W Otchłani - Beth Revis

MUlka · Wysłany: Pon 20:41, 19 Mar 2012 Temat postu:

Tak, książka jest już od jakiegoś czasu w Matrasie Smile

dzięki czemu już ja skończyłam.

Opis z okładki:
"Nieodległa przyszłość. Siedemnastoletnia Amy i jej rodzice biorą udział w misji, której celem jest zaludnienie nowej planety. Podróż ma trwać trzysta lat, dlatego pasażerowie poddani są hibernacji. Któregoś dnia Amy zostaje brutalnie zbudzona z lodowatego snu. Ktoś próbuje ją zamordować! Statek kosmiczny zmienia się w zdradliwą pułapkę. Jego mieszkańcy poddali się władzy Najstarszego, despotycznego i przerażającego przywódcy. Jest jednak jeszcze Starszy - zafascynowany Amy zbuntowany nastolatek i następca Najstarszego. Zdeterminowany, by przejąć władzę. Czy Amy może mu zaufać?"

Wyobraźcie sobie, że budzicie się nagle w cudownym świecie, w którym wszystko jest takie poukładane, ludzie zadowoleni, życie się kręci wyznaczonym rytmem, nie potrzeba żadnych strażników, policji - każdy zna swoje miejsce, każdy jest taki sam dosłownie i w przenośni, bo nie występuje podział na rasy.
A tym wszystkim zarządza wspaniały siwy dziadek, jako Najstarszy prowadzi ten "świat" którym jest statek ku nowej Ziemi.
Taki obraz widzą mieszkańcy "Błogosławionego" ale Amy, główna bohaterka, od razu po przebudzeniu dostrzega, że nic to nie jest normalne. Dowiaduje się, że została zbudzona o 50 lat za wcześnie, a sama misja trwa już 250 lat. W czasie gdy ona spała w lodzie, na statku tworzyła się nowa historia?, nowa narodowość? inny mały, zamknięty w metalowej skrzyni i zawieszony gdzieś w kosmosie świat.
Ludzie są pod totalną kontrolą, która im absolutnie nie przeszkadza, kontrola narodzin jest czymś zupełnie naturalnym - nikt o nic nie pyta, każdy zajmuje się tym do czego został stworzony. Amy nie ma zielonego pojęcia jak do czegoś takiego doszło, dla tych ludzi jest odmieńcem, bladą, rudowłosą dziewczyną - wybrykiem - więc dlaczego ktoś ją zbudził? A może nie chodziło o obudzenie jej może chodziło o to by ją zabić? Ta druga możliwośc wydaje się bardziej prawdopodobna w momencie gdy ktoś zaczyna odłączać kolejnych zamrożonych.

Zacznę od tego, że książka jest napisana z przeplatanego sie wzajemnie punktu widzenia Amy i Starszego, następcy Najstarszego - obecnego przywódcy statku. Jako, że prócz narracji pierwszoosobowej jest to też czas teraźniejszy jestem wdzięczna naszemu językowi, że tak łatwo jest w nim odróżnić jakaż to płeć w danej chwili mówi, bo inaczej chyba bym musiała zerkać co jakiś czas z jakiego POV jest aktualny rozdział Smile

Amy - w sumie mało o niej wiemy, ruda, blada, siedemnastolatka. Tak bardzo związana z rodzicami, że postanowiła całkiem porzucić życie na ziemi i udać się z nimi w podróż w nieznane. Autorka nie obdarzyła jej zbyt wyraźnymi cechami charakteru. Amy po prostu była Smile

chodziła, obserwowała, pytała dzięki czemu czytelnik wiedział więcej. Owszem czuła: tęskniła, bała się, wkurzała - chwilami jej opisy, zwłaszcza te z komory, były takie - takie niepotrzebne Wink

ale mimo tego, że nie zaskakiwała to też nie irytowała, a to dobrze.
Starszy - dziwne "imię". Dla niego świat na statku jest normalny, w końcu jedynie taki zna. Czuje, że Najstarszy nie mówi mu wszystkiego, ale wie, że przyjdzie na to pora, więc o wiele nie pyta. Jednak Amy otwiera mu oczy budzi w nim tę chęć wiedzy, budzi w nim uczucia . Tak poza tym to nie jest głupim chłopakiem, a z każdym rozdziałem się rozkręca - tylko czasami jest tak mało spostrzegawczy , że aż to boli.
Piękna okładka sugeruje romans, ale o dziwo nie uświadczymy go w książce. To znaczy jest jego zalążek - to czuć. Starszy zabujał się w końcu od pierwszego wejrzenia, ciągle chodzi i gada o tych pięknych, jak zachód słońca włosach Wink

Ale Amy jeszcze żyje wspomnieniami, w jej odczuciu dopiero co opuściła ziemię i zostawiła na niej ukochanego i to chwile z nim często wspomina.
Fajnie, bo to byłoby trochę hmm naciągane gdyby od razu Bam! i wielka miłość. Myślę, że to będzie dość dojrzały, naturalnie rozwijający się związek - no ale cóż zobaczymy.

