Dziewiętnaście minut - Jodi Picoult

sujeczka

Być sobą i narazić się na wykluczenie ze społeczności? Czy udawać, że jest się kimś innym? Jodi Picoult kreśli niepokojący portret rodziny i szkoły, w której przemoc wciąż stanowi poważny problem… To poruszająca opowieść o tym, jak trudno poznać kogoś do końca i jak bolesna bywa utrata niewinności.

Siedemnastoletni Peter Houghton, od lat poniżany psychicznie i fizycznie przez szkolnych kolegów, zostaje doprowadzony do ostateczności. Feralnego ranka wyrusza do szkoły z plecakiem wypchanym bronią. Dziewiętnaście minut – tyle wystarczy, żeby dopełnić zemsty i na zawsze zmienić życie mieszkańców Sterling.

Alex Cormier, sędzina przypisana do sprawy Petera, a prywatnie matka Josie, jego najlepszej przyjaciółki i świadka dramatycznych zdarzeń, znajduje się w dość trudnej sytuacji – czy najpoważniejsza sprawa w jej karierze zburzy jej i tak kruche relacje z córką? Tymczasem Josie zeznaje, że nie pamięta, co się tak naprawdę stało, a rodzice Petera bezustannie badają przeszłość, by dociec, czy w jakikolwiek sposób natchnęli syna do zbrodni.

Data wydania: styczeń 2009
Stron: 688

***
Jejku, mam straaaaaszne zaległości z czytaniem książek Jodi, ale tej zwłaszcza się nie mogę doczekać Wink

.

Liza

czekam na nią z niecierpliwością Smile

kinga.mackowiak

ach <3
nie mogę się doczekać ;]

armstrong

Peter.
biorę!
xDDDDDDDDDDDDDDDD

marcela28

nie moge sie doczekac!!!! od razu ja kupie:-)

Zuz@

Tez mam straszne zaległosci w jej ksiazkach ,ale chce to przeczytac xD

Independent

no to ja też się nie mogę doczekać.
bo opis bardzo wciągający.
czekam.

Angie

Ach, muszę to miec! Wink

Membroza

brzmi ciekawie Smile

Zuz@

zaczelam dzisisaj czytac i poki co jestem zachwycona. Miałam ciary!
I łzyw oczach tez!

antiavril

Ja ją już przezczytałam, naprawdę warto po nią sięgnąc choćby po to aby zrozumieć co przeżywa osoba, która jest odtrącana przez społeczeństwo, która nie może spokojnie żyć, nie ma przyjaciół, jest poniżane przez wiele lat.

marcela28

Przeczytałam i jestem zachwycona szczerze mówiąc zaczynając czytać tą ksiązkę maiałam wrazenie deja vu potem minęło no ale...
Wracając do książki naprawdę polecam mimo wszystko polubiłam Petera, był zawsze szykanowany, inni nie tolerowali go strasznie mu wspólczułam... Najbardziej lubiłam Patrica ( za to poczucie humoru i to że zawsze po prostu był) , Lacy ( za tą jej matczyną troskę mimo że wiecznie udawała że nic nie widzi i za miłośc) i no oczywiście Petera, A nie lubiłam Josie... jezu jak ona była dziwna... Jednocześnie uważała że nie ma nic do Petera a potem jak się nad nim znęcali to proszę bardzo, i jeszcze nie lubiłam całej tej zgrai z Mattem na czele i Alex
SPOILER [ A po zabiciu ich wszystkich to szczerze jeszcze bardziej go polubiłam ....Tak jakś go ruzoumiałam że nie mógł już wytrzyamć wiecznie będąc prześladowany
Masakrycznie mnie zdenerwowało to że potem się zabił ( bo się zabił nie? ) Chociaż wcale się nie dziwie, bo przecież dostał dożywocie a co do Josie hmm no nie powiem nieżle się postarała tylko się zastanawiam bo nie zrozumiałam za bardzo ona zabiła Matta specjalnie czy przez przypadek? ]
Jestem tą ksiązka zachwycona bardzo polubiłam tą autorkę i chętnie przeczytam inne jej ksiązki Smile

