Przyjaciółki - Dorothy Koomson

sujeczka

Rozwiedziony nauczyciel, trzydziestoparoletni samotny mężczyzna, upatruje sobie atrakcyjną piętnastoletnią uczennicę i pod pozorem pomocy w nauce, lansując zdolną, ambitną i piękną dziewczynę, bez trudu ją uwodzi. Serena powoli uzależnia się od Marcusa, stając się jego powolnym narzędziem. Związek, obarczony piętnem zakazanego owocu, trzyma w tajemnicy. Ujawnienie go grozi utratą pracy ukochanemu, a jej kompromitacją wobec rodziny i przyjaciół. Wkrótce mężczyzna zaczyna ujawniać przed nią swoje prawdziwe oblicze – brutala i gwałciciela - domagając się ślepego posłuszeństwa, eskalując przemoc. Atmosfera między kochankami się zagęszcza, osiągając swoistą kulminację, kiedy Marcus wprowadza do ich związku „tę trzecią”, też, jak Serena, naiwną niewinną piętnastolatkę Poppy. Chory związek nauczyciel-uczennica zyskuje nowy wymiar za sprawą świadka i zarazem uczestniczki tego romansu. Między dziewczynami, oszukiwanymi, gwałconymi i bitymi, powstaje rodzaj chorej więzi. Nienawidząc się nawzajem, w chwilach ekstremalnych potrafią okazać sobie rodzaj lojalności i wsparcia. W końcu dochodzi do tragedii, w wyniku której ginie psychopatyczny kochanek. Jedna z dziewczyn – Poppy – trafia pod zarzutem morderstwa na blisko dwadzieścia lat do więzienia. Równolegle z tymi wydarzeniami toczy się „współczesność” – Serena zdążyła wyjść za mąż i urodzić dwójkę dzieci; Poppy wychodzi z więzienia i mozolnie, opuszczona przez najbliższych, z etykietą „morderczyni” próbuje odbudować, a ściślej, zbudować na nowo swoje życie, które legło w gruzach. Losy kobiet znów się splatają: Poppy wierzy, że Marcus zginął z rąk Sereny, i postanawia ją zmusić do wyznania winy, by odzyskać dobre imię i pozbyć się stygmatu mordrczyni. Sęk w tym, że Serena jest przekonana o winie Poppy. Raz jeszcze chora relacja między dziewczynami zaczyna rzutować na ich dorosłe życie.

Wydawnictwo Albatros, w sprzedaży od: 24.01

tombraiderka009

Taki straszny trochę ten opis. Chętnie przeczytam tę książkę jak pojawi się w bibliotece Smile

Makarena

Ale autor miał chory pomysł... Nie jestem nawet pewna, czy może to odebrać jako komplement, czy jednak nie. Raczej nie przeczytam.

Zuz@

Troche przerażajace, ale jednocześnie intrygujące, bo czegoś takiego nie czytałam Smile

MUlka

chyba kiedyś czytałam opinie o tej książce ... i chyba jednak poczekam na Wasze opinie Wink

Zuz@

MUlka

Zuz@

MUlka

kupiłam, ale zabrała mi mama ... kiedyś tam przeczytam Wink

- spora jest tak na marginesie

tombraiderka009

MUlka

kasia.pa

Ulala spora Smile

poczekam aż będzie w bibliotece

Katarina

Opis przerażający. Ale przez to mam wielką chęć ją przeczytać. I w sumie dobrze,że jest gruba Smile

Młoda90

Z początku trudno mi było wciągnąć się w historię, ale potem praktycznie nie mogłam się oderwać. Opowieść rozgrywa się 20 lat po wydarzeniu, które wpłynęło na życie obu bohaterek tej książki. Serena ma kochającego męża i dwójkę dzieci, ale jej mąż nie zna prawdy na temat „Dziewczyn z lodami” jak nazwała bohaterki po tej historii prasa. Poppy właśnie wyszła z więzienia, próbuje się przystosować do nowej rzeczywistości i za wszelką cenę chce zmusić Serenę do przyznania się do zabójstwa Marcusa. Obie dziewczyny utrzymują, że tego nie zrobiły i obarczają winą tę drugą za zadanie śmiertelnego ciosu. Kto tak naprawdę zabił, czy był ktoś trzeci? By się tego dowiedzieć trzeba przeczytać książkę do końca. Mi się zakończenie podobało bo ukazało prawdę jak to było i te słowa Marcusa a właściwie myśli o tym jak dokładnie przewidział jak po tym wydarzeniu będzie wyglądało życie dziewczyn... Historia ukazuje na przemian życie obu bohaterek wplatając w to wydarzenia z przeszłości: jak poznały Marcusa, jak wyglądał ich związek z nim, poznanie tej drugiej aż w końcu wydarzenie, które zmieniło życie każdej z nich. Ta historia pokazuje także jak prawda, która ujrzała światło dzienne i to zabójstwo wpłynęło nie tylko na dalsze życie Sereny i Poppy ale przede wszystkim na ich rodziny, na ich relacje z rodzicami i rodzeństwem. Jest to bardzo ciekawa historia, mi się książka podobała także polecam ją przeczytać.