Tam, gdzie spadają anioły - Dorota Terakowska

oleczka_bzium

Książka Doroty Terakowskiej, która stanowi kolejny krok w poszukiwaniach przez autorkę odpowiedzi na najistotniejsze pytania egzystencjalne.
Fabuła rozwija się w dwóch przenikających się poziomach: pierwszy ziemski, gdzie rozgrywa się historia dziewczynki, która utraciła swego Anioła Stróża i stara się go odzyskać. Drugi kosmiczny, gdzie Anioł Stróż walczy ze swym ciemnym bratem bliźniakiem i pozbawiony mocy spada na ziemię.
Powieść zarówno dla młodzieży jak dorosłych, jest próbą przedstawienia złożonych relacji pomiędzy dobrem a złem, między porządkiem ziemskim a boskim, wiarą i wiedzą, między człowieczeństwem a boskością.
Pod względem fabularnym powieść poprowadzona jest brawurowo i czyta się ją jednym tchem.

"Czarny Anioł trzymał Avego zakrzywionymi szponami i uśmiechał się. Drugą ręką wyrywał mu puszyste, złotobiałe pióra. Ave spadł na Ziemię w głębi lasu dokładnie w tej samej sekundzie, w której mała Ewa wpadła do głębokiego kłusowniczego dołu. Jeszcze jedna ludzka Istota, tracąc Anioła Stróża, została skazana na kaprysy losu".

Co stanie się z Ewą, pozbawioną niewidocznej, lecz czujnej opieki nadprzyrodzonego stróża? Co pocznie strącony, okaleczony Ave, utraciwszy anielską moc? Anioły mają wpływ na losy ludzi. Czy człowiek może przyjąć rolę anioła i zmienić przeznaczenie?

Niezwykle ciekawa, ciepła i mądra powieść Doroty Terakowskiej, wyróżniona tytułem Najlepszej Książki Roku 1999 przez polską sekcję IBBY, mówi o rzeczach, które dotyczą wszystkich - zarówno dorosłych, jak i dzieci. Któż nie zastanowił się choć raz nad "zakrętami losu", nie stanął przed problemem choroby i śmierci, nie przeżył konfliktu rozumu i wiary?

[Wydawnictwo Literackie, 1998, 2002]

Książka, która zmieniła mój sposób patrzenia na świat. Brak mi słów. Polecam z całego serca. PRZE-CU-DOW-NA

Golden Rose

No a mi się nie podobała.
Przeczytałam do połowy i dałam sobie spokój.
Nie dla mnie takie książki

Meg

Ja mam tą książkę, dostałam pod choinkę i niedługo zamierzam ją przeczytać...;D

Cammie

kiedyś może przeczytal Smile

Meg

Oooo ja postanowiłam trochę poodgrzebywać niektóre tematy;D
Przeczytałam już dosyć dawno książkę i zapomniałam napisać moją ,,recenzję"
Książka cudowna, skłania do pewnych przemyśleń i na pewno w jakiś sposób oddziaływuje na naszą psychikę..
Polecam Wszystkim;P

Cammie

Przeczytałam ok 120 stron i jest taka... taka dziwna ale fajna.. miło sie czyta ciężko się oderwać Wink

Zuz@

Kupilam ją sobie ,ale jeszcze nie przeczytałam Smile

Biorę na wakacje i wtedy przeczytam Smile

Iga=)

Czytałam już dawno. Fajna ta książka, jakaś taka przyjemna i w ogóle, chociaż czasami mi się dłużyło...

A$!@

Jak dla mnie ta ksiązka jest super =]!!!

Green Lady

Niedawno skończyłam to czytać i uważam, że książka jest cudowna. Ciepła, wciągająca i bardzo mądra. Myślę, że każdego w jakiś sposób skłania do przemyśleń. Byłam zachwycona tą powieścią i mam zamiar wziąć sie za inne książki Terakowskiej

szczypiorek

Ja nie mogę. Wszyscy zachwycają się tą książką. Czytałam ją jakiś czas temu i nie dość, że z lekkim trudem przez nią przebrnęłam, to jeszcze nie wywarła na mnie jakiegoś specjalnego wrażenia. Ale cóż - są różne gusta Wink

.

Zuz@

Ja zaczełam czytac dawno temu ,ale nie skonczyłam i nie ciagnie mnie do tego Wink

Green Lady

A mnie sie właśnie bardzo podobała. Może kwestia tego, że nie czytałam innych książek tej autorki, ale i tak uważam, że jest świetna

Zuz@

Ja tez nie czytałam innyc jej ksiazek Smile

..ale i tak nie żałuje ,ze nie skonczyłam czytac ;]

marzycielka_4

Moja kolezanka bardzo polecala mi te ksiazke! Musze sie wkacu za nia zabrac xD

antiavril

Ostatnio wpadła mi w ręce, ale jakoś nie zainteresowała mnie zbytnio. Może mnie uprzedziła recenzja z tyłu ksiązki i ilość stron.

Milandra

Właśnie skończyłam czytać Smile

Piękna, mądra książka poruszająca kwestie, nad którymi każdy z nas powinien czasem pomyśleć Smile

Po za tym bardzo ciekawa i wciągająca, nie sposób się od niej oderwać Smile

)

Magal

A mnie nie przypadłą do gustu i nie mogę jej skończyć. Prawda że mądra i porusza ważne kwestie ale jakoś trudno się ją czyta

madziula

bardzo mądra książka, w sumie miła odmiana, bo ostatnio to czytałam raczej takie miłe, lekkie i przyjemne

tak w ogóle to co się stało na końcu z Ave, bo jakos nie skapowałam..

