1. Czerwona piramida

@lma

Od śmierci matki Carter i Sadie są sobie niemal obcy. Dziewczyna mieszka z dziadkami w Londynie, jej brat natomiast podróżuje po świecie z ojcem, wybitnym egiptologiem doktorem Juliusem Kane.
Pewnej nocy doktor Kane zabiera Cartera i Sadie na „eksperyment naukowy” do British Museum, w nadziei że uda mu się z powrotem połączyć rodzinę. Zamiast tego jednak uwalnia egipskiego boga Seta, który skazuje doktora na wygnanie, a jego dzieci zmusza do ucieczki.
Wkrótce Sadie i Carter odkrywają, że budzą się wszyscy bogowie Egiptu, a najgorszy z nich – Set – chce zniszczyć rodzinę Kane. Aby go powstrzymać, dzieci muszą podjąć niebezpieczną podróż po całym świecie. Będzie to zadanie, które przybliży je do prawdy o rodzinie i ujawni jej powiązania z tajnym stowarzyszeniem istniejącym od czasów faraonów.

W sprzedaży od: data wkrótce zostanie podana
Wydawnictwo: Galeria Książki

lunoliel

Coś zdecydowanie dla mnie:) Uwielbiam mitologię Smile

I jeszcze egiptolog:) Miodzio:)

Kadzia

Mi się podoba okładka ; ) I opis też oczywiście .
Myślę, że przeczytam ; ]

ven_detta

ojj, czekałam na tą serię, bo Percy Jackson jest genialny Very Happy

EDIT:
premiera przewidywana na luty 2011 wg strony wydawnictwa Wink

Hurricane

Lubię tego autora, więc pewnie się skuszę ;d

Lirra

Opis mnie nie zaciekawil, raczej nie przeczytam...

justix

Nie czytałam jeszcze żadnej książki tego autora, ale ten opis wydaje mi się ciekawy. Mam nadzieję że będzie w mojej bibliotece, a jeśli nie to zastanowię się nad zakupem.

booki

Na peewno przeczytam tę książkę, m.in. dlatego, że kocham mitologię Very Happy

, a po za tym czytałam Percy'ego Jacksona... i bardzo mi się spodobała i fabuła, ale także styl pisania. Sądzę, że po książkę warto sięgnąć jak już wyjdzie i wątpię żebym po przeczytaniu mogła być niemile zaskoczona Very Happy

ven_detta · Wysłany: Śro 12:02, 02 Mar 2011 Temat postu:

Pierwsza!

Carter i Sadie Kane są rodzeństwem. Chociaż wydają się sobie obcy. Dlaczego? Po śmierci ich mamy, sześć lat temu, Carterem zaopiekował się ojciec – Julius Kane, znany archeolog i egiptolog. Razem z synem podróżowali po świecie, w poszukiwaniu nowych tajemnic do odkrycia i zagadek do rozwiązania, nigdzie nie zagrzewając miejsca na dłużej. Sadie natomiast zaopiekowali się dziadkowie ze strony matki. Zamieszkała w Londynie, gdzie miała dom, szkołę przyjaciół, a jej ojcu pozwolono odwiedzać ją dwa razy do roku.
Kiedy nadszedł taki właśnie dzień, w Boże Narodzenie, Julius zabrał dzieci do British Museum, w którym chciał załatwić sprawę, którą ciężko objąć umysłem zwykłemu śmiertelnikowi – chciał wezwać Ozyrysa, boga śmierci, żeby przywrócić do życia ukochaną żonę. Okazało się, że wzywając jednego boga, wraz z nim uwolniło się czterech innych, z czego najpotężniejszy – Set, zapragnął zniszczenia rodziny Kane i wykorzystania mocy innych bogów do zapanowania nad światem. Mimo że dzieci miały trzymać się z dala, nie mogły się oprzeć pokusie i również zostały wystawione na efekt działania nieznanych mocy, których konsekwencje mieli niedługo dotkliwie poczuć.
Uwikłane w dziwne powiązania z bogami i ich przeciwnikami, dzieci zmuszone są do ucieczki, w czasie której odkrywają niesamowitą prawdę na temat swojej rodziny, przeszłości i przeznaczenia.

