Metro 2033 - Dmitry Glukhovsky

Tirindeth

Rok 2033. W wyniku konfliktu atomowego świat uległ zagładzie. Ocaleli tylko nieliczni, chroniący się w moskiewskim metrze, które dzięki unikalnej konstrukcji stało się najprawdopodobniej ostatnim przy-czółkiem ludzkości. Na mrocznych stacjach, rozświetlanych światłami awaryjnymi i blaskiem ognisk, ludzie ci próbują wieść życie zbliżone do tego sprzed katastrofy. Tworzą mikropaństwa spajane ideologią, religią czy po prostu ochroną filtrów wodnych... Zawierają sojusze, toczą wojny.

WOGN to wysunięta najbardziej na północ zamieszkała stacja metra. Kiedyś była jedną z najpiękniejszych, a po zagładzie przez długi czas pozostawała bezpieczna. Teraz pojawiło się na niej śmiertelne niebezpieczeństwo.

Artem, młody mężczyzna z WOGN-u, otrzymuje zadanie: musi przedostać się do legendarnej stacji Polis, serca moskiewskiego metra, aby przekazać ostrzeżenie o nowym niebezpieczeństwie. Od powodzenia jego misji zależy przyszłość nie tylko peryferyjnej stacji, ale być może całej ocalałej w metrze ludzkości.

Wydawnictwo: Insignis Media
Premiera: Kwiecień 2010
Liczba stron: 592

Strona o książce: [link widoczny dla zalogowanych]

Dziwne, ze tego tematu nie ma na naszym forum! Na razie temat o pierwszej części - co sądzicie? Kto czytał, kto planuje? Ja kupiłam oba tomy i przymierzam się do czytania - czuję, że to będzie coś ekstra ^^

Mariposa

Kiedyś pożyczyła mi ją... dyrektorka Very Happy

Poważnie. Ale to było dosyć dawno i w tedy książka była zbyt przytłaczająca jak dla mnie. Teraz pewnie bardziej przypadłaby i do gustu.

Agnnes

Ja się już od bardzo długiego czasu przymierzam do przeczytania tej książki. Także od długiego czasu widnieje ona na liście zakupionych w mojej bibliotece, tyle że do tej pory jeszcze nie można jej wypożyczyć. A więc czekam.
Czytałam kiedyś wywiad za autorem w GW, a także kilka pozytywnym recenzji dlatego też jestem bardzo zachęcona.

kada113

No nie! A ja oczywiście o książce pierwsze słyszę... Ale co zrobić, że książki mające tylu fanów na świecie w tym wielu Polskich czytelników, przeze mnie nie są znane? Może dlatego, że ja jakieś dziwności czytam.

Mira

Mariposa

Książki nie skończyłam więc nie wypowiadam się na temat fabuły, ale bardzo podobało mi się, że zamieszczono w środku mapkę Very Happy

Tylko ciekawe czemu była w środku a nie na początku na przykład...

Mira

Tirindeth

O kurcze, Mircia, to mnie zaskoczyłaś Razz

Ale może ta 'dziwność' wynika z tego, że to rosyjska książka i po prostu ma swoisty klimat ^^ zasiałaś we mnie ziarenko niepokoju, ale z drugiej strony.... te tysiące fanów nie może się mylić nooo, nie mówicie, że wydałam 70 zł na marneee ;(

Mira

Mariposa

Tirindeth

ven_detta

No dobra, chciałyście tego! Very Happy

Myślałam, że po kilku dniach emocje opadną i będę w stanie cokolwiek o tej książce napisać, bo zaraz po przeczytaniu to było niemożliwe. Ale teraz, po kilku dniach, jest jeszcze gorzej, bo przypomniałam sobie wszystko i mogłabym o niej gadać i gadać bez ładu i składu. Razz

Pierwsze, co mnie zachwyciło niemal z miejsca, był świat stworzony przez autora. Po wojnie atomowej, powietrze i gleba zostały skażone, a jedyną szansą dla ocalałych ludzi było zejście do podziemi. I w końcu... w końcu... w "Metrze" dostałam to, czego próżno szukałam w "Enklawie"! Pray

