Tawerna pod Złamanym Kłem - Dreams

sujeczka

Tawerna pod Złamanym Kłem

ODAUTORSKIE
Lojalnie uprzedzam – wszystko to moja spaczona wyobraźnia i nie ponoszę odpowiedzialności za: demoralizaję dzieci i młodzieży, brak kanoniczności, Miała być para, pary nie ma. A właściwie jest tylko wspomniana. Chce dodać jeszcze coś, bo nie mogę się powstrzymać: Magnus jest boski. I świeci w ciemności.

14 luty, Walentynki ♥
Magnus Bane nie należał do osób, które rozpływają się na widok dekoracji pełnych serc i koloru różowego. Idąc przez pełne kłębów dymu ulice potępiał w myślach te wszystkie „tysiąć pierdół”, jak zwykł nazwywać czerwone serduszka zdobiące sklepowe wystawy. No bo czy to jego wina, że facet, który mu się podoba, wyjechał na Święto Zakochanych do Idrisu, Camille nie odbiera telefonu („To chyba ma związek z tymi myszami w prezencie gwiazdkowym...”), a w mieście nie ma żadnej godnej uwagi osoby? Właściwie to właśnie jego wina. On otworzył Bramę do Alicante, więc pozwolił w tym dniu uciec Alecowi, a myszy w prezecie także były jego winą. Skąd mógł wiedzieć, że Camille woli krew w temperaturze ludzkiego ciała? Albo schłodzoną z banku krwi? Pomyślał więc, że myszy będą dla niej niczym soczek z kartoniku, ale się przeliczył...
Pozostało mu więc zaszyć się w swoim domu z butelką whisky albo brandy, w szlafroku, tęczowym rzecz jasna, z jakąś łzawą bestsellerową powieścią i przetrwać do rana, kiedy to ludzie pozdejmują te banalne ozdoby i świat znowu będzie bił pokłony przed boskim obliczem Magnusa Bane'a, Wysokiego Czarownika Brooklynu. Westchnął tylko zrezygnowany i skręcił w kolejną uliczkę, chcąc uzupełnić zapas alkoholu w najlepszym pubie dla Podziemnych, choć można było spotkać tam także Nefilim – Tawernie pod Złamanym Kłem. Nazwa pochodziła od właściciela, świętej pamięci wilkołaka ze złamanym kłem. Dzisiejszego dnia nie powinno tam być tłoku, bowiem większoś woli wybrać się w Walentynki do jakiejś przyjemniejszej podziemnej knajpki.
Tawerna pod Złamanym Kłem miała także to do siebie, że pomimo postaci z powieści Cassandry Clare spotykało się tam wiele innych książkowych bohaterów. Tak, wszyscy wiedzieli, że są wytworami wyobraźni szalonych pisarzy czy pisarek, a owy pub był jedynym miejscem, w którym mogli spokojnie posiedzieć nad szklaneczką drinka lub czegoś mocniejszego. Magnus miał to do siebie, że przeczytał większość książek mówiących o paramormal romance i był doskonale obeznany w temacie. W złotej oprawie znajdowała się u niego w domu seria „Dary Anioła”, którą czcił nad życie za to, że tam występuje. Były jeszcze „Diabelskie Maszyny”, także znajdowały się na półce pamięci, jak ją nazywał.
Już z daleka słyszał wylewającą się z pubu muzykę, wolną, ale głośną, podniesione głosy; widział z odległości kilkunastu metrów świecący szyld z ułamanym kłem i ozdobnym napisem z nazwą lokalu. Z okien buchało kolorowe światło, widać było siedzących przy noskich stolikach gości, w większości przygarbionych i zdołowanych.
- Magnus?! - usłyszał kobiecy głos, gdy tylko przekroczył prób Tawerny. To Kalliope, tymczasowa kelnerka i wilkołaczka ze zdziwienia przystaneła, trzymając w ręce tacę pełną szklaneczek. - No akurat ciebie tu się nie spodziewałam. Co ja gadam, większości gości się nie spodziewałam. Ty wiesz, że Elena w końcu przerzuciła się na Stefano i Damon topi smutki z kieliszku? Głupia dziewczyna, przecież on jest boski – oznajmiła nerwowym tonem, jakby była to sensacja dnia. Albo tygodnia. - W ogóle, dzisiaj mam urwanie głowy. Nessie zostawiła Jake'a na rzecz jakiegoś platynowego blondyna, Schuyler porzuciłą Jacka dla Olivera, Jaspera pozostawiło to jego chochliczysko... Och, no i Dymitra zostawiła Rose. A o Lucy i Danielu, ani o Ever i Damienie to już nawet nie mówię. Wszyscy wszystkich rzucają akurat na Świeto Zakochanych. Jak tak można? Dobra, Bane, lecę, mam masę roboty. Zaraz – powiedziała i odwróciła się jeszcze – ciebie chyba nie zostawił Alec, co? On wyjechał do Alicante, nie? Nie rzucił cie...?
Magnus przecząco pokręcił głową. Wzrokiem objął całe pomieszczenie, od baru po stoliki, szukając znajomych twarzy. Popatrzył na scenę, na którą wchodził właśnie pijany Damon Salvatore, ochoczo chcąc zaśpiewać karaoke. Miał w sobie coś z czarnej pantery, seksowny i niebezpieczny. Ale nadal kot. Przeczucił się na wpół leżącego na blacie blondyna, Jaspera Whitlocka, jak poznał. Bane zawsze wiedział, że on i ta jego Alice do siebie nie pasują, to dwa zupełnie różne charaktery. Spojrzał na siedzących przy jedym stoliku Dymitra, ostro pijącego russian vódkę jedna za drugą, dopingującego go Jacoba pijanego w sztok, i śpiewających jakąś piosenkę o księżycu Damiena i Daniela. Pokręcił niezdecydowanie głową. Nie powinien tu przychodzić. Ostatnim razem jak się upił, to tak zaczął zachwycać się ptaszkiem, chyba gołębiem, że wszedł na dach i omal z niego nie spadł. Westchnął.
- Suodkee-go, meewe-go sheetziaaa! Yest teele goor dow sdobeetzia! - dobiegł go czkający głos Damona, niemożliwie fałszującego jakiś przebój. Ludzie i nie-ludzie w takim dniu jak Dzień św. Walentego szaleją, to jest pewne.