Przejdźmy do życia na statku. 250 lat to sporo na rozwinięcie techniki. Poza tym skoro na ziemi stworzono statek który może dolecieć tak daleko, to już te ćwierć wieku temu musiała być skomplikowana technologia. Mamy pola uprawne, genetycznie zmodyfikowane zwierzęta, sztuczne słońce a nawet deszcz. Mimo, że wszystko było dość logiczne to bardziej jednak zalatywało fantastyką a niżeli s-f. Bardzo mi się nie podobało to jak przedstawiono kontrolę narodzin, tzn ok rozumiem dlaczego to robiono - ale w taki sposób? To było wręcz obrzydzające i autorka poświęciła temu zagadnieniu zbyt wiele czasu. Do tego jedna scena z bohaterką w roli głównej była zdecydowanie niepotrzebna i aż otworzyłam oczy ze zdziwienia gdy ją czytałam Confused

W przypadku wszelkich antyutopijnych książek, te dyktatury, reżimy są w moim odczuciu niesłuszne - to takie naturalne uczucie, ochrona praw człowieka, praw do wolności, życia jak się komu tylko podoba. Tutaj o dziwo łapałam się na tym, że to wszystko miało dla mnie sens. Jest niesprawiedliwe - ale w pewien sposób słuszne. Podobnie było z Najstarszym - jako przywódca tego szaleństwa z góry przylepiłam mu łatkę tego złego, tylko czy słusznie? Jest zły - oczywiście - ale on wierzy w to, że cel uświęca środki - a cel jest przecież słuszny, chodzi o przeżycie.

Ogólne wrażenia z lektury mam mieszane. Było sporo rzeczy które mi się nawet podobały. Samo to, ze statek jest odcięty od świata - nie pozwala się nawet domyślać co będzie dalej. Szukanie mordercy było hmm no kurcze domyśliłam się kto to dość szybko, ale kilka spraw odkrytych w trakcie nawet mnie zaskoczyło. Poza tym teraz, po tym jak się wszystko skończyło, nawet ciekawa jestem jak to się wszystko potoczy. Szkoda tylko, że bohaterowie byli jacy byli, dość płascy że tak powiem, nie specjalnie interesują mnie losy konkretnie ich - jestem ciekawa całego ogółu. Do tego było też kilka irytujących blahostek, jak używanie w kółko dwóch i tych samych słów "niech to gzyf" "na gzyfa" jako forma min przekleństw i "hucpa" która określała wiele cech "nie bądź taki hucpiarz" jako 'nie bądź taki cwaniak' i jednocześnie 'prawdziwy z ciebie bohater' Cool

Poza tym mało akcji, więcej gadania i rozmyślania - a cała "ostateczna"rozgrywka była taka prędka, że ledwie ją zakodowałam Wink

.
No cóż historia jest obiecująca a pomysł dość (bo nie całkiem) nowatorski, tak więc kontynuację przeczytam z czystej ciekawości Smile

Tylko nie wiem czy to wystarczająco aby krzyknąć na koniec Polecam! ?? Wink

Fanom antyutopii - tak. Całej reszcie powiem, że wiele nie stracą jeśli jej nie przeczytają, ale z drugiej strony ja już stara jestem, więc trzeba brać na to poprawkę ... dlatego w sumie nie zaskoczy mnie jeśli komuś się spodoba.

No to pomogłam ... sama nie wiem po co to napisałam Cool

Cassin'89 · Wysłany: Wto 9:55, 20 Mar 2012 Temat postu:

Ja czytam wszystkie antyutopie: już nie dla akcji czy bohaterów (choć miło jeśli tutaj się pozytywnie zaskoczę) - czytam dla koncepcji tej wybranej wersji przyszłości.
Za tą też już się zabieram, ale skoro taka recenzja MUlki, to wiem, że nie będę się za bardzo nastawiać i tylko czystą koncepcją cieszyć Smile

MUlka · Wysłany: Wto 10:53, 20 Mar 2012 Temat postu:

Może z mojego postu wynika, że mi się nie podobało Wink

ale wcale tak źle nie było, w końcu poszło mi całkiem szybko Smile

po prostu nie było rewelacji na którą po cichu liczyłam...

Co do koncepcji - była interesująca, ludzi sprowadzono praktycznie do poziomu zwierzyny, byli sterowani totalnie, a najlepsze jest w tym to, że sama byłabym w stanie poprzeć to działanie i to mi się najbardziej w tej książce podobało Smile

Agnnes · Wysłany: Wto 12:06, 20 Mar 2012 Temat postu:

Mulka, bardzo fajnie czytało mi się Twoją recenzję a moje nastawienie się pięknie ukształtowało. Osobiście nie przepadam za antyutopiami/dystopiami w formie książek młodzieżowych, nie licząc Igrzysk oczywiście, wszystkie są jak dla mnie takie podobne, może światy są inne, bohaterowie się trochę różnią, ale zawsze chodzi o to samo, a ja nie dostrzegam w tym nic co by mnie głębiej zainteresowało. Jeśli "W otchłani" spadnie mi z nieba pod nogi, a ja się o nie potknę, to spróbuję, ale specjalni szukać raczej nie będę.

MUlka · Wysłany: Sob 0:38, 24 Mar 2012 Temat postu:

Agnnes e tam przeczytaj Smile

może akurat ta Ci się spodoba bardziej niż mi - zauważyłam, że jest sporo bardziej zadowolonych z tej nowatorskiej fabuły Wink

a tymczasem:

jeszcze w tym roku Smile

tombraiderka009 · Wysłany: Sob 7:52, 24 Mar 2012 Temat postu:

Ładna okładka. W tej trylogii podobają mi się tytułowa czcionka Razz

A premiera książki jest 30 lipca, o ile nie przełożą (ależ by to było zaskakujące Razz

) daty na kiedy indziej..

