Z ciemnością jej do twarzy - Kelly Keaton

Oksa

Pierwsza rzecz, jaka przyszła mi do głowy po przeczytaniu tej książki, to było, kto u diabła umieścił informację o pochodzeniu Ari na okładce, skoro ona sama dowiaduje się o tym w dość odległym czasie!? Ekhm. Na końcu książki. No genialnie po prostu.

Co to połączenia wielu rodzajów kultur, to może rzeczywiście było tego aż za dużo, ale z drugiej strony postanowiłam myśleć o Nowym 2, jak o takim prawdziwym schronieniu dla każdego i nawet najróżniejszego "dziwadła". Jedne kultury są starsze, wręcz prymitywne, inne młodsze i wiemy o nich więcej, w sumie to nie jest aż taki wielki minus, żeby istniały obok siebie i jakoś ze sobą funkcjonowały.

Wątek miłosny ujdzie, może nie powala, ale nie przysłaniał sobą całej fabuły i akcji, dlatego też jak dla mnie wyszedł na plus. Nie było przesadnej ckliwości, górnolotnych gadek i przysięgi na wieczność albo i dłużej - bardzo się chwali, bardzo. Po prostu poszła iskra i jak to zwykle bywa nie chciała już zgasnąć Wink

Nie będę chyba zbytnio oryginalna w tym, że mam wielką słabość do Violet. Te jej maski, Pascal, aura tajemniczości, osamotnienia, a jednocześnie wielkiej odwagi i potrzeby odnalezienia oparcia w innej istocie, choć trochę podobnej do niej - to wszystko mnie po prostu urzekło.

Kolejna rzecz, która mnie oczarowała to sama koncepcja Nowego 2. Strasznie podobało mi się to zapomniane przez Boga i większość zwykłych ludzi miejsce. No chyba, że chce się o nim nakręcić jakąś sensację. Te zniszczone budynki, do których natura zaczęła powoli rościć sobie prawa, garstka ludzi, będąca właścicielami tych ziem i stanowiąca prawo oraz cała masa przeróżnych istot, uwielbiam takie klimaty. Trochę przypominało mi Rubieże z "Na Krawędzi" Andrews, chociaż tamten świat przywiązał mnie do siebie jeszcze bardziej. Doszło nawet do tego, że myślałam sobie, że jak dla mnie autorka może porzucić później Ari i opowiadać historie innych mieszkańców Nowego 2, oby tylko akcja toczyła się właśnie tam Wink

Ogólnie polecam, bo jest to niewymagająca lektura, a jednak w jakiś sposób wyjątkowa, szczególnie w porównaniu do niektórych gniotów.

sujeczka

Oksa

Tak krótko i szybko, żeby nie offtopować za bardzo - owszem, jak najbardziej polecam "Na Krawędzi". A co myślę o samych Rubieżach, to zapraszam do tematu Smile

http://www.ksiazkimlodziezowe.fora.pl/zapowiedzi,197/na-krawedzi-ilona-andrews,6540.html

MUlka

Oksa

Bardzo możliwe, bo czytałam ebooka, a opis pamiętam jeszcze jak ta książka dopiero wchodziła. Możliwe, że kapnęli się, jakiego bobola zrobili i naprawili błąd. A jednak mnóstwo osób (w tym ja) zdążyło już tę informację o jej pochodzeniu przyswoić sobie przed przeczytaniem.

kada113

Mi się książka bardzo podobała i rzeczywiście ta informacja na okładce psuje dużo, ale co zrobić? A okładka drugiej jest przepiękna!

Martycja

W okładce drugiej części podoba mi się wąż z włosów Very Happy

Jeśli chodzi o info na temat bohaterki. Ja się cholernie cieszyłam, że otrzymując wersję recenzencką, nie miałam w ogóle pojęcia kim jest Ari i o co tak naprawdę chodzi w fabule Smile

Czasami niestety ktoś umieści niezły spoiler na okładce i nawet jeśli pewne zdanie nic na nie mówi, to w trakcie czytania wszystkiego możemy się domyśleć wcześniej niż powinniśmy :/

Zuz@

Ta okładka jest genialna!!!

