Osobliwy dom pani Peregrine - Ransom Riggs

patusia.dorota

Mógłby ktoś napisać, ile ma stron? Wink

Bo wydaję mi się, że w obecnych czasach 32 zł za książkę w grubej okładce, to nie jest drogo Very Happy

MUlka

patusia.dorota

o myślałam, że mniej, dzięki, w klasie mamy mikołajki i chyba poproszę mojego mikołaja Very Happy

Katarina

Jak ja żałuję,że jej nie kupiłam wtedy jak miałam okazję Sad

JaneBox

[link widoczny dla zalogowanych]

Książka w promocji za 26 zł. Opłaca się. Smile

patusia.dorota

Dostałam na mikołajki Very Happy

W szkole przed polskim rozdawaliśmy prezenty, moja nauczycielka chciała ją ode mnie pożyczyć Very Happy

patusia.dorota

Czy wierzysz w opowieści?

Tajemnicze historie, niezwykłe opowieści to coś, co uwielbiam i uwielbiałam, gdy byłam mała zawsze lubiłam słuchać bajek o księżniczkach, zamkach i rycerzach. Zawsze wyobrażałam sobie w świecie wróżek, elfów i cudownych postaci. To było magiczne, lecz gdy dorosłam zrozumiałam, że to wszystko nie może się zdarzyć, jednak jedyną drogą do tego świata są książki. One zatrzymują we mnie dziecko, wierzące w opowieści, liczące na przygodę.

Od młodości największym autorytetem był dla Yacoba dziadek. Codziennie opowiadał mu
niezwykłe historie, mówił o swoich podróżach, przyjaciołach. Był dla chłopca kimś wspaniałym. Nie wszystkie historie dziadka były jednak szczęśliwe, często pojawiały się w nich potwory, które próbowały zabić dziadka. Często w opowieściach pojawiał sie też niezwykły dom, który dawał schronienie, bronił przed złem. Mieszkały w nim dzieci, a każde z nich było niezwykłe. Yacoba fascynowały historie dziadka, chciał być taki jak on, lecz...
Dorósł. Dzieci w szkole zaczęły się z niego wyśmiewać, uważały, że wierzy w bajki. Nie chciał już słychać tych opowieści, chciał żyć w realnym świecie, porzucić marzenie. Dziadek nie protestował. Pogodził się z wyborem wnuka.

"Kilka lat później, kiedy miałem piętnaście lat, wydarzyło się coś niezwykłego i zarazem okropnego, i odtąd było już tylko Przed i Po."

Yacob ma już piętnaście lat, pracuję w sklepie wujka. Nagle słyszy telefon dzwoni dziadek, szuka broni, chcę zabić potwory. Chłopak wie, że dziadek ma napady histerii, starzeje się, często zapomina gdzie jest. Przypominają mu się lęki z przeszłości. Ojciec mówi mu, by pojechał do dziadka. Dom zostaje w okropnym stanie, ale ukochanego opiekuna nigdzie nie ma. Za domem jest las, coś podpowiada mu, by tam pobiegł. Znajduję dziadka, leży twarzą do ziemi, jest ciężko ranny, Yobob wie, że on odchodzi, dziadek mówi mu jednak, by się ukrył, by odnalazł sierociniec. Nagle z ciemności wyłania się potwór niczym z opowieści dziadka, realny świat chłopaka szybko legł w gruzach. Rodzice nie wierzą w jego opowieść, chłopak trafia do terapeuty. Jednak wciąż męczy go pytanie: co chciał mu przekazać dziadek?

Do przeczytania książki zachęcił mnie bajkowy, trochę mroczny klimat trailera, był on świetnie przedstawiony, nie mogłam nie kupić tej powieści. Liczyłam, że opowieść będzie zagadkowa, pełna niesamowitych postaci, liczyłam, że klimat utrzyma się przez całą książkę. Lecz czy to otrzymałam?