Agnnes · Wysłany: Sob 15:20, 24 Mar 2012 Temat postu:

MUlka · Wysłany: Sob 15:53, 24 Mar 2012 Temat postu:

Agnnes · Wysłany: Sob 17:30, 24 Mar 2012 Temat postu:

MUlka · Wysłany: Sob 18:09, 24 Mar 2012 Temat postu:

Najwyżej nie doczytasz Wink

i rzeczywiście dziwny z Ciebie przypadek ... ja bardzo cenię sobie wolność w każdym jej pojęciu, ale też zdaję sobie sprawę, że są takie sytuacje, w których trzymanie ludzi w ryzach i utrzymywanie stabilizacji jest wręcz wskazana - to takie mniejsze zło "być tak - lub nie być wcale" , a to czy odbiera się im wtedy prawa jest sprawą drugorzędną - utwierdziła mnie w tym min "Nieśmiertelność zabije nas wszystkich" - ale to tylko w uzasadnionych przypadkach, przeludnienie, brak żywności itp itd

Agnnes · Wysłany: Nie 18:32, 25 Mar 2012 Temat postu:

Sihhinne · Wysłany: Śro 18:19, 28 Mar 2012 Temat postu:

I ja już przeczytałam Very Happy

Motyw podróży międzygalaktycznych nie jest zbyt popularny w literaturze, a tym bardziej w powieściach młodzieżowych. Z tego powodu autorzy książek o takiej tematyce mają szersze pole do popisu, ponieważ wiele ścieżek fabularnych nie zostało jeszcze przetartych. A niedawno na półkach pojawiła się powieść Beth Revis W otchłani, która została pokochana przez czytelników na całym świecie. I teraz przyszedł czas na podbój Polski! Udany? Czy może nie?

Niedaleka przyszłość. Amy postanawia zostawić wszystko, co dotąd znała – chłopaka, przyjaciół, znajomych, swoje dotychczasowe życie, na rzecz udziału w misji zaludnienia nowej planety. Aby tam dotrzeć, dziewczyna musi się poddać hibernacji – procesowi niezwykle bolesnego. Podróż ma trwać 300 i ani dnia dłużej, a ona ma przespać cały ten czas. Jednak podczas zamrażania słyszy coś dziwnego – dwóch nieznanych jej ludzi rozmawia o roku opóźnienia, co niezwykle zaskakuje Amy i sprawia, ze zaczyna się wyrywać. A potem nagle zapada w osobliwy sen, z którego nie powinna nic nie pamiętać… A zachowuje świadomość. I ktoś nagle przerywa jej wypełniony samotnością sen. O wiele za wcześnie….

Starszy od trzech lat przygotowuje się do objęcia funkcji Najstarszego, przywódcy statku zmierzającego na nową planetę. Wszyscy ludzie są tam równi, nie ma żadnych sporów, miłości. Czas na poczęcie dzieci wyznaczają Gody, kiedy wszyscy współżyją ze sobą na środku(!) ulicy. Oczywiście, Najstarszy nie mówi wszystkiego swojemu następcy, przez co młodszy zaczyna węszyć i grzebać w archiwach- zaczyna się po prostu buntować. Aż pewnego razu dostrzega pewne dziwne pomieszczenie, o którym nic nie wiedział. A w nim zamrożoną dziewczynę o bladej cerze i rudych włosach…

Beth Revis popisała się wyobraźnią, a także nowatorskim pomysłem niepodobnym do tych, które można spotkać w innych powieściach dysutopijnych. Nie zaprzeczę, W otchłani przypomina mi Dobranych, ale porównywanie ich byłoby bezcelowe, ponieważ obydwie powieści są na tym samym poziomie, co świadczy o talencie pisarskim autorki. Lekko operuje piórem, realistycznie wprowadzając czytelnika na pokład ,,Błogosławionego” i stopniowo odkrywając różne, na pozór nieprawdopodobne tajemnice. Ukazuje, że w tamtym świecie nie liczy się dobro jednostki, tylko całego społeczeństwa, a myślenie jednostkowe mogłoby zaburzyć pozorną równowagę, którą ustalił Najstarszy.

Amy w książce trafnie nazwała Najstarszego Hitlerem, i zgodzę się z tym – kierował nimi podobny sposób myślenia. Ale, wiadomo, wyeliminowanie różnic jest niemożliwe, bo zawsze znajdzie się ktoś odporny na bodźce z zewnątrz i będzie się różnił od innych. Kreacja bohaterów powala. Każdy jest oddzielną jednostką pomimo podobieństw – Amy, Starszy, Najstarszy i Harley, to postacie, które mogłoby żyć w naszym świecie – stopień ich realności jest tak wysoki.

Na pochwały zasługuje także subtelny wątek romantyczny. Momentami zaskakuje, innym razem napawa przerażeniem i smutkiem, ale ogólnie jest dobrze skonstruowany i powoli się rozwija, co ciężko znaleźć w literaturze romansów paranormalnych.

Podsumowując, W otchłani to jedna z najlepszych książek tego roku. Autorka zdobyła moje serce niebanalnym pomysłem, pełnokrwistymi bohaterami, zaskakującymi zwrotami akcji i pięknym wątkiem romantycznym, który sprawiał, że podczas lektury na twarzy towarzyszył mi szeroki uśmiech. Stawiam 6 i polecam z całego serca, ponieważ warto wejść na pokład ,,Błogosławionego” i zobaczyć, co na nas tam czeka.

