4. Mroczny Płomień

kada113

Mi średnio przyszło trawienie pierwszej, więc nad tą nie będę się nawet zastanawiać.

feniksa

Czy to ostatnia część? Bo zastanawiam się czy strawię więcej Confused

Zaczęło się ciekawie, a teraz czekam aż się skończy.

Martycja

seria liczy sobie 6 tomów.

feniksa

OMG

Nie lubię zostawiać rozpoczętych serii - doczytam na pewno - chociażby dla tych ostatnich najlepszych stron każdej książki.

tombraiderka009

Jeszcze tylko 4 dni i mamy 4 część Ever.! Jezu, ale będzie się działo z Romanem.! I ciekawe jak sobie poradzi z Haven i Damenem. Szybcieeeeeeeeeeeeeeeeeeeej.!!!!!!!

Lambi

feniksa

Tirindeth

Będąc młodą dziewczyną, a raczej nastolatką, trochę interesowałam się okultyzmem i szeroko pojętą magią. W sumie to nic dziwnego, kiedy się słucha tzw. „ostrej muzy” i maluje paznokcie na czarno, stroniąc od koleżanek okazujących wszem i wobec, jakie to są dorosłe i cool. Moje czasy nastoletnie dawno już przeminęły, lecz jedno z nich we mnie pozostało - pragnienie zgłębienia tajemnic, zjawisk nadnaturalnych, możliwie magicznych, nierzeczywistych, a nawet fikcyjnych. To zapewne owy głód historii, wciąż gdzieś we mnie tkwiący, podsycany wciąż na nowo podobnymi jak ta powieściami.

Ever Bloom dokonuje wyboru, który dla wielu może się wydawać infantylny - rezygnuje z własnego szczęścia, by ratować przyjaciółkę. W sumie jednak któż podjąłby inną decyzję, gdy liczą się ułamki sekund? To szlachetne i niesamowicie odważne. Ale wiąże ze sobą kolejne wydarzenia - teraz Ever musi pokazać Haven, jak wygląda jej prawdziwe życie nieśmiertelnej, aby przyjaciółka mogła się zaadoptować w nowej rzeczywistości. Jednocześnie próbuje także ją ostrzec przed niebezpiecznym Romano, który już nie raz namieszał w życiu głównej bohaterki. Ale Haven jej nie słucha...

Kolejne decyzje Ever prowadzą do komplikacji, w wyniku których dziewczyna musi walczyć nie tylko o ukochanego Damena, ale także o swoją własną tożsamość, o duszę, którą tak łatwo szasta, zagłębiając się w arkana czarnej magii. Kiedy jednak nie ma szans na samodzielne ocalenie swojej osoby, musi prosić o pomoc Jude'a. Lecz czy to wystarczy? Czy Ever da radę odwrócić klątwę, zdjąć zaklęcie z Damena i uratować się od Romano i gniewnej Haven?

Czwarty tom serii w gładki sposób kontynuuje wydarzenia z części poprzedniej, tym samym nie tracąc na dynamice fabuły. Ever znowu popełnia błędy, Damen znowu pragnie jej pomóc, a wszystko wiąże się z klątwą, którą zafundował im zły nieśmiertelny Romano. Czy jednak uda się dziewczynie ocalić swą miłość i duszę? Obawiam się, że z mojej strony zachowania Ever już aprobaty nie uświadczą. Dotychczas patrzyłam na jej wybory z lekkim przymrużeniem oka - młoda, dopiero się uczy, bycie nieśmiertelnym wymaga więc czasu i doświadczenia. Kiedy jednak wciąż i wciąż popełnia podobne błędy, odpychając od siebie faceta, który kocha ją mocniej niż ona sama siebie kiedykolwiek, trudno patrzeć na jej zachowanie z pobłażliwością. Irytowała mnie, co tu zmyślać. Zaczęłam się nawet zastanawiać, czy nie jest synonimem blondynki znanej z popularnych kawałów; blondynki, która zrobi wszystko dokładnie na opak. Dlatego w tym momencie moja sympatia dla jej osoby spadła naprawdę o kilka stopni w dół. Jednakże nie mogę nie zauważyć, że zakończenie dało mi nadzieję i nie skreśliłam tej postaci zupełnie.

