#3 Requiem

aratrona

Przeczytałam, baardzo żałuję, że koniec. To fakt koniec bardzo otwarte. (hahahaha jak Wydanwictwo).

Szczerze, dla mnie bomba! Smile

)

Wiadomo już, że autorka będzie pisała nową książkę o duchach! Smile

)

lipsmackeer

psychoza

Niedawno skończyłam tę książkę, i wprost nie mogę uwierzyć, że to już koniec. Rozczarowałam się, szczególnie tym zakończeniem. Tak wiele pozostało niewyjaśnione, że naprawdę spodziewałam się kolejnej części. Autorka mogła rozwinąć te pozostawione wątki, rozumiem, czym jest otwarte zakończenie, ale tutaj wcale nie było konieczne... Nie cierpię się zastanawiać, co by było, gdyby... jeśli można było to równie dobrze dopisać.

W ogóle jestem nieco rozczarowana także i tą częścią, bo nic wiele się tu nie działo, to znaczy działo, ale wzbudzało mało emocji. Oczywiście pochłonęłam tę książkę od razu, i podobała mi się (jakże by inaczej? ta seria naprawdę do mnie trafiła), ale brakowało mi tu jakiegoś porządnego epilogu.

Eisheth

Ostatnio pozyczylam cala trylogie przyjacielowi. I jest zachwycony i tutaj bardzo sie zaskoczylam, bo nie dosc, ze facet to ma 36 lat. Wiec trylogia nie jest tylko dla nastolatek Smile

Ebony

O mój boże.
Niesamowita, po prostu niesamowita książka. Po mocno średniej drugiej części nie spodziewałam się TEGO. Drżących rąk, łez, smutku, gniewu. W przeciwieństwie do poprzedniej książka ani trochę się nie ciągnęła. Nie mogłam jej odłożyć, naprawdę.
A potem przyszło zakończenie.
Na początku, kiedy stron ubywało, a akcja nie zdawała się dążyć do zakończenia, pomyślałam, że Lena umrze. Na szczęście tak się nie stało. Sama nie wiem co sądzić o zakończeniu. Z jednej strony jest cudowne i świetne, z drugiej strasznie rozczarowujące. Hm, może tak właśnie miało być.
Muszę dodać jeszcze coś : jestem zachwycona przemianą Leny. Jest bez porównania inna niż w pierwszej części. I okropnie ją lubię, co ułatwiało mi kibicowanie jej z całego serca. Nie mam słów. Chyba jeszcze do końca się nie otrząsnęłam.

Angella669

Jak dla mnie najlepsza część z całej serii. Przyznam, że nie spodziewałam się takiego obrotu sytuacji, a aktorka pozytywnie mnie zaskoczyła i co tu dużo dodać...Polecam, wszystkim, którzy wciąż zastanawiają się nad tym zakupem. Naprawdę warto!

natulka123

orientujecie się czy może będzie jakiś sequel ?

Martyna.

natulka123

Nie miałam na myśli spin-offu, tylko sequel. Moim zdaniem Requiem dosyć słabo wypadł na tle pozostałych części, dlatego dobrze byłoby się obronić jakimś sequelem np. "5, 10 lat później"

Martyna.

Hmm, zawsze myślałam , ze sequel to książka nr 2, nie do końca wiem jak można nazwać sequelem kontynuację serii, ale mniejsza o to.. Nie, jesli chodzi o mnie to Lauren Oliver nie powinna pisać kolejnej części jako takiej - jak jest trylogia, to niech pozostanie trylogią, bo z takich kilkutomowych trylogii zazwyczaj wychodzi beznadzieja.

lipsmackeer

Bianca

ven_detta

Hm, to była dość specyficzna część, ciężko mi się o niej wypowiedzieć. Z jednej strony, po finale spodziewałabym się czegoś więcej, szczególnie, że naprawdę nie lubię otwartych zakończeń Razz

Ale z drugiej strony... no kurczę, poczułam trochę tego klimtu pierwszego tomu i od razu zrobiło mi się lepiej Very Happy

To zapewne przez wprowadzenie rozdziałów z perspektywy Hany i ogólnie powrotu do Portland. A do tego uważam, że samemu zakończeniu nie zabrakło epickości, miało taki wzniosły charakter, że naprawdę wszystko odczułam dość... intensywnie Smile

Cieszę się, że niektóre wątki się wyjaśniły, chociaż i tak w większości nie poznamy zakończenia, możemy je sobie jedynie dopowiedzieć. I zgadzam się, że jest to na swój sposób idealne zakończenie dla tej serii Smile

NathalieRoss

"Requiem" to ostatni tom bestsellerowej trylogii Delirium, napisanej przez wspaniałą Lauren Oliver.
Poprzednie części bardzo mi się podobały i z przyjemnością pisałam recenzje poszczególnych tomów. W przypadku finału tej trylogii mam jednak problem, bo choć bardzo chętnie sięgnęłam po ostatni tom, to napisanie opinii stanowi dla mnie nie lada wyzwanie. Czemu tak się dzieje? Nie mam pojęcia, co w niej zawrzeć.