Lenalee

Jodi pokazała po raz kolejny, na co ją stać. W swoich książkach podejmuje niesamowicie ważne i poważne sprawy dotyczące każdego społeczeństwa i zawsze wywiązuje się z nich mistrzowsko. Ja czytam książki pani Picoult z wielką przyjemnością, bo wiem, że zawsze czeka mnie coś ekstra, jakaś zaskakująca przygoda, która pozostanie w mojej pamięci na bardzo, bardzo długo.

"Dziewiętnaście minut" nie jest książką, obok której można przejść obojętnie. Albo chociażby przeczytać, po czym odłożyć w kąt i stwierdzić: "Nic ciekawego. Historia jak każda inna". Otóż nie. Z pewnością jest to historia, z którą możemy się spotkać na co dzień, ale zdecydowanie nie jest nieciekawa. Przerażająca z pewnością, gdyż opowiada o tym, jakie skutki niesie ze sobą prześladowanie ucznia przez innych uczniów w szkole. W tej książce możemy się przekonać, do jak tragicznych wydarzeń może doprowadzić taka sytuacja. Do wydarzeń, gdzie ofiarami są osoby poszkodowane, ale nawet sam sprawca tej przerażającej historii. Doskonale wiemy, jakie sytuacje dzieją się w szkołach na całym świecie. Może nie we wszystkich, ale z całą pewnością są takie, w których dochodzi do naprawdę przerażających wydarzeń. Jeżeli nikt odpowiednio nie zareaguje... będą działy się rzeczy przerażające, których nikt nie potrafi sobie wyobrazić. Oczywiście dla ludzi najlepiej jest przejść obok takich sytuacji obojętnie, bo to w końcu nie ich sprawa. Niech się dzieje co chce, prawda? Oczywiście, że nie! Nie sposób sobie wyobrazić, jakie katastrofalne w skutkach może być takie prześladowanie jednego ucznia bądź kilko, gdzie nikt, żaden dorosły odpowiednio nie zareagował.

Książka przedstawia historię Petera, chłopca, który w rzeczywistości nie wyróżniał się właściwie niczym. Ot, zwykłe, wrażliwe, miłe dziecko. Nie wadziło nikomu, nie miał przyjaciół, poza Josie, która później go opuściła na rzecz najpopularniejszych dzieciaków w szkole. Mimo iż chłopiec starał się nie wchodzić nikomu w paradę, oczywiście znalazła się grupka ważniaków, która postanowiła pokazać mu, gdzie znajduje się miejsce dla takich jak on. A dlaczego? Dla zabawy? Żeby udowodnić, jacy są super? Sęk w tym, że nie są. Peter był prześladowany przez nich już od pierwszego dnia szkoły. Ledwo wsiadł do autobusu wiozącego dzieci do przedszkola, gdy inny z chłopców podłożył mu nogę i zabrał pudełko ze śniadaniem, wyrzucając przez okno. I tak to się zaczęło. Sieć wydarzeń, a na końcu czekała przerażająca niespodzianka. Prześladowany chłopiec postanowił pokazać im, że nie będzie dłużej tego tolerował. Że nie pozwoli sobą pomiatać. Wydarzyło się coś, czego nikt się nie spodziewał.

Czytając tę książkę, miałam naprawdę mieszane uczucia. Zwykle stawiam się za jedną ze stron, ale w tym wypadku było inaczej. Zupełnie inaczej, gdyż byłam rozdarta między tymi właśnie dwoma stronami, które były pokrzywdzone. Po części stanęłam za Peterem, ponieważ przez cały okres szkół - aż do przedmaturalnej klasy liceum był prześladowany, bity, obrażany... właściwie bez powodu. Nikomu nic nie zrobił, był cichym chłopcem, zupełnie innym od swoich rówieśników. Być może dlatego został ofiarą - bo był inny niż wszyscy. Znowu z drugiej strony niesamowicie współczuję rodziną ofiar, na których Peter zrobił zemstę. Nie wyobrażam sobie nawet, jak ci ludzie musieli się czuć. To coś strasznego. Dlatego tak ciężko mi zdecydować, za którą ze stron się postawić. Bo, prawdę mówiąc, nie sposób tutaj dokonać wyboru.