Książka jest bardzo ciekawa. To muszę powiedzieć na wstępie. Pomysł według mnie bardzo oryginalny, łączą się tu wątki fantastyczne, przygodowe, młodzieżowe, nawet historyczne. Jednak ja liczyłam choć po części na coś innego, zabrakło mi w tym magii, główny bohater Yacob był bardzo przyziemny, chyba przyzwyczaiłam się do damskich narratorek, choć jeszcze niedawno czytałam kilka książek w męskim... Nie ważne. Po prostu był inny i czasem jego zachowanie mi się nie podobało. Czasem można się w tym wielo wątkowym dziele pogubić, autor co chwila dodawał coś niesamowitego, widać, że ma głowę pełną pomysłów, czytało się to w większej części przyjemnie. Lecz moim zdaniem akcja często miała wzloty i upadki.

Miałam w tym tygodniu dużo zajęć i codziennie czytałam po około 100 stron, więc pisałam koleżance, które również jest zainteresowana tą książką, co o powieści sądzę. Pierwszego dnia powiedziałam "dziwna", choć wtedy książka mnie zaintrygowała, po prostu nie wiedziałam, co o niej więcej powiedzieć, bo nigdy czegoś takiego nie czytałam... Po kolejnej setce stron byłam bardzo zaciekawiona, co będzie dalej rozwijał się mój ukochany wątek lekko bajkowy, niezwykły, pisałam wtedy, że jestem oczarowana. Jednak to dość szybko się zmieniło po następnym sięgnięciu po powieść, trzecia część mnie nużyła, lecz to też uległo gwałtownej zmianie w ostatnich rozdziałach(3 czy 4), wtedy rozwinęła się całą akcja, wszystko działo się w zawrotnym tempie, bardzo przyjemnie było o tym czytać.
Muszę jeszcze pomyśleć, jak to dokładnie ocenić, jednak chyba na plus, bo jednak te lepsze momenty zawsze przeważały, jak książka mnie nudziła po prostu na chwilę jak odkładałam, podkreślam na chwilę, bo zaraz wracałam, by dowiedzieć się, czy dalej nie będzie ciekawiej, często właśnie wtedy wszystko się rozwijało, a ja musiałam kończyć i zostawiać do jutra.

Przejdźmy do bohaterów. Główny bohater Yacob raczej nie stanie się moim ulubionym, bo przez większą część książki mnie irytował. Pierwsze rozdziały, początek pobuty na wyspie(do momentu podróży)lubiłam go, jednak to się zmieniło, gdy trafił do domy pani Peregrine, zaczął się inaczej zachowywać, poznała kogoś. Właśnie wątek miłosny, według mnie tu jest pies pogrzebany, tej jego dziewczyny to ja nie znosiłam, według mnie to była trochę hipokryzja, najpierw mówi, że kogoś bardzo kocha, nie może bez niego żyć, a zaraz całuję się innym... Nie pasowało mi to. Ta część powieści była taka lekko naciągana, jakby autor musiał ją wpleść w książkę. Moim zdaniem, gdyby był albo delikatniejszy, albo gdyby go w ogóle nie było, miałam bym większą radość z czytania. Czasem nie mogłam aż słychać, jak on do niej wzdycha. Ale skończmy o tym, bo wychodzi, że tylko pisze o negatywnych rzeczach.

Powiem więcej o bohaterach. Uwielbiam wszystkie dzieciaki(prócz Emmy) z domu pani Peregrine, są cudowne, żałuję, że autor nie opisał wszystkich, przydał by sie jakiś przewodnik po postaciach, czy coś! Ich niezwykle umiejętności bardzo mi sie spodobały, to jest to, co lubię, o każdej z postaci czytałam z wielka ciekawością, chciałam poznać je wszystkie, mam nadzieję, że autor napiszę kolejny tom i rozwinie te postacie. Ich talenty były niezwykłe.