Cynamon

Po wielu moich nieprzychylnych recenzjach, czas na nieco bardziej przyjazną... Wink

"Tam gdzie spadają Anioły" dostrzegłam w empiku, pół roku przed gwiazdką 2003. Jak przystało na zakochanego w książkach smarkacza - od razu zapałałam gwałtowną miłością do okładki o pięknym, granatowo-błękitnym odcieniu. Miałam trzynaście lat, a moje poszukiwania literackie trwały w najlepsze. Męczyłam wszystkie dostępne działy (oczywiście, poza młodzieżowym, o którym myślałam, jak o pójściu na łatwiznę Wink

), po omacku błądząc między książkami kucharskimi, romansami, polską poezją, klasyką, tandetą... Dokładnie pamiętam uczucie, które mnie nawiedziło, gdy znalazłam "Tam...". Po prostu MUSIAŁAM ją mieć.
Kiedy powieść Terakowskiej trafiła pod moją choinkę, byłam najszczęśliwszą trzynastolatką na świecie. Pół roku oczekiwania jedynie zaostrzyło mój czytelniczy apetyt. Z jednej strony - może właśnie dlatego tak mi się spodobała; z drugiej - gdyby okazała się słaba, wyłapałabym to z brakiem litości właściwym dziecku, które ocenia długo wyczekiwany prezent.

W tekstach Doroty Terakowskiej piękne jest to, że prowokują one do myślenia - nieważne, ile masz lat i kim jesteś - dotykają problemów tak uniwersalnych, że obecnych w życiu każdego. Fantastyczny, niemal bajkowy scenariusz jest jedynie pretekstem.
[W dalszej części tekstu pojawiają się szczegóły dotyczące fabuły i zakończenia utworu.]
Kiedy Ewa zaczyna chorować, poszukiwanie pióra jest formą zastępczą, ukazującą rozpaczliwe próby ratowania córki przez rodziców. Rodziców, którzy wcześniej poświęcali jej za mało czasu, pewni że mają go wystarczająco wiele. To parabola rzeczywistości - nadzieja, że jeśli zdobędą pióro anioła stróża, coś absolutnie nieprawdziwego, coś nielogicznego, cokolwiek, wszystko się odmieni. Czy takiej wiary nie ma wielu, stojących przed dramatem umierającego dziecka? Czy ta wiara nie rodzi się właśnie z potrzeby cudu, tak nieobecnej w racjonalnym, współczesnym życiu?
Terakowska we wspaniały sposób ukazuje psychologię ludzi w obliczu osobistej tragedii. Próbuje zmierzyć się z tematem, jaki spędza sen z powiek teologów. Dlaczego zło dotyka niewinnych? A skoro nie za karę, to jak można ufać sile wyższej, która pozwala na taką niesprawiedliwość? Po co istnieje zło? Czym jest? A wreszcie - dlaczego okazuje się potrzebne?
Odpowiedzi nie zawsze są jednoznaczne. To do czytelnika należy interpretacja świata bohaterów i, jednocześnie, świata realnego.

madziula

ooo, dziękuje bardzo Wink

coś w ten deseń myślałam, ale ty to tak ładnie ubrałaś w słowa Wink

po mnie czytała tą książkę moja mama i też jej się bardzo podobała, ale powiedziała, że strasznie smutna ta opowieść i ja się z tym zgadzam.

Teraz jest w trakcie czytania innej książki pani Terakowskiej "Samotność bogów". Jak na razie bardzo mi się podoba. Czytałaś może?

W sumie to ja miałam inna okładkę tę książki Razz

Cynamon

Czytałam, ale nie pamiętam z niej zbyt wiele. (Byłam na nią za młoda, miałam 12 lat.) Podobała mi się i powinnam do niej wrócić, by lepiej zrozumieć. Nawiasem mówiąc - "Samotność Bogów" jest oddzielnym tematem, a wątek samotnych bóstw przewija się także w "Pomniejszych bóstwach" Terry'ego Pratchetta (seria Świat Dysku).

littledamdam

Pożyczyłam ją, zamierzam przeczytać.

Nyks

Nie lubię, chyba jak większość, czytać z musu. A tę książkę musiałam przeczytać do olimpiady polonistycznej. I może jestem jakaś nieczuła, może nie potrafię dostrzegać filozoficznego, głębokiego sensu w książce Terakowskiej, ale 'Tam, gdzie spadają anioły' nie przypadło mi zbytnio do gustu. I nie sądzę, by chodziło o to, że jej nie zrozumiałam. Po prostu nie wszystkie książki pisane takim językiem przypadają mi do gustu.

młoda

Ja czytałam długo, ale mi się spodobała. Była taka ciepła, pełna nadziei i wiary. To chyba mi się w niej najbardziej spodobało.
Zakończenie było ciekawe. Jeśli chodzi o te dwa anioły - Ave i Vea.
Bo tak normalnie to było takie zwykłe. Przewidywalne.
Książka w nie była wciągająca, po prostu ciekawiła mnie.