2. Klątwa tygrysa. Wyzwanie - Colleen Houck

Apocaliptica

Może i wzorowała się na "Zmierzchu" , ale ja nie doszukuję się takich powiązań , chyba , że rażą w oczy Very Happy

.

Z tymi ofiarami , to myślę , że wszyscy przeżyją , a nawet będą nieśmiertelni . Poza tym "Klątwa..." strasznie mnie męczy , mam bardzo podobne odczucia do JaneBox i Lacie , pierwsza część była dość ciekawa , jednak "Wyzwanie" to prawdziwe wyzwanie zarówno dla wytrwałych jak i reszty fanów tygrysów .

JaneBox

Moja opinia:

Kelsey powraca do domu i próbuje poukładać sobie życie na nowo. Jednak niebezpieczeństwo nie minęło- mroczne siły nadal czają się na każdym kroku. Aby walczyć ze złem, dziewczyna musi wrócić do Indii wraz z bratem Rena- Kishnnem. Czy tym razem bohaterowie złamią pradawne zaklęcie?

Na blogach/forach/stronach poświęconych literaturze nieraz widzę czytelnicze wyzwania. Nigdy nie planowałam udziału w takiej akcji, ale los zdecydował za mnie... Tytuł drugiego tomu jest adekwatny do treści- "Wyzwanie" to prawdziwe wyzwanie. "Klątwę tygrysa" przeczytałam i dość wysoko oceniłam, lecz po jakimś czasie emocje opadły i zrozumiałam, że to zwykłe lekkie czytadło. Moja ocena tej serii jednak obniżyła się, kiedy dowiedziałam się, skąd autorka ma pomysł na cykl o mitologii hinduskiej. Trzymajcie się mocno. Otóż Colleen Houck po przeczytaniu "Zmierzchu" postanowiła napisać własną historię miłosną. Nic nowego. Oczywiście wampiry wychodziły już z mody, więc sprytna początkująca pisarka zdecydowała się na jakiegoś zwierza. Do głowy przyszedł jej biały tygrys, zatem Colleen myślała, że akcja będzie rozgrywać się w Rosji. Research jednak jest przydatny, toteż autorka miała chyba niezłą niespodziankę, gdy poczytała trochę w internecie. Okazało się, że białe tygrysy żyją w Indiach! Nieustraszona pani Houck nie poddała się, więc mamy kolejny cykl powieściowy, który jest wynikiem fascynacji "Zmierzchem". Faktem tym byłam (i jestem) oburzona, lecz nie chciałam krytykować "Wyzwania", ponieważ dobra książka sama się broni. Czy druga część niesamowicie popularnego cyklu jest warta uwagi? Według mnie- nie, a dlaczego?

Nawet sam początek woła o pomstę do nieba- przeczytanie pierwszych stu-pięćdziesięciu stron to dla mnie prawie misja niemożliwa! Kelsey tylko użala się nad sobą i zachowuje się jak dziecko. Nie przeszkadza to jednak, żeby została zaproszona na trzy randki (!) niemal w tym samym czasie. Nie wiem, co tych trzech studentów skusiło, aby zaprosić Kelsey na spotkanie. Może nie było większego wyboru? A nie marnując czasu- raczej oczywiste jest, że główna bohaterka, mimo ogromnego zainteresowania kolegów, nadal będzie myśleć o Renie. Ostrzegam, że "ochy" i "achy" w pierwszych rozdziałach są obecne niemal na każdej kartce, zatem osoby z alergią na cukierkowatość mogą rzucić książkę w kąt już po kilku zdaniach.

Po nieszczęsnym początku akcja zaczyna się coraz bardziej rozwijać, lecz czytelnik otrzymuje powtórkę z "Klątwy tygrysa". W pierwszym tomie poszukiwanie artefaktów w starożytnych grobowcach i innych wymiarach było takie świeże, a w "Wyzwaniu" miałam wrażenie, że autorka trochę pozmieniała fabułę, aczkolwiek nie dodała nic nowego. Smutne.

Bohaterowie przeszli dużą metamorfozę, niestety (w większości przypadków) na niekorzyść. Zacznę od Kelsey, bo to ona w całej książce robi najwięcej zamieszania. Panna Hayes jest z kilku powodów wyjątkową osóbką. Tylko ona po kilku lekcjach może strzelać z łuku tak, że Robin Hood może jej buty czyścić! Dziewczyna zawstydziła nawet Sherlocka Holmesa- dedukcję ma na najwyższym poziomie, bo wyłącznie główna bohaterka może rozwiązać poplątaną zagadkę. Co tam stary i inteligentny pan Kadam, nastolatka lepiej rozumie świat! Kishan także się zmienił, lecz tak że aż żal wspominać. Nadal mnie zastanawia, dlaczego początkowo autorki tworzą aroganckich bohaterów, a potem robią z nich ciepłe kluchy? Brat Rena to w części drugiej klon Rena. A mogło być tak pięknie... Moim zdaniem, pan Kadam to jedyna postać bez zniszczonego charakteru. Co prawda nadal przypomina mi milutką gosposię, ale w "Wyzwaniu" został też ukazany jako nauczyciel, więc to jest na plus.

