Tonące miasto - Amanda Downum

@lma

Symir – Tonące Miasto, będące domem wygnańców i emigrantów, piratów i przemytników. A także brutalnych rewolucjonistów, którzy nie cofną się przed niczym, żeby obalić skorumpowany cesarski rząd. Dla Isyllt Iskaldur, nekromantki i szpiega, rodząca się rewolucja jest okazją, żeby wykazać się przed Koroną. Musi tylko odszukać i wspomóc finansowo rewolucjonistów wspierając ich dzieło zniszczenia pałaców Symiru. Jest jednak rozdarta pomiędzy swoimi nowymi przyjaciółmi a poczuciem obowiązku i im dłużej pozostaje w tym podtapianym przez monsunowe deszcze mieście, tym więcej intryg odkrywa. Gdy woda się podnosi, tamy pękają i nawet umarli spiskują.

W sprzedaży od: 20 października
Cena: 29,90zł
Stron: 320
Wydawnictwo: Dwójka Bez Sternika

Silje

Nie wiem w czym rzecz, ale jakoś tak średnio rozumiem ten opis. Przeczytałam go drugi raz, ale ciągle nie wiem o czym będzie ta książka. Confused

ven_detta

haha, też nie rozumiem opisu, ale bardzo podoba mi się okładka. kurcze, nie wiem, korci mnie ta książka, ale chyba wolałabym poczekać na opinie...

Naikari

Sądzę, że o kobiecie będącej nekromantką i szpiegiem, która przeżywa wewnętrzne rozdarcie, bowiem nie wie, co wybrać: przyjaciół czy obowiązek? Haha. xP Dobra, ja też za wiele się z tego opisu nie dowiedziałam. Jakaś rewolucja, jakaś dziewczyna i jakieś miasto. Czy książka może być ciekawa? Może! Ale ja poczekam na recenzje innych. =D

Agnnes

Hmm, tez mam z opisem jak wy.. Ale domyślam się że bedzie jakiś wyścig z czasem, bo pękają tamy i miasto zatonie? Nie wiem.. Może być ciekawe, kto wie...
Ale ta okładka straszne mi sie kojarzy z Giaurem.. nie wiem jak on wyglądał, ale jak na nią popatrzyłam to od razu mi przyszedł na myśl.

@lma

Okładka mi się bardzo podoba, dobrze, że wydawnictwo zostawiło oryginalną.
Ja przeczytam na pewno, więc napiszę swoją opinię Smile

Dwójka bez sternika s.c.

Przekleję swoją odpowiedź z Paranormalbooks

To dark fantasy trochę w stylu Brenta Weeksa, z tym że oczywiście bohaterką jest kobieta Very Happy

. Sprawnie napisana, dobrze się czyta. Isyllt to twardzielka (jak to szpieg i nekromantaka), ale z czasem okazuje się że stać ją na ludzkie odruchy, nawet jeśli koliduje to z jej misją. Czyta się dobrze. To tyle – wiem że zachwalamy własną książkę, ale jak mówię – dla mnie OK, inaczej nie kupilibyśmy praw do cyklu. Zaleta – każdą z książek da się czytać oddzielnie. Tom drugi ukaże się w marcu/kwietniu (wstępnie) 2011.

Dwójka bez sternika

Silje

A ja chciałabym wyrazić swoją wielką radość i aprobatę na temat tego, że wydawnictwo pisze na naszym forum. Pewnie, że chwalą swoje książki, przecież nie będą zniechęcać, ale to naprawdę super, że mamy takie informacje z pierwszej ręki. Very Happy

ven_detta

Dwójka bez sternika s.c.

Taką BrentoWeeksowo/TrudiCanavanowo książką będzie "Przywoływacz Dusz" (The Summoner) i kolejne części cyklu Kroniki Czarnoksiężnika. To lightowa, przygodowa fantasy, ale bardzo dobrze, sprawnie napisana. Premiera w lutym 2011.

