Dotyk Julii - Tehereh Mafi

Cassin'89

Ja już kupiłam więc po ptakach... Powinna być w tym tygodniu. Dobrze, że to nie moje wrażenia będą czytane jako pierwsze i że ja sama będę się mogła odnieść już do czyjejś recenzji podczas czytania szczególnie jeśli po 50str jest nadal nieciekawie.
Jak nie jestem już nastawiona na jakieś bum to łatwiej się czyta nawet jak aż tak bardzo się nie podoba.

Nerezza

Shetani

A co sądzisz o przedstawieniu odczuć Julii jak była zamknięta? Te przekreślone frazy i to wszystko? Very Happy

Bo ja uważam, ze to najlepsza rzecz z tej książki, mimo wszystko uważam, że autorka świetnie oddała własnie to, co Julia czuła będąc w zamknięciu.

Nerezza

Ta część książki była najbardziej niesamowita z całości. *.* Najwięcej tam było kreślenia i w ogóle naprawdę mi się wydawało, że Julia jest szalona. Very Happy

A chciałam zapytać, czy ten konkretnie fragment:

Shetani

Nie uważam, żeby był rasistowski, jak dla mnie to normalne stwierdzenie faktu po prostu. Przecież nie od dziś wiadomo, jak to tam wygląda... i wiele się o tym słyszy i mówi.

Nerezza

Dzięki.

Dlatego napisałam, więc przestraszyło mnie takie oskarżenie. Very Happy

W ogóle w jakiś dziwny sposób polubiłam Warnera. xD Przypomina mi Caine i mam nadzieję, że powróci w kolejnej części. Very Happy

A jak Ty odebrałaś jego postać? Adam był dla mnie trochę... nudnawy. :3 Jak miło, gdy można z kimś podyskutować. Smile

Shetani

Faktycznie Adam był nudnawy jak dla mnie, dobrze określone. Za grzeczny, za dobry, za wyidealizowany - tak myślę. Warner po prostu tej tutaj tym czarnym charakterem, a ja mam do takich słabość. Na pewno lepsza postać niż Adam.

W ogóle jaką ja mam wizję, troche okrutną, ale byłoby ciekawie, a mianowicie: jakby ona faktycznie z tym Warenem zaczęła współdziałać i by się zrobiła taka "ja ci tu dam!" Very Happy

Stała by się normalnie czarnym charakterem drugim To by było niezłe zaskoczenie w drugiej części.. ale znając życie pewnie tak nie będzie...

Nerezza

tombraiderka009

Shetani

Nerezza

Shetani

Cassin'89

Przeczytałam już wczoraj, ale były burze i nie bardzo jak wówczas jest siedzieć przy podłączonych do prądu Wink

Na stronie mam z przekreśleniami, ale tutaj nie mam jak tego zastosować, więc dam całość.

Sukienka z potłuczonego szkła
Przepiękna okładka, która doskonale oddaje znaczenie angielskiego tytułu książki "Shatter Me", i dobrze przeprowadzona kampania reklamowa (dodatkowo jeszcze polski zwiastun) nie pozwoliły przejść obojętnie obok zbliżającej się premiery debiutanckiej książki Tahereh Mafi.

Młoda bohaterka zdradzona przez wszystkich i skazana na wyobcowanie. Nikt się nie zmartwił, kiedy z dnia na dzień zniknęła. Większość odetchnęła jednak z ulgą. Opowieść, gdzie na oczach bohaterów, zwyczajna rzeczywistość przeradza się w antyutopię. Czas tej transformacji Julia spędza w zamknięciu i wychodzi z niego by powitać zgliszcza świata, który postrzegała jako piękny, mimo iż ludzie nie dali jej doświadczyć wiele dobrego. Jednocześnie to opowieść o tym, kiedy robimy codziennie milion drobnych i tych bardziej znaczących dobrych uczynków, wiedząc, że nikt nie zauważył i po latach okazuje się, że ktoś jednak nieustannie patrzył.

