Kosogłos

Tajemnicza Brunetka

"Kosogłos" jest równie wspaniały jak pozostałe dwie części (choć nie ukrywam, że moją ulubioną jest pierwsza). Mnóstwo akcji, pełno emocji, momentami prawdziwy horror, napięcie... No i wątek miłosny Smile

jednym słowem, ta książka ma wszystko, co lubię Smile

Również żałuję, że przeczytałam tę serię dopiero niedawno.
Wracając do Kosogłosa... Nie mogłam uwierzyć, w to, co stało się Finnickowi i Prim... Miałam dosłownie łzy w oczach, zwłaszcza po Finnicku. Trochę zawiodłam się na Gale'u i powiem Wam, że to jedyna książka, w której nie wiedziałam, z kim powinna być bohaterka. Nie miałam żadnego przeczucia nic... Może dlatego, że obu lubiłam po równo, Katniss też, więc nie życzyłam jej tego mniej przeze mnie lubianego, jak mi się często zdarza Smile

No i epilog cudowny, wzruszający. Chyba nawet nie mam do czego się przyczepić Wink

Lirra

Ostatni tom tej trylogii mam juz na swojej polce od dluzszego czasu - ale odkladalam jego przeczytanie po tym jak druga czesc mnie rozczarowala. Szczerze mowiac, balam sie, ze bedzie to jakis totalny knot... A tutaj ksiazka zaskoczyla mnie - i to pozytywnie! Wedlug mnie "Kosoglos" jest najlepsza czescia tej trylogii Very Happy

Po pierwsze akcja mnie wciagnela - nie moglam sie po prostu oderwac od tej ksiazki przez caly weekend Wink

Ciagle cos sie dzialo, byly rozne zwroty akcji, itd. Uwazam tez, ze to byla najbardziej wzruszajaca czesc: duzo smierci bohaterow, traumatyzm Peety, psujace sie zwiazki Katniss z Peeta tak samo jak z Galem. Nawet sie poplakalam przy tym tomie (zwlaszcza jak Prim umarla, bardzo mnie to zaskoczylo) - a rzadko mi sie zdarza to przy ksiazkach Wink

Autorka w tym tomie tez nam pokazala prawdziwa glebie bohaterow (wahania, strach, rozne traumatyzmy, chec zemsty, nienawisc...). Podobalo mi sie tez, ze jak Peeta zostal odnaleziony - nie bylo odrazu cukierkowo pomiedzy Katniss, a nim (Katniss nie rzucala sie odrazu aby mu pomoc, ale tez sie bala i wahala). Tez koncowa reakcja Gale'a ( wyjazd i opuszczenie Katniss - mimo, ze w sumie mnie to troche rozczarowalo, bo Katniss nie musiala wykonywac zadnego wyboru - Gale zrobil to za nia ) byla bardzo realistyczna Smile

Spodobal mi sie tez final tej powiesci ( chodzi mi o scene z egzekucja Snow'a, kiedy Katniss zabija Coin) - znaczy spodziewalam sie koncowki, ale reakcja Katniss mnie calkowicie zaskoczyla...

Ale to co mi najbardziej mi przypadlo do gustu w calej tej trylogii - to pokazanie wszystkich slabosci bohaterow - nie sa oni wielkimi herosami co wychodza bez zadnych psychologicznych problemow z ich "przygod"... Postacie maja do konca zycia problemy z poradzeniem sobie tym co wydzieli i zrobili.

Polecam ta trylogie!
Zakonczenie tej serii jest po prostu swietne Very Happy

symtuastic

Strasznie się zawiodłam. Nie dość, że umierają tu wszyscy, których kochałam, zaczynają dziać się dziwne rzeczy, a ja nie mogę przestać zbierać szczęki z podłogi, to jeszcze jest tak nudno i bezsensownie, że... grrr!

"Dziewczyna, która igrała z ogniem, wznieca pożar, czyli Głodowych Igrzysk ciąg dalszy."