Alyson trzyma formę, jeśli chodzi o narrację, wciąż stawiając na język w czasie teraźniejszym. Jej dzieła otrzymują podobną objętość i podobną fasadę, przez co każdy z tomów jest ze sobą silnie powiązany. Niemniej, o ile tom trzeci dotyczył istotnych wydarzeń i – zdaje się – był konieczną publikacją, o tyle Mroczny płomień mógłby zostać pominięty, albo zredukowany do minimum i połączony z poprzednim lub kolejnym tomem. Bo, choć uwielbiam przygody Ever i Damena, a każdą książkę o nich czytam ekspresowo i z zapartym tchem, tu naprawdę troszkę byłam znużona. Możliwe, że to wina zachowania głównej bohaterki, a niekoniecznie fabuły. Interpretację każdemu pozostawiam dowolną.

Aby nie przedłużać, dodam już na sam koniec, że po raz kolejny wydawnictwo nie postarało się z okładką, z jasnowłosej bohaterki robiąc szatynkę. Współczuję tym, którzy mają problem z czytaniem ze zrozumieniem. Tymczasem samej książce daję ocenę 8/10. Podobnie oceniłam pierwszą część, lecz ona miała w sobie pewną magię typową dla nowości – jak sami rozumiecie, nowa historia, tajemniczy nieznajomy, morze tulipanów... Same rarytasy dla dziewczęcych wyobraźni. Tu daję taką ocenę, gdyż uznaję tom 4 za najgorszy z dotychczasowych wydanych na polskim rynku. Mam nadzieję, że kolejny będzie o wiele ciekawszy i bardziej trzymający w napięciu niż Mroczny płomień. A że cała seria liczy sobie sześć sztuk, Alyson ma jeszcze szansę mnie zaskoczyć!

tombraiderka009

No w końcu pierwsza recenzja. Very Happy

Z tego co tu napisałaś, że Ever w kółko popełnia błędy, to się z tobą zgadzam. Zrobi coś i już jest źle. Nie przemyśli nic tylko od razu działa. Mnie to również wkurza. Jeśli będę to czytała, a ona będzie jeszcze gorsze błędy wyczyniała, to ja nie wiem co zrobię.. Very Happy

czekoladowa

Ja przeczytałam trzecią część i już mam trochę dość tej serii bo ciągnie się i ciągnie tek trochę bez końca :/

Time

Ja już mam dosyć Ever i jej zachowania .
Nie lubię zostawiać rozpoczętych serii .
Mam szczerą nadzieję ,że " Nieśmiertelni " jak najszybciej dobiegną końca .

Laura135 · Wysłany: Śro 20:55, 21 Mar 2012 Temat postu:

Niedawno skończyłam czytać tą książkę i powiem szczerze, że jestem rozczarowana... Pierwsza i druga część są ok, ale te 2 ostatnie to masakra. Cały czas ta głupiutka Ever popełnia błędy, normalnie cały czas. Podczas czytania sprawdzałam tylko ile stron zostało do końca, bo niemiłosiernie dłużyło mi się to czytanie. Naprawdę cieszę się, że skończyłam to czytać. Mam nadzieje, że w kolejnej części akcja się jakoś rozwinie, bo jeżeli nie to chyba dam sobie spokój. Nic się nie dzieje, to się staje po prostu nudne... ;/

Shetani

Każdy z nas ma czasami ochotę zwątpić i rzucić wszystko w kąt. Zwłaszcza wtedy, kiedy nic nie idzie po naszej myśli. Rzeczy dzieją się zupełnie inaczej niż powinny i niż my byśmy tego chcieli. Kiedy życie nam się wali i nie wiemy do kogo się zwrócić o pomoc w końcu myślimy tylko o tym, że nie damy rady i się poddajemy. Ale kiedyś usłyszałam gdzieś bardzo ciekawe słowa: „Kiedy życie daje ci cytrynę, zrób lemoniadę”.