Nie jest to pierwsza historia Ricka Riordana, z którą miałam styczność i nie ukrywam, że sięgnęłam po nią między innymi dlatego, że tak bardzo spodobał mi się Percy Jackson. Dlatego ciężko mi nie porównywać tych dwóch serii, zwłaszcza, że w obu mamy do czynienia z mitycznymi bogami. Chociaż w "Czerwonej Piramidzie" znalazłam takie rzeczy, które spodobały mi się bardziej niż w tamtej serii i takie, które mniej.

Jak zwykle, autor dał popis niezwykłej wyobraźni i fantazji w kreacji świata, w którym obecni są bogowie. Możliwe nawet, że ten świat jest nieco bardziej dopracowany, rozbudowany i bardziej skomplikowany od tamtego. W przeciwieństwie do Percy'ego, tutaj bogowie nie są czczeni ani szanowani, ludzie się ich boją i próbują z nimi walczyć, ponieważ ich natura wcale nie wydaje się boska. Dlatego piątka największych bogów została zapieczętowana i dlatego potępiane jest wzywanie ich i korzystanie z ich mocy. Nie uszło mojej uwadze, że w obu seriach, mimo że są obecni bogowie, to ich światy funkcjonują zupełnie inaczej – autorowi udało się uniknąć powielania sprawdzonych schematów i stworzenie zupełnie nowych reguł gry Smile

I co jeszcze mi się osobiście spodobało – w tej historii nie wyklucza się istnienia bogów greckich na Manhattanie! <3 Tylko po prostu nie wchodzą sobie nawzajem w drogę Very Happy

Cała historia jest zapisem nagrania cyfrowego i opowiadana jest naprzemiennie z punktu widzenia Cartera i Sadie. Oczywiście, w narracji obecne typowe dla pana Riordana poczucie humoru – na które właśnie liczyła, jednak bez Percy'ego czułam, że to już nie to samo Razz

Bohaterowie bardzo dobrze przedstawieni i wykreowani, chociaż nie przywiązałam się do nich aż tak bardzo, chociaż jest kilka postaci, które zwyczajnie polubiłam. Np. Bastet, Toth, Nut, Set xD ... no i Anubis zapowiada się ciekawie Wink

Akcja pędzi, większość książki to ucieczka, więc nie ma czasu na odpoczynek. Zostajemy zasypani dużą ilością nowych informacji, co czasem było przytłaczające i musiałam niektóre fragmenty czytać po kilka razy, żeby dobrze je zrozumieć (zwłaszcza te dotyczące bogów). Za to strasznie spodobało mi się samo zakończenie historii i wydaje mi się, że tutaj intryga zastała lepiej opracowana niż w Percym, jest bardziej złożona. No i zdecydowanie więcej magii, zaklęć, rytuałów, i różnych takich czarodziejskich spraw, których raczej jest niewiele w serii o bogach greckich.

Polecam tą książkę nie tylko fanom serii o Percym Jacksonie, ale każdemu, kto lubi lekkie przygodówki z dużą dawką magii i fantazji. Ja na pewno sięgnę po następną część Wink

zaszumiał_wiatr · Wysłany: Śro 15:01, 02 Mar 2011 Temat postu:

ven_detta, jak zwykle przekonałaś mnie swoją recenzją do przeczytania książki Wink

Wzbudziła moją ciekawość i nie pozostaje mi już nic innego jak tylko jakoś ją zdobyć Smile

ven_detta · Wysłany: Śro 21:06, 02 Mar 2011 Temat postu:

zaszumiał_wiatr, mam nadzieję, że nie będziesz potem żałować, ale książka naprawdę jest bardzo fajna Smile