SHATTER ME & X-MEN
Zapowiedź książki jest bardzo tajemnicza, przywołuje jednak na myśl, losy pewnej postać z bardzo popularnej serii. Trudno nie słyszeć o serii X-Men, jednak autorka dowiedziała się o niej dopiero, gdy opowiadała bratu fabułę swojej pierwszej książki, a on stwierdził, że Julia jest jak Rogue. Podobieństwo jest początkowo nie za duże, ale zakończenie tego tomu nie pozostawia już żadnych złudzeń i bardzo trudno uniknąć skojarzeń z bohaterami X-Men'ów, nie tylko z Rogue.
Obie bohaterki za pomocą dotyku potrafią pozbawić kogoś sił życiowych, Julia momentami potrafić będzie siłę zniszczenia przenieść także poza organizym żywe.
Kolejna różnica to pojawienie się w opowieści dwóch młodzieńców, którzy zmieniają życie Julii i sposób, w jaki postrzega swoje przekleństwo dar: Adam i Warner.

PRZEKLEŃSTWO/ DAR OD PRZEZNACZENIA
Jeden z nich jest ucieleśnieniem dobra, drugi przedstawicielem bezwzględności, przemocy i zła. Od początku wiemy, komu bohaterka zaufa. Przeczytałam kilka wywiadów i nawet w dziale FAQ pojawia się kwestia Warner'a. To nie jest pozytywny bohater, ale to dzięki niemu akcja tej powieści nabiera odpowiedniego tempa. Julia nie ma problemu, kogo wybrać. Dylemat dziewczyny polega na czymś innym: nie istnieje bowiem tylko jedna osoba, która może do niej jakoś dotrzeć, jest dwoje takich ludzi. Ona, przeklęta obdarzona, i osoba, którą podziwia. Odwzajemnione uczucie w świecie, gdzie wszystko jest już stracone, to dar od losu. Tylko, że los ten okrutnie zakpił z pary młodych zakochanych, dają przyzwolenie do działania jeszcze jednej osobie. Przeznaczenie połączyło nie dwójkę, lecz trójkę osób. Jak się to zakończy ? Sama jestem ciekawa. To niewątpliwie najciekawszy konflikt w tej opowieści.
Troszkę niewiarygodne pozostaje dla mnie to, że w czasie trzech lat rzeczywistość może się tak skrajnie przemienić - a już szczególnie środowisko naturalne. Trzeba jednak pamiętać, że w tej opowieści antyutopia to jedynie ciekawe tło, a nie główny temat.
(Przynajmniej nie jest to jeden z tych przypadków, gdzie bohaterowie po 60 latach jedzą przeterminowane jedzenie z puszki i nadal żyją - tego bym nie zniosła po raz kolejny.)

STYL
Ekstremalnie udanym pomysłem w powieści jest przekreślanie zdań. Skreślona myśl jeszcze nigdy nie miała dla mnie aż takiego ładunku emocjonalnego. Świetne rozwiązanie i aż dziwnie się wydaje, że tak rzadko stosowane. "Dotyk Julii" pełen jest przenośni i idealnie odzwierciedla to początkowo osobowość bohaterki. Z czasem jednak robi się to troszkę męczące. Chaos ma wyrażać wypowiedź, w której brak interpunkcji, ale przy wypowiedzi na pół strony to znacznie utrudnia zrozumienie akcji. Męczące stają się też wielokrotne powtórzenia.

DOTYK
Postać autorki zaciekawiła mnie o wiele bardziej, gdy zobaczyłam ją noszącą hijab. Przez to "Dotyk Julii" nabiera dodakowego znaczenia. Można odczuwać wyobcowanie i odcięcie od świata na wiele różnych sposóbów w różnych częściach świata. W krajach muzułmańskich jednak to dotyk sprawia ograniczenia innej wagi niż w naszej kulturze europejskiej.