Nerezza · Wysłany: Pią 14:54, 30 Mar 2012 Temat postu:

Chcę to przeczytać! <3 Ale kurcze nie mogę jej kupić w przyszłym miesiącu, poczekam trochę. :<

Cassin'89

MUlka

Też nie uważam tej książki za "typową" antyutopię - są w niej jej składniki, ale to nie wszystko. Na pewno czymś nowym jest Amy - bo to tak jakby ktokolwiek z nas nagle wylądował w takim "dzikim" świecie.
Mi w całości czegoś brakowało, nie potrafię dokładnie określić czego Smile

... Do tego takie sceny jak ta prawie gwałtu, wszystko było ok - takie to nawet przerażające, a tu nagle ona: "gdyby to mnie Jordan/Jason (czy jak on tam miał) dotykał to może by mi się spodobało..." no do cholery, kto w takich momentach myśli o takim czymś i nagle czar pryskał, podobnie było ze sceną końcową - teraz wiem, że Starszy musiał szybko uciszyć Oriona żeby nie wyjawił prawdy o rozmrożeniu Amy - ale wtedy wszystko poszło jakos tak prędko, że nie zdążyłam nawet sobie tego w głowie ułożyć. No i bohaterowie - o to właśnie chodzi, że są tacy "do polubienia" - niestety nie podbili mojego serca.
Wydaje mi się, że kontynuacja może spodobać mi się bardziej, pierwszy raz ten cały "system" ma dla mnie sens - tzn widzę go jako to lepsze zło i ciekawi mnie jak misja się zakończy Smile

Cass teorie masz ciekawe Smile

może autorka zrobi z nich cos na styl Adama i Ewy Wink

Cassin'89

MUlka

No właśnie chwilami autorka jakby zapominała o niektórych wątkach ...ten o którym pisałam, pokazał jak działa to wszystko na ludzi, był okropny, ale nie miał swoich dalszych następstw - szkoda :/ ... w ogóle Ci wszyscy ludzie po krzakach Cool

to było blee
Podobało mi się, że wplotła coś jakby wątek kryminalny ... no i w ogóle to że gnają gdzieś w kosmosie było takie ... hmm za każdym razem gdy sobie to uzmysławiałam to wszystko nabierało innego sensu Wink

I to właśnie (dla mnie) najbardziej wyróżnia książkę na tle innych - inny punkt widzenia na całą sprawę.

zaszumiał_wiatr

Życie na statku kosmicznym, podróż przez galaktyki czy hibernacja dotychczas kojarzyły mi się z niepokojącymi filmami science-fiction osadzonymi w dalekiej przyszłości. To pewnego rodzaju stałe, wytyczne, na których opiera się mnóstwo lepszych i gorszych ekranizacji futurystycznego świata i mogłoby się wydawać, że wszystko już było. Ale mimo to książka pani Revis wnosi coś nowego, coś, co mnie osobiście przypadło do gustu dużo bardziej niż wszystkie filmy sci-fi, które oglądałam.

Rodzice Amy to wprost idealni kandydaci do podróży na statku "Błogosławionym" do nowej Ziemi - zarówno biolog, jak i wojskowy będą przydatni przy zasiedlaniu odkrytej planety. A Amy? Siedemnastoletnia dziewczyna wcale nie ma ochoty opuszczać Ziemi, jednak wraz z rodzicami poddaje się hibernacji, której czas ma wynosić trzysta lat. I choć świadomość przez dziesiątki lat uśpienia doprowadza ją do szaleństwa, okazuje się lepsza niż przebudzenie. Bo trzysta lat jeszcze nie upłynęło. Bo ktoś obudził ją umyślnie, a tym samym niemal doprowadził do śmierci.
Starszego fascynuje niezwykła, rudowłosa dziewczyna, która w pewnym sensie przybyła na statek z przeszłości. Wspólnie próbują dociec, kto stoi za powtarzającymi się odłączeniami zamrożonych, a w międzyczasie Starszy dostrzega otaczające go kłamstwa i sekrety. Jako następca przywódcy "Błogosławionego" musi wziąć sprawy w swoje ręce - rozwiązać tajemnicę mordercy i doprowadzić statek do Centauri-Ziemi. Czy mu się to uda?

"W otchłani" przyciąga nie tylko piękną okładką, ale również oryginalną i rzadko spotykaną w beletrystyce młodzieżowej fabułą. Akcja rozgrywa się zarówno w przyszłości, jak i w kosmosie, co zainteresuje wielu fanów gatunku science-fiction, do którego na pewno można zaliczyć tę książkę. Może zacznę od świata przedstawionego, który zafascynował mnie swoją dwoistością - jest i złożony, i prosty. Autorka z lekkością nakreśliła "Błogosławionego", wydawał mi się taki realny, chociaż czasami miałam problemy z prawidłowym wyobrażeniem grawiszybów Wink

Życie na statku jest ciekawe, mimo że czynności są banalne, zwyczajne. Ale atmosfera, świadomość, że statek jest tylko drobinką w ogromie wszechświata, a wszyscy są w nim uwięzieni sprawiają, że książka jest taka wciągająca. Osobiście jestem zachwycona tym klimatem, który nie opuszczał mnie ani na chwilę, wręcz widziałam przed oczami mroczne laboratorium z komorami kriogenicznymi i ukrytą windę sunącą w dół. Książka wyjątkowo dobrze nadaje się na film z dreszczykiem.