Co ze stylem pisania Colleen Houck? Myślę, że jest przeciętny, zabrakło mi opisów dżungli, grobowców i krajobrazów. Autorka woli pisać o przepięknej urodzie Kelsey oraz o wyglądzie Kishana i często używa takich porównań: " był idealny niczym grecki bóg". Znajome?

Podsumowując, ta kontynuacja bardzo mnie zawiodła. Ładne okładki i interesujące umiejscowienie akcji to nie wszystko, najbardziej liczy się pomysł i jego realizacja, a do tego warto dodać talent do wymyślania fabuły. Ale mimo że, "Wyzwanie" nie zdobyło mojej sympatii, to książkę polecam fankom (są jacyś fani?) "Klątwy tygrysa"- myślę, że Wy nie będziecie zawiedzione. Wątek miłosny w serii autorstwa pani Houck pewnie przypadnie do gustu wielu miłośniczkom paranormalnych romansów. Jednak Ci, którzy swoje spotkanie z pierwszym tomem wspominają bardzo źle, powinni trzymać się z dala od "Wyzwania", ponieważ zdania na temat serii raczej nie zmienią.

Moja ocena: 4/10.

alisha90

Klatwy nie czytałam ale znalazłam cos zwiazanego z Klatwa. Na YT jest kanał o tej nazwie http://www.youtube.com/klatwatygrysa . Dziewczyny nagrały videorecenzje pierwszej czesci Klatwy i umiesciły ja na kanale - przyznam szczerze ze zapowiada sie ciekawie. Moze umieszcza tez videorecenzje 2 czesci? Jeszcze kilka recenzji i mnie przekonaja do Klatwy:) a wy co o tym myslicie?

evalia

I przeczytane. Niestety, jak dla mnie ta część jest gorsza od poprzedniej. Nie za wiele odstaje, ale jednak mniej mnie wciągnęła.
To co najbardziej mnie w Wyzwaniu irytowało to to, że bohaterom wszystko idzie bardzo łatwo i nie ma żadnych większych niespodzianek. Pójdź to świątyni, daj bogini kilka darów, dostaniesz super broń, pójdź do kapłana po ulepszenia, przejdź przez bramę do innego świata, wykonaj test, na końcu zniszcz kilka bossów i ciesz się nagrodą -.-. Cała podróż w celu zdjęcia klątwy to po prostu opisana gra rpg (a skoro już wyprawa do tego stopnia przypomina grę, niech autorka zaserwuje kilka diametralnych zwrotów akcji, bo jakby nie było w rpg też się zdarzają!). Cóż... co jak co, ale jednak uwielbiam rpg i również te kilkaset stron w magicznym świecie podobały mi się. Eh, były przewidywalne, ale podobały mi się. Very Happy

Rzeczą świetnie rokującą przyszłość jest to, że język nie jest już taki okropny jak w poprzedniej części. Dalej krzywdzi i boli, ale jest lepiej. Smile

Jest mniej Indii, więcej innych religii (nawet mitologia nordycka i grecka się pojawiły~), co jak dla mnie jest na plus, bo jednak całe 5 części jedynie o Indiach? Nawet wielbicieli tego kraju by zmęczyło. Wink

Zakończenie mi się spodobało, nie było cukru i następna część zacznie się ciekawie. No, przynajmniej powinna. Smile

Bianca

Zgadzam się z poprzedniczką. Zdecydowanie mniej intrygująca część. Dla mnie jedyną barwną postacią był Kishan. I tyle. Najlepiej zaznaczę spoiler, bo nie chcę nikomu niechcący zepsuć przyjemności.

Młoda90 · Wysłany: Wto 18:57, 26 Mar 2013 Temat postu:

Mi ta część podobała mi się również tak jak poprzedni tom.
Tak jak miałam jakieś wątpliwości co do Kishana tak po tym tomie go polubiłam, fajnie że od początku był szczery ze swoimi uczuciami do Kelsey. A który z braci lepszy? Lubie ich obu a chociaż ta część była bardziej skupiona na Kishanie to brakowało mi obecności Rena.
Nie rozumiem dlaczego po powrocie Kelsey do USA zwróciło na nią uwagę aż trzech chłopaków gdy wcześniej nikt się nią nie interesował. Ta sytuacja jak dla mnie była dziwna.
To co przytrafiło się Renowi wydaje mi się sprawka bogini niż jak uważają bohaterowie dziełem Lokesha.
Przez to co się stało z Renem i samo zakończenie na pewno z ciekawości przeczytam kontynuacje gdy tylko będę mogła.

lipsmackeer · Wysłany: Wto 20:35, 26 Mar 2013 Temat postu: