Igrzyska śmierci - Suzanne Collins

ven_detta

Bardzo chcę przeczytać "Legend", odkąd tylko o niej usłyszałam (mam nadzieję, że zostanie u nas wydana!), ale nie podoba mi się takie porównywanie do THG i twierdzenie, że coś jest na pewno lepsze - myślę, że to tylko szkodzi tym książkom. Przeczytałam już sporo historii porównywanych do "Igrzysk" i jak na razie żadna ich nie przebiła, ale dlatego, że część nie była do nich nawet podobna! Wkurza mnie to już i dlatego po prostu nie zwracam uwagi na takie hasła i czytam książkę, bo ciekawi mnie opis Very Happy

I tak właśnie jest z "Legend" (jeśli już to trochę kojarzy mi się z "Feral" Kate Wild Razz

), i dlatego tak bardzo, bardzo, bardzo chcę ją przeczytać! Very Happy

edit.

Wyjdzie edycja trylogii z filmowymi okładkami. Okładka pierwszej części:

Corita

"Legend" jest całkiem ciekawe, ale boję się fali dystopii, jak słodkiego paranormal romance po Zmierzchu. Na początku "oo, faajnie!", a potem byle dalej od tego.

Co do Igrzysk Very Happy

...
18 stron więcej niż pochlebnych recenzji chyba wystarczy, więc napiszę tylko, że nie mam zielonego pojęcia, dlaczego tak długo zwlekałam z przeczytaniem xD. Książce należy się 10/10 plus 20 dodatkowych punktów, w tym 6 za samą Katniss Smile

. Podoba mi się, że autorka nie zabija "byle tylko dużo trupów było", wiadomo, że trybuci muszą się pozabijać, ale jakoś tym nie epatuje na każdym kroku, no może z wyjątkiem pierwszych chwil Igrzysk.

I brawa za to, jak Katniss prosto, celnie i logicznie dokopała współczesnym kanonom piękna Very Happy

!

Team Peeta! A Gale niech spada na drzewo, skoro potrafi Razz

A jutro Mikołaj i Kosogłos Very Happy

! Pierścień ognia już czeka na półce, jak tylko ogarnę początek optyki xd

Vailey

Ja także przeczytałam i podzielam opinię (z tego co widzę) chyba wszystkich - książka fantastyczna! Czytało się ją bardzo szybko, styl pisania autorki przyjemny. Już po pierwszych stronach nie mogłam się od niej oderwać, bohaterka od razu zyskała moją sympatię. Mnóstwo akcji, nie było czasu na nudę. Czyli chyba wszystko, czego oczekuję od dobrej książki. Smile

- Jedna z najlepszych, jakie miałam okazję przeczytać.

P.S. Szczerze mówiąc, nie chciało mi się czytać wszystkich postów, ale się tak zastanawiam, czy ktoś był równie upierdliwy jak ja i przyczepił się do tego, że Katniss straciła słuch w uchu lewym, a później (czyżby pomyłka?) na str. 266 wspomniane jest o "niesprawności w prawym uchu" ^^' Sorki, ale nie byłabym sobą, gdybym tego nie wypomniała Very Happy

Agnnes

Catelyn

Kocham te książki. Kocham. Są świetne, nie da się od nich oderwać. I nareszcie książka dla młodzieży o czymś ważnym! Moją ulubioną bohaterką jest Johanna, uwielbiam ją. Finnicka też bardzo lubiłam (:

Fonin

Jak będzie wyglądał świat za pięćdziesiąt, sto lat? W jakiem kierunku podąży technika, jaka mentalność będzie cechowała ludzi? Wielu zadaje sobie to pytanie. Niektórzy widzą świetlaną przyszłość. Jednak jest i druga strona medalu. Może nie doczekamy się tego i już w przyszłym roku nastąpi tyle razy zapowiadany Koniec Świata? A może spełni się czarny scenariusz reżyserów i autorów książek o tej tematyce?

Jedną z takich wizji poznajemy z pierwszego tomu trylogii Suzanne Collins.