Podobał mi się podział powieści na narrację Amy i Starszego, bo dzięki temu lepiej ich poznajemy. Niesamowicie się z nimi zżyłam, gdy czytałam z punktu widzenia Starszego, czułam się jakbym nim była, a gdy narratorką była Amy, byłam nią. Polubiłam bohaterów, właściwie wszystkich, nawet tych mniej pozytywnych, za to, że są tacy prawdziwi, ludzcy, słabi, rządni władzy. Otworzenie "W otchłani" za każdym razem było niczym realne znalezienie się na pokładzie "Błogosławionego". Emocje i motywy bohaterów są dobrze przedstawione, chociaż nie od razu odkryte i za to duży plus. W ogóle lekkość pióra pani Revis mnie nieco zaskoczyła, ponieważ pisała o tylu różnych zagadnieniach, a ja ani razu nie poczułam się znudzona, wprost przeciwnie, wciągałam się jeszcze bardziej. Styl to jeden z najważniejszych elementów dobrej książki i tutaj nie mogę na nic narzekać.

Był jednak jeden aspekt, który mnie zniechęcił i trochę zepsuł moje bardzo dobre wrażenie. Przez chwilę nie mogłam od razu wrócić do czytania, więc nie wszystko było takie idealne. Średnio usatysfakcjonowało mnie rozwiązanie zagadki, ponieważ doszłam do niego przedtem sama. Nie lubię takich zakończeń, które mogę przewidzieć, moim ulubionym zabiegiem pisarzy jest odwrócenie do góry nogami całej rzeczywistości, wprawienie czytelnika w dezorientację. Liczę, że druga część przyniesie mi podobne doznania Very Happy

Pomimo pozytywnego nastawienia nie spodziewałam się, że książka aż tak mi się spodoba. Fabuła jest wielowątkowa, wątek kryminalny rzeczywiście nadaje klimat i ciekawe zwroty akcji, co utrzymuje powieść w dobrym tempie. Bohaterowie są wielowymiarowi, jednak czasem zgrzytają ich reakcje, coś się chwilami nie zgadza. Jestem zafascynowana "W otchłani" i z niecierpliwością wyczekuję drugiego tomu. Gorąco polecam, chociaż książka rzeczywiście jest trochę specyficzna i może nie każdemu przypaść do gustu. Mimo to zachęcam Smile

SPOILERY

Po pierwsze Gody były koszmarne! Shocked

Fufufu, autorka trochę przesadziła, rozumiem wzrost tych hormonów, wszystko byłoby ok, jakieś większe namiętności czy coś takiego, ale od razu praktycznie na chodniku? Razz

Domyśliłam się, że Orion stał za morderstwami i to trochę zepsuło mi frajdę. I to całe rozprawienie się i z nim, i z Najstarszym było takie szybkie, chciałam się ponapawać tą sceną Very Happy

Co prawda, to trochę naciągane, jak Cassin powiedziała, nigdy ani Doktorek, ani Najstarszy nie rozpoznał Oriona? Cool

Starszy mnie przeraził, gdy wepchnął go do tej komory z taką bezwzględnością tylko dlatego, żeby nie wyjawił jego tajemnicy. To była zdecydowanie jego mroczna strona. I nigdy bym nie podejrzewała, że to on odłączył Amy Shocked

To był plus i w ogóle to zakończenie jest takie... no dobre Smile

Otwarte, a zarazem nie mogę się doczekać, co znajdziemy w drugiej części.

Apocaliptica

Widzę tu świetne recenzje Very Happy

, sama kończę jeszcze "W OTCHŁANI" . Książka , owszem , jest dobra , autorka miała wyróżniający się pomysł , ja jednak nie przepadam za gatunkiem science-fiction , przyszłością , preferuję renesansowe stroje i nieokiełznane lasy od morza metalowych rur Smile

.

Za sobą mam już połowę , zdziwiły mnie przede wszystkim ich "gody" . No ludzie , jak można uprawiać seks na ławce w miejscu publicznym ?! Skojarzyłam to ze zwierzętami , którymi poniekąd jesteśmy , ale nie zostaliśmy nakręceni na ustalony czas danej funkcji jak zegarki . Naprawdę mocno denerwuje mnie Najstarszy , albo ten schemat w , którym oni mówią , że przyszedł na kogoś "czas" .

mellinda

Okeeej, ja też już mam ją za sobą Very Happy

Ogólnie rzecz biorąc przyciągnęła mnie do tej książki ta kosmiczna fabuła oraz całkiem ciekawa okładka + świetne zakładki, które się znalazły w jej środku. Nie wiem czy tylko ja zauważyłam, że producentom bardzo zależało na tym by książka w należyty sposób została wypromowana, posiada nawet swój thailler. Co do samej książki spodziewałam się w głębi serducha czegoś więcej, ale sam motyw jest bardzo ciekawy, w końcu coś nowego. Czy tylko mnie rozśmieszały te całe Gody?! po prostu nie mogłam przy nich się nie śmiać. Szkoda mi, że tak mało motywu Amy i Starszego, mimo to mam zamiar przeczytać kolejna część, tak na prawdę akcja rozkręca się w połowie, ale duuży plus za fabułe i ogólnie fajną koncepcję na książkę. Mogę powiedzieć z czystym sumieniem, że polecam tą książkę, czas poświęcony jej na pewno nie będzie zmarnowany Wink

SPOILER Bardzo polubiłam Harleya, mogło by być go więcej, taki szalony artysta, i ten obraz zostawiony dla Amy, łzy same w oczach się pojawiają Wink

Ale od samego początku miałam przeczucie, że rzuci się tą otchłań. I ogólnie motyw z Orionem, również miała wrażenie, że to on okaże się być tym mordercą aczkolwiek nie przewidziałam, że on może być tym Starszym.

martynag1990

To pierwsza książka, której rzecz dzieje się w kosmosie, a nie na Ziemi. Pierwsza, którą ja przeczytałam oczywiście. Nie przypominam sobie bym wcześniej czytała o czymś takim. I jestem w pełni usatysfakcjonowana. I strasznie się cieszę, że nie potrafiłam się powstrzymać i nie kupić jej w ostatnią niedzielę. A czemu ją kupiłam? Hm...okładka i krótka notka z tyłu książki totalnie mnie zachwyciły. Tym bardziej, że rzecz dzieje się we Wszechświecie. Same przyznajcie, że po czymś takim nie można sobie odmówić jej zakupu.