Ever Bloom dalej próbuje zdobyć antidotum dla swojego ukochanego Damena. Coraz głębiej pochłania ją czarna magia, opętują ją złe moce, które sprawiają, że ciągnie ją do tego, do czego nie powinna iść. Jednak to jest silniejsze od niej. Dodatkowo jej przyjaciółka Haven poznaje uroki życia będąc nową nieśmiertelną. Ever stara się ją dobrze wprowadzić w to nowe życie, jednak Haven całkowicie traci głowę i nie ma zamiaru słuchać przyjaciółki. Im obu zaczyna grozić poważne niebezpieczeństwo, a Ever ryzykuje wszystko.

„Mroczny płomień” to już 4 część cyklu „Nieśmiertelni” Alyson Noel. Mam na półce trzy poprzednie części i muszę przyznać, że po tamtych 3 postanowiłam zwątpić. A konkretnie to właśnie po tej trzeciej. Jakoś do mnie nie przemówiła za bardzo, ta seria zaczęła mnie męczyć. Ale gdy tak spojrzałam w bibliotece na półkę i zobaczyłam tą część to coś mnie podkusiło i ją wzięłam. I całe szczęście, bo chyba niepotrzebnie chciałam zrezygnować z dokończenia całego cyklu.

Akcja może nie pędzi jakoś wybitnie szybko, ale prawdą jest, że sporo się dzieje. Czytelnik na pewno się nie nudzi, a jakiegoś rodzaju napięcie powoli rośnie. Narratorką jest Ever, co sprawia, że dużo lepiej jest nam wczuć się w jej sytuację. Przeżywamy wraz z nią każdą porażkę czy sukces. Przyznam, że autorka świetnie przedstawiła jej uzależnienie od czarnych mocy i odczucia, które jej wtedy towarzyszyły. Idealnie odczułam to na własnej skórze i byłam w podobnej agonii, co główna bohaterka. Także za to wielki plus. Poza tym lubię Ever za to, że nigdy się nie poddaje i próbuje sobie radzić z każdą sytuacją.

Autorka ciekawie rozwinęła fabułę, mimo że myślałam, że się naprawdę zawiodę i po tej części zrezygnuję całkowicie. Jednak stało się zupełnie inaczej – mam ochotę sięgnąć po kolejną część, a potem po jeszcze jedną – ostatnią. Jestem przekonana, że zakończę ten cykl, ponieważ ta część wzbudziła we mnie niesamowitą ciekawość jak to wszystko się skończy. Dobrym zabiegiem było także to, że autorka wprowadziła inne wątki. Gdybyśmy trzymali się tylko tego jednego – poszukiwania antidotum, aby Damen i Ever w końcu mogli być razem całkowicie – mogłoby być nieco smętnie i nudno. Dzięki motywowi Romano, Haven a nawet Jude’a książka zyskuje wiele dobrego.

Nie ma się co skupiać na języku i stylu autorki, ponieważ jest on dokładnie taki sam jak w poprzednich częściach – prosty, przyjemny, łatwy w odbiorze. Osobiście uważam, że książkę czyta się bardzo szybko, w 3 godziny spokojnie można dać jej radę. Mnie wciągnęła i to bardzo, bo gdy zaczęłam czytać to czytałam dopóki nie skończyłam. Nie wiem czy chodzi o to, że moja ciekawość wzięła tutaj górę czy o coś innego. Jednak cieszę się, że wzięłam ją z biblioteki i przeczytałam. Ta część uratowała moje podejście do tej serii. Poza tym momentami jest nieprzewidywalna i zaskakująca. Nie mamy pewności jak dalej potoczą się losy bohaterów. A to bardzo lubię. Poza tym myślę, że wiele możemy się nauczyć choćby od samej Ever – oddania czy poświęcenia. Musiała dokonywać ciężkich wyborów, ale nigdy się nie poddała. A w zakończeniu widzimy, że miłość i akceptacja potrafią działać cuda.

