Ava Farris. Podwójna Tożsamość - Izabela Misztal

Cassin'89

Nie mówię nie, ale dla mnie jak nie ma akcji lub choć porywającego stylu pisania - to raczej nie da rady. Jeśli pewnego dnia za ileś tam lat zobaczę ją na półce w bibliotece, to wezmę aby się przekonać. Lista do kupienie u mnie obecnie długa, więc w tą nie zainwestuje.
Dzięki dziewczyny za recenzje Wink

kada113

No właśnie, MUlka. Gdyby cała książka była taka super, to chyba bym ją sobie w ramkę obrobiła xD.
Ale rzeczywiście wszystko miało tutaj swoje konsekwencje, jak zauważyłaś. Gdy sobie nad tym teraz myślę to masz rację.

Agda

Czytałam ją, jeszcze zanim została wydana. Miałam tą przyjemność, dzięki internetowi.
I może książka nie jest tak powalająca jak wiele, wiele innych o podobnej tematyce, to mam do niej sentyment. Nawet pomimo wielu rzeczy co do których miałam wątpliwości. Usprawiedliwieniem jest to, że autorka napraw książkę kochała i wierzyła w realizm tej sytuacji. ( chociażby bezwarunkowe zapatrzenie Avy w Nathaniela )
Ale jak mówię, mam do niej sentyment . I tak czy siak ją lubię, pomimo jej przewidywalności.

bones10

A czy ktoś może wie kiedy zostanie wydana druga część? Ostatnio zauważyłam, że ta książka podoba się chłopakom. W sumie pożyczyłam ją trzem kumplom i dopytują się o drugą część (w tym jeden, który chyba nigdy żadnej książki nie dokończył) Smile

Zdziwiłam się, bo wydawało mi się, że chłopacy raczej nie gustują w paranormalach. Także dajcie do przeczytania jakiemuś chłopakowi,bo jestem ciekawa czy to moi znajomi tylko tak mają Smile

Agnesja

Moja opinia Smile

:
W pewnych sytuacjach często zakładamy maski. Udajemy kogoś zupełnie innego po to, aby osiągnąć swój cel. Oszukujemy samych siebie, robimy dobrą minę do złej gry. Taką postawę przyjmuje główna bohaterka powieści „Ava Farris. Podwójna tożsamość” autorstwa Izabeli Misztal. Rozpoczynając przygodę z powieścią żywiłam nadzieję, że po raz kolejny polski autor pozytywnie mnie zaskoczy. Czy mogę to potwierdzić po lekturze?

Farrisowie wyjechali z Marsylii do Carlton, ponurego miasteczka, aby chronić się przed odwiecznymi wrogami. Cała rodzina jest pewna, że tutaj nie zagraża im żadne niebezpieczeństwo. Jedynie Ava nadal ma przeczycie, iż wrogowie mogą obserwować ich w każdym miejscu. Dlatego tworzy pozór niezbyt inteligentnej, ponurej i mało towarzyskiej dziewczyny. Zakłada na siebie maskę, skrywa prawdziwe magiczne oblicze. Według własnego postanowienia, zostaje przeniesiona do specjalnej klasy uważanej przez innych uczniów za zbiorowisko przygłupów. Ava musi skrywać nadprzyrodzone umiejętności, dlatego też za wszelką cenę pragnie nie rzucać się w oczy. Rodzice nie mogą zrozumieć postępowań córki. Każdy w rodzinie, prócz Avy, prowadzi normalne życie. Brat jest gwiazdą piłki nożnej, ojciec nadzoruje własną firmę, a matka zajmuje się domowymi obowiązkami.

Życie Avy zmienia się bezpowrotnie po śmierci nauczyciela matematyki. Nowym profesorem zostaje Jeremy Wildroff, który od początku rodzi w dziewczynie nieprzyjemne emocje. Ponadto Ava ma wrażenie, że nauczyciel wie o jej skrywanym przez tyle lat obliczu. Pewnego wrześniowego dnia, podczas spaceru, spotyka Nathaniela, syna Jeremy'ego, który wydaje się być zainteresowany jej osobą. Ale co taki przystojny chłopak może widzieć w nieśmiałej i mało lubianej dziewczynie? Oboje coraz bardziej się do siebie zbliżają. Ava już nie chce ukrywać swojej prawdziwej tożsamości. To dla Nathaniela zechce ściągnąć uporczywą maskę, ale czy ta decyzja pozwoli obronić się dziewczynie przed odwiecznymi wrogami?