I przeczytałam ją w kilka godzin. Dosłownie. Pochłonęła mnie obłędnie. Lubię, gdy historia nie jest przesłodzona, gdy brutalność i obłuda żądzą światem. Ale tylko w książce. No i ta książka ma w sobie wszystko czego ja oczekuję od książek. Tajemnice, grozę, strach, niebezpieczeństwo, śmierć, zagadki i to COŚ. I ona to wszystko razem z tym CZYMŚ ma. Więcej nic mi nie potrzeba. Ja jestem zwyczajną dziewczyną i do szczęścia i spełnienia zbyt wiele mi nie trzeba. Very Happy

A teraz wyobraźcie sobie, że opuszczacie nasz świat, by znaleźć się na innym za kilkaset lat. Zostajecie zamrożone, ale nie możecie zaznać spokoju. I czas mija. Mijają lata. I nagle zostajecie rozmrożone. I wasze marzenia, które zaraz mają się spełnić umierają. Bo budzicie się na statku, z którego nie ma wyjścia, bo dryfuje w kosmosie. Nie ma planety, na której miałyście się obudzić. Jej statek. Metal. I żadnej ucieczki. A ludzie są inni niż na Ziemi. Zachowują się jak zwierzęta. Nie czują nic. Są tacy sami. I niechętni w stosunku do was. Jesteście same i wasze życie zmienia się na zawsze. Czy chciałybyście tak żyć???

Amy musi. Nie ma wyjścia. Została „obudzona” i musi podporządkować się temu co zastała. A jest sama, bo jej rodzice nadal hibernują. A statek staje się klatką, z której nie ma wyjścia.

Jest też Starszy, który kiedyś przejmie władzę na „Błogosławionym”, czyli na statku, który leci w kierunku nowej planety, którą trzeba zaludnić. Starszy przez całe swoje prawie siedemnastoletnie życie szkolony był by kiedyś zostać Najstarszym, czyli tym który rządzi statkiem i ludźmi. I wszystko jest ok., ale do czasu, gdy poznaje Amy. Wtedy wszystko się zmienia.

„Zamrożeni” są w niebezpieczeństwie, gdyż ktoś ich odłącza i umierają. Ludzie żyjący na statku są dziwni. I jest to przerażające. Przynajmniej dla mnie. Podlegają władzy, która kieruje całym ich życiem. I to życie na statku jest straszne. Jest tak inne od naszego, że chwilami byłam zniesmaczona, że coś takiego może się dziać. Ale to zupełnie zrozumiałe, gdy władza postępuje tak, jak postępuje.

Amy i Starszy próbują chronić i dowiedzieć się kto próbuje zabić „zamrożonych”. Ale i ich życie może być w ogromnym niebezpieczeństwie. Ale nie to jest najgorsze. Znacznie gorsze jest przebywanie na statku. Tym bardziej, że nie ma gdzie uciec. Nie ma jak dotknąć prawdziwości i naturalności. A świadomość, że nigdy nie wróci się na Ziemię albo nie wyjdzie się ze statku jest chyba najgorsze. I nie wiadomo komu można zaufać...

Morderstwa, niebezpieczeństwo, tajemnice, groźby, strach i wiele, wiele innych spraw, które sprawiają, że książkę czyta się jednym tchem. Doczekać się nie mogę kolejnej części. Wiem, że wyjdzie w lipcu i totalnie się cieszę. Very Happy

JaneBox

„Śmiertelna odyseja”

Wyobraź sobie nieodległą przyszłość. Przyszłość, w której odkryto nową planetę mającą warunki do życia. Teraz okazuje się, że masz wziąć w misji w celu utworzenia kolonii na „nowej Ziemi”. Podróż trwa trzysta lat, zatem umieszczają Cię w specjalnej kopule do hibernacji. Śpisz i wspominasz, zamknięto Cię w samotności…

Amy ma wybór- może zostać w bezpiecznym domu z wujostwem, bądź wraz z rodzicami udać się w podróż przez galaktykę. Siedemnastolatka podejmuje decyzję, która całkowicie zmienia jej życie. Przez lata jest pogrążona w otchłani wspomnień, do czasu. Któregoś dnia Amy zostaje obudzona o pięćdziesiąt lat wcześniej przez co omal nie umiera. Dziewczyna jest pewna, że ktoś ją chciał zamordować, a następni będą jej rodzice. Sytuacji nie ułatwia fakt, że mieszkańcy poddani są władzy despotycznego przywódcy- Najstarszego. Amy zdaje sobie sprawę, że na pokładzie trudno o sojuszników, jednak jest jeszcze Starszy. Przyszły przywódca „Błogosławionego”, który jest zafascynowany „nową” pasażerką. oraz więcej osób jest atakowanych, czasu pozostaje niewiele. Czy bohaterom uda się znaleźć drogę w otchłani sekretów?

