Gwiazd naszych wina - John Green

Agnnes

Czytałam całkiem dobrą recenzję tej książki, z chęcią bym przeczytała. Jak ktoś jest ciekaw, to właśni [link widoczny dla zalogowanych] czytałam i jest tu też opis po polsku Wink

Ebony

Bardzo, bardzo, bardzo chciałabym przeczytać, ale boję się że czytanie ze słownikiem w ręku przekreśli cały klimat, więc modlę się o to, aby wydali w Polsce.

~~~Aly~~~

Książka zrobiła na mnie wrażenie i świetnie byłoby ją zobaczyć na półkach w polskich księgarniach, zwłaszcza, że jest to książka, która zabłyszczała na zagranicznym rynku - dość powiedzieć, że Hazel i Augustus wygrywają niemal wszystkie konkursy na najlepszą parę tego roku i to całkiem zasłużenie.

kaniejka

ZOSTANIE WYDANA W POLSCE !
przenieście temat do zapowiedzi

Cassin'89

Jakoś nie przemawia do mnie tłumaczenie tego tytułu. O książce oczywiście czytałam i chętnie się z nią zapoznam.
Mogła zostać też pozostawiona okładka amerykańska (ta z chmurkami) - prosta a taka trafna.

Premiera: 06-02-2013

Ebony

Asdfghjkl tak się cieszę! Już nie mogę się doczekać *-*
Tylko... tłumaczenie tytułu. Jakoś tak nie bardzo...Okładka też nie zachwyca. Ale cóż, nie będę narzekać. Przynajmniej ją wydadzą, to już coś.

kaniejka

a mnie się podoba tytuł
okładka najgorsza nie jest
jestem też ciekawa czy planują wydać więcej ksiązek tego autora

MUlka

Mi też się tytuł podoba Smile

ale nie wiem czy dam radę, w swoim życiu przeczytałam trochę książek, głównie pamiętników, z chorobami w tle i bardzo źle się po takiej tematyce czuję :/

Co do samego autora wypatrywałam jego innej książki, w sumie jest on współtwórcą, chodzi o "Will Grayson, Will Grayson" - nadal na nią liczę Smile

kaniejka

ta okładka by była idealna (pierwsza z prawej)

Lacie

Opis tej książki jest ciekawy, aczkolwiek obyczajówki rzadko do mnie przemawiają...
Może przeczytam, ale nie jestem tego pewna.
A co do tytułu... Fakt, porównując z zagranicznym, nie wypada najlepiej, ale myślę, że to kwestia przyzwyczajenia Razz

A okładka brzydka -.-

Tirindeth

Nie mogę się doczekać tej książki, to będzie coś niesamowitego! Wink

tombraiderka009

Książka wydaje się ciekawa. Ciekawe jak się rozkręci znajomość tej parki i ciekawe jak zareaguje ten chłopak na wieść, że ona jest chora.
Chętnie przeczytam, ale okładka jest brzydka.! Evil or Very Mad

Lenalee

Za granicą ludzie zachwycają się książkami tego pana. Sama jestem ciekawa, co jest w nich takiego niesamowitego, więc na pewno sięgnę po tę książkę, tym bardziej, że opis brzmi bardzo zachęcająco. Wink

~~~Aly~~~

“The fault, dear Brutus, is not in our stars,
But in ourselves, that we are underlings."

Co wiemy o najnowszej książce Johna Grrena: wiemy, że do jej stworzenia zainspirowała autora praca ze śmiertelnie chorymi dziećmi; wiemy, że jej ocean na portalu Goodreads sięga 4.55, a na Amazonie – 4.8; wiemy, że zdobyła Goodreads Choice Awards w kategorii Young Adult Fiction; wiemy, że jest jedną z dziesięciu najlepiej sprzedających się książek 2012 roku.
Słyszeliśmy też, że o wielkich sprawach opowiada bez patosu. Prawda czy fałsz?