Książka ta już od bardzo dawna mnie intrygowała. Czytałam wiele pozytywnych opinii i już nie mogłam doczekać się kiedy do mnie trafi. Niestety lista zakupów książkowych długa jak z Warszawy do Łodzi, ale kierując się na wschód. Jakaż była moja radość kiedy szkolna biblioteka została obdarowaną paczką od wydawnictwa Media Rodzina, a w niej „Igrzyska śmierci”.
Mimo iż czekały na mnie stosy innych pozycji, zabrałam się za lekturę tej powieści i nawet się nie spostrzegłam, kiedy ku mojemu rozczarowaniu zabrakło tekstu. Nie mogę się doczekać kolejnego tomu, a niestety jego zakup muszę odłożyć na jakiś czas. Jedyna nadzieja w bibliotekach.

Odległa przyszłość. Świat nawiedziły liczne kataklizmy i zniszczyły Ziemię. W miejscu dawnej Ameryki Północnej powstało państwo Panem rządzące przez Kapitol. Otoczony on jest przez dystrykty w których zmusza się ludzi do niewolniczej pracy na rzecz stolicy. Powstanie było tylko kwestią czasu. Władze jednak brutalnie stłumiły zamieszki. Od tego czasu na przestrogę mieszkańcom Panem organizowane są Głodowe Igrzyska. Z każdego dystryktu losowani są trybuci. Chłopiec i dziewczyna w wieku od dwunastego do osiemnastego roku życia. Walczyć będą oni z trybutami z pozostałych dystryktów na śmierć i życie ku uciesze kapitolskiej gawiedzi.

Katniss Everdeen mieszka w dwunastym, najbiedniejszym dystrykcie. Musi wykarmić matkę i młodsza siostrę. Pełni rolę głowy rodziny choć sama ma zaledwie szesnaście lat. Pomaga jej w tym przyjaciel, Gale, który tak jak ona walczy o przetrwanie własne i swoich bliskich.
Jednak tego roku w dniu dożynek, które poprzedzają Głodowe Igrzyska, wszystko się nieodwracalnie zmienia.

Powieść ta dosłownie rzuciła mnie na kolana. Świat przedstawiony szokuje, przeraża i skłania cichutkich modlitw, próśb by nigdy do tego nie doszło. Trafiamy do miejsca gdzie nie liczy się absolutnie nic, nic poza przetrwaniem. Dzieciństwo, które z złożenia powinno być beztroskie zostaje przerwane w najokrutniejszy sposób, a niewinni młodzi ludzie rzuceni na arenę gdzie muszą wykazać się przebiegłością, sprytem, bezwzględnością i pozbawić życia ludzi zanim oni zabiją ich.

„- Katniss, to tylko polowanie. Nie znam lepszego myśliwego od ciebie – mówi Gale.
- Igrzyska to coś więcej niż łowy. Oni są uzbrojeni. Myślą – mówię.
- Tak jak i ty. Ale ty masz większą wprawę. Naprawdę polowałaś – upiera się. - Dobrze wiesz, jak zabijać.
- Nigdy nie zabiłam człowieka.
- A właściwie co to za różnica? - pyta Gale ponuro.
Najgorsze jest to, że jeśli zdołam zapomnieć, że poluje na ludzie, nie będzie żadnej.”*

Suzanne Collins z zadziwiającą zręcznością zastosowała tu kontrast. Z jednej strony mamy państwo rozwinięte cywilizacyjnie do granic możliwości, wynalazki o jakich marzą dzisiejsi naukowcy, miasto Kapitol niczym obraz z filmów science – fiction. Z drugiej zaś prymitywne warunki życia mieszkańców poszczególnych dystryktów, brak leków, szkolnictwo opiera się jedynie na podstawowych czynnościach jak pisanie czy czytanie, aż wreszcie walki na arenie niczym w starożytnym Rzymie.

Narracja pierwszoosobowa sprawia, że mamy możliwość poznania emocji, myśli, przeżyć głównej bohaterki. Katniss nie jest zwykłą dziewczyną myśląca o chłopcach i pocałunkach. Życie boleśnie ją doświadczyło. Musiała szybko dorosnąć, objąć domowy ster, a przecież sama była tylko dzieckiem.
Akcja utworu jest bardzo dynamiczna. Pędzi przed siebie niczym strzała wypuszczona z łuku, nie omijając jednak ważnych wydarzeń. Jednocześnie opisanych jest wiele szczegółów. Autorka zaskakuje opisywanymi scenami niemal na każdym kroku. Czytelnik z mocno bijącym sercem czeka na kolejne niespodzianki na następnych stronach, a ustawione są one do samego końca.