„Ten statek jest zbudowany z tajemnic, tajemnice są jego paliwem (…)” (str.307)

Patrząc na okładkę można pomyśleć, że kolejna schematyczna antyutopijna książka o miłości. Nic bardziej mylnego! Okładkowe hasło „Miłość w świecie tyranii i kłamstwa” nie opisuje powieści tak, jaką jest w rzeczywistości. Świat pełen tyranii i kłamstwa być może i jest, ale miłość to, jak na razie, zbyt wielkie słowo. Owszem Starszy zachwyca się nad urodą i osobowością Amy, ale główna bohaterka żyje jeszcze swoim ziemskim domem. Myślę, że wątek miłosny rozwinie się dopiero w kolejnych częściach i będzie bardzo przemyślany oraz świetnie skonstruowany. Niech nie zmyli was okładka, nie ma tu ckliwych wyznań, miłość nie jest sztucznym dodatkiem, a tylko tłem.

Główną rolę odgrywa nowy świat na pokładzie, znaleźć też można temat gwiazd, które są bardzo ważnym wątkiem. Właśnie to od tematu gwiazd poznajemy Starszego. Następca Najstarszego poznając coraz więcej tajemnic statku, zdaje sobie sprawę, że dowodzenie i rządzenie „Błogosławionym” nie będzie łatwe.

Po opisie można spodziewać się wątku kryminalnego, ale według mnie, poświęcono mu trochę mało stron. Przez większą ilość czasu jest spacerowanie i myślenie, czasami tylko pojawia się jakiś nagły zwrot akcji. Nie mogę jednak powiedzieć, że to zła książka. „W otchłani” ma wiele zalet, bo w wydawanych ostatnio antyutopiach często jest tak, że to dziewczyna poznając ciemną stronę „idealnego” społeczeństwa. rozpoczyna walkę o wolność. Beth Revis przedstawiła sytuację inaczej, swoją lekkością pióra ukazała poważną historię i dodała swojej książce magii.

Powieść jest prowadzona dwutorowo, niby nic nowego, ale warto zobaczyć punkt widzenia i Amy, i Starszego. Dziewczyna, poznając nowy świat, wie, że funkcjonuje on niewłaściwie. Amy jest postacią odważną oraz wskazującą drogę przyszłemu przywódcy. To Starszy, mający wysokie aspiracje musi zdecydować o losie mieszkańców pokładu. Autorka poszła w odpowiednim kierunku i napisała książkę, która może być jedną z gwiazd literatury młodzieżowej.

„W otchłani” to interesujący początek do kosmicznej trylogii z nutką świeżości. Moja ocena to 8/10. Choć powieść ma kilka charakterystycznych atrybutów antyutopii, zawiera też wiele ciekawych wątków, które (prędzej, czy później) zostaną rozwinięte w kontynuacji. Po kolejne części z pewnością sięgnę. Szczerze polecam fanom antyutopijnych historii.

A na koniec jeszcze taka mała uwaga- lepiej nie zerkajcie na opis drugiego tomu bez uprzedniego przeczytania książki. Jeśli to zrobicie całkowicie zepsujecie sobie zabawę, jaką jest odkrywanie nowych tajemnic. Prawie czterysta stron lektury może zniszczyć „tylko” jedno zdanie, więc póki nie przeczytacie „W otchłani” nawet nie patrzcie na „Milion słońc”.

Madame_K

Według mnie książka jest genialna. Nie mogłam się oderwać. Cały czas akcja trzyma w napięciu, a koniec zaskakuje i wbija w fotel, chociaż reakcja Amy w ostatniej scenie mnie trochę rozczarowała. Czekam już tylko na "Milion słońc" Wink

Agnnes

Po "Dobranych" i "Atrofii" mam jakieś skrzywienie odnoście antyutopii z góry zakładając, że mi się nie spodobają, że nie wczuję się w bunt bohaterów, że mnie to nie przekona. Może więc trafiłam na złe pozycje, bo i w "Delirium" i w "W otchłani" nie miałam z tym żadnego problemu, wątek wyrywania się spod tyranii wydaje się być jak najbardziej na miejscu, a bohaterom którzy do tego dążą kibicuję z całego serca Wink

Być może postępowanie Najstarszego było logiczne jakby nie patrzyć, ale było tak nieludzkie, że ja nie mogłam go po prostu zaakceptować, miałam przebłyski gdy zastanawiałam się całkiem poważnie, no tak, ale przecież to wszystko jest dla dobra ludzi, tylko w taki sposób mogą przetrwać, ale czy faktycznie TYLKO w taki? Jak dla mnie rozwiązaniem musi być trzecia opcja i to na jej znalezieniu powinni się skupić bohaterowie, bo tak jak jest być nie może po postu.

Co do książki ogólnie, przez 2/3 się trochę nudziłam, ale pozostałe 1/3 wszystko mi wynagrodziła i uważam że dla niej warto było się pomęczyć, mimo różnych niedociągnięć, o których już wspominały dziewczyny w poprzednich recenzjach: np. niedomyślność, zapominanie o dokończeniu niektórych wątków, nielogiczne rozwiązania, nie podobała mi się także postać Starszego - nieszczególnie przypominał chłopka. Amy bardzo polubiłam jako bohaterkę, chwilami nudziły mnie jej wywody, ale ostatecznie można o tym zapomnieć.