„(…)the joy you bring to us is so greater than the sadness we feel about your illness.”
Hazel ma szesnaście lat. Lubi oglądać The Next American Top Model. Nie lubi wcześniej wstawać. Nie lubi chodzić na spotkania grupy wsparcia i nudzić się w samym Sercu Jezusa. Tak, Hazel miała raka. Tak, jej płuca nie pracują prawidłowo. I wie, że cokolwiek „wiele lat” znaczy w żargonie lekarzy, nie jest to wystarczająco dużo.
Ale nie jest to jeszcze powód do histerii.
Nie spotykamy niesamowitej bohaterki, obdarzonej wszelkich rodzajów przymiotami. Poznajemy dziewczynę z krwi i kości. Dowcipną, bystrą, realistycznie patrzącą na życie. W pewien sposób podobną do każdego z nas. Jednak jej codzienność jest trochę inna. Właśnie o tym Hazel chce nam opowiedzieć.

„Pain demands to be felt.”
Isaac: nowotwór gałki ocznej, poważna operacja, perspektywa ślepoty, problemy sercowe. Augustus: nowotwór kości, amputacja nogi, irytujące złote myśli. Hazel: nowotwór płuc, nadopiekuńczy rodzice, butla z tlenem, płyny w płucach. Rodzice Hazel… Nikt nie jest niepotrzebny. Nikt nie jest papierowy. Nikt nie został zaniedbany. John Green po raz kolejny daje popis swojego psychologicznego wyczucia ludzi. Tego człowieka można by chwalić przez długi czas, ale wszystkie te godziny lepiej przeznaczyć na lekturę jego książek.

„I never saw the swing set again.”
Ten, kto miał już wcześniej tą przyjemność, wie, jak bardzo emocjonalne są dzieła Johna Greena. Każda opowieść ma swoją zagwozdkę, która uwiera czytelnika niczym niedopasowane pończochy. W tym przypadku nutkę tajemniczość wnosi do całości postać Petera Van Houtena, który jak każdy ma swoją przeszłość, swoją historię. Tego gościa po prostu musicie poznać, żeby zrozumieć.

„(…)I fell In love the way you fall asleep: slowly, and then all at once.”
Kto nie marzy, żeby pewnego dnia w zwykłym miejscu poznać kogoś niezwykłego, kogo zabierze ze sobą na dywanik przed kominkiem… Wiele historii zaczyna się tak prosto, ale koleje ludzkiego losu bywają bardziej zaskakujące niż niejedna fantastyczna opowieść. Mogę jedynie powiedzieć, że na tych niecałych 313 stronach rozwija się prawdopodobnie największa historia miłosna mijającego roku. Spotykają się w Sercu Jezusa. Co będzie dalej? Wierzcie mi lub nie – chcecie to wiedzieć.

„Love is keeping the promise anyway.”
Wielkie sprawy. Żadnego patosu. Świetny autor. Świetna opowieść. Świetna książka.
„The Fault In Our Stars” nie odpowiada, ale przede wszystkim stawia pytania: czy nasze życie ma jakąś wartość? Czy jesteśmy zdolni pokonać ból i należycie przeżyć nasz najlepszy czas? Czy kochamy wystarczająco mocno? I czy jesteśmy szczęśliwi, kochając ludzi, których wybraliśmy? Każdy z nas powinien mieć tylko jedną odpowiedź:
„I do.”

Catnip

Znalazłam fragment w tłumaczeniu Magdy Białoń-Chaleckiej. Smile

Książka zapowiada się świetna. Planuję wybrać się po nią do empiku w dniu premiery. Niestety, czytałam pierwszy rozdział po angielsku (na amazonie) i uważam, że przy nim polska wersja wypada blado, chociaż ciężko mi powiedzieć, dlaczego - przekład jest wierny, ale jednak czegoś mu brakuje...

zaszumiał_wiatr

Muszę mieć tę książkę na własność. Koniec, kropka.

Lenalee

Prawie kończę tę książkę, zostało mi jeszcze kilkanaście kartek do końca, ale na pewno przeczytam ją jeszcze dzisiaj. Mogę tylko napisać, że to jedna z najlepszych książek, jaką przeczytałam w przeciągu kilku miesięcy. Niesamowicie emocjonalna, ale w taki inny sposób... Nie, że można oszaleć z nadmiaru wrażeń, bo to nie jest książka w tym stylu, ale taka spokojna, kojąca i jednocześnie trafiająca w najczulsze punkty. Zdecydowanie będzie ona jedną z perełek na mojej półce. Wink

I nie mogę się doczekać, aż będę mogła przeczytać inne książki tego autora, bo jeżeli pozostałe również są napisane w taki sposób i tak samo zachwycają to absolutnie się nie dziwię ilości nagród, wyróżnień i zachwytów, które zbiera John Green.