Nie zapominajmy jednak, że Katniss to nie jedyna bohaterka „Igrzysk Śmierci”. Mamy tu do czynienia z paletą różnorodnych osobowości. Od zabiedzonych mieszkańców dwunastego dystryktu, poprzez różowowłosą Effie Trinket, niemal ciągle pijanego Haymitch'a, kolorową ludność Kapitolu (w tym niezwykłego stylistę Cinne) do Peety Mellarka.
Wszyscy oni są wyjątkowi. Niektórzy wzbudzają podziw, inni współczucie, a jeszcze inny prawdziwą niechęć. Moim faworytem jest Haymiych. Uwielbiam tego człowieka, i mimo iż nie jest on przystojny, ani w ogóle atrakcyjny, darzę go wielką sympatią (mam nadzieje, że mi go tam w kolejnych tomach nie zabiją). Chciałam napisać, że rozumiem jego zachowanie, ale w sumie nigdy nie przeżyłam (i mam nadzieję, że nie przeżyję) tego co on, lecz wiele go tłumaczy i ja to akceptuje.

Okładka ze skrzydełkami również jest niezwykła. Niby nic ciekawego, ale przyciąga wzrok. Uwielbiam kiedy litery są wypukłe, tu mamy jeszcze taki obrazek. Minusikiem jest jedynie farba jaką wydrukowane jest nazwisko autorki. Niestety po jednym czytaniu lekko się starła. Wspaniała oprawa graficzna nie kończy się jednak na okładce. W środku również co nieco. Ładne grafiki. Oryginalne oznaczenia rozdziałów. Wszystko jest perfekcyjne. Książkę tylko wypożyczyłam, ale na pewno trafi ona na moja półkę.

Recenzja ta nie oddaje wszystkich moich odczuć związanych z „Igrzyskami Śmierci”. Nie mogę się doczekać kolejnego tomu pt „W pierścieniu ognia”, ale również filmu, który zawita w kinach w marcu 2012 roku.

Moja ocena 10/10

* fragment "Igrzysk Śmierci"

z: [link widoczny dla zalogowanych]

Primrose

Książkę czytałam kilka miesięcy temu, podobała mi się, ten inny świat, ciekawa fabuła, podobała mi się na tyle, że zamierzam przeczytać kolejną część. W zasadzie od początku czekałam tylko na to aż Katniss na prawdę zbliży się do Peety, którego chyba najbardziej z całej książki polubiłam, ale do końca im nie wyszło. xD

Awelum

A mi mówili, że to podobne do Zmierzchu, więc się nie brała, bo nie bardzo mi się podobał. A potem w THG się zakochałam i żałuję, że tak późno.

nut

To jest po prostu niesamowita ksiazka Smile

Ja też ja kocham na maxa Smile

Strasznie dużo blogów jest, informacji od fanów, zdjęć Smile

Super, że ludzie tak bardzo doceniaja tę historię Smile

Jest mądra i pouczajaca. No i o wspanialej, silnej dziewczynie Smile

Bardzo duzo jest np. rzeczy nakręconych przez fanów. Widzialam na przykład ostatnio trailer w wersji LEGO Wink

zobaczcie, bo super jest.

http://www.youtube.com/watch?v=SU2OTYH3ego&context=C3f2687cADOEgsToPDskKOs-Vtkb4ZgdEkc_aEI8Ms

Naomi

świetny pomysł z tym lego. Nawet zauważyłam podobieństwo do oryginalnego trailera. Dla ciekawych:
http://www.youtube.com/watch?v=5DIyE8ZuPW0&context=C361d113ADOEgsToPDskKw1XBQ3E5lGfC5sK---CYJ

oryginał trailera:)
Książka świetna- mam nadzieję, że film nie rozczaruje, chociaż w tym momencie jestem tak pozytywnie nastawiona na całą sagę i film, że raczej nie będę umiała go ocenić obiektywnie. Razz

Shetani

Oryginalny trailer już dawno się pojawił - w temacie odnośnie ekranizacji. I myślę, że ten z lego też lepiej było trzeba dać tam, ale muszę przyznać, że całkiem niezły.