Zgadzam się, że info na okładce zepsuło trochę zabawę...A nawet bardzo, ale cóż poradzić.
Gdy czytałam książkę byłam lekko zawiedziona, ale podobało mi się. A teraz kurde ledwo pamiętam treść, jedynie to że wkurzał mnie mega wątek 'miłosny' xD

tombraiderka009

Kiedy zobaczyłam w temacie Zapowiedzi książkę "Z Ciemnością jej do twarzy'' i ujrzałam opis z jakimś głupim listem, wkurzyło mnie to, tak samo jak później tytuł. Książka wydawała mi się beznadziejna i nudna. Jednak kiedy znalazłam ją w bibliotece, pomyślałam: Ej, a może spróbuję ją przeczytać. Może będzie fajna. I się nie myliłam.
Ari, to śliczna, silna i pewna siebie dziewczyna, która potrafi skopać tyłek nawet dwumetrowemu mięśniakowi. I tak tez zrobiła.
Kiedy nasza bohaterka poznała dwunastoletnią, prowadzącą ciężarówkę Crank, wyruszyła w swoją podróż, od której całe jej życie się zmieniło. A wszystko to zaczęło się od jednego, krótkiego liściku od jej zmarłej matki.
Przybywając do Nowego Orleanu 2, Ari zaprzyjaźnia się z złodziejem Dun'em, rudowłosym Henri'm, schowaną pod maskaradowymi maskami Violet oraz smutnookiego Sebastiana.
Fabuła książki ani trochę mnie nie zanudzała. Wszystkie strony pochłaniałam z ciekawością, i słodką lecz również zniecierpliwioną niewiedzą, co do nieodkrytych tajemnic.
mały spojlerik: Gdy Sebastian i Ari się pierwszy raz pocałowali myślałam, że Bastian ją zahipnotyzował, jak i wcześniej tamte dwie baby, co tak się cieszyły, podczas uroku. Przez co myślałam, że Ari to sobie wyobraża koniec.
Książka ma w sobie to coś, że nie mogłam się od niej oderwać. A.! Podobał mi się tez bal maskowy.! Wink

Książkę oceniam 10/10 i z miłą chęcią sięgnę po następną część, ponieważ zostały trzy sprawy, których trzeba się dowiedzieć. Very Happy

30czerwca

tombraiderka009

Agnnes

W "Z ciemnością jej do twarzy" najbardziej podobały mi się szybkie przejścia do akcji, początkowo wręcz mnie to oszołomiło, ale szybko się przyzwyczaiłam. Książka należy raczej do tych cieńszych, a dzieje się więcej niż przy niektórych 500 stronicowych. Krótkie wprowadzenie i ciach, pierwsza walka, Nowy 2, czarownik wudu, krótki odpoczynek i znów coś się dzieje, cały czas coś nowego, bohaterka bardzo krótko przebywa w jednym miejscu i to mi się podobało. Między tym wszystkim troszkę historii Ari, nieco przemyśleń, opisy Nowego 2, mini wątek miłosny - wszystko ładnie współgrało, nie nudziło, trudno było się oderwać. Do tego plus dla autorki za ciekawe pomysły.
Tak jak większość, jestem wielbicielką Violet i jej zwierzaka Very Happy

, ale Ari chwilami zajeżdżała mi Dru z "Innych aniołów", co było jedyną rzeczą, która mąciła moje pozytywne wrażenie. Poza tymi krótkimi chwilami w związku z bohaterką, sam pomysł też przypominał mi sytuację z serii Lily St. Crow:

NathalieRoss · Wysłany: Wto 19:47, 05 Mar 2013 Temat postu:

Długo nie mogłam zebrać się, żeby przeczytać „Z ciemnością jej do twarzy”, której autorką jest tworząca pod pseudonimem Kelly Keaton, bo fantastyka to kompletnie nie moje klimaty. Nie kręcą mnie wampiry, wilkołaki, siły nadprzyrodzone ani tym bardziej pościgi, morderstwa i tym podobne zjawiska mrożące krew w żyłach. Nie, to zdecydowanie nie dla mnie, bo nie lubię się bać i basta! Okładka też nie jest tu zachęcająca, więc gdybym miała się nią kierować, to „Z ciemnością jej do twarzy” nie tknęłabym nawet małym palcem. No ale cóż, zobowiązałam się, że ją przeczytam, więc, jak na osobę obowiązkową przystało, zabrałam się do niej wreszcie któregoś dnia. I nawet nie żałuję, bo ta opowieść rzeczywiście wciąga niemal od pierwszej strony, pobudza ciekawość czytelnika, sprawia, że chce się wiedzieć, co będzie dalej. Muszę jednak przyznać, że kiedy zorientowałam się, że autorka zamierza włączyć w tę historię i wampiry, i czarownice, i jeszcze na dodatek bohaterów znanych z greckiej mitologii, to pomyślałam, że to się nie może udać.