Oczywiście, nie wspominając o prze-ślicz-nych okładkach tej serii, dla których kupowałabym tą serią nawet, gdyby mi się nie podobała, bo chciałabym je wszystkie mieć na półce i im się co jakiś czas przyglądać Very Happy

Silje · Wysłany: Czw 12:37, 03 Mar 2011 Temat postu:

Ja też zamierzam ją kupić, chociaż jeszcze nawet nie zaczęłam Percy'ego. Razz

sujeczka · Wysłany: Czw 14:33, 03 Mar 2011 Temat postu:

Lenalee · Wysłany: Czw 15:48, 03 Mar 2011 Temat postu:

Ven, cieszy mnie Twoja pozytywna recenzja tej książki, bo mam ją na półce i czekam, aż wreszcie zacznę ją czytać. Smile

Okładki tej serii są faktycznie prześliczne i mam wielką nadzieję, że będę miała możliwość mieć wszystkie te tomy na półce. Mam nadzieję, że uda mi się jak najszybciej zabrać za pierwszą część. Wink

ven_detta · Wysłany: Czw 21:30, 03 Mar 2011 Temat postu:

Czytajcie, dziewczyny, bo jestem ciekawa Waszych opinii Wink

Ja jak zwykle przepadłam w świecie pana Riordana Very Happy

I Percy'ego też czytajcie, bo jest genialny xD

Milagrossa · Wysłany: Pon 16:13, 07 Mar 2011 Temat postu:

Ja na pewno przeczytam, tylko poluję na tą książkę w matrasie, a na razie się jeszcze nie pojawiła (mam nadzieję, że za niedługo będzie) Very Happy

A serię z Percy'm pokochałam i pochłonęłam w kilka dni, ta jest ponoć jeszcze lepsza, więc się nie mogę doczekać aż ją dorwę Very Happy

booki · Wysłany: Sob 11:36, 12 Mar 2011 Temat postu:

Czerwona Piramida jest pierwszą częścią nowej serii Ricka Riordana, zatytułowanej „Kroniki rodu Kane”. Podobnie jak w poprzedniej serii tego autora – „Percy Jackson i bogowie olimpijscy” – ta również kręci się wokół umiejscowienia starożytnych bóstw we współczesności. Lecz nie jest podobna do serii o bogach greckich. Wksiążce bardzo dużo się dzieje. A utor może być dumny ze swej najnowszej książki.

Historia opisuje dwójkę dzieci przeżywających największą przygodę życia. Czternastoletni Carter oraz jego dwunastoletnia siostra Sadie od śmierci matki mieszkali osobno. Carter podróżował z ojcem – sławnym archeologiem – po całym świecie, nie był zbyt długo w jednym miejscu, bo co chwila musieli gdzieś z ojcem pojechać, zaś Sadie mieszkała wraz z dziadkiem i babcią w Londynie i wiodła normalne życie. Spotykali się tylko kilka razy w roku, m.in. w czasie świąt. Nikt się ne spodziewał, ze spotkanie rodzinne, nie zakończy się na nudnej wycieczce do Muzeum Brytyjskiego, a zniszczeniem Kamienia z Rosetty i uwolnienia Wielkiej Piątki bogów - ozyrysa, Horusa, Seta, izydy i Neftydy. A tak właśnie zaczyna się przygoda rodzeństwa.

Bohaterowie ksiązki są bardzo fajnie wykreowani, a bóstwa egipskie są stworzone według mitologii egipskiej, tak samo jak i różne miejsca, które mamy szansę odwidzić czytając opowieść, a to nadaje opowieści więcej realizmu, przez co łatwiej nam w to wszystko uwierzyć. Poza tym autor daje nam w pewnym momencie do zrozumienia, że bogowie egipscy mogą istnieć wraz z bogami greckimi, co nasuwa ciekawą hipotezę.

