3. Mechaniczna Księżniczka

Nadia vel Ariana · Wysłany: Nie 18:06, 24 Mar 2013 Temat postu:

Ja czytałam już trochę cytatów i wycinków z tej części i nie wiem, czy to dlatego że w ogóle niezbyt lubię Diableskie Maszyny (w przeciwieństwie do TMI), czy ta część była tak nieudana, ale raczej nie będę czytać tego w całości, bo i ja nie mogłam się powstrzymac i znam już zakończenie z wielu dyskusji na amerykańskich stronach.
Jest tak mocno patetycznie i faktem jest, że puenty w tym niewiele. Wszędzie tylko miłość, miłość, miłość, wszyscy się kochają, nie tylko główny trójkąt ale w ogóle kazdy, nie mogą bez siebie zyć i wyyyyscy zaraz zginą, chociaż na końcu zawsze wychodzi, ze nie, jednak nie, fake. Jakoś to czary-mary i jednak będzie.
Nie można zjeść ciastka i mieć ciastka - a tak książka pokazuje, że można. Dziwne to wszystko i trochę niesmaczne, nie wiem czemu Amerykanki tak piszczą z zachwytu (?). Tessa zirytowała mnie do końca, Jem chyba przyjechał na Ziemię z innej planety, bo nikt chyba na całym świecie nie umie się tak zachowywać, a Will? Will... Will, no cóż... Will... bedę utrzymywac, że został najbardziej pokrzywdzony (nawet sobie z tego nie zdając sprawy?) i potraktowany przez wyżej wymienionych... eee... no, nawet nie umiem tego określić.
I jeszcze dałoby się wszystko uratowac, gdyby nie epilog i to, co działo się we współczesności. Ale to własnie mnie rozczarowało do końca, no bo seeerio? lubię Jema i uważam, że to nie jest dobre rozwiązanie dla niego, ani dla Tessy, o Willu nie wspominając. to znaczy, ludzie, przychodzi czas, że... a zresztą, bedę siedzieć cicho.
A morał z tego jest taki że... własciwie to nie ważne, po tym zyciu będą następne, co tam. Rolling Eyes

Nie wrzucę w nawet na biało nic baardzo ważnego, bo wiem, że nikt się nie powstrzyma przed zajrzeniem, ale jest jednak coś co mnie zastanawia, jako fankę bromance Willa i Jema. Więęc... co? Nigdy więcej się już nie zobaczyli, serio??? Nigdy nigdy? Nie mogę w to uwierzyć po prostu... To znaczy... co? o.o A co z porozumiewaniem się bez słów, byciem najlepszymi przyjaciółmi i takie tam? I tymi wszystkimi tekstami, że nie nie, Will nie może być z Tessą nawet jeśli Jem umrze, bo to byłoby złe cieszyć się z jego śmierci i w ogóle nie dbaj o mnie Tessa, jestem nikim. I ojej, nie będe zły tylko wszystko zatrzymam, bo w końcu zauwazyłem, że mój najlepszy przyjaciel zakochał się w mojej narzeczonej, a to się przecież zdarza. O słowach samej Tessy nie wspominając...
Bo ja już niewiele rozumiem... tak strasznie lubiłam ich przyjaźć, bardziej nawet niż te wątki romansowe, a teraz co? I naprawdę nie mogę pojąć, że to wszystko przez jedną tylko Tessę?...

Zuz@ · Wysłany: Nie 18:58, 24 Mar 2013 Temat postu:

Claire3 · Wysłany: Nie 23:14, 24 Mar 2013 Temat postu:

W końcu udało mi się (nie bez problemów z angielskim) przebrnąć przez "Mechaniczną Księżniczkę". Na początku byłam nieco zawiedziona, książka wydawała mi się nieco gorsza niż poprzednie, ale szybko musiałam zmienić zdanie. Przede wszysytkim Cassie jak zwykle nieźle namieszała i kiedy wydaje nam się, że już wiemy co będzie dalej nagle akcja zaczyna biec zupełnie innym torem.
Mniej więcej w połowie CP2 zaczęłam beczeć jak głupia. Clare udowodniła po raz kolejny, że potrafi stawiać bohaterów w sytuacjach tak rozpaczliwie tragicznych, że wydaje się niemożliwe żeby mogli wyjść z tego cało. Jako ogromna fanka Willa [color=black] byłam z jednej strony zdumiona, a z drugiej przeszczęśliwa że wreszcie spotkało go coś dobrego.
Nareszcie dowiedziałam się kim jest Brat Zachariasz.
Wszystko wydawało się piękne i kolorowe aż do epilogu, a konkretnie jego "współczesnej" części. Tak jak napisała Nadia vel Ariana nagle okazuje się, że można zjeść ciastko i mieć ciastko. Tessa najwyraźniej nie ma najmniejszego problemu z miłością do dwóch facetów i skoro życie jednego (ku jej wielkiej rozpaczy) się zakończyło, to po kilkudziesięciu latach postanowiła związać się z jego dawnym parabatai. Naprawdę wolałabym żeby on pozostał Cichym Bratem. [color=black]
Wielkim plusem CP2 jest postać Cecily. Jej rozmowy z Willem są świetne, od razu widać że są rodzeństwem.
Nie brakuje również Magnusa, który oczywiście musi pomagać Nocnym Łowcom na każdym kroku.
Drażniło mnie tylko, że niemal wszyscy boahterowie zostali idealnie sparowani, jak na dłoni widać czyimi potomkami są Clary, Jace, Alec i Isabelle.
CP2 pokazuje też skąd wzięła się u Herondale'ów blizna w kształcie gwiazdy.