Bardzo się cieszę, że w tej książce wystąpił Patrick, bohater innej powieści Picoult "W imię miłości". Mężczyzna nieszczęśliwie zakochany w Ninie Frost, kobiecie, która już miała swoją rodzinę i nie mogła odwzajemnić jego uczucia. Bardzo polubiłam tego faceta, dlatego strasznie się cieszę, że w tej książce znalazł kobietę, która również go pokochała i to naprawdę szczerą miłością. To naprawdę miłe.

Jodi ma swój specyficzny styl pisania, gdyż w pewnych momentach mogłoby się wydawać, że już nic nas nie zaskoczy, a tu nagle pojawia się coś, co umiejętnie wbija czytelnika w fotel. W tej książce było wiele zaskakujących momentów. Poza tym, mimo powagi historii w tej powieści, jest wiele wesołych, często śmiesznych momentów. To naprawdę fajne. Dzięki temu "Dziewiętnaście minut" czyta się bardzo szybko, przy czym można zapomnieć o otaczającym nas świecie, doskonale zatapiając się w historii. Ja czytam książki pani Picoult z niesamowitą radością, bo zawsze spełniają moje oczekiwania. Dlatego nie dziwię się, że zajmują tak wysokie pozycje na listach bestsellerów, gdyż moim zdaniem w pełni na to zasługują. Co jak co, ale Jodi doskonale zna się na tym, co robi. Jestem pewna, że ta książka pozostanie w mojej pamięci na długo. Każdy mógłby wynieść z niej coś wartościowego dla siebie, jak to zrobiłam ja. Dlatego nie pozostało mi nic innego, jak tylko serdecznie polecić Wam tę książkę. Miło by było, gdyby niektórzy ludzie dzięki niej uświadomili sobie pewne sprawy i spojrzeli na świat inaczej. Jak dla mnie ta książka zasługuje nawet na 6 +. ; )

fragilesomething

"Dziewiętnaście minut" to jedna z moich ulubionych książek. Cudowna, przejmująca, genialna. Kocham Jodi za to, ze zaskakuje. Czytasz książkę i nie masz pojęcia, że za chwilę stanie się coś tak nieoczekiwanego. A potem, czytasz jeden fragment milion razy, bo nie możesz uwierzyć.
Peter oczywiście wzbudził we mnie współczucie, w pewnym sensie go podziwiam. A co do Josie to od początku nie wzbudzała mojej sympatii, a im dalej czytałam książkę tym bardziej jej nienawidziłam.

Liza

ach oczywiście przeczytałam tylko zapomniałam napisać

świetna w każdym calu Smile

wrona

Wstyd przyznać, ale to jedyna książka Jodi, którą jak na razie przeczytałam i jestem nią naprawdę oczarowana. Umiejętnie opowiedziana historia, wzruszająca, poruszająca ciekawe kwestie moralne. Świetna powieść.
Ja w sumie od początku utożsamiałam się z Peterem, chociaż rzecz jasna nie popieram tego, co zrobił... Mimo to jest to książka warta przeczytania, bo porusza ważne kwestie, zadaje istotne pytania. Może my też w szkole niszczymy komuś życie? Może ktoś obok nas cierpi? Dlaczego jest tak mało w nas empatii i tak często dręczymy kogoś, bo jest po prostu inny?...
SPOILER!

zaszumiał_wiatr

Muszę przeczytać tę książkę! Smile

Ach, iluż książek bym nie przeczytała, gdyby nie wasze recenzje i opinie, które niesamowicie motywują mnie do czytania Wink

Z pewnością wypożyczę, opis ciekawy(ostatnio mam "nastrój" na książki obyczajowe z tragediami w tle) i okładka taka... poruszająca.

Anniee

Niestety, nie czytałam jeszcze żadnej książki tej autorki, ale planuję nadrobić zaległości w najbliższym czasie. Nie wiem tylko którą książkę nabyć jako pierwszą. Czytałam na jakiejś stronie, że to właśnie "Dziewiętnaście minut" jest najlepszą książką Jodi Picoult Smile

Zgadzacie się z tym? Czy może lepiej zacząc zapoznawanie się z ksiązkami tej autorki od innej lektury? Smile

andziaa

Ja czytałam Bez mojej zgody , Kruchą jak lód i Dziewiętnaście minut właśnie kończę. Wink

Na początek polecam Ci Bez mojej zgody. Very Happy

sujeczka

Ja też na początek polecam "Bez mojej zgody" Smile

To była pierwsza książka Jodi, jaką przeczytałam (ale w sumie nie było wtedy innej jej książki na polskim rynku) i zdecydowanie zachęciła mnie do jej twórczości Wink

Anniee

Dzięki

W takim razie zacznę właśnie od "Bez mojej zgody" Smile

Zuz@

19 minut było dla mnie tak szokujące ,ze nie byłam w stanie tego konczyc tak to przezywałam, normalni masakra..
A 'Bez mojej zgody' zdecydowanie najlepsze na poczatek <3

Mia3a

A ja na początek polecam Drugie spojrzenie, wyszła jakoś pod koniec zeszłego roku Smile

Niesamowita książka Very Happy

andziaa

Skończyłam książkę zaledwie kilka minut temu. I muszę przyznać, że zrobiła na mnie wielkie wrażenie.

Dziewiętnaście minut poruszka kwestię bardzo ważną - prześladowanie i poniżanie rówieśników (i nie tylko) w szkole. Uświadamia nam do czego to może doprowadzić i jak tragicznie skończyć.

Czytając książkę co chwila miałam łzy w oczach. To jak traktowany był Peter przez szkole "gwiazdy" było po prostu straszne. Momentami musiałam przerywać czytanie, bo wiedziałam, że nie dam rady dalej czytać.

Dla mnie najbardziej przykrą sytuacją była ta, w której (nie oznaczam jako spoiler, gdyż nie uważam, że jest to szczególnie ważny moment w książce) pięcio-, czy cztero-letni Peter jedzie pierwszy raz do przedszkola autobusem szkolnym. Jest niesamowicie szczęśliwy. Bierze ze sobą swoje wymarzone pudeło na lunch z Superman'em, które dostał od mamy. A kilka chwil później rostaje brutalnie przewrócony przez swoich "kolegów", a jego nowe pudełko wyrzucone przez okno autobusu. - Wiem, że w porównaniu do innych rzeczy, które spotykały Petera ta sytuacja jest niczym. Jednak bardzo głęboko utkwiła mi w pamięci.

Bohaterowie w książce byli dobrze dopracowani. Od początku utożsamiłam się z Peterem.
Bardzo polubiłam Alex - za tą/tę jej niezależność i opanowanie.
I wbrew innym opinią moją sympatię zyskała również Josie. Nie wiem do końca czemu, ale jej też było mi szkoda.
Jordan i Selena - oni wydawali mi się tacy... zupełnie inni niż reszta bohaterów. Strasznie do siebie pasowali. I podobało mi się ich poczucie humoru. Wink

A teraz kilka słów, co do sposobu wydania książki. Na początku nie mogłam się przyzwyczaić do trzecioosobowej narracji, której bardzo nie lubie. Jednak Jodi spisała się świetnie i po kilku stronach zupełnie tego nie czułam.
Trochę przerażała mnie grubość (aż 700 str.), ale po przeczytaniu żałuję, że taka krótka ! Wink

I muszę przyznać, że bardzo podoba mi się okładka.