@lma

Nad Symirem unosi się widmo rebelii...
Główna bohaterka, Issylt Iskaldur, nekromantka i szpieg, przybywa do Symiru aby sprawdzić te pogłoski. Wraz z dwoma najemnikami, Adamem i Xinai przybywa do Symiru w celu skontaktowania się z grupą rebeliantów i zaoferowania im pomocy. Celem jest wywołanie zamieszek i chaosu.
Sprawa niby wydaje się prosta, ale czy na pewno tak jest?

Symir to port, który jest rządzony przez wroga. "To też przystań dla cudzoziemców i ucieczka od problemów".

Na szczęście dla Isyllt spotyka ludzi, którym nie podoba się sposób rządzenia obecnej władzy. Miało pójść gładko, szybko i sprawnie, jednak nie wszystko układa się tak jak myśleli bohaterowie...

Akcja rozkręca się wolno. Pani Amanda wprowadza czytelnika w dosyć skomplikowany świat. Z początku miałam problem żeby połapać się co i jak. Trudne imiona i nazwy do zapamiętania, zmusiły mnie do robienia notatek, jednak z biegiem czytania notatka już nie była potrzebna; potrafił się "odnaleźć" i polubić ten brutalny i magiczny świat.

W pewnym momencie akcja z wolnej przechodzi na szybszy tryb. No, i tu się zaczyna jazda.
Jeśli chodzi o narrację to na szczęście jest trzecioosobowa Smile

Całe szczęście, dzięki temu dowiadujemy się więcej jak w przypadku narracji pierwszoosobowej.
Sama intryga może nie jest jakoś wymyślna i nadmiernie skomplikowana, ale nie jest też przewidywalna, a to jest ważne. A wszystkie niejasności sprawiają, że chce się czytać i poznać zakończenie tej historii.

Czyta się przyjemnie i szybko, jednak ten początek szedł mi mozolnie do momentu, gdy nie przywykłam do skomplikowanych imion i nazw.

Główna bohaterka to dorosła kobieta, a przy tym silna, niezależna, twarda. Fach jaki wykonuje sprawia wrażenie, że powinna być chłodna i wyrachowana, jednak Isyllt taka nie jest tak do końca. W głębi duszy to też zagubiona dziewczyna.
Isyllt to nekromantka. Bardzo podoba mi się pomysł autorki z duszami, egzorcyzmami i magią. Naprawdę świetne połączenie.

Na początku książki jest mapka. Bardzo lubię mapki, zwłaszcza w książkach fantasy, gdzie świat jest bardziej złożony. Przydatna sprawa taka mapka.
Świetnie zbudowany świat, interesująca fabuła i co najważniejsze wciągająca. A do tego polityczne intrygi, spiski i mroczna atmosfera Smile

Wrażenie robi też na mnie okładka. Co tu ukrywać, jest świetna, taka... egzotyczna, a do tego ta błyszcząca okładka Smile

ładnie prezentuje się na półce.
Jestem ciekawa co autorka wymyśliła w drugiej części. Niestety druga część zapowiedziana jest dopiero na wiosnę 2011 (na końcu książki spisane są zapowiedzi wydawnicze wraz z opisami, kolejna bardzo fajna rzecz!).

Swoją drogą Tonące Miasto z samej nazwy kojarzy mi się z Wenecją Smile

A gdy padła jeszcze nazwa Most Westchnień to już miałam wielkiego banana na twarzy. Ciekawa jestem czy autorka wzięła Wenecję jako inspirację dla tej części? Smile

Ot, tak się zastanawiam Smile

I tak słowem zakończenia.
Fantastyczna i przygodowa książka, którą z chęcią się czyta. Wciągająca i lekko egzotyczna sceneria. Ja już chcę poznać ciąg dalszy i mam nadzieję, że druga część będzie jeszcze lepsza.
Ocena końcowa: 8/10

Komu powinna przypaść do gustu ta książka? Myślę, że fanom Canavan, a na pewno Weeksa.

