Charlie - Stephen Chbosky

stasia

Mam !

Zabieram się za czytanie Very Happy

kada113

Ja też, ale najpierw "Królestwo cieni" i "CHERUB 2 Kurier". Niestety, Charlie musi poczekać.

Lenalee

Ja też już mam, skończę książkę, którą aktualnie czytam i zabieram się za tą. Smile

Jest cienka, więc szybko pójdzie.

toshiko

Hmm, chciałabym ją przeczytać, ale chwilowo nie mam możliwości, chyba, że znajdę ebooka. Jeśli ktoś mógłby mi pomóc w tej sprawie, byłabym wdzięczna ;>

stasia

Ja skanuję dla koleżanki, ale to jeszcze trochę potrwa Wink

Zuz@

Przeczytałam. Była to pierwsza książka w 2012 roku, pierwsza po długim kryzysie czytelniczym i po sesji. I cieszę się, że to właśnie ją wybrałam.
Przyznam się Wam, że na początku czułam się zawiedziona. Charlie wydawał mi się jakiś nieogarnięty i dziecinny, nawet jak na 15-latka. Pomyślałam, że może jestem już za tara, bo ja w takim wieku byłam dobrych kilka lat temu, a że książka dzieje się prawie rok po tym jak się urodziłam, więc czasy były inne, podobnie jak ludzie...Jednak z kolejnymi stronami widziałam coraz więcej w tej historii, Charlie wydawał się coraz bardziej intrygujący.
Ta książka jest po prostu prawdziwa, naturalna. Nie owijają tu w bawełnę, wiele rzeczy jest powiedzianych wprost. Poruszane są problemy rodzinne, przyjaźń, miłość, sex, narkotyki czy homoseksualizm. Ale nie w jakiś drastyczny sposób, ale pokazują jak młody chłopak poznaje nowe doznania. A wszystko to opisuje w listach do tajemniczego przyjaciela. Zwierza mu się ze wszystkiego, ukrywając kim jest. My też nie wiemy do kogo tak właściwie pisze Charlie. Czy się dowiecie? Może tak, może nie. Tak naprawdę to nie jest ważne. Ważne jest to o czym mówi Charlie, czego się dowiaduje, czego nas uczy.
Przywiązałam się do bohaterów niezwykle. Miejscami ta książka przypominała mi 'Mów!', bywa naprawdę podobna chociaż sama nie wiem pod jakim względem. Wzruszyłam się nie raz, a po przeczytaniu tak wiele myśli błądzi mi po głowie. O tej książce nie można zapomnieć, tak po prostu odłożyć na bok. Te 200 stron opowiada naprawdę niezwykłą historię, osobiście czułam się jakby to do mnie Charlie pisał..
Nie ma tu żadnej paranormalności, trójkątów miłosnych czy innych tego typu spraw. Nie ma wielkich punktów kulminacyjnych i pogoni na końcu. Tu ciągle się coś dzieje, a zarazem tak naprawdę nic- bo toczy się po prostu życie chłopaka. Niby zwykłego, ale tak naprawdę wspaniałego. I kochającego czytać, przez książkę przewija się kilka znanych tytułów, książek i piosenek.
I urok lat 90-tych. O nim nie można zapomnieć!
Wydaję mi się, że moja opinia to niedomówienie, że nie oddałam tego co chciałam napisać o 'Charliem'. Ale myślę, że nawet jakbym siedziała godzinami to i tak bym nie wymyśliła jak to ująć w słowa. Tę książkę po prostu trzeba przeczytać, warto, bo jest normalna, a zarazem niezwykła.

kada113

„Mój kochany przyjacielu!”

Przyjaciele stanowią część naszego życia. Bez nich czujemy się samotni, nasze życie nie ma smaku. Izolacja człowieka wpływa na niego niepomyślnie – powoduje dość opłakane skutki. Może się zdarzyć, iż taka osoba z tęsknoty może się załamać. Niektórzy ludzie izolują się od społeczeństwa nieświadomie. Nawet nie zdają sobie sprawy, jak cierpią i jak mocno krzywdzą innych.

„Charlie” to książka napisana w formie listów głównego bohatera do jego tajemniczego przyjaciela. Nie znamy prawdziwej tożsamości ani adresata, ani nadawcy, jednak treść listów opowiada trudną i momentami dość łzawą historię nastolatka, podpisującego się jako tytułowy Charlie. Opowiada o szkole, przyjaciołach, używkach i trudnej drodze w odkrywaniu samego siebie.

