam w domu perełkę Smile

Jak skończę z moim sukubem Richelle Mead, zabiorę się za Sparksa.

Dreams_Lady · Wysłany: Śro 16:13, 09 Mar 2011 Temat postu:

Myślę, że Ci się spodoba, ja ostatnio pożyczyłam ją od znajomej, już prawie kończę - na prawdę wciąga Smile

Werdandi77 · Wysłany: Śro 16:59, 09 Mar 2011 Temat postu:

Na pewno ją przeczytam, bo mam ochotę obejrzeć film, a zgodnie z moją zasadą - najpierw czytam, potem oglądam. Smile

Opinie na forum ostatecznie mnie przekonały, że warto.

olina · Wysłany: Śro 17:50, 09 Mar 2011 Temat postu:

czytałam ostatnio tę książkę, rok wcześniej widziałam film, więc nie wciągnęła mnie jakoś na amen, tak już mam jak wcześniej widziałam film. Ale czytało się dobrze i dalej nie do końca rozumiem Savannah, to co zrobiła.

Dreams_Lady · Wysłany: Pią 23:13, 11 Mar 2011 Temat postu:

Werdandi77, ja także tak mam, nie lubię oglądać filmu, a dopiero później czytać. Wiem, że książka często bardzo się różni, jednak już mnie tak nie przyciąga, nie zachęca. Wink

Co do "I wciąż ją kocham", to już skończyłam, na prawdę super. Bardzo zaskoczył mnie koniec Smile

specyficzna · Wysłany: Nie 18:48, 20 Mar 2011 Temat postu:

Nieprzekonana do książek Sparksa ale zachęcona recenzją koleżanki wypożyczyłam 'I wciąż ja kocham'. Przeczytałam, stwierdzam, że typowe romansidło ale ma to coś co wciąga i każe czytać do końca Wink

A koniec piękny na swój sposób.

Domi .

Mimo, że, jak w większości książek tego autora niesamowicie szybko rodzi się mocne uczucie,co niezbyt mi się podoba, to ta książka naprawdę mnie wciągnęła i baardzo się spodobała ; )

loveme.

Rok temu widziałam film , byłam nim zachwycona. Jednak wczoraj skończyłam czytać książkę i powtórnie obejrzałam film. Stwierdziłam ,że w ekranizacji powieści wszystko dzieje się za szybko .Akurat w tym przypadku nie ma porównania między filmem , a książką. Smile