Autor wykreował niesamowicie złożoną i niesamowicie skomplikowaną, starannie dopracowaną rzeczywistość podziemnego społeczeństwa, któremu schronienie dało moskiewskie metro. Życie w nim stworzone zostało doskonale odwzorowane na tym, jakie znamy z powierzchni – między stacjami nawiązują się kontakty, które rodzą układy, sojusze, a także konflikty i zatargi niczym między naszymi miastami czy państwami. Tak samo rozwija się handel, uprawa grzybów, hodowla zwierząt, a nawet nauka i kultura, którą starsi starają się zachować i przekazać dalej. Jedynym połączeniem między nimi są tunele, którymi niegdyś podróżowały pociągi, a które teraz stanowią śmiertelne zagrożenie, ponieważ w tajemniczych okolicznościach giną tam ludzie. I tak metro, niegdyś schronienie, stało się zagrożeniem samym w sobie i więzieniem dla wszystkich jego mieszkańców.

Gdzieś w tym wszystkim poznajemy dwudziestoletniego Artema, który mieszka na WOGN-ie – stacji o charakterze wojskowym, którą zaczynają niepokoić "czarni" – mutanty z powierzchni, które zaszczepiają w ludziach strach i doprowadzają do szaleństwa. Sprawa jest o tyle poważna, że zainteresował się nią Hunter– Myśliwy, stary znajomy opiekuna Artema. Upewnił się, żeby w razie jego porażki, chłopak uda się z wiadomością do Polis - kulturowej stolicy metra - z wiadomością dla zaufanych ludzi. Wydawałoby się, nic trudnego - jednak ta wyprawa przez przynajmniej połowę metra okaże się największą, najważniejszą i najniebezpieczniejszą przygodą w życiu Artema.

Ogólnie nie mam zastrzeżeń do bohaterów - świetnie skrojeni, ciekawi... no, może poza tym, że nie ma jakiejś znaczącej postaci żeńskiej, ale to da się jeszcze usprawiedliwić. Razz

Sam Artem jest sympatyczny - wychowany z dala od tego typu doświadczeń, z początku trochę nieporadny, postawiony przed trudnym zadaniem, od którego może zależeć przetrwanie jego domu, szybko odkrył w sobie talent do podróży tunelami. A przemierzając metro, rzeźbił się jego charakter, co udowadniał raczej czynami niż słowami, i sama nie wiem kiedy zaczęło mi zależeć na jego losie! Very Happy

Jeszcze poza tym, moją uwagę szczególnie przykuli stalkerzy – specjalna grupa wychodząca na powierzchnię, zazwyczaj w celu przeszukania ruin miasta w poszukiwaniu pozostałości po cywilizacji i innych użytecznych rzeczy, które mogą zostać wykorzystane w podziemiach. W tych kombinezonach ochronnych, maskach i pełnym uzbrojeniem byli po prostu esencją zajebistości. Twisted Evil

A zwłaszcza Młynarz – mój drugi ukochany bohater <3

Fabuła jak dla mnie była niesamowicie ciekawa, chociaż rozumiem też o czym mówiła Mircia – autor poszedł w kierunku, którego się kompletnie nie spodziewałam, wplatając w tą i tak już ciekawą wizję jeszcze więcej udziwnień (o których musicie przekonać się już same, bo mi momentami naprawdę szczęka opadała podczas czytania Cool

), aż w pewnym momencie zaczęłam się obawiać czy nie przesadzi z tym wszystkim, czy nie będzie tego za dużo. Ale koniec końców, muszę przyznać, że wyszło lepiej niż myślałam, przynajmniej moim zdaniem. Chociaż, żeby tak nie słodzić, muszę przyznać, że znalazłoby się kilka niedociągnięć, szczególnie niektóre przygody Artema. I chociaż na koniec niby wszystko układa się w miarę sensowną całość, i tak uważam, że można by to zrobić inaczej. Razz

I jak już zauważyło kilka osób, których recenzje czytałam, książka jest dość nierówna pod względem akcji. Zdarzają się momenty, kiedy nie można się oderwać od lektury, ale także takie, które trochę przynudzają. Zwłaszcza ciężko przebrnąć przez początek i pierwszą połowę książki, kiedy zostajemy zasypani informacjami, a do tego nie brakuje typowych dla rosyjskiej literatury monologów i wywodów i szczegółowych opisów, w których nietrudno się pogubić, dlatego najlepiej mi się dawkowało czytanie. Smile

