2. Miasto popiołów - Cassandra Clare

Leanne

O rany, cudowne to było <3. Dlaczego takie sceny są wycinane?
Strasznie chciałabym,żeby znalazły się w książce <3.

MUlka

Tirindeth

NO Wasze domysły są... pikantne Wink

A fragment super, chociaż powiem tak - jakby coś takiego pojawiło się w Mieście Popiołów, nie było by tego szoku, jaki mamy w Mieście szkła - same wiecie, jaki.

justix

Cudne to jest. I przesłodkie. Szkoda że nie znalazło się w książce.

wiedzma

No poprostu padłam jak przeczytałam ten fragment. Przez niemal 30 min przeżywałam i żałowałam, że tak emocjonalny fragment został wycięty z książki.

zaszumiał_wiatr

Ten fragment jest boooski. Dlaczego, no dlaczego nie ma go w oryginale? Powinien być i basta! Very Happy

Tirindeth

Ponieważ postanowiłam nadrobić zaległosci, napisałam już jakiś czas temu recki wszystkich części darów, jakie czytałam Wink

Pierwsza miłość... Stan ciała i umysłu opiewany przez artystów i poetów na przestrzeni wieków. Stan upragniony przez każdą nastolatkę. Stan, którego nigdy się nie zapomni. Lecz czy możesz mieć wpływ na to, kogo pokochasz? Czy możesz być pewna, że Twój wybranek jest odpowiednim kandydatem?

Clary Fray, teraz już nie taka zwyczajna dziewczyna, zakochuje się w jasnowłosym chłopcu, ale ich miłość jest zakazana. Śmiertelnie grzeszna. Dlatego dziewczyna stara się ze wszystkich sił zapomnieć o ukochanym, kierując swoje zainteresowanie w stronę przyjaciela. Niestety bez większego rezultatu. Przytłoczona przez tajemniczą chorobę matki, która zapadła w śpiączkę, oraz problemy sercowe, nie umie poradzić sobie z sytuacją.

Tymczasem gniewny nastolatek Jace pakuje się w kolejne tarapaty i tylko Clary może przemówić mu do rozumu. Wezwana przez przyjaciół i opiekuna Luke’a, postanawia spotkać się z chłopcem. A ten opowiada o zaskakujących wydarzeniach, jakie miały miejsce w Instytucie. Przejęci historią przyjaciele pragną mu pomóc, a ich wyprawa do siedziby Nocnych Łowców zapoczątkowuje kolejną pasjonującą opowieść pełną oszałamiających przygód i wartkiej akcji.

Druga część Darów Anioła obfituje w liczne wydarzenia przepełnione szaloną gonitwą i pełną wspaniałych, epickich obrazów przygodą. Mamy okazję poznać nowych bohaterów, kolejne „czarne charaktery” i ciekawe miejsca, do których wybiorą się Clary i jej przyjaciele. Ponownie pozwolimy sobie na chwile zapomnienia, na uczucie wzruszenia i lęku. Będziemy chcieli towarzyszyć bohaterom do końca w walce ze złem, troszkę naiwnie oczekując na szczęśliwe zakończenie. Ale ono i tym razem będzie zarówno zaskakujące jak i przerażające.

Cassandra Clare Miastem Popiołów utwierdziła fanów w przekonaniu, że seria o przygodach Clary Fray jest jedną z najlepszych powieści fantasy ostatnich lat. Z niesamowitą wyobraźnią wykreowała świat pełen demonicznej mocy, rzeczywistość wymagającą działań Nocnych Łowców. Zręcznie przeskakuje ze sceny w scenę, łączy wątki, tka sieć intryg i tajemnic, z którymi przyjdzie się zmierzyć naszym bohaterom. A przy tym powieści nie brakuje emocji, które wrzą pomiędzy Clary i Jace’m.

Stworzenie takiej fabuły to nie lada wyzwanie dla pisarza. Jednak Cassandra potrafiła odgadnąć, jakie wymagania stawiają jej fani i stworzyła niezwykłą lekturę, wplatając we współczesny obraz Nowego Jorku postacie wampirów, wilkołaków, demonów, czarowników i fearie, oraz wielu innych magicznych istot. Dla niejednego krytyka taka plejada „gwiazd” mogłaby oznaczać przesyt, ale nie dajcie się zwieść – te postacie są wręcz konieczne, by powieść mogła ożyć, wciągnąć nas w wir wydarzeń niczym ocean pochłaniający podczas sztormu samotne łodzie.