REKOMENDACJE
"Dotyk Julii" to nie tylko opowieść o nadnaturalnym darze i wyobcowaniu w świecie, który pogrąża się w antyutopii. Jest to historia młodej osoby, która pragnie poznać i zrozumieć samą siebie swój dar w społeczeństwie, które mówi jej kim powinna być komu powinna służyć.
Do wyczekiwania na tom drugi nie motywuje mnie tak bardzo chęć poznania dalszych losów Julii i Adama, jak wpływ Warner'a na rozwój tej opowieści. Historia, choć da się w niej dostrzec schemat innych powieści antyutopijnych dla starszej młodzieży, ma potencjał i wierzę, że autorka wykorzysta go w dwóch następnych częściach swojej trylogii.

kaniejka

tombraiderka009

Piękne *_*
Ta w środku jest według mnie najładniejsza Wink

kaniejka

Zapałka

Śliczne te okładki. Wink

Zgadzam się z tombraiderką środkowa najładniejsza.Jednak chyba nie ma co liczyć na wydanie tych książek w Polsce z takimi okładkami,a co dopiero książki dodatkowej Sad

.

JaneBox

Przeczytałam kilka dni temu i książka może być. Fabuła taka sobie- trochę przewidywalna. Rolling Eyes

Dopatrzyłam się też paru nonsensów. SPOILER! Czy ja dobrze przeczytałam, że Julia i Adam uciekli od Warnera schodząc po linie z piętnastego piętra? Jakoś nie mogę sobie tego wyobrazić... Język powieści jest ładny i obrazowy, więc za to plus. Za kilka dni napiszę dłuższą opinię, więc ocena może się zmieni, ale na razie "Dotyk Julii" oceniam na 6/10. Wink

SPOILER! Zakończenie troszkę mnie zirytowało, bo przypomniał mnie się X-men. Właściwie to już widzę zakończenie tej trylogii- pewnie będzie happy end, a Julia będzie z Adamem.

Ciekawe jak przetłumaczą kolejne tomy. Cool

Nerezza

Plair

Czuć.
Bliskość drugiej osoby.
Ciepło czyiś objęć.
Dotyk dłoni.
Czuć.
A gdyby to wszystko zostało ci odebrane?
Gdyby dotyk sprawiał zniszczenie, sprawiał komuś krzywdę?
Pragnienie dotyku, potrzeba kontaktu z drugim człowiekiem jest tak ogłuszająca, że niszczy cię od wewnątrz.
Samotność przytłacza cię całym swoim ciężarem.
Nikt nie ratuje cię z tego snu!?

"Jestem echem tego, co było kiedyś."*

Świat, który zna Julia jest pusty. Brak w nim obecności drugiego człowieka. Dotyk Julii zabija i nikt nie wie dlaczego. Odtrącona przez wszystkich, skazana tylko na swoją obecność, spędza w zamknięciu 264 dni. Przez długi czas nie wie co dzieje się na zewnątrz, w niszczejącym świecie, gdzie władze przejął Komitet Odnowy, chcąc pomóc społeczeństwu. Historia rozpoczyna się przydzieleniem do celi Julii współlokatora. Jest nim chłopak o imieniu Adam. Pojawienie się młodzieńca wzbudza w Julii zimny deszcz wspomnień, ma wrażenie, że skądś zna Adama. Jego niebieskie oczy sprawiają, że w jej głowie brzmi echo dawnego życia z przed paru lat.

"Jeśli czas się zatrzyma, nie będzie się mogło wydarzyć nic złego."**

Bohaterowie powieści są dobrze zarysowani, mają swoje tajemnice i ciekawe oblicza. Mamy tu dwie postacie, które mają przeciwstawne charaktery, to Adam i Warner. Dzięki temu że chłopcy przestawiają dobro i zło historia jest interesująca i pociągająca. Julia wyróżnia się na tle innych bohaterów. Odrzucona przez rodziców, nigdy nie zaznała ciepła z ich strony. Życie Julii było jednym, wielkim krzykiem o bliskość drugiej osoby i akceptacje.

"Chciałabym móc zamknąć w dłoni to uczucie i zatrzymać na zawsze."***

Niezwykłe jest to jakim językiem posługuje się autorka. Pozwala nam ponieść się uczuciu i zanurzyć się w świecie porównań i metafor. W niektórych fragmentach zatrzymywałam się i czytałam tekst powoli, by delektować się magią powieści. Miałam wrażenie, że bohaterka przez to że ma niezwykłą moc, widzi świat innymi oczami, dostrzega małe rzeczy i piękno świata, mimo że zaznała tak dużo zła.