Za to druga połowa zdecydowanie to nadrabia! To właśnie tam znajduje się mój ulubiony rozdział 13: Wielka Biblioteka (to nie spoiler, jest w spisie treści Wink

), od którego "Metro" z bardzo dobrej historii zyskało w moich oczach miano wybitnej. Ten właśnie rozdział, plus trzy ostatnie – czysta adrenalina.

Muszę wspomnieć jeszcze kilka słów o zakończeniu, nie mogę się powstrzymać, bo to właśnie ono rozłożyło mnie totalnie na łopatki, że ledwo się po nim pozbierałam! Wywołało falę tak niesamowitych emocji, że aż nie mogę nawet stwierdzić czy były pozytywne czy negatywne – po prostu ciężko je zakwalifikować do którejkolwiek z tych kategorii po tym, co nam zaserwował autor. I chociaż było kilka spraw, do których mogłabym się przyczepić, kilka nieścisłości, coś za bardzo naciągane, coś mi nie pasowało, ale to wszystko utonęło pod falą tych emocji i wydały się po prostu nieistotne przy tym wszystkim. Very Happy

Zuz@

Sihhinne

Kadzia

ven_detta

Dzięki, dziewczyny Very Happy

To lepiej czytajcie, bo nie mam z kim spoilerować xD

Shadow, jak już przebrniesz przez ten przyciężki początek, to potem pójdzie jak z górki Wink

Silje

O ja... a kurde nie zamierzałam jej czytać. Razz

No ale teraz oczywiście muszę kupić. Very Happy

Tirin, a gdzie kupiłaś drugi tom? Bo ja szukam, szukam i nigdzie nie ma... Sad

Tirindeth

Silje, na allegro Razz

Drugi tom to Metro2034. Można też zamówić w Matrasie lub Empiku Wink

W Empiku nawet widziałam ostatnimi czasy na półce - książki się pojawiły po tym, jak wyszedł Czas Zmierzchu Dmitra i Piter z serii Uniwersum Wink

Sihhinne

Zamieszczam samą końcówkę recki, bo nie mogę inaczej.. Tutaj macie link do całej: [link widoczny dla zalogowanych]

‘Zachwycająca’. Tak można podsumować ją jednym słowem. Dmitry Glukhovsky stworzył coś, co na bardzo długo zagnieździ się w pamięci czytelnika, coś co można nazwać arcydziełem. ,,Metro 2033” jest obowiązkową pozycją nie tylko dla fanów fantastyki i science-fiction, ale dla każdej osoby uwielbiającej czytać. Zadziwia pomysłem, oryginalnością, a także napięciem w niej zawartym, pomimo tego, że jest ciężka, wciąga i nie pozwala, by odłożyć ją na półkę. Dlatego jak najbardziej polecam, gdyż przez długi czas pozostanę pod wrażeniem warsztatu pisarskiego i wyobraźni autora.

Stawiam 5+. Dlaczego nie 6? Ponieważ na początku nie mogłam się wciągnąć. Często miałam ochotę odłożyć książkę i sięgnąć po coś lżejszego. Ale dobrze, że jednak się przemogłam, bo straciłabym wiele.

ven_detta

Shadow, baaardzo się cieszę, że i Tobie się spodobała Very Happy

Zgadzam się, że ciężko się brnie przez początek, ale im dalej tym lepiej Wink

Nie mogę się już doczekać kiedy dorwę w bibliotece 2 część, chociaż słyszałam, że wypada słabiej, to i tak muszę wrócić do świata pana Glukhovskyego Very Happy

Sihhinne

Tirindeth

Kurcze, a ja nie wiem, dlaczego Wam się dziwnie brnie przez początek - w zasadzie już ta pierwsza scena przy ognisku sprawiała, że miałam ciarki na plecach i po prostu płynęłam z czytaniem szybcikiem, żeby jak najprędzej poznać całą opowieść tych facetów. No ale ja to ja, a jeszcze ksiązki nie doczytałam, więc nie mam prawa głosu Cool