Początkowo Charlie wydawał mi się jakąś niedorajdą, niedoinformowanym dzieckiem w zakresie życia, mający wyjść na świat po spędzeniu szesnastu lat w piwnicy człowiek, który ledwie pamięta, jak się nazywa. Rozumiem, inne czasy – w końcu to nie 1991 rok, lecz wierzyć mi się nie chce, że te dwadzieścia lat temu szesnastolatek nie wiedział, skąd się biorą dzieci. Byłam pod wrażeniem jego głupoty. Dopiero po jakimś czasie zaczęłam stopniowo zmieniać o nim zdanie i akceptować go takim, jakim jest. Okazało się, że pierwsze wrażenie może być mylne. Mimo wszystko chłopak do końca książki pozostaje taki sam – z tą dziecięcą niewinnością, którą szkoda krzywdzić kontaktem z tym okropnym światem, mimo, iż sięga po takie rzeczy jak papierosy, czy alkohol.

Charlie w listach opowiada o swojej przeszłości – wspomina dzieciństwo, wszystkie radosne i smutne chwile, takie jak śmierć ukochanej ciotki, czy zabawa z rówieśnikami. Najwięcej jednak zajmują wydarzenia teraźniejsze i jego własne przemyślenia. Mówi o wszystkim – niczego nie pomija. Opowiada zarówno o książkach, jak i o rodzinnych świętach, czy masturbacji. Tak, wszystko, nawet wstydliwe, czy przykre tematy nie są omijane.

Chłopak ma poważne problemy. I nie, nie mam tu na myśli otrzymania oceny niedostatecznej w szkole, czy typowego problemu „rzuciła mnie dziewczyna”. Dotyczy to alkoholu, narkotyków, molestowania, innej orientacji seksualnej… To prawdziwe problemy, choć o nich rzadko się mówi. Często, gdy umrze ktoś nam bliski, albo popadamy w rozpacz, albo udajemy, że nigdy nie istniał. Wszystko zależy od charakteru człowieka.

Przyjaciele nazywają chłopca „cichym obserwatorem”. Jest światkiem wielu wydarzeń, lecz o żadnym z nich nie mówi głośno. Wszystkie informacje zachowuje dla siebie, by potem pogrążyć się w myślach. Można by wręcz nadać mu tytuł myśliciela.

W tej książce wszyscy są ludźmi – jesteśmy świadkami wielu wzlotów i upadków, które funduje nam bezlitosne koło fortuny, jakim jest los. Może on zarówno dać nam szczęście, jak i go pozbawić. Jest to najbardziej bezstronne, co tylko kiedykolwiek było, jest i będzie na tym świecie.

Książka została napisana bardzo prostym językiem. Czytając ją, miałam wrażenie, że autentycznie została napisana przez mojego rówieśnika. Miało to też swoje złe strony, bowiem niekiedy proste, wręcz dziecięce zdania lekko mnie irytowały.

Ogólnie jednak moje wrażenie jest pozytywne. Pokazuje, że nastolatkowi też mają problemy i czasem nawet poważniejsze, niż niekiedy można to sobie wyobrazić. Warto nie ignorować młodych ludzi, bowiem oni też mają problemy ukryte pod różnymi maskami. Historia Charliego naprawdę mnie wciągnęła. Uważam, że to dobra lektura zarówno dla młodzieży, jak i dorosłych.

Nerezza · Wysłany: Sob 12:10, 10 Mar 2012 Temat postu:

Książkę czytałam w oryginale. Język powieści jest bardzo prosty, więc przypuszczam, że po polsku także nie powinno być żadnych problemów.

Ile to już książek czytało się o problemach nastolatków? Ale rzadko były to książki, gdzie chłopak jest głównym bohaterem. Miła odmiana, ponieważ naprawdę polubiłam Charliego. Jest to książka odważna. Nie ukrywa pewnych spraw, nie pomija ich, ale wszystko jest opowiedziane tak zgrabnie, że nie da się nie polubić tej historii. Uważam, że jest to dobre, ponieważ książka opowiada o sprawach, które wszyscy znają, ale mało kto mówi o nich głośno.

Początkowo historia i sam główny bohater mogą wydawać się dziwni, ale potem książka zyskuje. Charlie jest bardzo wrażliwy, nieśmiały i inteligenty. A jego historia jest przepełniona wieloma problemami, które spotykamy w prawdziwym życiu. Nie ma tu owijania w bawełnę, czy półprawd. Jest tu życie i wszystkie jego strony. Bardzo podoba mi się taki realizm.

Plusy: Forma książki, którą są tylko i wyłącznie listy. A ja kocham listy. Wink

Nie poznajemy imienia tego bohatera, ale to nie jest tak ważne.

Minusy: Cały czas musiałam sobie przypominać, że te listy pisze piętnastoletni, a potem szesnastoletni chłopiec. Ponieważ miałam wrażenie, jakby miał o lat dwanaście. Forma jest dość dziecinna.