♥

Godzinę potem Magnus, już mocno wstawiony, powitał wylewnie kolejnego klienta pubu Tawerna pod Złamanym Kłem. Razem zresztą facetów o złamanych sercach założyli z góry, że razem będą chodzić do pubów pod nazwą Rycerze Herbu Złamanego Serca. Razem też przywitali nowego gościa, a mianowicie Patcha z bestellerowej powieści „Szeptem”. Tak, temu facetowi też złamano serce i dumę.
- Kobiet-ty są złe – mruknął niewyraźnie, bełkotliwie Bane, wychylając kolejny łyk drinka. - A Walęwtynki jeszcze gorsze. No, kurde, walimy w tynki te Walentynki! Jutro będzie kac jak Las Vegas.
- Za nie-walentynki i nie-zakochanych – podniosła toast jedyna klientka płci pięknej, olśniewająca Zoey Redbird. Razem imprezowali aż do północy, kiedy to rozeszli się do domów, oznajmiają całemu światu koniec tych bezsensownych Walentynek. Było kilka pocałunków, których z pewnością później będą żałować. Ale nie teraz.
Tak spędzili razem, w stukocie złamanych kawałków serc, Święto Zakochanych wasi ulubioni książkowi bohaterowie. I oby za rok było lepiej, bez rozstań.

Taa... Chciałoby się.

tear · Wysłany: Śro 19:39, 23 Mar 2011 Temat postu:

Hm, no to jestem pierwsza Smile

Co do opowiadanka - widzę, że pojawiło się tu sporo postaci, w ciekawie sposób zostały ze sobą połączone. Uderzyło mnie kilka błędów takich jak np. "tysiąć", "Walęwtynki", "cie" itd. Poza tym straasznie króciutkie! Ale podoba mi się pomysł. Innych błędów nie znalazłam, no chyba że takich jak " Ty wiesz, że Elena w końcu przerzuciła się na Stefano i Damon topi smutki z kieliszku?" Wydawało mi się, że Elena była ze Stefano cały czas, przez wszystkie te tomy PW i chociaż coś ją tam łączyło z Damonem, to jednak wierna była Stefano...
Nie jestem specem od interpunkcji, więc tu już żadnych uwag nie mam. Ogółem uważam, że jest ciekawie i gdyby było trochę dłuższe, z pewnością miałabyś duże pole do manewru. Wink

Tirindeth · Wysłany: Śro 19:49, 23 Mar 2011 Temat postu:

No dobra, powiem tak... pomysł ciekawy, ale mam kupę uwag.

Naikari · Wysłany: Śro 20:04, 23 Mar 2011 Temat postu:

Tak... to opowiadanie jest mega dziwne. Mega, mega dziwne, jak dla mnie.