Wkrótce pojawi się i moja recka, tylko musze najpierw opanować obowiązkowe zamówienia i wtedy pozwolę sobie na przyjemność w mroku moskiewskiego metra Smile

ven_detta

Tirin, mi też czytało się dobrze, jak już do niej zasiadłam, ale jakoś częściej ją odkładałam niż potem w dalszej części Razz

Potem dosłownie wymykałam się z książką w kąt, gdzie nikt mi nie będzie mógł przerwać czytania albo przeszkadzać xD No i na początku była kupa informacji do przyswojenia, więc byłam trochę zagubiona w tym wszystkim - może nie czytało się opornie, ale jakoś dawkowałam tą wiedzę Wink

Shadow, a ja mimo wszystko sięgnę, chociaż też ubolewam nad tym, że nie będzie o Artemie Razz

A jeszcze co do Artema - zaznaczę jako spoiler, bo może zdradzić szczegóły zakończenia Wink

(Więc lepiej nie klikać w link, bo można sobie popsuć niespodziankę Razz

).

Tirindeth

Świat, tak dobrze nam znany, uległ zagładzie, gdy narodził się konflikt atomowy i ludzie, pełni nienawiści, zgotowali sobie własny koniec. Ale niektórzy mieli szczęście – schronili się w czeluściach moskiewskiego metra, odgradzając się od niebezpieczeństw czających się na powierzchni zniszczonej ziemi. Musieli nauczyć się żyć od nowa – w mroku, bez słońca, bez roślinności, swobody i gwieździstego nieba nad głową. Niemożliwe? A jednak udało im się – tworząc nowe struktury, nowe hierarchie i walcząc o przetrwanie, zbudowali nowy świat. Wśród ludzi metra był Artem – zwyczajny chłopak z północnej stacji WOGN. Wychowywany przez przybranego ojca, żył z dnia na dzień, w ustalonym porządku. Aż pewnego dnia coś się zmieniło – młodzieniec zostaje wybrany do podjęcia misji, od której zależeć może bytność wszystkich ludzi żyjących pod ziemią. Artem wyrusza w podróż, by dotrzeć do legendarnego Polis i odmienić los ludzkości. Lecz czy warto? Na jakie niebezpieczeństwa się naraża i co go czeka w mroku tunelów? I wreszcie – czy jeden człowiek może zmienić bieg historii?

„Boże, jaki piękny świat zniszczyliśmy...” *

Historia wydania Metro 2033 zaczyna się od nieudanej próby, po której to Dmitry Glukhovsky, rosyjski pisarz i dziennikarz, opublikował swoją powieść w sieci. Strona internetowa, na której ją zaprezentował, stała się niezwykle popularna, a fani włączyli się we wspólną pracę nad udoskonalaniem utworu poprzez przesyłanie pisarzowi swoich uwag i rad. Wkrótce potem udało się wydać Metro 2033 w tradycyjnej oprawie i... książka stała się hitem! Szczerze mówiąc ta informacja ani trochę mnie nie dziwi, bowiem wciąż na nowo wracam myślami do dzieła pełnego dojrzałej i oryginalnej a jednocześnie zaskakującej na wszystkich płaszczyznach kreacji. Ta cecha niewątpliwie wyróżnia twór Dmitra od innych postapokaliptycznych opowieści, choć oczywiście to nie wszystko!

Zarówno świat przedstawiony, jak i bohaterowie są dopracowani – można rzec – na sto dwadzieścia procent. Postaci – począwszy od głównego bohatera Artema przez jego znajomych aż po dalszoplanowe sylwetki ludzi, na których w zasadzie nawet nie zwrócilibyśmy najmniejszej uwagi – to bez wyjątków żywe, silne osobowości skonfrontowane z czyhającymi w mroku metra niebezpieczeństwami, podejmujący trudne decyzje w ułamkach chwil i walczący o przetrwanie. W miarę poznawania kolejnych wydarzeń, ci ludzie stają się w naszych oczach realni, prawdziwi i drodzy, gdyż ich emocje, obawy i przerażenie udzielają się czytelnikowi, tym samym przybliżając widzowi fikcyjnych bohaterów bardziej, niż gdyby były to żywe jednostki.