Corita · Wysłany: Śro 17:32, 27 Mar 2013 Temat postu:

Annette · Wysłany: Czw 13:58, 28 Mar 2013 Temat postu:

To teraz mogę poćwiczyć moją wolę... Tak mnie korci żeby przeczytać co Corita napisałaś... Confused

Jak ja wytrzymam do tego czerwca? I zaczynam się obawiać zakończenia tej trylogii... Mam nadzieję, że czytając nie dostanę żadnego ataku serca lub nie popadnę w depresję Sad

Corita · Wysłany: Czw 16:54, 28 Mar 2013 Temat postu:

Napisałam dlatego, że już inne dwie osoby też to opisały Smile

, ale radzę ci jednak poczekać. Przyznaję bez bicia, że gdybym przeczytała najpierw całą książkę, to nadal byłabym zła, ale reszta książki pewnie jakoś by mi to najpierw osłodziła Wink

.

ven_detta · Wysłany: Sob 14:53, 30 Mar 2013 Temat postu:

Ok, myślę, że ochłonęłam już na tyle, żeby wrzucić też coś od siebie Smile

Z jednej strony nie było ze mną tak źle, jak myślałam, że będzie po skończeniu tej serii, ale z drugiej strony... kac był Wink

I wciąż ciężko mi uwierzyć, że już mam całą tą cudowną trylogię za sobą.

Jeśli chodzi o poziom, "Mechaniczna Księżniczka" nie odbiegała mocno od swoich poprzedniczek - na przemian bawiła i wzruszała. Z oczywistych powodów znalazło się więcej akcji niż w "Mechanicznym Księciu", ale jako że romans stanowił znaczącą część tej historii, to wszystko było ładnie wyważone. Pod koniec miałam tylko wrażenie, że trochę za dużo się wszystkiego skumulowało na samą końcówkę. Ale podobnie się sprawy miały w "Mieście Szkła", więc podejrzewam, że to po prostu styl autorki Razz

Oczywiście wiele spraw zostało wyjaśnione, rozwiązane, wszystkie karty zostały odkryte w istotnych i nurtujących kwestiach. Części można się było domyśleć, część pewnie będzie sporym zaskoczeniem. Pod tym względem "Księżniczka" jest idealnym podsumowaniem całej trylogii.

A teraz, co do kontrowersji w tej części Cool

Nie powiem, żebym rozumiała wszystkie motywy postępowania bohaterów. Czasami to wymagało dogłębniejszych wyjaśnień, jakie zaserwowała autorka na swoim blogu.

blue_sky · Wysłany: Sob 21:35, 30 Mar 2013 Temat postu:

Annette · Wysłany: Nie 11:44, 31 Mar 2013 Temat postu:

Elen · Wysłany: Nie 13:51, 31 Mar 2013 Temat postu:

Nie mogę chyba wchodzić do tego tematu, bo kusi mnie, żeby spoilery czytać Very Happy

Czaarna. · Wysłany: Nie 18:50, 31 Mar 2013 Temat postu:

Corita · Wysłany: Nie 19:14, 31 Mar 2013 Temat postu:

Ostrzeżenie: nie wchodźcie na Shadowhunters Wikia! Nie wiem, od kiedy, ale już jest zaktualizowana o CP2! Ponieważ obie serie są ze sobą powiązane nawet (np.) stronka o piątej wodzie po kisielu dla Clary jest spoilerem o rodzinie Fairchild.

Jeśli wpiszecie w google "Tessa Gray" albo "Jem Carstairs" to Shadowhunters Wikia wyskakuje jako pierwsze.

Wpisałam Tessę w google i pod linkiem pojawiło się pierwsze zdanie artykułu zdradzające zakończenie CP2! To samo Jem, Will i cała reszta, w tym postacie z Darów Anioła.