ferdynant27

Fonin przyznam się, że po Twojej recenzji przekonałem się do książki i niedawno ją zakupiłem. Wszyscy inni również wypowiadają się na jej temat pozytywnie więc coś w tym musi być. Obawiałem się, że będzie to cukierkowa książka tylko dla nastolatków ale z opinii i recenzji tutaj wywnioskowałem, że nie miałem racji Wink

amela2524

o rany ! wszyscy mówia o tej książce Wink

czyli to jest dla mnie znak .... musze ją przeczytać Wink

dobra.. trzeba zamowic Wink

albo w Emiku poszukać Smile

pozdrowienia dla czytająćych książki Wink

Lemonade

Nie mogłabym przegapić takiego hitu! Trochę długo czekałam na "W pierścieniu ognia", ale teraz mam już wszystkie trzy części. Bardzo ciekawy pomysł, ale pierwsza część różni się lekko od dwóch kolejnych. "Igrzyska Śmierci" są takie bardziej przygodowe, z nutką 'romansu', a następne już skupiają się na polityce, wojnie między Kapitolem i dystryktami. Dlatego najbardziej lubię pierwszą część.

ferdynant27

A ja już wszedłem w posiadanie tomu drugiego więc proszę nie zdradzać dokładnie fabuły Razz

Monika

„...publiczność okazuje największe nieposłuszeństwo, na jakie jest w stanie się zdobyć. Milczy. W ten sposób mówimy, że nie ma zgody. Nie ma aprobaty. Wszystko jest nie tak.”

Są takie książki, które trzeba przeczytać i mieć je na własność. Wszak: "Każda książka żyje tyle razy, ile razy została przeczytana.” Taką pozycją są Igrzyska śmierci, pierwsza część trylogii znajdującej się na liście bestsellerów „New York Times’a”, autorstwa Suzanne Collins. Paradoksalnie jest to powieść, do której niechętnie się wraca, ponieważ niepokojąco przypomina teraźniejszość. Pisarka przedstawia nam swoją wizję przyszłych Stanów Zjednoczonych. Wizję szokującą i antyutopijną.
Na ruinach dawnej Ameryki Północnej rozciąga się autorytarne państwo Panem. Składa się z imponującego Kapitolu i dwunastu, otaczających go dystryktów. Dla upamiętnienia brutalnie stłumionych buntów powstańczych i prób nieudanej rewolucji, Kapitol organizuje raz do roku dożynki i zmusza podlegające mu dystrykty do ofiarowywania przerażającej daniny. Każdy dystrykt musi przekazać władzom chłopca i dziewczynę (między dwunastym a osiemnastym rokiem życia). Są zmuszeni wziąć udział w Głodowych Igrzyskach. Jest to show, organizowane przez kapitolińskie władze, transmitowane przez telewizję. Wydarzenie rozgrywające się na głównej arenie Kapitolu, jest kulminacją autorytarnych rządów. Tylko jedna osoba ma prawo je wygrać, a walka na śmierć i życie jest obserwowana przez tysiące kamer i jeszcze więcej widzów.
Główną bohaterką i zarazem narratorką jest szesnastoletnia Katniss Everdeen. To wyjątkowa postać. Autorka opisuje ją jako „futurystycznego Tezeusza”. Po śmierci ojca stała się głową rodziny, mieszka wraz z mamą i młodszą siostrą - Prim - w jednym z najbiedniejszych dystryktów (dwunastym). Podczas dożynek Prim zostaje wylosowana jako reprezentantka dwunastego dystryktu. Katniss nie chcąc dopuścić do jej śmierci, postanawia ją zastąpić. Każdy trybut, czyli uczestnik igrzysk, otrzymuje mentora, zespół stylistów, fryzjerów… Mimo, że to wyjątkowo krwawe wydarzenie, jest bardzo oczekiwane przez kapitolińską ludność. Katniss wie, że jej szanse na przeżycie są nikłe. W innych dystryktach bycie trybutem to zaszczyt i od dzieciństwa szkoli się do tej roli przyszłych uczestników.
Igrzyska śmierci to chłodno opowiedziana historia, w której zostajemy obsadzeni w roli widzów. Suzanne Collins utrzymuje szybkie tempo akcji i skłania do pewnych przemyśleń. Podobieństwa między rzeczywistością a fikcyjną wizją autorki, z każdą następną stroną coraz częściej dają nam w twarz. Przyglądamy się jak Katniss walczy o własne człowieczeństwo, jak bohaterowie po kolei umierają; akcja gwałtownie się zmienia i to, co wydawało się prawdą, okazuje się kłamstwem, mieszkańcy dystryktów omamieni tym co sprzedaje im telewizja i Kapitol, powoli dojrzewają do buntu… Tymczasem w powietrzu wisi rewolucja. Autorka nie moralizuje, a pokazuje nam wizję i zostawia możliwość wielorakiej interpretacji.
Mimo pewnych zawiłości i nieścisłości w świecie przedstawionym, Suzanne Collins udało się napisać nie tylko bardzo dobrą w swej kategorii powieść, ale także stworzyć polityczny system i historyczną opowieść o władzy, przemianach społecznych, wyrafinowanym okrucieństwie, walce o marzenia i o własną tożsamość. Książka Igrzyska Śmierci ma wszystkie cechy, by pretendować do miana wybitnej książki dla młodzieży. Prawdą jest, że nie wnosi niczego odkrywczego do literatury, lecz jest ciekawą odskocznią od powtarzanych w kółko motywów wilkołaków, wampirów, aniołów… A czy jest coś lepszego, niż książka dla młodzieży, która kształtuje ?