Rzeczywistość metra roku 2033 można nazwać jednym słowem – jest mroczna. Tunele skąpane w ciemności, przesycone zatęchłym strachem, bolesną ciszą i niewiadomą, która działa na wyobraźnię bardziej, niż najdoskonalej ukazane sceny w dreszczowcach i horrorach – wszystkie te czynniki zmuszają nie tylko bohatera, ale i nas do ciągłej gotowości i czujności. Jesteśmy tam – wiele metrów pod ziemią, pogrążeni w beznadziei i przerażeniu, niezdecydowani. Dmitry pokazuje nam historię zawierającą w sobie sumę wszystkich możliwych rodzajów strachu, jakie mogą zawładnąć człowiekiem – od niepewności poprzez panikę do utraty zmysłów. Rosjanin wykreował świat tak, że zmusza widza do patrzenia przed siebie szeroko otwartymi oczami, przez co jesteśmy gotowi do reakcji w każdej chwili, pewni niechybnego zagrożenia. Jednocześnie zadaje nam konkretne pytanie – jaką drogą idzie ludzkość, czym jest człowieczeństwo, jaka jest wartość życia i wreszcie – czy istnieje przeznaczenie, czy człowiek ma jakieś zadanie do wypełnienia?

Narracja trzecioosobowa opowiadana jest przez obserwatora wszechwiedzącego, który przedstawia nam świat oczami Artema – dzięki temu znamy uczucia i przemyślenia głównego bohatera. Język jest dojrzały i złożony, dialogi zaś mają zróżnicowaną formę dostosowaną do potrzeb każdego bohatera. Fabuła jest rozbudowana, wielowątkowa i nacechowana autentycznością, a także realizmem i emocjami. Akcja mknie przed siebie, napięcie wzrasta z każdym kolejnym rozdziałem i choć doświadczamy krótkich chwil przerwy w tej ciągłej gonitwie, to i tak czuć to nieubłagane przybliżanie się ku wielkiej katastrofie. Prawdę powiedziawszy zagłębiając się w realia życia Artema, nieustannie drżałam ze strachu, absolutnie zagubiona, a jednocześnie parłam dalej, oczarowana światem, jaki poznawałam dzięki kartom niecodziennej historii przesyconej gęstą, ponurą atmosferą.

O dziele Dmitra można opowiadać bez końca, gdyż charakter powieści jest niezwykły i jedyny w swoim rodzaju, zaś ciągłe odwołania i porównywanie młodszych publikacji do Metro 2033 wyraźnie daje nam jasny przekaz, że mamy do czynienia z dziełem nietuzinkowym, zdumiewającym i na pewno godnym polecenia. Bardzo żałuję, że dopiero teraz poznałam historię ludzi żyjących w tunelach metra (jednego z największych na świecie z resztą) i być może dziś powtórzę to, co już niegdyś zostało powiedziane – koniecznie należy sięgnąć po książkę opowiadającą o przygodach Artema! Niech pochłonie Was mrok moskiewskiego metra z całym jego bogactwem i tajemnicą, bowiem takiej lektury nie da się później zapomnieć. Dzieło Dmitra Glukhovskiego na zawsze odmieni Wasze postrzeganie świata i obudzi apetyt na naprawdę dobre, wykwintne lektury, spychając w kąt szmatławce, których teraz na rynku wydawniczym jest w brud. Ocena 6/6 i tak nie odda mojego zachwytu, zatem POLECAM i tyle.

*cytat z: D. Glukhovsky, Metro 2033, str. 227

ven_detta

Tirin, pięknymi słowami ujęłaś to wszystko, co mi też chodziło po głowie podczas czytania Very Happy

Cieszę się, że tak Ci się "Metro" spodobało Smile

W moim przypadku, chociaż BARDZO podobały się wydarzenia w tunelach, najwięcej emocji odczuwałam przy tym, co się działo na powierzchni - to dopiero była akcja! Very Happy

A co sądzisz o zakończeniu? Bo mnie dosłownie powaliło na kolana Wink