Po przeczytaniu czułam się jakbym dostała pudełko czekoladek, ale raz trafiała na dobrą, a raz na gorzką, niesmaczną. Zawsze jednak pamięta się lepiej te lepsze rzeczy, a o gorszych chcę się zapomnieć, dlatego też jeżeli autor wyda kolejny tom sięgnę po niego. Książka według mnie byłą warta przeczytania, a w recenzji pisałam te gorsze rzeczy, bo wolałam Was uprzedzić, ja byłam nimi lekko zaskoczona, bo liczyłam na inny klimat książki.
Ocena 7/10

Cassin'89

Katarina

Nigdy o takim kursie nie słyszałam Wink

Tirindeth

Słyszałam, że to podobno niesamowita książka. Wydaje mi się mega przerażająca, ale mam zamiar ją przeczytać. Byle tylko była gdzieś w promocji Wink

Eisheth

Wczoraj mi przyszla i czeka na stosie 'do przeczytania'. Chyba pomine pare po drodze i bedzie nastepne po Nevermore. Zdjecia w ksiazce sa takie... przerazajace. I to mnie zacheca Smile

patusia.dorota

Ja też początkowo(właśnie po obejrzeniu zdjęć) sądziłam, ze będzie mroczna, jednak trochę się pomyliłam, choć lekki klimat jest Wink

Katarina

Mnie również zaciekawiły te zdjęcia ;P Mam nadzieję,że książka mi się spodoba Smile

Agnnes

Przeczytałam "Osobliwy dom pani Peregrine" w około 3 dni. Nie była to książka na którą miałam nadzieję, ale i tak zrobiła na mnie pewne wrażenie, tylko w inny sposób.

Po oglądnięciu niesamowitego zwiastuna książki, miałam ukryte pragnienie, że ta historia nie będzie tak prosta jak się wydaje, że zwiastun jest bardzo dwuznaczny, historie o dzieciach to tylko ucieczka w baśnie, sprawiająca mnie bólu interpretacja jakiejś strasznej tragedii z przeszłości. Jeśli ktoś oglądał "Labirynt fauna" może dokładniej zrozumie co mam na myśli. Liczyłam na coś głębszego, na coś naprawdę smutnego i strasznego.

Przeliczyłam się, co tu dużo mówić, książka nie ma tej oczekiwanej głębi, choć z początku nie jest to tak oczywiste, z początku wszystko było możliwe, jednak autor wybrał prostszy kierunek, napisał nieco upiorną historię o osobliwych dzieciach i skierował ją głownie do młodszych i starszych, ale jeszcze nie zupełnie dorosłych czytelników.

Ale, ale, niech nikt nie poczuje się tym zrażony Very Happy

, bo jako taki typ powieści, książka robi wrażenie. Magiczna, osobliwa i trochę straszna, to przymiotniki które trafnie ją opisują.
Autor opisał historię 16 letniego chłopca, który postanowił odkryć przeszłość dziadka i w ten sposób trafił do niesamowitego świata z lat 40 XX wieku, poznał gromadkę osobliwych dzieciaków, zawarł przyjaźnie, pojawiło się nawet lekkie uczucie.
Jacob, bo to on jest głównym bohaterem powieści odkrył prawdę o sobie, i zmierzył się z przeszkodami, które były próbą dla jego charakteru.

Zaletą książki jest ciekawy i dobrze rozwinięty pomysł opisany w przystępny sposób, a także klimat, który jest głównym wyróżnikiem tej powieści (zdjęcia w książce czynią go chwilami iście upiornym Very Happy

).
Jako że to książka przede wszystkim o przygodach grupki trochę starszych dzieciaków, nic bardziej poważnego, to mnie irytować mogły tylko niektóre ich niedomyślne zachowania, gdy od dawna rozumiejąc o co chodzi krzyczałam w myślach do bohaterów żeby przejrzeli na oczy, ale wada to nieuzasadniona bo do wieku bohaterów takie zachowania jak najbardziej pasowały.