EDIT: Niespoilerujący spoiler? Nie wiem czy było wspomniane w DA, ale Izzy ma na drugie Sophia Smile

. Po za tym drzewo genealogiczne pokazuje naprawdę pokręcone powiązania rodzinne xD, że oni jeszcze nie wymarli z powodu chowu wsobnego to jakiś cud...

MUlka

Dołączam do grona "PO".
Powiem szczerze, że trochę brak mi słów Very Happy

. Ogólnie uważam, że książka jest na poziomie reszty, nie pobiła w moim odczuciu części drugiej, ale bardzo od niej nie odbiega Smile

Bawiłam mnie zdecydowanie bardziej, to zasługa Cecily i Gabriela Smile

, ale już nie emocjonowałam się tak strasznie jak przy Księciu. Czytałam i miałam wrażenie, że zaraz, za chwilę mnie coś rozczaruje. Całe czszczęście nie było tak Smile

aczkolwiek Prolog był dla mnie dziwnie gorzki, odebrałam go jakby był rzuconych ochłapem :/ Rozumiem dlaczego został napisany, ale czy on coś zmienia? Jesli tak, to na jak długo ?

ven_detta

MUlka, doskonale wiem, co czujesz Very Happy

Co do spoilerów:

MUlka

Ven

Zuz@

Nie cierpię Was za te spoilery Very Happy

Ale niedługo powinnam do Was dołączyć Laughing

MUlka

Zu wtedy koniecznie się ustosunkuj Wink

koniecznie, bo jest do czego Smile

Zwłaszcza, że jak się nie mylę jesteś Team Jem Wink

Zuz@

Jak tylko przeczytam to od razu napisze co sądzę Wink

Muszę tylko skończyć MZD oraz chce DM czytać od początku Very Happy

I zgadza się, jestem zdecydowaną zwolenniczką Jema, czyli pewnie będę miała nieco inne spojrzenie niż wy Very Happy

Corita

MUlka

pannapasazerka

już dobry tydzień z hakiem jestem po lekturze clockwork princess, ale jakoś musiałam ułożyć sobie myśli po przeczytaniu. szczególnie, że autorka naprawdę 'pojechała po całości'. styl clare jest oczywiście świetny, czyta się z wypiekami na twarzy, ale mimo wszystko - mnie zakończenie trylogii zawiodło. może szufladkuję, ale wydawało mi się, że jest to ta z autorek która stosuje rozwiązania ciekawe acz przewidywalne, a tu po prostu zapędziła sie w kozi róg z pewnymi kwestiami fabularnymi.

spoilerek:

chodzi mi szczególnie o to, że po przeczytaniu mortal instruments i wcześniejszych części infernal devices byłam przekonana że u clare to jest tak, że pojawia się sporo zawiłości, owszem, ale akcja zawsze jest determinowana przez charaktery bohaterów, a nie odwrotnie. a decyzja Jema kompletnie nie jest Jemowa w moim uznaniu. wygląda tak, jakby fabuła i jej późniejsze potrzeby zadecydowały o tym, co zrobi. poza tym upieczenie w ten sposób dwóch, a w sumie trzech pieczeni na jednym ogniu... no nie, too much. bo główna bohaterka dostaje obu mężczyzn swojego życia, i dodatkowo jeszcze oni ukontentowani w pełni (w pewnych kwestiach zawartych na stronach książki bardziej ukontentowanym był tutaj Will if u know what I mean Razz

)... byłam generalnie większą zwolenniczką Jema (był dojrzały, brakowało mi takiego bohatera w książkach, era bad boya jest spoko, ale czasem potrzebna jest taka odmiana na pociągającego romantyka z sercem na dłoni Smile

), ale all in all dochodzę do konkluzji że końcówka tak wspaniałej serii zwieńczona sparowaniem każdego bohatera i ogólnie jakąś tam świadomością tego co nastąpi potem (mortal instruments) to za dużo słodyczy. dlatego brakuje mi w tym odrobiny dramatyzmu, jeśli nie śmierci to jakiegoś rozdzielenia którejś z par (nie pytajcie której, to bardzo hipotetyczna myśl, zapewne jako czytelniczka w życiu bym się na jakąś konkretną nie zdecydowała Razz

), co także dałoby autorce otwarte drzwi na pociągnięcie tego wątku chociażby jako ciekawej historii z przeszłości już w serii mortal instruments. wiem jednak że to literatura która nie przewiduje wielkich dramatów, ale z drugiej strony w Harrym Potterze też - zginął Syriusz, Zgredek i pomimo rozpaczy odbiorców mocno zabarwiło to emocjonalnie książki co z kolei wpływa na ich korzyść bo świat nie staje się idealny, ale bardziej realny i bliski czytelnikowi - przecież w naszym świecie też umierają i odchodzą ludzie.