patusia.dorota

Zbieram się z kupieniem książki już bardzo długo, nawet nie wiem czemu, bo tematyka mi się podoba, fragment, który czytałam też. Na reszcie będę ją miała na urodziny, które już się zbliżają.
Ps. Witam wszystkich jestem nowa, ale często zaglądałam na forum.

Paradoks__

Fonin

Naomi

Ja od jutra zaczynam drugą część. W końcu mam na to czas Smile

Robocik

Witki mi opadają z zazdrości jak czytam wasze komentarze. Obiecuje rzucić swoim audiobookiem o pulpit i przeczytać wersję papierkową jak należy. Mnie świat Colins przyciągnął jeszcze przed słuchaniem książki- do końca nawet nie wiem gdzie zakwalifikować tą książkę. Niby fantasy ale nie do końca. Nawet można od biedy uznać Katnis za bardzo szorską filozofkę życia w której się zakochuje pomału Smile

Naomi

no Katniss jest niesamowita, pozazdrościć jej odwagi, rozsądku i mocnego gruntu pod nogami. Nawet ciężko mi powiedzieć, czy autorce zależało na jej "idealizowaniu", ale zawsze tak wychodzi Smile

Sowa

Trochę spóźniona ta recenzja, no ale.

Znany nam świat przestał istnieć. Ameryka Północna stała się ruiną, na zgliszczach której rozciąga się nowe imperium – Panem. Kieruje nim okrutny Kapitol, otoczony przez Trzynaście Dystryktów. Mieszkańcy Dystryktów głodują i żyją w ciągłym strachu przed władzą. Postanawiają się zbuntować, nie doceniają jednak potęgi przeciwnika. Po jakimś czasie Dwanaście Dystryktów się poddaję, a Trzynasty zostaje unicestwiony. Od tego czasu co roku organizuje się Głodowe Igrzyska, żeby ukarać powstańców i przypomnieć im, że nie może dojść do kolejnej rewolucji. Każdy Dystrykt musi dostarczyć jedną dziewczynę i jednego chłopaka, w wieku od dwunastu do osiemnastu lat. Zadaniem uczestników jest przeżyć. Muszą wyeliminować pozostałych, czyli zamordować ich. Zwycięzcą zostaje ten, kto jako jedyny utrzyma się na nogach. Ma prawo wrócić do swojego domu i do końca życia opływa w luksusach.

Katniss Everdeen ma dopiero szesnaście lat, a od śmierci ojca podczas katastrofy w kopalni jest głową rodziny. Zamieszkuje najbiedniejszy Dwunasty Dystrykt i żeby wyżywić bliskich, zajmuje się nielegalnym polowaniem. Każdy dzień wygląda dla niej tak samo – wyprawa po zwierzynę razem ze swoim najlepszym przyjacielem, Galem. Sprzedanie części mięsa na Czarnym Rynku. Powrót do domu i zasłużony odpoczynek. A rano historia zatacza koło i znowu polowanie. Wszystko zmienia się podczas corocznych dożynek, dnia losowania nieszczęśników, którzy wezmą udział w Igrzyskach. Catniss modli się, żeby nie wypadło na nią. Ale to nie ona. To jej dwunastoletnia siostra, Prim.
Zrozpaczona Catniss chce chronić Primrose za wszelką cenę. Słaba dziewczynka nie ma szans ze starszymi, bezwzględnymi przeciwnikami. Zgłasza się więc na ochotnika i zastępuję siostrę. Dopiero wtedy rozpoczyna się właściwa akcja książki, dramatyczna walka o przetrwanie i powrót do ojczyzny.
Seria „Igrzyska Śmierci” nie jest debiutem Suzanne Collins. Wcześniej wydała popularną za oceanem serię „Underland Chronicles”, jednak to dopiero „Igrzyska” uczyniły z niej pisarza tak poczytnego jak na przykład J.K Rowling lub Stephenie Meyer.