Książkę polecam, bo choć oczekiwałam czegoś innego to w końcu i tak bardzo wciągnęłam się w historię dzieci z domu pani Peregrine. A historia to osobliwa Very Happy

Katarina

Oczekiwałam czegoś innego-strasznej książki o strasznych dzieciach. Sugerując się tymi zdjęciami oczywiście. Mocno się zdziwiłam czytając tę książkę. Rzecz jasna pozytywnie Very Happy

Książka mnie wciągnęła fajnie by było gdyby została napisana kolejna część,ponieważ chciałabym wiedzieć co się dzieje z głównym bohaterem i jego przyjaciółmi Smile

Książka jest godna polecenia Very Happy

anusiaa

Na początek muszę powiedzieć, że spodziewałam się czegoś zuuupełnie innego. Troszkę się zawiodłam, ale też nie znowu jakoś bardzo. Po prostu po trailerze i opisie, które są bardzo mroczne i tajemnicze, spodziewałam się bardziej mrocznego, starego domu i odkrywania tajemnicy, myślałam, że wciągnę się w tą książkę. Ale widać za bardzo się nakręciłam Sad

. Koniecznie muszę wspomnieć,że urzekły mnie stare zdjęcia, jest to niespotykane i fajne Very Happy

. W sumie to nie mam nic do powiedzenia o bohaterach, byli mi obojętni.. jakoś się z nimi bardzo nie zżyłam ani nie miałam wobec nich jakichś specjalnie negatywnych uczuć. Jak na początku byłam ciekawa książki tak pod koniec już odechciewało mi się czytać. A już końcówka według mnie była beznadziejna, nie mam pojęcia czy autor zostawił sobie możliwość stworzenia 2 części czy co, ale mi się wybitnie nie spodobała...zwłaszcza, że słyszałam że ma być to jednoczęściówka, jeśli więc tak jest i to będzie koniec to naprawdę do kitu...

kada113

Odkładałam i odkładałam, ale ostatnio wyczytałam, że T. Burton chce ją zekranizować! Stwierdziłam, że pora olać wszystko i przeczytać w końcu Very Happy

Podobno premiera w 2015 roku Very Happy

kasia.pa

Ulala Tim Burton? No to pewnie będzie z tego ciekawe widowisko! Przyznam, że to książki przekonał mnie głównie tytuł i okładka, sięgnęłam - nawet dość szybko przeczytałam. Podobała mi się, ale jakiś szczególnych zachwytów nad nią nie mogłabym uskutecznić.

kada113

Mi się książka nie podobała. Była dobra, ale nie w moim guście. Naprawdę lubię np. Zafona, czy właśnie ten rodzaj fantastyki, ale to co zaserwował mi ten autor było takie... nijakie, bez większego wyrazu. Niby szybko i lekko się czytało, jednakże nie było to dla mnie coś, co bardzo by mi przypadło do gustu i do czego chciałabym wrócić, lub jeszcze raz przeczytać na nowo.

Ale jeśli chodzi o film, to jestem dobrej myśli - Burton potrafi działać cuda.

Młoda90

2. Miasto cieni

Kontynuacja "Osobliwego domu pani Peregrine", który zachwycił nie tylko nastoletnich czytelników.

Akcja powieści rozpoczyna się dokładnie tam, gdzie zakończyła się poprzednia. Jest rok 1940. Jacob i jego nowi przyjaciele opuszczają wyspę, na której znajdował się dom pani Peregrine i udają się do Londynu. W czasie podróży czekają ich liczne niespodzianki i przygody.

Miasto cieni to niepowtarzalna, magiczna powieść, która przenosi czytelników w świat wyobraźni, telepatii, pętli czasowych, zmiennokształtnych i niesamowitych zwierząt.

Premiera: 19 listopad 2014

Edzia

Niesamowita - klimatyczna, wartka akcja, niepospolici bohaterowie, niebanalna i niepowtarzalna. Smile