#2 Pandemonium

kaniejka

UWAGA SPOILERY Z POPRZEDNIEJ CZĘŚCI

zakochanawilczyca

Ooo, wiadomo już kiedy będzie w PL ? Wink

z niecierpliwością czekam na kontynuację "Delirium" .

Martyna.

UWAGA, SPOILERY Z DELIRIUM (nie zaznaczałam ich, a ewentualne spoilery z Pandemonium są na biało, jakby ktoś był zdesperowany Wink

)

Ja jestem właśnie tak miej więcej w 3/5 tej części. Jak na razie generalnie lepsza niż Delirium, podoba mi się o wiele bardziej. Tak generalnie, to jest ciekawie rozplanowana, bo rozdziały są przeplatającymi sią fragmentami then - kiedyś, czyli wszystko co dzieje się jakby od razu po akcji zakończnia Delirium, i fragmenty now - życie Leny Morgan Jones w Nowym Jorku, jako fałszywej "wyleczonej" czy coś w ten deseń. A ogólnie to (czytacie na własną odpowiedzialność) nie ma żadnych wieści o Alexie i jak na razie wygląda na to, że... no. . Ogólnie to fragmenty now są dużo ciekawsze niż then , ale co tam.
No i pojawia sie taki jeden Julian, i juz go uwielbiam. (No co ja poradzę, że kocham to imię?)

EDIT: Skończyłam. O mój boże.

Nerezza

Lirra

Druga czesc jest swietna Smile

Duzo lepsza od "Delirium".

Po pierwsze akcja toczy sie o wiele szybciej i jest duzo wiecej niespodziewanych zwrotow akcji niz w "Delirium". Ksiazke przeczytalam w jeden dzien - nie moglam sie po prostu od niej oderwac Wink

W ogole sam podzial na rozdzialy "then" i "now" jest genialny - bo kazdy rozdzial urywa sie w takim momencie kiedy akurat chcemy wiedziec co bedzie dalej. Wiec od pierwszej strony do ostatniej zastanawialam sie jak sie historia potoczy dalej Very Happy

W tej czesci polubilam rowniez bardziej Lene - stala sie bardziej samodzielna i oryginalniejsza (miala swoje wlasne opinie, itd.). Pojawilo sie tez duzo nowych bohaterow: Raven, Tack, Julian... I zaden z nich nie byl papierowy Smile

Ksiazka generalnie jest tez lepiej napisana niz "Delirium" (mimo, ze ta ostatnia tez jest calkiem dobrze napisana). Styl pisarki stal sie bardziej "dynamiczny". Uczucia Leny sa caly czas tak samo dobrze opisane jak w "Delirium".

A teraz kilka spoilerow:

Martyna.

Dobra, moja poprzednia wypowiedź była pisana na bieżąco podczas czytania. Teraz, po upływie miesiąca udało mi się trochę uspokoić emocje (matko, jak to brzmi...) i naskrobać coś na kształt recenzji. Wrzucana z LC, więc spoilerów raczej nie ma. Smile

W Delirium poznaliśmy Lenę - dziewczynę żyjącą w świecie, w którym miłość jest zakazana. Nielegalna. Odmienna. Rząd zatajał jednak przez jakiś czas fakt istnienia niewyleczonych, których domem jest Dzicz. W Pandemonium, również śledzimy życie Leny, lecz już nie tej samej. Ta druga Lena poznała smak miłości, ale także otarła się o śmierć, i widziała śmierć.

Już na wstępie zaznaczam, że bardzo trudno będzie napisać mi opinię bez zdradzania pewnych wydarzeń, gdyż wszystko ma miejsce w zupełnie innym świecie niż w "Delirium". Cała historia jest według mnie przede wszystkim genialnie rozplanowana. Lauren Oliver podzieliła bowiem powieść na przeplatające się rozdziały 'now' i 'then'.

Fragmenty opowieści 'then' mówią o wydarzeniach krótko po zakończeniu Delirium. Lenie udało się uciec do Dziczy, znalazła sobie miejsce w tamtej społeczności. Zaczyna również dostrzegać, że wolność wiąże się również z ogromem wyrzeczeń i kłopotów, poznaje historie swoich nowych towarzyszy. Przy czym przez cały czas jest przeświadczona, że Alex nie żyje. Czy tak jest naprawdę? Tego nie zdradzę.