P.S. Wybaczcie za wszelkie błędy, ale jestem zamulona nieco przez leki przeciw grypie.

Naikari

No, to teraz na pewno kupię tę książkę. Smile

Wydaję się naprawdę bardzo ciekawa. Cieszę się, że napisałaś recenzje, @lma. Wink

ven_detta

@lma, jak Ty to robisz, że tak szybko czytasz te książki? xD przecież premiera była dopiero wczoraj!
ale zachęciłaś mnie, na pewno sięgnę po Tonące Miasto, zwłaszcza, że uwielbiam i Canavan, i Weeksa Wink

@lma

ven_detta

Silje

ven_detta

Vivan

A ile jest książek w serii? Na amazonie doszukałam się tylko 2....

Dwójka bez sternika s.c.

aniusiaczek92

Przeczytał ktoś ? Bo nie wiem czy kupić, a teraz jest 10% zniżki na empik.com za zakupy równe lub powyżej 100 zł Wink

@lma

aniusiaczek92

O faktycznie Razz

Chyba mi się już mylą strony na forum xD

Lenalee

Amanda Downum to debiutująca pisarka, która swą karierę rozpoczęła książką „Tonące miasto”, otwierającą nam jakże ciekawy i intrygujący cykl Kronik Nekromantki. Sama autorka przyznaje, że pomysł na książkę zaczerpnęła po strasznej katastrofie, jaką był huragan Katrina, a doświadczenie do napisania powieści zyskała dzięki pobytowi w południowo-wschodniej Azji, której klimat odczuć można podczas czytania tej książki.

Powieść ta opowiada nam historię, Isyllt, która jest nekromantką i szpiegiem, wysłanym do Symiru na tajną misję, zleconą przez swojego mentora, którą jest rozgrzanie płomienia nadchodzącej rewolucji buntowników. Bohaterka ma uczucie, jakby misja ta była jej karą, jednak z posłuszeństwem wypełnia zlecone jej zadanie, przy okazji okrywając, co rusz to nowe intrygi, które kryją się za murami miasta.

Przyznaję, że miałam problemy z przebrnięciem przez tę książkę. Początkowo akcja wlecze się bardzo powoli, a jednocześnie autorka wprowadza bardzo wiele bohaterów i wydarzeń, jednak w ten sposób, że nie wpływa to pozytywnie na rozwijającą się akcję, a wręcz przeciwnie. Sprawia to, że początek książki czyta się niemalże ze znudzeniem, myślami błądząc w zupełnie innym świecie. Ja miałam wrażenie, jakbym tylko w połowie odbierała czytaną przeze mnie historię i jeszcze mniej wyniosła z tego, co udało mi się przeczytać. Pisarka moim zdaniem miała problem z budowaniem napięcia, przez co nie czuje się dynamizmu kolejnych, następujących po sobie wydarzeń, dlatego właśnie początek książki był ciężkim orzechem do zgryzienia, jednak uporałam się z nim i cieszę się z tego powodu, ponieważ druga połowa książki jest znacznie lepsza i ciekawsza. Na dłużej przykuła moją uwagę i łatwiej było mi złapać koncentrację, z czym początkowo miałam niemały problem. Akcja toczy się wartko, a i następujące po sobie wydarzenia są ciekawsze i od początku budzą zainteresowanie. Nie miałam wówczas uczucia znudzenia, a i bohaterowie wydali mi się sympatyczniejsi.

Isyllt, główna bohaterka, nie jest postacią, która wzbudziła moją sympatię, mam do niej raczej neutralny stosunek. Przy pierwszym spotkaniu z nią ma się wrażenie, jakby była to kobieta zimna, niedostępna i bezwzględna, która z stanowczym wyrachowaniem wypełnia powierzony jej rozkaz i nie liczy się z tym, czy ktoś mógłby podczas tych działań ucierpieć. Uczucie to mija po pewnym czasie, gdy bohaterkę tę poznaje się bliżej. Wtedy już wiadomo, że jest to osoba, która wbrew pierwszemu wrażeniu, ma uczucia i liczy się z uczuciami innych ludzi. Dużym atutem tej książki jest to, że narracja prowadzona jest nie tylko z punktu widzenia Isyllt, ale koncentruje się ona również na Zhirin, jednej z bohaterek, która sympatyczniejszą postacią tej książki. Początkowo nieco irytująca postać, jednak w ostatecznym rozrachunku to jej losy bardziej mnie zainteresowały, być może na rolę tej postaci w zakończeniu książki.