Tirindeth

No to podzielę się moją opinią Wink

Hazel Grace jest ciężko chora – ma raka tarczycy z przerzutami do płuc. I ledwie szesnaście lat życia na swoim koncie. Jej egzystencja od lat ogranicza się do czytania książek i spędzania czasu z rodzicami bądź przebywania w szpitalu. Kiedy więc pewnego dnia jej mama zmusza dziewczynę, by ta zaczęła uczęszczać na spotkania grupy wsparcia dla nieuleczalnie chorych, Hazel niechętnie przystaje na tę propozycję. Nie ma jednak pojęcia, że jej życie już wkrótce bardzo się zmieni. A wszystko za sprawą młodzieńca, którego tam pozna – Augustus Waters bowiem jest nie tylko przystojny i inteligentny, ale także wyraźnie zainteresowany właśnie nią, zwyczajną Hazel Grace. To będzie początek niezwykłej historii.

„Boje się zapomnienia – wyznał bez chwili wahania. – Boję się tego niczym ślepiec ciemności.”

Gwiazd naszych wina to powieść, która zdobyła tak wiele nagród i wyróżnień, że zliczenie ich zajmuje chwilę czasu – wśród nich jest pierwsze miejsce w Goodreads Choice Awards 2012, wyróżnienia w „Time”, „New York Times”, czy „Wall Street Journal”. Mówi się, że to najambitniejsza powieść Johna Greena – nie odniosę się do tych słów, gdyż spotykam się z jego twórczością po raz pierwszy. Jeśli jednak miałabym ocenić w skrócie jego dzieło, powiem tak – gdyby wszyscy pisarze tworzyli takie książki, zawód krytyka literackiego nie miałby racji bytu. Bo skrytykowanie Gwiazd naszych wina jest absolutnie niemożliwe. Po prostu.

Tym, co najmocniej oddziałuje na czytelnika, jest narracja pierwszoosobowa z punktu widzenia głównej bohaterki – Hazel. Młoda dziewczyna opowiada historię swojej choroby, przedstawia swoją rodzinę, znajomych, lekarzy, a także Augustusa, chłopca, którego poznała na spotkaniu grupy wsparcia dla nieuleczalnie chorej młodzieży. Jej opowieść, ubrana w proste słowa, otulone odrobiną humoru oraz nieprzeciętną inteligencją, od pierwszej strony wzbudza w czytelniku najróżniejsze emocje. Hazel nie lituje się nad sobą, a tym samym nie lituje się nad odbiorcą – w swojej opowieści pokazuje strach, niepewność, zdecydowanie oraz tysiące innych odczuć, które nią targają, łącznie z obawą, że swoim odejściem zrani tych, których kocha.

„Na tym świecie jest tylko jedna rzecz okropniejsza niż umieranie na raka w wieku szesnastu lat, a jest nią posiadanie dziecka, które na tego raka umiera.”

Przyznam szczerze, że podoba mi się bezpośredniość tej książki. Jak wspomniałam, napisana jest stosunkowo prostym językiem, co nie zmienia faktu, że to bardzo mądra opowieść. Hazel operuje mnogością myśli, które niosą ze sobą prawdę, albo tę prawdę nam uzmysławiają. A kiedy na scenie pojawia się Augustus ze swoim zamiłowaniem do metafor, historia nabiera niesamowitego, nieco poetyckiego wydźwięku. Pojawia się nadzieja i miłość oraz nieustannie towarzysząca im niepewność i ból. A wszystko to, razem ze sobą powiązane, tworzy obraz prawdziwy, realny, namacalny. I choć w pewnym momencie można się domyślić, jak John Green zakończy tę książkę, emocje wciąż są tak samo silne, tak samo obezwładniające. Hazel jest literackim odzwierciedleniem wszystkich ludzi skazanych na śmierć w wyniku zachorowania na raka. Jest bohaterką silną, odważną, ale i niepozbawioną wad. Osobą, która nam – czytelnikom – dodaje otuchy. Czy to nie paradoks?