Czas na zalety - książka jest tak fenomenalna, że nie mogłam i nie chciałam się od niej oderwać. Dosłownie chłonęłam każdą stronę a wszystko niesamowicie przeżywałam. Chyba pierwszy raz zdarzyło mi się, że aż tak przejęłam się losami bohaterów. Początki kolejnego buntu przeciwko Kapitolowi, kolejne śmierci uczestników, okrutne przeszkody wymyślane przez organizatorów, walka o przeżycie. W niektórych momentach, szczególnie z małą Rue, łzy same cisnęły się do oczu. Akcja gna z prędkością światła, autorka wręcz bombarduje nas przełomowymi zdarzeniami. Właściwie każde wydarzenie jest tutaj ważne, więc trudne jest napisanie streszczenia książki – trzeba by było przepisać ją całą.

Co do bohaterów, Katniss można tylko pozazdrościć. Odwagi, hartu ducha i poświęcenia. Świat tyle razy walił jej się na głowę, ale ona i tak się nie poddała. Najbardziej wzruszyła mnie mała Rue, która właściwie nie miała szans z osobami dwa razy wyższymi i trzy razy cięższymi, musiała polegać tylko na swoim sprycie i zwinności.

Po tylu plusach jest też jeden, chociaż drobny minus. Książkę poleca Stephen King, jeden z najbardziej poczytnych pisarzy XXI wieku. A idea „Igrzysk” przypominała jedną z jego książek – „Wielki Marsz” wydany w 1979. Broń Boże, nie posądzam autorki o plagiat, to raczej taka ciekawostka. Poniżej wklejam opis powieści, wzięty z „Wikipedii”:

Wielki marsz to nazwa corocznej imprezy w której bierze udział stu nastoletnich chłopców. Reguły są proste. Każdy z nich musi iść z prędkością 4 mil na godzinę - nie ma przerw na odpoczynek. Każde zwolnienie tempa poniżej tej wartości, zatrzymanie się albo złamanie regulaminu karane jest ostrzeżeniem. Jeśli przez godzinę marszu zawodnik nie otrzyma ostrzeżenia, jedno jest mu wymazywane. Można dostać maksymalnie 3 nagany. Za czwartym razem uczestnik nie jest już ostrzegany, tylko czerwoną kartką - uśmiercającym zawodnika strzałem z karabinu. Marsz rozpoczyna się w północnej części stanu Maine, kończy się tam, gdzie padnie przedostatni zawodnik.

Marsz przedstawiony jest jako wielkie reality show, z setkami widzów oraz wielką nagrodą dla zwycięzcy.

Prawda, że podobne? Jednak musimy wziąć pod uwagę, że już wszystko zostało napisane. Żeby uniknąć podobieństw, chyba trzeba napisać dzieło, opowiadające historię różowych jednorożców mieszkających w równoległej galaktyce i posługujących się biegle rosyjskim. Tylko kto to będzie czytał?

Podsumowując, „Igrzyska Śmierci” mnie zachwyciły. Książka jest pełna emocji, i potrafi poruszyć czytelnika. 10(00000)/10

Qlka

Powiem Wam coś w tajemnicy...
Na FB jest zajefajny konkurs... Do zgarnięcia 10 oryginalnych plakatów -wielkich kinowych....

Z dostawą do domciu... to lepsze niż jakieś dvd!!

Naomi

Wiem, widziałam! i do tego to jest ten plakat, który widziałam w kinie niedawno i jest stanowczo najlepszy ze wszystkich, które krążyły wcześniej po necie. Ja chcę go mieć! Smile