Mimo początkowych potknięć, uważam, że jest to książka godna uwagi, szczególnie, jeżeli ktoś ma ochotę na odrobinę magii, szpiegostwa i intryg. Mnie czytanie tej książki zajęło troszkę więcej czasu, niż zwykle poświęcam na jakąkolwiek lekturę, jednak nie przekreśla to moich chęci do przeczytania drugiej części, która, mam nadzieję, będzie bardziej interesująca.

Handy

Strasznie mnie zaciekawiłyście, lubię gdy świat w którym toczy się akcja książki jest skomplikowany i inny niż w innych książkach Wink

Nie czytałam Canavan ani Weeksa Wink, więc nie mam do czego jej porównać, ale na pewno przeczytam i zobaczę a jak mi się spodoba to zabiorę się za C. i WW. Wink

aniusiaczek92

Jestem już po lekturze i muszę przyznać, że spodziewałam się czegoś innego... Od razu zaznaczę, że książka nie jest zła, czytało mi się ja nawet nieźle, choć moim zdaniem została ona napisana zbyt chaotycznie, chodzi o to, że autorka nie skupia się tylko na Isyllt i nie przdstawia wydarzeń wyłącznie z jej perspektywy, niby jest to plus, ale przez to, trudno było mi się we wszystkim połapać - te imiona, nazwy są dość skomplikowane xD Muszę pochwalić sam pomysł na książkę, nareszcie czytałam coś nowego, a poza tym nekromancja jest bardzo ciekawa i taka mroczna, choć muszę przyznać, że trochę się rozczarowałam czytając, bo spodziewałam się czegoś mocniejszego i że Isyllt będzie bardziej twarda i potężniejsza (Myślałam, że nie będzie odnosiła tylu ran i to ona będzie górą w różnych pojedynkach, a tu lekko mówiąc LIPA:P). Amanda Downum przygotowała sporo dla czytelnków, mnóstwo się dzieje, intryga goni intrygę i to sprawiło, że książka była zarówno ciekawa, jak i trudna w odbiorze - miałam problemy z przetworzeniem wszytkiego od razu:P Nie chcę zagłębiać się zbytnio w bohaterów, bo było ich sporo, a poza tym te ich imiona - niestety moja pamięc do trudnych nazw nie jest zbyt dobra:P Powiem tylko, że polubiłam głowną bohaterkę - nekromantka w końcu:D oraz Zihrin ( tylko szkoda, że zgineła -tu jest pewnien paradoks, bo to Jabbor obwiał się swojej śmierci, a zgineła jego ukochana-narzeczona). No dobra o Adamie i Asheris'ie też trzeba coś powiedzieć ;P Tego pierwszego było mi szkoda w związku ze sprawą Xinai, ale i tak nieźle sobie radził ze wszystkim, co się działo dookoła. Asheris natomiast był dla mnie do końca zagadką - autorka ma wielkiego plusa za to, że mnie naprawdę zaskoczyła ;D Podsumowując, fajnie było poczytać o duchach, opętaniu, magach i mrocznej magii. Co prawda oczekiwałam na coś mocniejszego, to w sumie książka jest całkiem całkiem, więc śmiało mogę ją polecić innym na jakiś wolny wieczór. Czy sięgnę po kolejną część - kiedyś na pewno, ale kontynuacja Tonącego Miasta nie jest priorytetem na mojej liście, ponieważ jest mnóstwo innych książek, których premier niecierpliwe wyczekuję ;D