Fabuła na pierwszy rzut oka wydaje się być mało oryginalna i nieatrakcyjna, jednakże mnie osobiście przypadła do gustu. Oczywiście powtarzają się tutaj pewne schematy typowe dla powieści paranormal, jednakże biorąc pod uwagę ogół zdarzeń można stwierdzić, że mamy do czynienia z zupełnie nową i niepowtarzalną historią. Autorka zawarła w niej ciekawe wątki, które wywołują w czytelniku prawdziwe emocje w żadnym momencie nie pozwalając się nudzić. Wszystko jest dokładnie przemyślane i wyeksponowane w godny podziwu sposób. Izabela Misztal posługuje się bowiem trzecioosobową formą narracji wnikając w myśli Avy, a jednocześnie nie zaniedbując opisów otoczenia. Moja wyobraźnia, obudzana ciekawym przedstawieniem świata, co chwila podsuwała mi obrazy, które stawały się dla mnie drugą rzeczywistością. Właśnie to najbardziej cenię sobie w tej powieści; z łatwością oderwała mój umysł od codziennych spraw i stała się pasjonująca przygodą, którą musiałam przeżyć wraz z bohaterką.

Magiczna powieść powinna zawierać magiczne postacie. Główna bohaterka, Ava Farris, jest z początku kolejną szarą myszką z niską samooceną. Niektórzy mogą usprawiedliwić to udawaną tożsamością, bo przecież dziewczyna sama w sobie jest wyjątkowa i odważna. Z tym stwierdzeniem zgodzić się nie mogę, ponieważ jeżeli człowiek stara się być kimś, kim nie jest, stopniowo zewnętrzne oblicze wpływa na wnętrze. Na szczęście, dzięki relacjom z Nathanielem, Ava stopniowo nabiera pewności siebie. Cała historia przedstawia zmiany zachodzące w psychice bohaterki, a efekt końcowy może zaskoczyć samą bohaterkę. Nieustannie obserwowałam poczynania Avy z nadzieją, że uda jej się powrócić do prawdziwej siebie.

Postaci drugoplanowych jest mało, jednakże znacznie ubarwiają one całą książkę. Najbardziej polubiłam Thomasa, brata Avy, oraz Nathaniela. Thomas z początku wydał mi się być zwykłym lalusiem. Został liderem zespołu piłki nożnej, wszystkie dziewczyny się za nim oglądały, dużą ilość czasu potrafił spędzić przed lustrem. Z czasem jednak urzekło mnie jego poczucie humoru, pewność siebie i rozwaga. Nathaniel zaś jest często spotykaną w paranormalach postacią „Pana Idealnego”, jednak nie mogłam oprzeć się jego urokowi. Za każdym razem gdy pokazywał, jakim potrafi być dżentelmenem, miała ochotę głośno westchnąć. Po raz kolejny przekonuję się, że przez takie postacie nigdy nie znajdę chłopaka, który sprostałby moim wymaganiom Smile

Powieść „Ava Farris. Podwójna tożsamość” jest jedną z najlepszych powieści typu paranormal. Bardzo się cieszę, że mogę to stwierdzenie przypiąć do książki polskiej autorki. Jeżeli szukacie ciekawej, oryginalnej i pełnej emocji pozycji na nudny wieczór, to śmiało możecie sięgnąć po tę powieść. Jestem nią szczerze oczarowana, zapewne jeszcze kiedyś do nie powrócę. Życzę więc miłej lektury, a ja sama z niecierpliwością wyczekuję kontynuacji przygód Avy.

Megajra

Czy kiedykolwiek zakładaliście maskę wychodząc do ludzi? Maskę innego człowieka, którym nie jesteście? Przy innych udawaliście uśmiechniętych, a tak naprawdę w środku czuliście pustkę? Czy wręcz przeciwnie przy wszystkich udawaliście nieporadnych i nieprzystosowanych do społeczeństwa, choć w środku byliście zupełnie inni, ufaliście tylko sobie, rodzinie i może jednej zaufanej osobie, która nawet nie znała całej prawy o was? Ale przyszedł taki czas i taki ktoś, kto zupełnie odmienił wasze dotychczasowe życie? I od tego momentu dopiero można było poczuć się wolnym i w pełni cieszyć się życiem, a to za sprawą jednej osoby…