Nie czułam potrzeby wspominania o tym w przypadku pierwszej części, ale Miasto Popiołów aż się prosi o pomstę do nieba. Mianowicie okładka. Wizytówka książki, czyż nie? A co czytelnik widzi, kiedy sięga po drugi tom Darów Anioła? Karykaturę! I to karykaturę dziewczyny, która podobno ma być główną bohaterką – Clary Fray. Przerażająca, dziwnie płaska twarz, bezkształtne dłonie i kolor skóry przywodzący na myśl odcień łusek gada ani trochę nie odpowiada wyobrażeniu bohaterki, jakie posiadam. A ten tatuaż na prawym ramieniu? Czyżby autorka zapomniała napisać o tym w książce? I gdzie podziały się te rude loki?!

Niemniej kiedy już szok po wizualnych rewelacjach opadnie i czytelnik zechce jednak otworzyć książkę na pierwszej stronie, natychmiast zostaje wciągnięty w opowieść. I to nie byle jaką. Dlatego gorąco polecam drugą część Darów Anioła. W tej historii wszystko może się zdarzyć, a miłość i nienawiść oddziela od siebie tylko cieniutka linia naszych lęków. Czy pozwolimy sobie na ową przygodę pełną uniesień? Zachęcam, bo naprawdę warto!

Oceniać chyba nie muszę, moja opinia jest dokładnie taka sama, jak w przypadku pierwszego tomu powieści pani Clare. I choć wiele osób uzna Miasto Popiołów za gorsze od Miasta Kości, to i tak dziwnym trafem każdego ta część zdoła pochłonąć bez reszty. Ale czy mnie to dziwi? Nie, wszak ukochany przez fanki Jace potrafi zdziałać cuda!

Karolek

Jestem w połowie książki i muszę powiedzieć, że robi się coraz ciekawiej.
Wątek miłosny Magnusa i Aleca rozwija się xdd
Natomiast Simon zaczyna się irytować relacjami Clary i Jace'a ...

Karolek

Właśnie skończyłem.
Jestem pod wielkim wrażeniem. Szczerze, to w II części wreszcie oswoiłem się ze światem kreowanym przez autorkę, wszystko staje się takie bardziej realne i oczywiste.

SPOILERJestem strasznie wkurzony na Jace'a, że nie wyznał Clary miłości, tylko stwierdził, iż będą tylko braćmi ... Poza tym Simon, poprzez bycie wampirem stał się dla mnie bliższy i darzę go większą sympatią, aniżeli w I części. Również Luke pomagając Clary zyskał w moich oczach

Dzisiaj w nocy zabieram się za III część Cool

Andź.;3

Karolek, nie tylko Tobie Jace w tym momencie ciśnienie podniósł, a było tak blisko Sad

Ogólnie po dłuższej przerwie z książkami ciężko na początku było mi utożsamić się z historią (nie wkręciłam się do końca), ale już po paru rozdziałach nie mogłam się oderwać Smile

Cudownie SPOILER że Jace i Clary znów się pocałowali Smile

a scena świetnie opisana, uwielbiam takie momenty Very Happy

Karolek

Andź, zgodzę się z Tobą, że książki C.Clare wciągają na maxa ;d
Jak je czytam, to czuję takie podniecenie, jakie w przeszłości dawały mi części HP Razz

megumi

Druga częsc jest troszkę nudniejsza od pierwszej, ale da się przeczytać. Wink

Młoda90

Odnośnie:
- Zamknij oczy i myśl o Anglii.
- Nigdy nie byłam w Anglii.
Pewna dziewczyna skojarzyła ten cytat, a raczej to nawiązanie do książki "Mroczny sekret" Libby Bray i może nabrać innego znaczenia gdyż cytuję fragment:
"Ona leży na plecach i myśli o Anglii! - piszczy Pippa, cytując zdanie, którym każda angielska matka opisuje akt cielesny swojej córce. To nie ma się podobać. Mamy tylko starać się począć dzieci w imię przyszłości Imperium i zadowolić naszych mężów".
Ciekawe czy Jace miał to na myśli?

MUlka

"Lie back and think of England" to stare angielskie powiedzenie Smile

pochodzi właśnie gdzieś z czasów ery wiktoriańskiej kiedy to sex dla kobiet był tematem tabu, a rozmnażanie traktowane było jako obowiązek obywatelski ... teraz jest używane jako zachęta do zrobienia czegoś niemiłego. Jace chciał w ten sposób Clary zachęcić, wyluzować no ale ona przyjęła to dosłownie Smile

stąd jej głupia odpowiedź Wink

kada113

Dzisiaj kupiłam Smile

I właśnie próbuję powstrzymać się od czytania xD Ale chyba nie dam rady xD

anusiaa

Mi się książka bardzo podobała ale beznadziejnie,że Jace jest bratem Clary co to w ogóle za głupota Spoiler i nie wiadomo co Inkwizytorka powiedziała Jaceowi w chwili śmierci, mam nadzieję że to się później wyjaśni Spoiler Z chęcią przeczytam następne części i oczywiście polecam Wink

czekoladowa

Ja właśnie czytam i jest super Smile

Gothic

Jeszcze lepszy tom niż pierwszy. Początkowo cierpiałam z powodu pokrewieństwa Jace'a i Clary, ale mi przeszło xD.