"W otchłani" nie jest na pewno lekturą wybitną w swoim gatunku, ale jest w niej coś, co może się spodobać. Bardzo się cieszę, że byłam do niej tak źle nastawiona, bo miałam okazję się pozytywnie rozczarować. Bardzo polecać nie będę, ale sięgnąć można i tego nie żałować, ja kontynuację najprawdopodobniej przeczytam Wink

Shetani

Pewnie każdy z Was nie raz zastanawiał się nad tym, jak będzie wyglądał nasz świat za 10, 20, a nawet 50 lat. Skoro technologia i nauka stale pędzą do przodu, codziennie powstają nowe ulepszenia, odkrywane są nowe rzeczy i możliwości, świat może się zmienić diametralnie. Nawet w sposób, który nie przychodzi nam do głowy. Czy będzie on lepszy, czy gorszy od obecnego? Tego dopiero się dowiemy.

Siedemnastoletnia Amy wraz z rodzicami bierze udział w wyprawie statkiem kosmicznym na nową planetę. Celem tej misji jest zaludnienie owej planety i stworzenie drugiej Ziemi. Podróż ma jednak trwać 300 lat, więc uczestnicy wyprawy zostają zamrożeni, poddają się hibernacji. Jednak pewnego dnia Amy zostaje wybudzona z tego stanu, a nikt nie wie dlaczego. „Błogosławiony” to statek pokoleniowy, a Amy znacznie różni się od pozostałych pasażerów, i to nie tylko wyglądem. Jednakże przyciąga uwagę Starszego, który kiedyś ma zostać przywódcą statku. Razem odkrywają coraz więcej tajemnic i kłamstw, które rządzą kosmicznym pojazdem, pakując się w niesamowite tarapaty.

Pamiętam, że jak zobaczyłam okładkę tej książki w sumie już dawno dawno temu, wiedziałam, że chcę ją mieć na półce chociażby tylko z powodu pięknej oprawy graficznej. Potem oczywiście przeczytałam opis i poczułam, że to może być coś wielkiego. Potem jednak o książce trochę zapomniałam, a przypomniały mi o niej same pozytywne recenzje czytelników – i w końcu oto trafiła do mojej biblioteczki domowej.

Powieść Beth Revis jest mieszanką literatury młodzieżowej i science-fiction. Znajdzie się tutaj nawet elementy detektywistyczno-kryminalny, ale przede wszystkim dotyczy ona tych dwóch wcześniejszych rodzajów. Czy to połączenie jest dobre? Ja uważam, że świetne! Bardzo lubię science-fiction, ale nigdy nie spotkałam się z tego typu książką, którą byłaby bardziej skierowana do młodych ludzi. Dlatego uważam, że pomysł pani Revis jest naprawdę strzałem w dziesiątkę. Z pewnością jest to coś świeżego, nowego i oryginalnego, co pozwala czytelnikowi poznać zupełnie inny świat, niż do tej pory. Akcja całej książki dzieje się powiem tylko w jednym miejscu – na statku kosmicznym, który został naprawdę świetnie opisany. Śmiem nawet powiedzieć, że możemy na własne oczy zobaczyć każdą ścianę i każdy przełącznik na tym statku.

„Błogosławionego” poznajemy z punktu widzenia dwójki bohaterów – Amy, dla której to wszystko jest nieznane i obce. Dzięki tej narracji sami stajemy się „intruzem” na statku i poznajemy każdy jego zakamarek. Dzięki narracji Starszego, mamy pogląd na to z zupełnie innej perspektywy, bowiem starszy wychowywał się w tym miejscu od małego. Nie zna innego życia, dla niego to wszystko jest normalnością i codziennością. Wydawałoby się, że ta dwójka bohaterów, których dzieli niemal wszystko, nie powinna sobie wejść w drogę, ale jak dobrze wiemy – przeciwieństwa się przyciągają. Razem odkrywają intrygę i spisek oraz wszelkie tajemnice, które są „paliwem tego statku”. Oboje są uparci i zdolni do wszystkiego, aby dociec prawdy.

Muszę przyznać, że autorka znakomicie opisała dwójkę głównych bohaterów, ale także wszystkich pozostałych. Całe społeczeństwo statku dzieli się na pewnego rodzaju frakcje, każdy ma własną rolę do pełnienia. Jest to społeczeństwo bez żadnych różnic, społeczeństwo w pełni ugodowe i posłuszne dowódcy. Jednakże czy na pewno jest to sprawka cech charakteru? Może kryje się za tym coś więcej? W każdym bądź razie podział i zachowania poszczególnych ludzi są opisane idealnie. Podobnie zresztą jak wizja przyszłości. Cieszy mnie to, że autorka poruszyła motyw DNA i nauki, uwielbiam to, wiążę z tym swoją przyszłość, dlatego nawet mała drobnostka sprawia, że taką książkę polubię. Poza tym wszystko zostało opisane bardzo realistycznie, jednakże wiem, że jest to na swój sposób przerażające. A co najgorsze? Mnie to naprawdę kręci, chociaż wiem, że pewne rzeczy są niedozwolone.

Jeśli macie ochotę na oryginalną powieść i lubicie książki, które przenoszą Was do swojego świata to zdecydowanie powinniście po nią sięgnąć. Nie widzę nawet innej opcji. Fabuła jest niesamowicie wciągająca, czyta się bardzo szybko i przyjemnie, a mimo tego, że akcja pędzi umiarkowanym tempem, na pewno znajdziecie tu dawkę napięcia i emocji (chociażby przerażenie, spowodowane wizją przyszłości, którą przedstawiła autorka). Weźcie więc udział w misji „Błogosławionego” i wraz z bohaterami odkrywajcie tajemnice!