Ostatni tom powieści podzielony został na dwa działy: jeden przedstawia dalsze życie Leny, a w drugim przedstawione są zdarzenia ukazane z perspektywy Hany. Z jednej więc strony możemy śledzić poczynania Odmieńców i ich przygotowania do walki w coraz liczniejszym gronie Rewolucjonistów, z drugiej natomiast poznajemy życie Hany po zabiegu. Przyznam, że takie rozwiązanie szalenie mnie zaskoczyło, ale jednocześnie ucieszyło, ponieważ Hana jest bardzo wyrazistą postacią i brakowało mi jej w poprzednim tomie.
Podczas, gdy oddziały rządowe zatruwają życie Odmieńców i starają się ich zniszczyć na potężną skalę, najlepsza przyjaciółka Leny przygotowuje się do ślubu z nowym burmistrzem Portland. W miejscu, gdzie każdy jest wyleczony i przybiera maskę obojętności, miłość nie znaczy zbyt wiele, jednak w Głuszy wygląda to całkowicie inaczej.
Po (mało)zaskakującym zakończeniu "Pandemonium", Lena staje przed bardzo trudnym wyborem. Musi zdecydować który z chłopaków jest bliższy jej sercu - Julian czy Aleks. Podjęcie tej decyzji wydaje się jeszcze bardziej skomplikowane, kiedy okazuje się, że jej pierwsza miłość nie jest nią już zainteresowana.
Choć mogłoby się wydawać, że po zabiegu życie staje się proste, również Hana przeżywa rozterki związane z przyszłością i zostaje postawiona w sytuacjach, w których postawienie wszystkiego na jedną kartę jest niezwykle ryzykowne.
Czy ruch oporu w końcu wygra walkę o wolność? Czy Lenie uda się wybrać jednego z chłopaków? Jak będzie wyglądała konfrontacja dziewczyny z dawnym życiem i duchami przeszłości i jaką rolę w tym wszystkim ma odegrać Hana? Tego wszystkiego dowiecie się czytając książkę.

Po przeczytaniu poprzednich tomów, byłam niezwykle ciekawa tego, jak potoczą się losy bohaterów w finałowej części trylogii. Oczekiwałam od niej wielkiego zaskoczenia i myślałam, że skoro wcześniejsze tomy były tak dobre, to ten ostatni sprawi, że po prostu szczęka mi opadnie. I tak się też stało, szkoda tylko, że z innych powodów niż oczekiwałam. No, ale zacznijmy od zalet...

Niewątpliwym plusem "Requiem" jest akcja. Dzieje się dużo, dzieją się rzeczy ciekawe i chwilami naprawdę można się dzięki temu całkowicie wyłączyć i oderwać od rzeczywistości. Razem z bohaterami przenosimy się na pole bitwy, przeżywamy wszelkie rozterki miłosne i walczymy o wolność i prawo do miłości. Po raz kolejny podkreślę też to, że zastosowanie w trylogii narracji pierwszoosobowej było doskonałym posunięciem, bo dzięki temu możemy zanurzyć się w opowiedzianej historii do utraty tchu. Nie brak w powieści ciekawych, poruszających dialogów i przede wszystkim dynamizmu.
Bardzo dobrze wypada w tej części również wspomniane przeze mnie wcześniej zderzenie dwóch światów.
Z jednej strony mamy pełne uczuć i emocji życie Leny, z drugiej obserwujemy punkt widzenia Hany, który na pierwszy rzut oka wydaje się być jego całkowitym przeciwieństwem, ale jednocześnie fenomenalnym dopełnieniem historii.

Urok powieści związany jest także z kunsztem autorki. Wielokrotnie już podkreślałam fakt, że styl pani Oliver jest zaskakująco plastyczny, barwny i oryginalny, co wpływa na jakość powieści i momentami przyprawia czytelnika o zawrót głowy.
Niepodważalnym atutem są również bohaterowie, którzy z każdym tomem są równie intrygujący, zaskakujący, ale przede wszystkim różnorodni.

Niestety "Requiem" ma także sporo minusów. Jednym z nich jest wątek miłosny. Całą trylogię czytałam bez przerw, więc kontrast widoczny między pierwszym a ostatnim tomem jest dla mnie ogromnie widoczny. W "Delirium" głównym wątkiem było zakazane uczucie pomiędzy dwojgiem młodych ludzi. W "Pandemonium" uczuć tych było zdecydowanie mniej, ale były one obecne, natomiast w finale powieści, wątków miłosnych jest jak na lekarstwo. Przez cały czas miałam nieodparte wrażenie, że autorka gdzieś pomiędzy pierwszym tomem, a ostatnim, zagubiła główny wątek fabuły. Było mi z tego powodu bardzo przykro, ponieważ w moim odczuciu ogromnie wpłynęło to na jakość powieści.
Kolejną rzeczą, która mi się nie podobała był Aleks. Nie dlatego, że stał się zdystansowany i momentami wręcz okrutny - absolutnie mi to nie przeszkadzało. Chodzi tylko o to, że po tęsknocie za tą postacią, jaką byłam ogarnięta przez całe "Pandemonium", oczekiwałam, że w tym tomie autorka zaserwuje nam ogrom zdarzeń, w których centrum będzie chłopak. Tak się jednak nie stało i przez cały czas czuję, jakby ta postać została pominięta i zepchnięta trochę na drugi plan, a nie tego chciałam.