Ale Kelly Keaton poradziła sobie z tym całkiem nieźle, łącząc te, z pozoru nie pasujące do siebie, elementy układanki w spójną całość i, na dodatek, sprawiła, że jej powieść czyta się płynnie i z przyjemnością.

Akcja toczy się w roku 2026 na terenie dawnego Nowego Orleanu. Główna bohaterka to siedemnastoletnia Aristanae Selkirk szukająca informacji o matce, która porzuciła ją, gdy Ari miała zaledwie cztery lata. Poszukiwania rozpoczyna w szpitalu psychiatrycznym, bo wie, że tam przez jakiś czas jej matka przebywała. Bardzo szybko dowiaduje się, że matka popełniła samobójstwo, a kiedy odbiera szkatułkę z rzeczami, jakie po niej pozostały, znajduje w niej list, a w nim przestrogę, by uciekała z tego miejsca jak najdalej. Ale, jak nie trudno się domyśleć, Aristanae udaje się do Nowego Orleanu, czy raczej do Nowego 2 – miasta powstałego na przestrzeni trzynastu lat po tragicznej w skutkach fali huraganów. Rządzi nim dziewięć rodzin, które zdecydowały się odbudować miasto po kataklizmie – jak się okazuje, rodziny te składają się z różnych kreatur w stylu wampirów, wiedźm, a nawet greckich bogów i półbogów. To właśnie tutaj bohaterka zaczyna odkrywać, kim tak naprawdę jest i dlaczego w liście matka radziła jej uciekać stąd jak najdalej.

Ari to dziewczyna dość oryginalna i to zarówno pod względem wyglądu, jak i charakteru. Jej intensywnie zielone oczy, srebrzyste włosy, których nie można ściąć ani pofarbować oraz tatuaż pod okiem w kształcie półksiężyca zdecydowanie wyróżniają ją spośród innych. Jest niezwykle odważna, można by rzec, że odważniejsza niż nie jeden mężczyzna, uparta, uwielbia postawić na swoim i może właśnie dlatego stawia przed sobą nie lada zadanie, by uwolnić siebie i przyszłe pokolenia od tajemniczej klątwy, która sprawia, że wszystkie kobiety w jej rodzinie umierają przed ukończeniem dwudziestego pierwszego roku życia, pozostawiając po sobie jedynie małą córeczkę, czyli kolejne ogniwo mające dopełnić przerażającą klątwę. Ogółem rzecz biorąc – niezłe ziółko z tej Aristanae! ...

Dalszy ciąg recenzji na blogu: [link widoczny dla zalogowanych]

ven_detta

Zakochałam się w mrocznym klimacie tej książki i w Nowym 2, w Dzielnicy Ogrodowej i jej mieszkańcach Very Happy

Bohaterowie od razu zaskarbili sobie moją sympatię i w sumie głównie dla nich przewracałam kartki, chociaż sama historia (mimo słabszych momentów) też była interesująca. Jestem wściekła na wydawnictwo za porzucenie tej serii, ale i tak przeczytam kontynuacje jak tylko uporam się z porządkami na półkach, bo historia zdecydowanie trafiła w moje gusta Wink

Silje

Ven, czytam tak sobie te wszystkie Twoje recenzje i jak super! Przypominają mi się stare czasy, kiedy czytało się jeden paranormal za drugim. Very Happy

Nie mam teraz czasu aż na tyle książek i na takie tempo, ale chyba też sobie coś niedługo paranormalnego przeczytam. Very Happy

Będę śledzić Twoje wrażenia i zobaczę co polecasz. Very Happy

ven_detta

Noo mi też się przypominają stare czasy jak tak odkopuję paranormale (i czasami taaaakie słabizny) Very Happy

Niedługo też nie będę miała już czasu na takie tempo, więc korzystam. Ale Silje to wszystko starocie czytam i jestem kompletnie do tyłu jeśli chodzi o nowości, więc miałam nadzieję, że Wy mi coś potem polecicie Wink