„A mimo to martwiłam się. Lubiłam być żywym człowiekiem. I chciałam nim pozostać. Martwienie się to kolejny efekt uboczny umierania.”

Gwiazd naszych wina to książka, której nie można przeczytać ze spokojem. Nie odbierzemy jej „na luzie”, bo nie jest błahą, podejmującą lekki temat historią. Nie znaczy to jednak, że to drętwa i nastawiona na patos opowieść, albo – co gorsza – historia ociekająca tanim sentymentalizmem, o nie! Dominuje w niej humor, nierzadko wisielczy (tu należy pochwalić nie tylko Hazel, ale i Augustusa oraz ich przyjaciela Isaaca, którzy do swojej choroby podchodzą z niezwykłym dystansem), a także wiele trafnych spostrzeżeń dotyczących relacji pomiędzy człowiekiem chorym a zdrowym. Bohaterka w swojej opowieści przytacza różne sytuacje, pokazując, jak zdrowi, „normalni” ludzie swoim nieprzemyślanym zachowaniem potrafią zranić chorego. Pokazuje prawdziwą, niełatwą rzeczywistość, w której żyją ludzie powolnie umierający. Warto jednak zauważyć, że Gwiazd naszych wina nie gra na emocjach – ona te emocje wywołuje. I choć niektórzy mogliby uznać, że nie ma w tym żadnej różnicy, podkreślam, że różnica jest fundamentalna i niepodważalnie istotna.

„Tak to jest z bólem (...). Domaga się, byśmy go odczuwali.”

Powiem wprost – pokochałam tę historię całym sercem. Mam ochotę wracać do niej w każdej wolnej chwili, by na nowo poznawać Hazel i Augustusa. Mam ochotę nauczyć się tej książki na pamięć. Jest obezwładniająca, piękna, po prostu absolutnie doskonała. Nie wiem, czy istnieją słowa, którymi mogę wyrazić wszystkie emocje, jakich doświadczałam i wciąż doświadczam, myśląc o tej powieści. Podobnie, jak nie ma wystarczającej ilości łez, które pozwoliłyby mi ukoić ból po skończonej lekturze. Myślałam, że Gwiazd naszych wina jest przereklamowana. Jak bardzo się myliłam! Tak, naprawdę kocham powieść Johna Grena. I myślę, że Wy też ją pokochacie. Jeśli oczywiście dacie jej szansę. To głęboka, prawdziwa, totalnie wzruszająca podróż, która każdemu z nas może pomóc odnaleźć odpowiedzi na pytania, czym jest życie, miłość i umieranie. Czy polecam? To chyba pytanie retoryczne... Daję ocenę 6+/6! I już teraz stwierdzam, że to będzie prawdopodobnie najlepsza premiera 2013 roku!

MUlka

Tirin zakupiłam Very Happy

Taka ciekawostka, do książki dołączona była zakładka, na której są zapowiedzi dwóch kolejnych książek Greena, a dokładnie to wznowienia "Papierowe miasta" - czerwiec i "Szukając Alaski" - wrzesień. Okładki w stylu "Gwiazd..." tylko w innych kolorach - bardzo fajnie to wygląda Smile

Lenalee

MUlka, to są już nasze okładki? Dałabyś radę wrzucić zdjęcie tej zakładki? Smile

Bo ja mam egzemplarz przedpremierowy, normalnego raczej nie kupię, bo po co? Więc nie mam tej zakładki, a strasznie mnie ciekawi to, jak te okładki wyglądają. Smile

MUlka

ależ proszę bardzo Smile

musiałam pod kątem, żeby się flash nie odbił, bo bez niego za chiny mi wyjść nie chciało Wink

Lenalee

Dzięki!

Kurcze, te okładki są przepiękne!

Zuz@

Oooo super Wink

Okładki świetne i fajnie, że wznowią te książki, bo mam ochotę na powieści Greena Smile

kaniejka

jeszcze tylko An Abundance of Katherines z podobną okładką i mogą wydać jako pakiet *,*