Ava Farris to siedemnastoletnia uczennica szkoły średniej, która stroni od kontaktów z ludźmi. Czuje się dobrze tylko w swoim towarzystwie. Jedynymi wyjątkami są jej rodzina i przyjaciółka. Rodzina o niej wie wszystko. W końcu jest jedną z nich i tego nie może się wyprzeć, choćby chciała ukryć swoje nadprzyrodzone zdolności: nadmierna prędkość, nadludzka siła, niewyobrażalna wręcz pamięć, a co za tym idzie znajomość języków, nawet tych wymarłych, a razem z bratem także dodatkowo bardzo wyostrzony słuch. Wszyscy wyróżniają się także niewyobrażalną urodą. Ava sceptycznie podchodzi do świata, bowiem boi się o siebie i o swoją rodzinę, dlatego też przepisała się do klasy o niższych wymaganiach, żeby nie zwracała na siebie zbytniej uwagi. Szara myszka, której nikt nie zauważa. Jednak zmienia się to, gdy poznaje chłopaka. I to nie byle jakiego. Niezwykle przystojny, uprzejmy, szarmancki, dobrze wychowany, dżentelmen. Jednym słowem – ideał. Szybko się w sobie zakochują, każda chwila spędzona razem jest cudowna, a moment rozłąki bolesny. Podczas jednej wyprawy uratowali sobie nawzajem życie. On ratując ją przed spadającym drzewem, ona natychmiast go zawożąc do szpitala nie znając techniki prowadzenia auta. Oboje nie mówią całej prawdy o sobie. Czy ten związek ma szanse na przetrwanie? Czy gdy dowiedzą się prawdy o swoim życiu i o tym, kim są nadal będą razem? Czy jednak piętno historii i istnienia będzie miało wpływ na ich życie i relacje? Na to czy jest im pisany związek na wieki wieków?

W tej powieści stykamy się z narracją trzecioosobową. Styl autorki bardzo mi odpowiadał, ponieważ nie był trudny i oszczędziła nudów opisów przyrody, których ja szczerze nienawidzę. Co mi z tego, że autor w swojej książce opisze mi jaki to piękny krajobraz, a uczuć bohatera w niej zero, null. A tu było wszystko. Przeżycia Avy, jej chłopaka Nathaniela czy jej brata zostały moim zdaniem dobrze opisane i ukazane. Bohaterowie, których nie da się nie polubić. Avę polubiłam za przemianę, której doświadczyła. Thomasa za nieprawdopodobne poczucie humoru, ale także za to uczucie, którym darzył swoje dziewczyny, a Nathaniela za całokształt. Muszę także pochwalić tą świetną historie Avy i Neta, które tak mnie poruszyły i zaciekawiły.

Wciągnęłam się w tę książkę od samego początku i nie mogłam przestać jej czytać. Gdyby nie to, że muszę jednak chodzić do szkoły na pewno bym czytała ją przez cały czas. I tak mogę pochwalić się paroma nieprzespanymi nocami, ale stwierdzam, że było warto. Dla mnie ta powieść jest magiczna. Chociaż wkurzała mnie jednak trochę naiwność głównej bohaterki, bo ja już po pewnym czasie domyślałam się kim jest Nate, a ta jej spostrzegawczość na pewno powinna jej pomóc. No, ale co zrobić, jeśli człowiek jest zaślepiony miłością, kiedy nawet nie widzi się wad swojej drugiej połówki, a idealizuje się ją ponad wszystko. Autorka dostarczyła i dawkę emocji, bo od lektury wprost nie mogłam się oderwać. Nie mogę jeszcze nie pochwalić okładki, która może nie jest nadzwyczajnie piękna, ale jednak przykuwa wzrok. Nie mogę pozbyć się wrażenia, że dziewczyna na niej wygląda tak jakby szykowała się do wyjścia na scenę, która ma symbolizować jej strach przed wszystkimi, a maska to, że codziennie przed nimi pokazuje się jako zupełnie nie ta osobą, którą jest. Musi ją zakładać, żeby nie zostać rozpoznana.

„Ava Farris. Podwójna tożsamość” jest dla mnie lekturą magiczną i w ogóle nie żałuję czasu spędzonego z nią. Jak na razie pozostaje mi tylko czekać na kolejną jej część, a Wam z całego serca ją polecić i mieć nadzieję, że się nie zawiedziecie.

Moja ocena: 9/10