Ksiązka sama w sobie jest bardzo ciekawa. Zawiera wątki śmieszne, dramatyczne oraz ekscytujące. Opowiść jest napisana z dwóch różnych punktów widzenia - Cartera i Sadie. Postacie te bardzo się od siebie różnią przez co możemy spojrzeć na daną sytuację z dwóch punktó widzenia. Pomysł na napisanie ksiązki w ten sposób był bardzo ciekawy, jednakże niekiedy denerwowało mnie jak Sadie opisywała swojego brata (jako jakiegoś fajtłapę) przez co tak bohater ten mógł być postrzegany. Lecz poza tym ksiązkę fajnie się czytało, a napisana w ten sposób opowieść była dla mnie czymś ciekawym. Po za tym bardzo podobało mi się umieszczenie wtrąceń tego bohatera, który akurat nie opowiadał, niektóre z nich bardzo mnie śmieszyły, jak na przykład taki jeden o kurczaku ;D (jak ktoś przeczytał to wie o co mi chodzi). ogólnie styl pisania Ricka Riordana nie ma według mnie nic do zarzucenia.

Ogólnie rzecz biorąc, ksiązkę czyta się bardzo szybko, jest wciągająca. Czerwona piramida bardzo mi się podobał i z niecierpliwością czekam na kolejne części.

kada113

Zabiorę się za nią jak skończę Percy'ego, a to może trochę potrwać. Chociaż opis jest taki kuszący, to może się pośpieszę.

Komisia

jestem świeżo po przeczytaniu tej książki i uważam, że jest genialna!
Sadie jest moją ulubioną bohaterką(jeśli oczywiście nie licząc Bastet i Anubisa). Carter też jest fajny. Ale jakoś nie przypasowała mi ta Ziya(czy jak jej tam). Jakoś jej wogóle nie ufałam, a potem ta sprawa z Neftydą i uszebiti.... A tak ogólnie to książka świetna. Będę musiała przeczytać w końcu Prece'a

Sadie_Kane

Jestem świeżo po przeczytaniu. Seria "Kroniki rodu Kane" spodobała mi się zdecydowanie bardziej niż Percy. Najbardziej podobał mi się rozdział "Randka z bogiem papieru toaletowego";D

Lenalee

Starożytnym Egiptem zaczęłam fascynować się już w dzieciństwie, a wszystko to zaczęło się od bajki, którą oglądałam we wczesnych latach podstawówki – Papirus. Przygody młodego rybaka na tle starożytnego Egiptu i postacie egipskich bóstw zafascynowały mnie tak bardzo, że śledziłam później każdy film dotyczący starożytnego Egiptu czy samej jego mitologii. Teraz staram się czytać każdą książkę i oglądać każdy program mówiący o starożytnym Egipcie, dlatego gdy tylko usłyszałam o nowej książce Ricka Riordana, „Czerwona piramida”, wiedziałam, że będzie ona tą lekturą, której nie mogę przepuścić.

Carter i Sadie są rodzeństwem, jednak odkąd zmarła ich mama, stosunki między nimi zdecydowanie nie są takie, jak na początku. Carter podróżuje wraz z ojcem, Juliusem Kane, który jest wybitnym egiptologiem, dziewczyna natomiast mieszka w Londynie wraz ze swoimi dziadkami. Gdy nadchodzi czas spotkania rodzinnego, Julius Kane zabiera rodzeństwo do Muzeum Brytyjskiego. Tam dochodzi do tragicznego wydatku, podczas którego ojciec rodzeństwa zostaje uwięziony i wygnany, a na wolność wydostają się egipskie bóstwa, na czele z Setem, bogiem ciemności, który pragnie zniszczyć ich rodzinę. Carter i Sadie ratują się ucieczką, jednak wiedzą, że nieubłaganie zbliża się ten moment, w którym będą musieli razem stawić czoło potężnemu bóstwu.

