2. Diable szkło

elipsa

Nie wiem jak to się stało, ale tę część przeczytałam dopiero niedawno. Dziewczyny z Hex Hall były przyjemną lekturą, ale nie byłam nimi aż tak oczarowana, żeby od razu rzucać się na 2 cz. Dlatego tez trochę czasu minęło, kiedy mnie coś tchnęło i korzystając z niskiej ceny kupiłam ją na allegro. No i to było to ! Very Happy

Strasznie się cieszę, że ją przeczytałam. Dawno żadny paranormal tak mi się nie spodobał ! To było świetne Very Happy

Ta książka jest zupełnie inna od jej podobnych.
Przed wszystkim główna bohaterka jest cudowna ! Czytanie Żelaznej Córki zaraz po Diablim Szkle kosztowało mnie wiele cierpliwości i co tu dużo mówić, było mordęgą. Żeby tylko wszystkie bohaterki były takie jak Sophie ! *__* Jak zabawna, sarkastyczna, inteligentna, w przeciwieństwie do większości bohaterek z takich romansów, używa mózgu i myśli Very Happy

Po prostu ją uwielbiam.
A Archeeeer *____________* on też jest świetny Very Happy

Reszta bohaterów jest fajnie opisana, każdy ma jakiś charakter, nie sa pustymi szkicami bohaterów. Do każdego czuje się jakieś emocje.

Musiałam strasznie długo czekać żeby jakąs książka spodobała mi się tak bardzo Very Happy

Cieszę się, bo już zwątpiłam w ten gatunek Very Happy

Miło mieć książkę na która się bd czekało. A więc wypatruje 3 ! Very Happy

Nerezza

„Nigdy nie wiadomo do jakiego stopnia decyzje, które podejmujemy wpłyną na nasz los, bo są to na ogół decyzje nie znaczące.”

Druga część serii "Dziewczyny z Hex Hall" to kolejny przykład tego, że książek takich, jak ta jest mnóstwo. Schematy, powielane po raz 21434835 wątki, wcale nie tak zabawna bohaterka, jak mogłoby się wydawać i dość sprzeczny opis. Najpierw jest napisane "To, co nas łączy, stanowi jedyną prawdę w moim życiu. Tylko ty jesteś w nim prawdziwa. I mam już dosyć udawania, że cię nie pragnę.", a następnie mamy "pojawia się zabójczo przystojny Archer Cross, który skradł serce Sophie i... czyha na jej życie." O tak, kocham paranormalne romanse i ich logikę!

Jestem trochę wredna, wiem, ale tylko trochę, bo w sumie książkę czyta się dość przyjemnie, szybko i równie szybko zapomni się o czym była. Ot kolejna lektura, która większego wpływu na życie czytelnika nie ma. Nie ma tutaj wstrząsających człowiekiem wydarzeń, nie ma zachęt do przemyśleń, "Diable szkło" to, jak poprzedniczka "Dziewczyny z Hex Hall" to po prostu odmóżdżająca historia, która świetna jest na odpoczęcie od naprawdę poruszających książek.

Myślę, że gdybym przeczytała "Diable szkło" kilka lat wcześniej to również by mi się nie spodobało. Lubię fantastyczne historie, ale nie wszystkie, a zwłaszcza te, które podjeżdżają mi osobiście pod horror. Teraz możecie się śmiać, lecz demony to po prostu nie mój temat. Nigdy nie był i nigdy nie będzie.

„Tęsknota bywa strasznie dołująca. Bo niby człowiek godzi się z utratą drugiego człowieka, opłakuje go i po sprawie, a tu nagle BUM! Wystarczy błahostka i raptem cały ten okropny żal powraca ze zdwojoną siłą.”

Trzecia część serii w Polsce się nie pojawiła i nie zanosi się, żeby ten stan się zmienił. Przez chwilę nawet chciałam przeczytać zakończenie tej historii, ale ostatecznie większej ochoty na to nie mam. Zrobię to kiedyś na pewno, ponieważ nie lubię zostawiać otwartych serii, ale to w przyszłości. Podsumowując "Diable szkło" jest ciekawsze od pierwszej części, ale tylko troszeczkę. Raz naprawdę poczułam się zaskoczona, pozostałe wątki były jasne w momencie, gdy autorka pierwszy raz nieśmiało je zasugerowała. Myślę, że osoby, które czytały serię "Dziewczyny z Hex Hall" przed kilkoma laty będą wspominać ją miło, lecz teraz nie zrobi aż takiego wrażenia na osobach, które mają za sobą kilkanaście baaardzo podobnych książek.

Ogólna ocena: 7/10.