daria

lola1190 dzięki ci kobieto za tłumaczenie Smile

MUlka Dla ciebie również wielkie podziękowania, uwielbiam wątki homoseksualne w książkach Smile

nariell

Ja należę do tych osób, którym drugą część czytało się znacznie przyjemniej niż poprzednią.
Po pierwsze, znacznie ułatwiało sprawę, to co wspomniał Karolek - znamy już mniej więcej świat i zasady jakimi się on rządzi.
Simon w tej części zdobył moją sympatię chyba tym pocałunkiem w kuchni, dostał ode mnie punkty za odwagę, bo nie znoszę jęczących Werterów. Tym bardziej trójkącik zrobił się pikantny, szczególnie po wizycie u wróżek. Wkurzała mnie z kolei Maia -.- zachowywała się jak nieokrzesane dwunastoletnie dziecko, które w sumie samo nie wie czego chce. Magnus i Alec mnie w ogóle nie przekonują. Jeżeli miałabym streścić ich relacje, to brzmiałoby to mniej więcej tak: "dobrze odciągasz moją uwagę od tego, kogo kocham, więc się z tobą spotykam". Jestem na nie.
W tej części nabrałam trochę oddechu, bo wydarzenia nie działy się jedno-za-drugim tak, że się sama gubiłam co się w zasadzie kiedy działo i dlaczego. Aczkolwiek i tak według mnie było tego za dużo. To jest oczywiście mój problem, bo ja po prostu wolę jak napięcie jest stopniowo budowane po to, żeby na końcu książki spuścić bombę. Ale w dzisiejszych czasach ludzie wymagają akcji i wrażeń, więc potrafię zrozumieć autorkę, dlaczego zdecydowała się na taką konwencję. Kończę koncert narzekania i zabieram się za trzecią część.
I mam pytanie trochę spojlerowe, ale jeżeli tego się nie dowiem, to na serio nie wiem, czy się zdecyduję na kontynuację serii - czy może mi ktoś powiedzieć kiedy wyjaśnia się, że Jace nie jest bratem Clary? W sensie, w której części? Bo jeżeli mam na to czekać do ostatniej książki, to serdecznie dziękuję, ale nie -.-

Nadia vel Ariana

Co do Twojego pytania: To się wyjaśnia właśnie w trójce Wink

~~~Aly~~~

Ja na tę część czekałam najbardziej niecierpliwie i w sumie najbardziej się rozczarowałam - poza zachowaniem Clary i akcją, która mnie w ogóle nie wciągnęła, strasznie wkurzał mnie przekład i gramatyka zastosowana prze tłumacza - ale podczas lektury cały czas telepało mną z emocji, tak czekałam, aż coś się wydarzy, mniejsza z tym, ze musiałam czekać aż do kolejnej książki. Podobał mi się sposób, w jaki autorka wkręciła Simona w akcję i to, jak potoczył się losy "trójkąta". Z początku może tego nie widać, ale wszystkie te emocje i uczucia tworzą miłe tło dla następnych części.

nariell, to wychodzi na jaw w trzeciej części. Pod koniec, oczywiście Smile

Myślę, że tę serię akurat warto kontynuować, bo poza kilkoma szczególnymi przypadkami, z części na część jest coraz lepiej.

nariell

Dziękuję za odpowiedzi Wink

Uff, całe szczęście, że w 3ciej bo bym straciła szacunek dla autorki -.-
Aly, ja akurat z tym problemu nie mam bo czytam oryginał (po co się denerwować? A poza tym masa komizmu słownego ucieka). Ja nie mówię, że seria mnie nudzi czy coś, ale są to po prostu takie książki, których czytanie mogę przerwać dosłownie w każdej chwili i bez żalu zająć się czymś innym. Brakuje mi tego swoistego magnetyzmu, który mnie u niektórych autorów zmuszał do ciągnięcia nocek, bo nie mogłam przerwać.

Lacie

Ta część nie była według mnie gorsza od poprzedniczki. Po prostu trzymała poziom i było wszystko ładnie ^^ Co do fragmentu... był genialny! Troszkę żałuję, że nie znalazł się w książce, ale kto wie, może to i lepiej? xD

szafirowa

Ooo...
Przeczytałam i już nie moge doczekać się następnej. Jutro skocze do księgarni i mam nadzieję, kupie. Nie mam pojęcia co zrobię jeśli ej tam nie będzie.

Jestem szalona, zaczyna się szkoła a ja sobie nowe książki kupuje.