"Wiem, że codziennie wali się niebo."****

{Zostałam przeklęta} Mam niezwykły dar

Przekreślenie słów i zdań jest doskonałym pomysłem. Skrywane uczucia i myśli Julii wypływają na powierzchnie w tej właśnie postaci. Jest to zabieg niemal nie spotykane w książkach, który dodaje uroku powieści.

Niesamowita okładka powieści przykuwa wzrok. Odłamki szkła otaczające dziewczynę od razu zwracają na nas swoją uwagę. Biała, piękna sukienka postaci wtapia się w tło przeźroczystej tafli odłamków, pasując do całej kompozycji. Tytuł z popękanego szkła dopełnia cały obraz ilustracji.

"Dotyk Julii" ma w sobie magię. Książka pokazuje, że dotyk jest czymś wyjątkowym, a nawet nie zdajemy sobie z tego sprawy. Poczuć ciepło czyjejś dłoni może być wielkim darem. A najczęściej doceniamy coś, gdy to stracimy. Utwór w poruszający sposób ukazuje uczucia i emocje osoby odizolowanej. Jest przede wszystkim fascynującą i wciągającą historią. Jestem pewna, że każdy po lekturze książki doceni jak niezwykły i niesamowity jest dotyk, bo czasami jedna sekunda zmienia miliony następnych...

Z niecierpliwością czekam na kolejne części tej serii.

Moja ocena: 9/10

*str.8
**str.25
***str.160
****str.8

lipsmackeer

A wie ktoś coś na temat premiery drugiej części? Moondrive dość szybko wydaje kolejne tomy wszystkich serii jakie wydaje z tego co zauważyła, więc pewnie niebawem coś się ujawni... Albo juz coś wiadomo, ale ja tego nie zauważyłam

Shetani

Druga część za granicą dopiero 5 lutego 2013 wychodzi.

Martycja

Widzę, że nie tylko ja zauważyłam podobieństwo do Rogue z X-menów Very Happy

A już SPOILER podziemie pełne ludzi o nadnaturalnych mocach oraz facet, który nimi dowodzi? X-meni jak się patrzy Wink

Książkę szybko się czyta, jest nawet interesująca i wciągnęłam się kilka razy w akcję. Julia z wystraszonej myszki zamienia się w silną tygrysicę, za co wielki plus! Ja czasami już rzygałam tymi wszystkimi mdłymi bohaterkami, które nie dorastają w trakcie fabuły ani trochę Wink

Jeśli chodzi o facetów, to ciekawszy jest psychopatyczny Warner, niż bohaterski Adam. Autorka świetnie wykreowała szaleństwo tego pierwszego, przez co naprawdę polubiłam tę postać Razz

Zakończenie książki jeszcze bardziej przypomniało mi komiks Marvela i nie wierzę, że autorka NIGDY nie słyszała o X-menach Smile

Dziewczyna urodziła się i wychowała w USA, w kraju, gdzie X-men jest częścią kultury! Do tego jej starsi braci wiedzieli o X-menach, więc nie ma szans, żeby nigdy nie natknęła się na Rogue. Taką ściemę, to może wmawiać ludziom w żyjącym w głębokim buszu, z dala o technologii i medialnych nowinek Wink

Agnnes

Trudno mi zrozumieć dlaczego ta książka wywarła na mnie tak wielkie wrażenie, ale właśnie tak się stało. Wciągnęłam ją w najwyższym stopniu otumaniona Very Happy

Julia przebywa w celi.
4 ściany 1 okno 264 dni odosobnienia 17 lat samotności
I wtedy ktoś do niej dołącza, chłopak, w podobnym wieku, z krzywym uśmieszkiem i niekończącym się gradem pytań.

W celi: napięcie, przykuwające, zmysłowe, powietrze pełne CZEGOŚ, elektryzującego, niezrozumiałego, oczekiwanie, tajemnica, ciemność i poezja.

Julia – Adam : brak dotyku, niewiele słów, a każde spojrzenie, gest, ton zawierały w sobie tak dużo –emocji ? W powietrzu czułam prąd, niewidzialne spięcia, a nie działo się nic, nic, a tak wiele.