Pierwsza moja uwaga:

Christie · Wysłany: Śro 20:22, 23 Mar 2011 Temat postu:

Tirindeth · Wysłany: Śro 21:36, 23 Mar 2011 Temat postu:

ven_detta · Wysłany: Czw 0:21, 24 Mar 2011 Temat postu:

Ja tu nie będę wytykała błędów, bo sama się w nich za bardzo nie orientuję Razz

Powiem tylko, że opowiadanko fajne, lekkie, trochę krótkie, fakt - cieszyłabym się na bardziej rozbudowany opis tego anty-walentynkowego przedsięwzięcia, które - tak na marginesie - bardzo przypadło mi do gustu Wink

Magnus jest genialny i totalnie mogę go sobie wyobrazić psioczącego na Walentynki, kiedy Alec jest daleko Very Happy

Co do postaci, które są świadome, że są jedynie wytworem wyobraźni - nie przeszkadza mi to, a nawet fajnie to wyszło, że Magnus ma na półce obie serie Cassandry xD
Ogólnie, całkiem fajnie Wink

booki · Wysłany: Czw 16:00, 24 Mar 2011 Temat postu:

Miałaś bardzo fajny pomysł, lecz szkoda, żę nie zrealizowałaś go należycie. Opowiadanie jest bardzo fajne, lecz zbyt krótkie, po za tym nie mam zbytnio zastrzeżeń, po za tym, że rozstałaś ze sobą Rose i Dymitra. Jak mogłaś ;D ??? Oni byli moją ulubioną parą. A... i bardzo podobało mi się wstawienie na końcu Zoey, ona idealnie tam pasowała, z tymi swoimi rozterkami miłosnymi.

Jeanne · Wysłany: Czw 21:14, 24 Mar 2011 Temat postu:

Jeku. Rzeczywiście - dziwne.
To dopiero 2 opowiadanie jakie przeczytałam, więc nie będę porównywać.
Pomysł z mi się podobał, nawet bardzo. Takie nietypowe, oryginalne. Czytało się bardzo płynnie i przyjemnie. Było zdecydowanie za krótkie, chciałabym więcej.
Co do "tysiąć", "Walęwtynki", mi tam one nie przeszkadzały- to pewnie z rozpędu (;
Jestem na tak.

Oxy · Wysłany: Czw 21:25, 24 Mar 2011 Temat postu:

,,Walęwtynki'' to był bełkot Magnusa przecież ;D

tear · Wysłany: Pią 15:27, 25 Mar 2011 Temat postu:

Ta, faktycznie, pomyliło mi się z tymi Walęwtynkami. Razz

ale nadal pojawiają się inne błędy, które nie są już celowymi zabiegami... A tak mi się przynajmniej wydaje, w stylu właśnie "tysiąć"
A co do tego zapijaczenia postaci, to brakowało mi jednej - Adriana... Smile

Rosemary · Wysłany: Sob 13:04, 26 Mar 2011 Temat postu:

Strasznie króciutkie, ale umieściłaś Damona, co jest dla mnie wielkim plusem xD. Ciekawy pomysł i to, że bohaterowie wiedzieli, że są z książek...
Pisz dalej.

Alice · Wysłany: Sob 16:29, 26 Mar 2011 Temat postu:

Krótkie i (tu zgodzę się z powyższymi komentarzami) trochę dziwne.
Zdecydowanie nie podobało mi się to, że przedstawiłaś postacie jako bohaterów książkowych. To było niepotrzebne. Wciągnęłoby mnie to opowiadanie, ale odrywałam się cały czas, gdy tylko pisałaś, że to są postanie z książek.
To jakby zabierało - zamiast dodawać - magię historii.
Po za tym chyba nie po napisaniu opowiadania nie przeczytałaś go przed wysłaniem, bo jest trochę literówek (i to nie celowych).

Zuz@ · Wysłany: Wto 20:00, 29 Mar 2011 Temat postu:

A ja kompletnie nie uważam ,ze jest dziwne i baaaardzo pozytywnie się zaskoczyłam.
Podoba mi się ,że jest inne od wszystkich, z pomysłem , który bardzo fajnie zrealizowałaś. Knajpa z postaciami ksiązkowymi? Super!
Wszystko było takie naturalne, to bełkotanie po alkoholu- genialne Smile

Podoba mi się bardzo ,ale to bardzo!

Mira · Wysłany: Czw 17:00, 31 Mar 2011 Temat postu:

Mam takie same odczucia jak Zuz@ (szczerze mówiąc nie przeczytałam wszystkich komentarzy, więc może nie tylko jak ona xD) - inaczej ale ciekawie! Bardzo mi się podobało. Powodzenia! Very Happy