Po Dwunastym Dystrykcie nie pozostało niemal nic. Teren, na którym przez setki lat swój dom zbudowało wiele rodzin, został zniszczony. "Ostatni" dystrykt nie istnieje. Wkrótce poszkodowani mieszkańcy zostają przetransportowani do podziemi w Trzynastce. Łącznie ze zwycięzcami igrzysk, wszyscy trafiają do szpitala umiejscowionego głęboko pod ziemią. Wszyscy prócz Peety, którego nie udało się wyciągnąć z areny i trafił w ręce samego prezydenta, który nie opierał się, aby robić z nim co tylko mu się spodoba. Po wielu torturach chłopak stracił samego siebie i przestał stawać murem za dziewczyną, której niegdyś rzucił chleb.

Dni pełne samotności i smutku Katniss wypełnia chodzeniem na polowania ze swym starym przyjacielem – Gale’em. Pomimo miejscowych utrat kontroli i zbaczania ze ścieżek, które sami sobie wyznaczyli, potrafią obcować ze sobą jak bratnie dusze, lecz nie kochankowie. Myśl o tym, że w końcu nadejdzie dzień, w którym będzie musiała wybrać spomiędzy dwóch najważniejszych w jej życiu mężczyzn, zostaje spychana na drugi tor. Kotna nie potrafi pogodzić się z tym, że musiałaby żyć z jednym kosztem relacji z drugim, jednak jak wszystkim wiadomo – na swój dziwny sposób kocha ich obu.

Po wielu tygodniach pobytu w Trzynastym Dystrykcie dziewczyna zgadza się na bycie Kosogłosem - twarzą reprezentującą miliony buntowników rozrzuconych po całym kraju. Jednak przy podejmowaniu tej decyzji stawia kilka warunków, które muszą zostać spełnione, jeżeli rzeczywiście ma zostać ich przywódcą. Wśród nich znajduje się uratowanie i oczyszczenie z zarzutów reszty osób, które w jakiś sposób okazały się dla niej ważne. Chodzi między innymi o Peetę oraz dziewczynę imieniem Annie, za którą tak tęsknił Finnick. Poza tym pragnie ochronić rodzinę, a także... osobiście zabić prezydenta Snowa.

Katniss jako przywódca rebeliantów sprawuje się znakomicie. Pomimo problemów ze spontanicznością przed kamerami, obywatele Panem nie tracą nadziei na odniesienie sukcesu podczas wojny z rządem i najpotężniejszym miejscem w całym kraju - Kapitolem. Propagity, które zostają nagrywane z udziałem Kosogłosa oraz Finnicka osiągają zamierzony cel. Dzięki Beetee'emu zostają transmitowane na ekranach wszystkich dystryktów, łącznie z potęgą narodu, co ostatecznie doprowadza do zdobycia przewagi nad wrogiem i zapoczątkowania buntu w Drugim Dystrykcie.

"Ludu Panem, walczymy śmiało i nasycimy głód sprawiedliwości!"

Ostatni tom "Igrzysk Śmierci" z całą pewnością przepełniony jest większą dawką dramatyzmu niż poprzednie tomy. Staje się powieścią wojenną, w której nie brak krwawych momentów. Wielu bohaterów spotyka się ze śmiercią, co wywołuje przykre uczucia zarówno u innych postaci, jak i u czytelnika. Nie raz w czasie akcji wręcz zapiera dech w piersiach. Słowa, jakie Katniss odśpiewuje podczas nagrywania są świetnym umilaczem lektury, choć nie przeczę, że wiele z nich nawołuje do refleksji. Pomimo zakończenia wojny i przygód z Głodowymi Igrzyskami, część tę uważam za najgorszą z całej trylogii. Jako zapoznanie się z rozstrzygnięciem historii - polecam.

"Więc kiedy szepcze:
- Kochasz mnie. Prawda czy fałsz?
Odpowiadam:
- Prawda."

kindii274

Książka jest super i z resztą cały film kto choć raz się z nim zetknął wie że było warto!!!

ageh · Wysłany: Pon 23:30, 09 Mar 2015 Temat postu:

Jak dla mnie nie ma porównania między książką a filmem. Książka zawsze wygra mimo, że chwilami bywało różnie (nudno). Ogolnie jednak cała trylogia jest świetnie napisana.