Tak myślę, że może potrzebowałam tylko jakiejś dłuższej przerwy od tej historii i dlatego wtedy zwątpiłam? Może było tego za dużo? W każdym bądź razie na pewno ten cykl skończę, może nawet wypadałoby kupić pozostałe części, żeby ładnie stały na półce. Kto wie, może kiedyś do tej serii powrócę, a Wam w sumie polecam, może Wy nie będziecie potrzebować przerwy od tych powieści. Uważam, że naprawdę warto je przeczytać, to naprawdę piękna historia o miłości, ale i nie tylko.

anusiaa · Wysłany: Pon 14:29, 18 Mar 2013 Temat postu:

Książka bardzo mnie zaskoczyła, na szczęście pozytywnie Very Happy

. Porzuciłam tę serię na pewien czas i przypadkiem ta część wpadła mi w ręce. Na szczęście, że wpadła, bo jestem pewna, że gdyby nie to, nie powróciłabym do tej serii. Więc, co mi się podobało? Najlepsze chyba było przywiązanie Ever do Romano, naprawdę fajnie opisane. Ciekawą postacią jest też Jude i w ogóle podobał mi się trójkąt Ever-Damen-Jude. No dobra to teraz minusy. Na pewno, Haven, okropne dziewuszysko, jak wcześniej była fajna to teraz jest po prostu beznadziejna.. Nie podobała mi się również końcówka, uważam że autorka ciągnie akcję na siłę i nie ma pomysłu jak dalej to wszystko pociągnąć. Jednak mimo wszystko książkę czyta się szybko i przeczytam kolejne części, ponieważ po tej jestem nastawiona pozytywnie( mam nadzieję, że się opłaci ;P ). Ogólnie polecam...

Martycja

Jak na razie, to jest najgorsza część w serii! Damen jest chodzącym trupem, którego umartwianie się jest domeną życiową. Powinien się jeszcze w bicz zaopatrzyć i chłostać się co chwilę! Ever stała się jeszcze bardziej wkurzająca, ale to już wina autorki, bo Pani Noel nie ma fioletowego pojęcia o tym jak być złą, kiedy wcześniej było się dobrą. Ta cała mhroczność Ever jest żałosna i nad wyraz denerwująca. Z kolei związek głównych bohaterów jest nieprawdziwy, nieprawdopodobny i totalnie bez miłości. Ich górnolotne dialogi i niedopowiedzenia mają chyb na celu zrobić z nich postaci tragiczne niczym Romeo i Julia. Autorka się nie popisała, bo wyszło jej to po prostu dennie.

I jeszcze coś, choć jest to MAŁY SPOILER, ale jako że ów scena ma miejsce w połowie książki i właściwie nie jest jakoś bardzo istotna, to i tak ją przytoczę. Otóż Miles odkrywa we Włoszech portret Damena i Driny. Postanawia poinformować o tym Ever jako dziwaczną ciekawostkę. Jaka jest reakcja Damena i Ever? Wpadają w panikę i dochodzą do wniosku, że trzeba będzie wszystko Milesowi wyjaśnić. O mój płazie! Serio?! Chłopak znajduje kilkusetletni portret z postaciami łudząco podobnymi do jego znajomych, a ów znajomi się tym tak przejmują, iż rozważają wyjawienie sekretu?! Rozumiem, że Ever jest tępa, bo ma dopiero 17 lat, ale kilkusetletni Damen?! Ile jest przypadków na świecie, że ktoś przypomina kogoś, a w różnych starych portretach można odnaleźć bardzo podobnych celebrytów? Słynne obrazy z twarzami słynnych aktorów – Nicolasa Cage’a i Keanu Reeves’a krążą po sieci! Kolejnym idiotyzmem jest żałosna próba wyjaśnienia Sabinie i Haven pewnych sytuacji. Ever zamiast od razu przejść do rzeczy, od czego zaczyna? „To nie tak jak myślisz!” albo „Ja ci zaraz wszystko wyjaśnię”. Normalnie się dziwię, że protagonistka ma jeszcze wszystkie zęby i włosy, bo ja słysząc tak kiepskie tłumaczenie zamiast wyłożenia kawy na ławę, to zaraz pozbyłabym się tego, co Ever ma na głowię oraz w dziąsłach.

Nie polecam, chyba że komuś poprzednie części się spodobały :/