zdecydowanie podoba mi się to jak ciekawie autorka obchodzi się z bohaterami którzy trzymali się z boku, a w ostatniej częśći trylogii fajnie wysuneli się na pierwszy plan - duży plus, również za gry słów które wprowadzają ich postacie Very Happy

szkoda, że to już koniec, ale powiem szczerze, że to co MUlka uznała za jakiegoś rodzaju minus - chodzi mi tu o połączenie serii MI i ID pewnymi postaciami, ja uważam za plus, ponieważ zachęca to czytelnika do sięgnięcia po inne dzieła clare które zdecydowanie wzbogadają jego wiedzę na temat świata o którym autorka pisze Very Happy

po cichutku mam nadzieję że powstanie jeszcze jedna dobra seria o nefilim, chociaż zdaję sobie również sprawę z tego, że przedobrzyć też zła sprawa Wink

mam nadzieję że nie napisałam niczego spoilerowego w niezabielonej części, ale to mój pierwszy post tego typu, więc prosze o wyrozumiałość i uwagi, w razie co Razz

MUlka

To nie tak, że uważam to za minus. Jak każdy inny uczestniczyłam w tym szalonym rozkminianiu, kto to będzie? co to za inicjały? itp i była to dla mnie dodatkowa frajda przy lekturze. Tylko mam wrażenie, że gdyby serie były całkowicie od siebie niezależne nie odczuwałabym wpływu jaki na siebie mają, nie twierdziłabym, że zakończenie TID jest po części takie, ze względu na zakończenie TDA - czyli wręcz wyprzedza "teraźniejszość". Tak, chyba nadal nie jestem ze wszystkim pogodzona i wychodzę na psa ogrodnika Wink

I masz rację jest za słodko, ale takie właśnie są książki Clare ... sama spodziewałam się wielkiego dramatu, z którym uważałam, że nie da sobie rady i stąd były moje wszystkie obawy ... a tu, stało się tak jak dziewczyny wcześniej pisały ... zjedzono ciastko i nadal ono jest Wink

- i uważam, że zrobić coś takiego też trzeba umieć potrafić Smile

pannapasazerka

odnosząc się jeszcze do połączeń - wydaje mi się, że mimo wszystko w jakiś sposób 'scalały' te serie kwestie które owszem, były takim trochę piaskiem pod powieką, natomiast nie były to tak rażąco (przynajmniej dla mnie) istotne dla rozwiązania, stąd też myślę że sposób w jaki wątki przenikają się między seriami jest bardzo... akuratny Very Happy

co do tego że trzeba umieć zapchać czytelnika ciastkiem i dalej je mieć - to faktycznie dość ciężka sztuka biorąc pod uwagę sam gatunek którym clare zajmuje się w swoich książkach Very Happy

ale wyobraź sobie teraz że w podobny sposób kończy się 'mockingjay' collins... słabo, prawda? Razz

(nawet biorąc pod uwagę to, że tam autorka celowała w troszkę inną tematykę całej powieści Razz

) po prostu mocno się zastanawiam, czy zakończenie takie jakie miało miejsce było od początku założeniem autorki czy też popłynęła z nim na fali popularności (bo oprócz fantastycznej rzeczywistości którą wykreowała, to przede wszystkim romans za którym szaleją miliony dziewczyn z niecierpliwością czekające na zakończenie trylogii)?

spoiler :

chociaż też z drugiej strony nie możemy sobie odmówić tego dramatyzmu w TID. jest nim chociażby to, że większość książek tego gatunku kończy się jednak 'happily ever after', a tutaj prolog jednak zachodzi nas w momencie kiedy już wiemy o szczęśliwym zakończeniu, i pomimo drugiego faceta wracającego do życia Tessy stawiamy też czoła śmierci Willa, który niezaprzeczalnie nie da się po prostu nie lubić, nawet jeśli kibicuje się Jemowi Razz

plus ta przytłaczająca świadomość że nie żyją już inni bohaterowie - Cecily, Gabriel, no i cała reszta... i tu pojawia się przeciwwaga w postaci MI, jakbym osobiście nie znała tamtej serii to bym się zapłakała najprawdopodobniej pod koniec 'clockwork princess'. Razz

chociaż przyznać trzeba że clare ostro manipuluje uczuciami czytelnika prowadząc go najpierw na skraj (umierający Henry, zerwana więź parabatai którą odczuwa Will i jest jednoznaczna ze śmiercią Jema) a potem go z niego wyprowadzając, więc zasadniczo to nam może MUlka posłużyć jako taki nasz 'wielki dramat' Very Happy

zatem można stwierdzić, że całość jest wyważona, chociaż osobiście mam dalej bardzo mieszane uczucia co do tej ostatniej częśći.

nie mniej jednak przyznać należy jedno - takie rozdarcie w sercu czytelnika też trzeba potrafić wywołać - także brawo autorko - udało się! Razz

Corita

pannapasazerka