Z czasem jednak rozdziały 'then' stają się coraz krótsze, i są tak na prawdę jedynie wstępem do 'now'. 'Now' to opowieść o życiu Leny Morgan Jones w Nowym Jorku, fałszywej wyleczonej. Bierze udział w spotkaniach Ameryki Wolnej od Delirii, jednakże w tajemnicy jest członkinią ruchu oporu. Rząd otwarcie mówi o istnieniu Odmieńców i potrzebie ich zlikwidowania. Życie Leny jednak zmienia się, gdy od swoich przełożonych dostaje polecenie pilnowania na jednym z wieców Juliana Finemana, syna założyciela Ameryki Wolnej od Delirii.

Przybliżywszy wam ogólnikowo zarys początkowych rozdziałów, mogę przejść do właściwej oceny książki. Powiem szczerze - Delirium mnie zawiodło. Zabrakło mi tam tego czegoś. Odnalazłam to jednak w Pandemonium.

Może to zasługa akcji, która obrała tu dużo szybsze tempo niż w pierwszej części. Wydarzenia w tej powieści są absolutnie nieprzewidywalne, cały czas autorka nie daje nam odetchnąć. Rozdziały z przeszłości i teraźniejszości idealnie się uzupełniają, nawiązują do siebie.

Może to zasługa bohaterów, nieporównywalnie ciekawszych i bardziej ludzkich niż w Delirium. W pierwszym tomie zachowanie Leny było dla mnie niezrozumiałe i irytujące, a Alex wydał mi się zbyt dobry, zbyt idealny. Tu z kolei Lena staje się podobna do każdego z nas, co pozwala ją lepiej zrozumieć, a główna męska postać od razu podbiła moje serce - Julian nie jest bez skazy, ma wady jak każdy i to jest w nim cudowne.

Może to również zasługa tego, że po angielsku ostatnio czyta mi się lepiej niż po polsku - nie wiem, na prawdę nie mam pojęcia, dlaczego Pandemonium tak zawładnęło moim sercem. Wiem jednak, że czytając ostatnie rozdziały miałam ciary na plecach i nieustannie drżałam o życie bohaterów. Moje paznokcie tego nie przetrwały, zszedł z nich cały bezbarwny lakier. Wiem również, że ten wielki szok, jaki ogarnął mnie po tym jak dotarło do mnie, że ostatnie słowa tej książki są naprawdę ostatnimi, przez długi czas nie mijał. Wciąż jestem pod wielkim wrażeniem tego, co zrobiła pani Lauren Oliver. Bo może i podświadomie spodziewałam się tego, co się stanie na samym końcu, ale nie myślałam, że autorka będzie na tyle odważna i postawi się w takiej sytuacji. Bo ja sama miałabym niemały orzech do zgryzienia, jak z tego wszystkiego wybrnąć.

Mimo to, nie stawiam najwyższej noty. Cały czas mam nadzieję, że ostatni tom będzie tą wisienką na torcie, której będę mogła z czystym sumieniem postawić 10 gwiazdek. Mam taką nadzieję, gdyż Lauren Oliver ujawniła punkty narracji w 'Requiem'. Tak, nie pomyliłam się, będą dwa: Hana i Lena. Zderzenie dwóch światów - tego znanego nam z Delirium, i tego z Pandemonium.

Współczuję wszystkim, którzy jeszcze tej części nie przeczytali, choć wiem, że polska premiera już względnie niedługo, bo w październiku. Choć może to i lepiej, bo krócej będziecie rwać sobie włosy z głowy w oczekiwaniu na Requiem. A po takim zakończeniu to jest niestety gwarantowane.

Młoda90

Na Fb wydawnictwa można zobaczyć zaprezentowane dwa fragmenty okładki do tej części Wink

Pierwszy:

I drugi:

Zupełnie nie mogę sobie wyobrazić jak ona będzie wyglądać.

