W dżungli samotności - Beata Pawlikowska

Borges

Już w maju ukaże się nowa książka Beaty Pawlikowskiej, znanej dziennikarki radiowej i podróżniczki.

W dżungli samotności
Fragment rozdziału „Wyspa Wielkanocna”

Leciałam samolotem na Wyspę Wielkanocną, gdy nagle przypomniało mi się pewne zdarzenie. Nie miało nic wspólnego ani z Wyspą Wielkanocną, ani z lataniem nad oceanem. Z jakiegoś dziwnego powodu nagle po prostu wyświetliło mi się w głowie. Trochę tak, jakby od długiego czasu czekało na odpowiedni moment, żeby do mnie wrócić. Wtedy jeszcze nie wiedziałam dlaczego.
Przypomniałam sobie nagle dzień, kiedy po raz pierwszy przyszłam do nowej pracy. Kilka dni wcześniej dostałam zaskakującą propozycję przeniesienia się z lokalnego radia do ogólnopolskiej stacji. Byłam oszołomiona i szczęśliwa. Spełniało się jedno z moich marzeń. Co ja mówię! Ja nawet nie śmiałam nigdy o tym marzyć. Niespodziewanie jednak świat wyciągnął do mnie ręce i zaprosił do tańca.

Stanęłam na korytarzu i patrzyłam na moich nowych kolegów. Nosili pudełka z płytami i płaskie, kwadratowe opakowania na taśmy radiowe. Śpieszyli się, uśmiechali, czasem rozmawiali z przejęciem o jakimś wydarzeniu albo materiale. Poczułam zapach wielkiej pasji, wielkiej pracy i równie wielkiej radości, która się z niej bierze. Czułam, że trafiłam w najlepsze możliwie miejsce i że jestem u siebie. Nagle na końcu korytarza pojawił się jeden z gwiazdorów tej stacji.
Podszedł do mnie, wyciągnął rękę i z sympatią powiedział:
- Dzień dobry, cieszę się, że będziemy mieli przyjemność razem pracować.
- No to się jeszcze okaże czy to będzie przyjemność – odpowiedziałam natychmiast bez namysłu.
I zbladłam. A potem zrobiłam się czerwona jak burak.
Nie pamiętam co było dalej. Nie pamiętam czy padła jakaś odpowiedź ani jaką minę miał sympatyczny radiowiec. Najprawdopodobniej jąkając jakąś bezsensowną wymówkę czym prędzej wycofałam się do toalety albo innego miejsca, gdzie mogłam do woli w duchu nakrzyczeć na siebie i nawyzywać się od idiotek. Bo jak inaczej nazwać kogoś, kto bezmyślnie i bez powodu w agresywny sposób atakuje człowieka, który w dobrej intencji przyszedł się przywitać? W dodatku jeśli jest się pierwszy dzień w najlepszej pracy, jaką można sobie wyobrazić?...

Więcej informacji na: [link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Oxy

Okładka jest dziwna xD Ale ogólnie, nie przepadam za takimi książkami, więc raczej ją sobie odpuszczę ;p

Agnesja

Ymmm... okładka straszna a wręcz śmieszna... Widziałam wnętrze na żywo. Nie jets jak zwykła powieść, tylko coś w rodzaju notatnika z jakimś tam testem i czarno-białymi obrazkami o.O. Hm, wątpię, czy komukolwiek z nas się spodoba Confused

Lenalee

Ja tej książki na pewno nie przeczytam. Zwykle nie oceniam książki po okładce, ale ta wręcz odstrasza. Jakby w paincie była robiona. Confused

lilo14

A ja zapewniam was, że nie jest to książka o podróżach, innych krajach etc. tylko o pokonywaniu własnych słabości, poznaniu siebie, zwalczeniu w sobie kompleksów. Naprawdę polecam. Kolejny raz spotykam się z postrzeganiem książki na podstawie okładki. Smutne.

Leanne

Może i smutne, ale tak jest. Mnie osobiście okładka bardzo zniechęca, na żywo wygląda jeszcze gorzej niż tutaj Rolling Eyes

.Nie da się ukryć, że ładnie wykonana okładka zdecydowanie zachęca do przeczytania (a tym bardziej kupna) książki i odwrotnie. Ale i tematyka za specjalnie mi nie odpowiada, bo ostatnio mam ochotę przeczytać coś zupełnie innego, różniącego się od książek jakie zazwyczaj czytam ; ))).

Paradoks__

Mnie też okładka zniechęca, ale gdyby opis był fajny, nie skreśliłabym jej Razz

Ten fragment jest średni, a zazwyczaj pokazuje się najlepsze fragmenty...
I trochę mi przypomina PK xD

Voldemortowa

O matko! Ta okładka doprowadziła mnie do takiego śmiechu, że nie mogę się opamiętać xd. Very Happy

A książka jakoś mnie nie zachęciła.

lilo14

A zwracacie uwagę na okładkę czy na treść?
Bo mam wrażenie, że tylko na okładkę, a tak czyniąc można wiele dobrych, naprawdę dobrych książek przegapić.

Jagodowa

Tej raczej nie przeczytam, bo z książek Beaty Pawlikowskiej lubię te,które w ciekawy sposób opisują jakieś miejsca, zwierzęta itd. Takie podróżniczo-przyrodnicze. Np. "Blondynka na safari", bardzo mi się podoba, polecam wszystkim, którzy interesują się takimi książkami.
A okładka tej jest...eee... Confused

. Okładka powinna zachęcać....Nie wiem,czy ta zachęci. ;p