I jeszcze zakończenie...
Szczerze mówiąc, cały czas miałam nadzieje, że SPOILER Peter zostanie jednak uniewinniony, albo chociaż dostanie max. 10 lat. Crying or Very sad

No i wierzyłam, że znów zostanie przyjacielem Josie, że jakoś się ułoży... Brakowało mi kilku słów na temat Josie na koniec, to, że SPOILER została skazana na 5 lat to trochę mało... No ale trudno. Wink

Moim zdaniem Dziwiętnaście minut jest lepsze nawet od Bez mojej zgody.
Jeśli ktoś ciągle ma wątpliwości czy przeczytać, mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że tak, warto.
Naprawdę polecam.
Książkę oceniam na 10/10, bo nie mogę doszukać się żadnych minusów.

zaszumiał_wiatr

"Dziewiętnaście minut" to pierwsza przeczytana przeze mnie książka Jodi Picoult, która na pewno zapadnie mi na dłużej w pamięci ze względu na tematykę, którą porusza.
Pani Picoult tworzy rozbudowaną historię siedemnastoletniego Petera Houghton'a od najmłodszych lat prześladowanego przez kolegów ze szkoły, który pewnego poranka wchodzi do szkoły i zabija dziesięć osób. Całe Sterling pogrążone jest w rozpaczy i szoku - co takiego mogło sprowokować go do popełnienia takiego czynu?
Historię Petera poznajemy w różnych etapach jego życia. Okazuje się, że niegdyś miał przyjaciółkę Josie i był bardzo wrażliwym, szczerym chłopcem. Jego niewinność złamano już pierwszego dnia przedszkola, a szykanowanie pogłębiało się wraz z upływającymi latami. Jego jedyna przyjaciółka zostawiła go dla popularnych gwiazd szkoły, najzacieklejszych prześladowców chłopaka. Jednak czy cokolwiek może usprawiedliwić morderstwo?
Czytając książkę, trudno było mi się określić - potępić czy poprzeć Petera i myślę, że nie ma jednoznacznego wyboru. Jego dzieciństwo to jedna wielka tragedia - samotność, odrzucenie, wyzwiska i poniżanie w szkole oraz niezrozumienie i zbyt wysokie oczekiwania w domu. Scena w kafeterii kilka tygodni przed "zamachem" była po prostu straszna. Jednym słowem, nie potrafię potępić Petera, ale z drugiej strony nie mogę go także pochwalić czy wesprzeć.
Jeśli chodzi o bohaterów, najbardziej polubiłam detektywa Patricka i Selenę - tych dwoje naprawdę zrobiło dużo, aby pomóc nie tylko wyjaśnić sprawę, ale także poszkodowanym rodzinom. Alex i Josie to chyba najbardziej skomplikowane postacie książki, które raz się schodziły, raz rozmijały, ale nigdy nie rozumiały się do końca. Lacy Houghton to bohaterka, którą także dosyć polubiłam przez to, że była w tym wszystkim taka zagubiona, obwiniająca się i wciąż kochająca syna.
"Dziewiętnaście minut" z pewnością nie należy do łatwych książek - nie da się przeczytać jej na raz, a potem wyrzucić z pamięci. Kontrowersyjny temat został przez panią Picoult poruszony z wyczuciem i dużą dawką psychologii. Naprawdę bardzo dobrze skonstruowana fabuła z rozwiązaniem, które akurat mnie nie zaskoczyło, jednak jest nieprzewidywalne. Polecam każdemu, kto zechciałby zanurzyć się w świat psychologii, próby zrozumienia mordercy, który cierpiał i kochał, choć dla niewielu było to ważne. "Dziewiętnaście..." ukazuje, że nie można być bezwzględnym egoistą, należy rozejrzeć się wokół i kilka razy zastanowić się, jak inni odbiorą nasze zachowanie.