Młoda90

Zwiastun filmu: http://www.youtube.com/watch?v=n5rh7O4IDc0 Smile

I plakat:

Zuz@

Fajnie się zapowiada film Wink

Aż tak nie pamietam wszystkiego z książki, więc myślę że będę zadowolona Wink

Nerezza

Nie mogę się doczekać!

q1a1z1w2

Zaczęłam czytać tę książkę stojąc na przystanku po zakupach w empiku, czytałam całą drogę w autobusie, w domu, w drodze na korepetycje. Tak bardzo mnie wciągnęła, nie mogłam się od niej oderwać ani na moment.
Tytułowy Charlie jest zamkniętym w sobie 15-latkiem, bardzo wrażliwym i dziwnym. Nigdy nie miał wielu znajomych, a gdy jego najlepszy przyjaciel Michael popełnił samobójstwo został zupełnie sam. W szkole był łatwym celem, dla uczniów którzy wykorzystywali jego naiwność. W obawie przed rozpoczęciem szkoły średniej zaczął pisać listy "do przyjaciela", któremu zwierzał się dosłownie ze wszystkiego, nawet z tych najdrobniejszych spraw. Opowiada mu o swoim życiu, a także wspomnienia z dzieciństwa. Mówi o swoich pierwszych kontaktach z narkotykami, miłości, akceptacji."Piszę do Ciebie, bo ona mówiła, że umiesz słuchać i starasz się zrozumieć". Kiedy poznaje Patricka i Sam, którzy szybko stają się jego przyjaciółmi, w końcu gdzieś należy, w końcu ktoś nie uważa go za dziwaka.
Czytając miałam wrażenie że "Drogi przyjacielu!" skierowane jest do mnie, że to ja jestem tym tajemniczym przyjacielem Charliego.
Książka jest napisana bardzo prostym językiem, przez co czyta się ją szybko. Wciąga niesamowicie i na pewno porusza. Ta infantylność, naiwność i głupota Charlie'go na początku jest irytująca, jednak z każdą kolejną stroną coraz bardziej kocha się jego postać.

Defto

Jeej, jak ja to kocham! Czytałam chyba z 5 razy! Ciągle pożyczam ją od przyjaciółki. Kładę się na leżaku, puszczam sobie muzykę, czytam i odpływam. Nawet nie potrafię opisać, jakie uczucia mi towarzyszą podczas czytania tej książki. Na początku zdarza mi się płakać (haha), często jestem oburzona (aborcja?!) a nieraz po prostu smutna. Z zapartym tchem czekam na adaptację filmową. Podsumowując- jedna z moich ukochanych książek.

q1a1z1w2

Też już ją z 3 razy przeczytałam i wiem, że jeszcze będą ją czytać.
Ale jak na razie odliczam do filmu Very Happy

Varnius

Cześć.
Mam prośbę czy ktoś mógłby mi ktoś wysłać książkę w Charlie - Stephen Chbosky w formie pdf, ebooka lub skanów?

Bardzo mi na tym zależy.

Czaarna.

Naprawdę chciałabym napisać jakąś dobrą recenzję, która oddałaby jak wspaniała jest ta książka, ale po prostu nie umiem... Na samą myśl tylko mam dziwne uczucia... No ale spróbuję...

Gdy tylko spojrzałam na okładkę, powiedziałam wyraźne NIE. Od razu mnie odepchnęła, niemal wyczuwałam na odległość kolejne pisemko a la "Pamiętnik Narkomanki", którym zachwycałoby się całe pokolenie... Mimo to pod namową koleżanki z okładki przeniosłam wzrok na pierwsze strony. Znów odrzucenie... Zawsze myślałam, że pierwsze 3-4 strony, to ma być ta zachęta, która ma sprawić, że czytelnik chce wiedzieć co będzie dalej. Tutaj tak nie było... Wręcz na myśl przyszła mi inna książka, "Skóra". Pamiętałam jednak, że bardzo mi się podobała, więc przebrnęłam dalej, nieświadomie pozwalając sobie zatopić w morzu przemyśleń głównego bohatera, który z każdym kolejnym słowem ciekawił mnie coraz bardziej.
Były momenty, do których wracałam, jednak nie dlatego, że było coś niezrozumiałego a dlatego, że po prostu były tak świetne, że chciałam je przeczytać jeszcze raz i jeszcze...
Koniec był dla mnie jak uderzenie czymś ciężkim w głowę z zaskoczenia. Zabolało, nie wiedziałam co się dzieje... Podświadomie chciałam więcej, chciałam wiedzieć co dalej. W miarę jednak zastanawiania się doszłam do wniosku, że autorka zakończyła w idealnym momencie. Rozwiązanie zagadki, która przeplata się przez treść a zarazem jest jej meritum dosłownie zwaliło mnie z nóg. Nie tego się spodziewałam, naprawdę... Wyobrażałam sobie coś kompletnie innego.
Sam sposób pisania tej odważnej moim zdaniem powieści, za pomocą listów znów przywodzi mi na myśl Draculę, choć tam pojawiały się jeszcze zapiski z dzienników bohaterów. Mimo to i tak jestem zachwycona.
Uważam jednak, że ta pozycja nie jest dla wszystkich. Właściwie jest dla tej nielicznej garstki ludzi, która zdoła zrozumieć przekaz jaki stara się wpoić w umysły czytelników autorka. Co narkotyki naprawdę robią z człowiekiem... Nie każdy "inny" musi być taki z własnej winy... Mniejszości seksualne, nieodwzajemnione miłości... Historia z życia wzięta...
Sami bohaterowie zostali wspaniale przedstawieni. Różnorodność charakterów, zachowań...
Choćbym nie wiem jak chciała nie jestem w stanie przyczepić się czegokolwiek...