Zawsze dużo łatwiej jest mi przyswoić fakty na temat danej epoki, danego kraju lub wydarzeń z takich książek, niż z typowych podręczników szkolnych, dlatego „Czerwoną piramidę” uważam za wspaniałą lekcję lub po prostu utrwalenie faktów, o których wiedziałam już wcześniej. Cała historia ukazana jest w sposób niezwykle przystępny, jest to przede wszystkim zasługa lekkiego i momentami zabawnego języka autora, dzięki któremu wykreowany przez niego świat wydaje się być tak bardzo realistyczny, że sama miałam wrażenie, jakbym znajdowała się razem z głównymi bohaterami w danym miejscu i czasie. Ta książka wciąga niesamowicie i wcale nie musiałam długo czekać na to, żeby przenieść się do świata Cartera i Sadie. I choć cała akcja dzieje się we współczesności, to w wielu momentach miałam wrażenie, jakby starożytny Egipt witał mnie z otwartymi ramionami.

Historię poznajemy w postaci nagrania, w którym narratorami są raz Sadie, a raz Carter. Narracja co jakiś czas się zmienia, dzięki czemu czytelnik ma możliwość poznać przygody bohaterów z punktu widzenia i Sadie i jej brata, Cartera. Uważam to za wspaniałe rozwiązanie, ponieważ bohaterowie ci różnią się od siebie diametralnie i wymienianie narracji pomiędzy tą dwójką jest bardzo ciekawym doświadczeniem. Sadie to dziewczyna niewahająca się, niebojąca się wyzwań i podejmująca szybkie decyzje. Jej brat jest całkowitym przeciwieństwem i choć zdarzają się między nimi spięcia i sprzeczki, rodzeństwo potrafi się ze sobą porozumieć. Utrata ojca znacznie ich do siebie zbliża, Carter i Sadie uczą się ufać sobie na nowo, spędzają ze sobą znacznie więcej czasu i odnawiają więź, która uległa zniszczeniu jakiś czas temu.

Jako iż istotną rolę odgrywają w tej książce bóstwa, Rick Riordan znaczną jej część poświęcił egipskiej mitologii, która dla mnie osobiście jest niezwykle fascynująca i z wielką przyjemnością czytam jakąkolwiek wzmiankę na jej temat, która wpadnie mi w ręce. Charaktery bóstw, które stały się wolne po wypadku w Muzeum Brytyjskim wcale nie różnią się od charakterów zwykłych ludzi. Potrafią być one złe, zdenerwowane, a także szczęśliwe i dowcipne. Wspaniałym doświadczeniem było czytanie ich przekomarzanek, nie sposób było się wtedy nie uśmiechnąć.

Książkę tę polecam nie tylko osobom, które fascynują się, bądź są choć trochę zainteresowane Egiptem i jego mitologią. Jest to także wspaniała lektura dla ludzi, którzy oczekują ciekawej przygody i pragną być bez reszty pochłonięci przez jakąś powieść. Ja uważam „Czerwoną piramidę” za wspaniale spędzony czas, z czystym sumieniem wpisuję tę książkę na listę ulubionych lektur i z niecierpliwością czekam na kolejne części przygód rodzeństwa Kane.

Martyna.

calliope95

Właśnie przymierzam się do kupna "Czerwonej Piramidy" Ricka Riordana. Po tym jak przeczytałam pozytywne komentarze o książce muszę ją mieć jak najszybciej!! Tym, którzy tego jeszcze tak jak ja nie zrobili również polecam wybranie się do księgarni:) Po przeczytaniu na pewno podzielę się wrażeniami Smile

sevenhavean

Przeczytałam. Cudo! Najbardziej zaczarował mnie Anubis. Zakochałam się równie jak Sadie. <3 Naprawdę polecam, wciąga z każdym kolejnym zdaniem i nie jest przewidywalna (tak jak niektóre książki) . Pozdrawiam. Smile

Silencie

Brzmi ciekawie, muszę koniecznie przeczytać.