Ta książka miała w sobie jakiś magnes, który towarzyszył każdej obecności bohaterów, to odczucie było wyraźne, ale brak mi umiejętności dobierania słów by nazwać to lepiej. W każdym razie - mnie obezwładniło Cool

Potrafię zrozumieć, że ta książka może się nie podobać, że ktoś będzie się męczył jej czytaniem, ale w moim przypadku było zupełnie inaczej. Ja tę książkę pochłaniałam, a ona mnie pożerała i nie liczyło się nic więcej.

„Dotyk Julii” to powieść, która raz za razem zmienia się w wiersz, pisana w oryginalny – poetycki sposób – z początku bałam się, że to mnie przytłoczy, ta powaga, pustka ładnie dobranych słów, ale było wręcz na odwrót. Styl autorki przekazywał ogromny ładunek uczuć co jest chyba największą zaletą książki Wink

Julia – Waren : relacja „zły książę, piękna królewna i zakochany rycerz” zawsze mnie fascynowała. „Książę” chce uczynić z dziewczyny swą „księżniczkę ciemności”, ale ona kocha żołnierza, a on, choć jest na każde skinienie złego władcy marzy tylko by porwać dziewczyną ze sobą. Podobny typ relacji został ukazany w „Dotyku Julii” na przykładzie Warena, Julii i Adama i to ukazanie było według mnie bezbłędne. Zły dowódca Waren uwodził i groził jednocześnie, wzbudzał awersję, ale też fascynował. Uwielbiam każdą jego rozmowę z Julią. Każda wypowiedź dziewczyny była jak cios, ostry, ale pełen wdzięku, każde słowo Warena to uprzejma groźba podszyta rozbawieniem, ciekawością i siłą. Podczas ich wymiany zdań czułam spadające iskry, choć nikt nie dotknął nawet zapałki.

Julia, główna bohaterka była świetna. Prawie przez całe swoje życie odrzucana, wyśmiewana, nienawidzona, w każdym budziła lęk i wrogość. Dziewczyna stała się niepewna, uważała się za potwora, ale mimo to nie przestała być dobra, nie zginęła jej wewnętrzna siła, a ta siła budziła szacunek.
Adam, bohater którego można by zaliczyć do tych dobrych, odważnych, idealnych chłopców, w moim odczuciu miał w sobie coś co sprawiło, że nie chciałam go zaliczać do jakiejś grupy. Bardzo go polubiłam i wciąż trzymałam kciuki by mu się udało.
Waren natomiast był interesujący. Szalony, bezlitosny, ale ujął mnie tym rozpaczliwym pragnieniem akceptacji/miłości/zrozumienia? Ukrytego gdzieś pod maską okrucieństwa. Ten bohater wzbudzał sprzeczne emocje dlatego tak bardzo intrygował.
„Nie boję się ciebie moja droga. Jestem tobą oczarowany.”
Waren to niewątpliwie jedna z najbardziej zajmujących postaci w tej książce, ale każdy mnie czymś urzekł, jeden bohater wzbudzał tkliwość, inny rozbawienie, nadzieję, uśmiech, nie było tu nikogo, kto wydał by mi się zbędny.

Czytając powieść nie zwracałam tak dużej uwagi na historię, którą opowiadała, nie miała dla mnie większego znaczenia fabuła, choć ona również była ciekawa. Nie interesowała mnie logika, sens czy zaskakujące zwroty akcji, nie miałam czasu by się nad tym zastanawiać. Czytanie tej powieści było dla mnie wyzwalające. Mogłam bez przeszkód dać prowadzić się autorce przez kolejne strony, oczarowana wszystkimi obrazami i słowami, nie musiałam wciąż walczyć by zaakceptować wizję autorki, nie musiałam zmuszać się by mi się spodobało, tłumaczyć sobie, że to było dobre - po prostu to CZUŁAM.

Polecam, polecam, polecam! Very Happy

Choć wiem, że większość osób pewnie nie odbierze tej książki tak jak ja, ale jeśli jest choćby cień szansy, że ktoś doświadczy podobnych jak ja wrażeń, to przysięgam, warto! Very Happy