A o to wiersz, który nie jest spoilerem a może w jakiś sposób zachęci do przeczytania tej książki:
Raz na żółtej kartce w zielone linie
napisał wiersz.
Zatytułował go Chops,
bo tak nazywał się jego pies
i o nim własnie ten wiersz.
Nauczyciel postawił mu piątkę
i przyznał specjalne wyróżnienie.
Matka uściskała go i powiesiła wiersz na drzwiach kuchni
i odczytywała go ciotkom.
To było w roku, kiedy ojciec Tracy zabrał dzieciaki do zoo
I pozwolił im śpiewać w autobusie,
I urodziła mu się siostrzyczka
z małymi paznokietkami i łysą główką.
Jego matka i ojciec ciągle ją całowali,
A dziewczyna z sąsiedztwa wysłała mu
Walentynkę podpisaną rządkiem iksów.
Zapytał wtedy ojca co to znaczy.
Ojciec zawsze kładł go do łóżka.
I zawsze pamiętał, żeby go utulić na dobranoc.
Earl Reumow z książki "Charlie" Stephen'a Chbosky

Raz na białej kartce w niebieskie linie
napisał wiersz
I zatytułował go Jesień,
Bo tak nazywała się pora roku
I o tym był ten wiersz.
Nauczyciel postawił mu piątkę
i poprosił go, żeby pisał jaśniej.
Matka tym razem nie powiesiła wiersza na drzwiach kuchni,
bo były świeżo pomalowane.
Dzieciaki powiedziału,
że ojciec Tracy pali cygara
I zostawia pety na kościelnej ławce,
które czasami wypalają dziury,
To było w roku, kiedy jego siostra dostała okulary
z drubymi szkłami i w czarnych oprawkach.
Dziewczyna z sąsiedztwa roześmiała się,
kiedy poprosił ją, żeby poszli na spotkanie ze Świętym Mikołajem,
A dzieciaki powiedziały mu,
dlaczego jego matka i ojciec bez przerwy się całowali.
Jego ojciec już nie utulał go do snu,
I wściekał się,
Kiedy go wołał.

Raz na kartce wyrwanej z notesu
napisał wiersz.
Zatytułował go Pytania o niewinność,
bo to pytanie dotyczyło jego dziewczyny
I o tym był ten wiersz.
Profesor postawił mu piątkę
i dziwnie na niego popatrzył,
A jego matka nie powiesiła tego wiersza na kuchennych drzwiach,
bo nigdy go jej nie pokazał.
To był rok, w którym umarł ojciec Tracy,
A on zapomniał,
Jakie jest zakończenie Credo,
Przyłapał siostrę,
Jak obściskiwała się z kimś na werandzie.
Jego matka i ojciec nigdy się już nie całowali
ani nawet nie rozmawiali ze sobą.
Dziewczyna z sasiedztwa za bardzo się malowała
I kiedy ją całował, dostawał od tego ataku kaszlu,
ale mimo to ją całował.
bo tak się robi.
O trzeciej nad ranem położył się do łóżka.
Jego ojciec głośno chrapał.

I dlatego zaczął pisać kolejny wiersz
na kawałku papierowej torby.
Zatytułował go Absolutnie nic,
Bo o tym był ten wiersz.
Sam sobie postawił piątkę
I cięcie na każdym cholernym nadgarstku.
Powiesił wiersz na drzwiach łazienki,
Bo tym razem nie miał szans dotrzeć do kuchennych drzwi. "

adameczek1314

Ma ktoś w formie ebooka?

antserai

Ja też szukam ebooka od dłuższego czasu i nie mogę nigdzie znaleźć. Jakby ktoś miał namiary niech da znać.