JaneBox

Otwarte pokazało kolejny fragment okładki. Very Happy

Nerezza

Lol. Już nie ogarniam zupełnie. W mojej głowie nie chce się ułożyć. xD

Zapałka

Ten fragment z budynkami będzie zapewne umieszczony na odwrocie książki.;)Ale przedniej okładki też nie mogę sobie wyobrazić, Wink

Młoda90

Lena żyje w świecie, w którym [miłość] uznano za niebezpieczną chorobę, a ludzie poddawani są zabiegowi, po którym już nigdy nie będą mogli kochać. Tuż przed operacją dziewczyna zakochuje się w Aleksie. Ich wspólna ucieczka kończy się tragicznie... Wśród dymu i płomieni Lena widzi twarz ukochanego po raz ostatni.
Zrozpaczona przystępuje do ruchu oporu, by walczyć o wolność i [miłość]. Na jej drodze staje tajemniczy Julian.
Czy można pokochać największego wroga?

Jedna z 5 najlepszych książek według „The New York Times”
Kolejna powieść autorki obsypanego nagrodami „Delirium”

„Zaskakujące zwroty akcji sprawiają, że powieść czyta się w mgnieniu oka, a zakończenie jest tak niesamowite, że czytelnik pozostaje w totalnym osłupieniu”.
„The Horn Book”

Premiera: 1 październik 2012
Stron: 376
Cena: 34,90 zł

ven_detta

Okładka całkiem, całkiem Smile

Ma fajny klimat. I ten kwiatek Very Happy

Ale jakoś ta dziewczyna bardziej pasuje mi na Hanę niż Lenę Razz

Ach, oczywiście, że jakiś tajemniczy chłopak musi stanąć jej na drodze Razz

No, ale i tak jestem bardzo ciekawa tej części, zwłaszcza, że wiele osób twierdzi, że jest jeszcze lepsza niż Delirium Very Happy

MUlka

całkiem, całkiem - mimo, że nie lubię takich portretowych okładek ... Co do treści Smile

nie podoba mi się imię Julian Cool

ale to chyba najmniej istotne Wink

evalia

Mi się okładka bardzo podoba. Smile

Zapałka

Martyna.

Nerezza

Okładka bardzo mi się podoba. Very Happy

Ładna twarz, chociaż faktycznie bardziej, jak Hanna. :3

Agnnes

Juliana jeszcze nie było, mi się podoba, jakby był Luke to bym kogoś zabiła Very Happy

Co do okładki podoba mi się część nad kwiatkiem i kawałek na dole, reszta taka o. Ale na książkę czekam jak najbardziej. Choć nie wiem jak będzie wyglądał ruch oporu w narracji z Delirium, mam nadzieję że będzie trochę dynamiki Wink

Shetani

Ogólnie mi się podoba, ale te dolne powieki mnie denerwują ; /

MUlka

Dużych skojarzeń z imieniem Julian nie mam, ale zawsze kiedy tylko widzę, słyszę to imię to mam przed oczami Króla Juliana i niczego na to nie poradzę Very Happy

poza tym samo imię brzmi dziewczęco, delikatnie no niezbyt męsko ...
Nie mnie recenzja Martyny, czy te kilka słów Lirry nastrajają pozytywnie, więc pewnie będzie dobrze Wink

JaneBox

Ja nie mam nic przeciwko imieniu Julian i myślę, że gdyby Alex umarł, to autorka by pokazała, że nie traktuje tej książki jako bajeczki. Alexa polubiłam, ale jeśli przeżył, to nie będzie już takich emocji jak pod koniec "Delirium".

A okładka może być, chociaż zmieniłabym te oczy. Ogólnie nie lubię, gdy na okładkach są twarze, bo wydaje mi się to nieoryginalne.

zaszumiał_wiatr

Okładka jest ok, ale opis mnie trochę zniechęcił Confused

Znowu drugi adorator bohaterki, no niee, naprawdę nie spodziewałam się, że po "Delirium" znowu wpadniemy w ten schemat... Jednak pocieszam się tym, że druga część jest podobno lepsza Wink

Młoda90

Jeśli ktoś ma ochotę to może zapoznać się już z fragmentem tutaj: [link widoczny dla zalogowanych] Wink

Angella669

Ja osobiście, już nie mogę się doczekać premiery. Okładka- jestem na tak. Julian? Nie wiem czemu się, ale kojarzy z Romeo. Mam tylko nadzieję, że pod koniec wybierze w końcu tego jedynego, a nie dojdzie kolejny. Smile

Nerezza

Myślałam, że w takiej książce nie może być trójkąciku. Co ja wiem, o życiu. XD Jak ja chcę tą książkę! A szczotki już rozesłane. ;<