Ostatnim, ale jednocześnie największym dla mnie minusem jest zakończenie. I tutaj właśnie wracamy do stwierdzenia "szczęka mi opadła", bo choć bardzo chciałabym do zdania tego dodać dopisek "z wrażenia", to niestety nie byłoby to prawdą, ponieważ zakończenie koszmarnie mnie rozczarowało.
W wielu książkach zastosowanie zakończeń otwartych ma swoje zalety. Otwiera wyobraźnię czytelnika i sprawia, że każdy jest zadowolony tym, że może sam zadecydować jak skończą się losy bohaterów. W przypadku "Requiem" jednak, zabieg ten kompletnie się nie sprawdził. Moje rozczarowanie i smutek po przeczytaniu ostatniej strony było tak wielkie, że przez chwilę zastanawiałam się czy nie ocenić książki na 2. Oczywiście samo zakończenie nie jest masakryczne, problem tkwi raczej w tym, że nie jest to zwieńczenie historii. Koniec byłby nawet całkiem niezły, gdyby nie fakt, że jest to ostatnia część trylogii. Według mnie autorka powinna wydać jeszcze jeden tom, chociażby króciutki, który wyjaśniałby co stało się później. Mam nadzieję, że kiedyś to nastąpi...

Powieść ocenić było mi trudno. Nawet teraz nie wiem, czy moja ocena jest sprawiedliwa. Książkę czytałam jednym tchem i byłam całkowicie oczarowana, ale z drugiej strony moje rozczarowanie na koniec było olbrzymie. Z jednej strony chciałabym ocenić "Requiem" na dużo więcej, z drugiej jednak czuję pustkę spowodowaną finałem. Jestem potwornie rozdarta... Ocenę pozostawię jednak taką, jaka jest.

Książkę polecam, aczkolwiek nie z takim entuzjazmem jak poprzednie tomy. Czekam także na dzień, w którym przeczytam gdzieś informację o czwartym tomie tej trylogii i jeśli kiedykolwiek tak się stanie, wrócę do tej recenzji i zmienię jej ocenę na o wiele wyższą Wink

[link widoczny dla zalogowanych]

Młoda90

Po przeczytaniu poprzedniej części byłam bardzo ciekawa jak potoczą się dalsze wydarzenia więc lekturę „Requiem” pochłonęłam do ostatniej strony. Tak jak w przypadku „Pandemonium” z ukazywaniem historii na teraz i przedtem tak tutaj również nie mogłam się wczuć w fragmenty z Haną, nie interesowało mnie to tak jak to co się działo z Leną chociaż wgląd w nowe życie Hany przyniósł kilka zaskakujących informacji. Juliana wciąż ani lubię ani go nie lubię, nadal jestem za Aleksem pomimo tego e się trochę zmienił, ciesze się z tej jego ostatniej rozmowy z Leną. Wink

Wiedziałam, że autorka stworzyła otwarte zakończenie, ale nie spodziewałam się że aż tak. Aż chce się wiedzieć co było dalej, ale można jedynie to pozostawić swojej wyobraźni i chociaż jestem trochę nieusatysfakcjonowana zakończeniem tej historii to jednak ta lektura, ta trylogia jest naprawdę warta zapoznania Smile

Don MoS

Co mi się nie podobało to te "nieprawdopodobne przypadki" już pisze o co biega.
Jak Hana niby to widzi Alexa jadąc samochodem, no ludzie akurat trafili na siebie w mieście.
Zresztą to jeszcze nic przy tym jak Lena podsłuchuje przypadkowo zdrajczynię a później po przebiciu się przez miasto(bo musiała się chować przed porządkowymi) znów ją spotyka siedzącą na ławce i co się dzieje dalej...
Znów jak Hana spotyka się z Leną(nie pisze że to nie realne) ale sposób w jaki się to dzieje i później no to Matko Boska.
Spotkanie Leny z matką to samo... i tak dalej podobne wybryki.

To się nie lepi i już, tak po za tym to łatwo, szybko i przyjemnie czyta się książkę. Plusy i to co wciąga wymienione zostało już w postach wyżej, wieć szkoda lać wode.

Jednak mimo wszytko wyżej w rankingu jest Niezgodna - Roth jeśli ktoś szuka podobnych bohaterów i klimatów.

margareta

Zakończenie tej trylogii bardzo mnie nie rozczarowało. To nawet nie było otwarte zakończenie - wszystkie wątki zostały urwane, nic się nie wyjaśniło - to był po prostu brak zakończenia. Autorka mogła się bardziej postarać.