The Call. Wezwanie

Nardumia

Postanowiłam założyć nowy wątek ponieważ nie widzę żeby przewijała się tu dyskusja na temat w.w. książki. Jestem bardzo ciekawa waszej opinii o tej pozycji. Sama zamieszczam moją poniżej i zapraszam do dyskusji. Very Happy

Powieść jak najbardziej młodzieżowa, choć skierowana do tej starszej młodzieży ze względy na drastyczne i realistyczne opisy.
Świat przedstawiony jest dość dobrze wykreowany choć z drobnymi rysami. Myślę że brakuje opisów przestrzeni mających wpływ na atmosferę wydarzeń. To co mnie urzekło w przestrzeni to dobrze opisany kontrast między naszym światem, a Szaroziemią.
W przypadku bohaterów mam mieszane uczucia. Główna bohaterka jest bardzo dobrze stworzona, ale czasem jest zbyt sprawna na kulach jak na osobę niepełnosprawną (w porównaniu z reszta bohaterów), co nie zmienia faktu że sama w sobie jest rozwiązaniem działającym na plus całej książki. Czytelnicy coraz częściej mają dość idealnie wykreowanych głównych postaci, które z prawdziwymi ludźmi nie mają nic wspólnego. Dlatego bardzo doceniam Nessę. W przypadku postaci drugoplanowych zaczynają się drobne schody. Odnoszę wrażenie, że niektóre z nich wykreowane są troszkę sztucznie i płasko. Trzeba jednak zauważyć fakt, że każdy z bohaterów trzyma się swojej konwencji, a co za tym idzie charakter danej postaci nie ulega gwałtownym zmianą. Co do sidhe myślałam, że będą bardziej zniekształceni przez warunki w Szaroziemi, ale ku mojemu zaskoczeniu ich wygląd bardzo przypadł mi do gustu, a raczej fakt jak pięknie kontrastują ze swoim światem.
Sama fabuła nie da się ukryć jest bardzo wciągającą i oryginalną historią. Pełną ciekawych smaczków i rozwijającą wiele wątków – losów większości bohaterów, co urozmaica powieść. Jedyny minus fabuły jaki rani moje serce to bardzo nikłe zaplecze psychologicznie. Mam na myśli deficyt głębszych przemyśleń bohaterów w tak skrajnych sytuacjach jakie się tam odbywają. Brakuje mi opisów traum i emocji.
Podsumowując książka jest po prostu dobra jak na literaturę młodzieżową. Spodziewałam się że będzie znacznie gorzej. Niestety wbrew napisom na okładce myślę, że nie jest tak dobra jak „Igrzyska Śmierci”. Mogę ją spokojnie polecić zarówno młodym jak i starszym duszom złaknionym przygód w iście krwawym świecie.

tombraiderka009

Poznajcie Nessę, Anto i Megan, a w sumie to poznajcie wszystkie nastolatki w Irlandii, które przez stary i dość okrutny traktat między ich przodkami a sidhe są Wzywane do świata elfów na trzy ludzkie minuty w ramach zemsty. Każdy nastolatek musi przeżyć najlepiej jak potrafi, bo gdy dopadną ich sidhe są martwi.

Nessa ma czternaście lat i chodzi do specjalnej szkoły przetrwania dla Wzywanych wraz ze swoimi przyjaciółmi. Uczy się wytrzymałości, głodu, bólu i niewygód. Jest tylko jeden problem: Nessa od urodzenia ma niepełnosprawne nogi - potrafi chodzić, lecz wolno, no i szybko się męczy. Jednak Nessa jest zdeterminowana przetrwać mimo tego, że wszyscy wokół w nią nie wierzą.

The Call jest naprawdę ciekawą książką; w końcu coś nowego i zaskakującego swoją fabułą. Dobre jest to, że autor nie skupia się tylko na Nessie, ale czytamy również z punktu widzenia reszty postaci, tych, które zostały Wezwane - możemy dowiedzieć się o tym, co się dzieje w ciągu tych trzech minut u innych, zobaczyć koszmarny inny świat pełen uwięzionych, przerażająco pięknych sidhe, które wyglądały trochę na szalone i na pewno okrutne. To, co robiły tym dzieciakom to niezły numer. Chociaż trochę szkoda, że nie było o tym więcej do czytania, bo to bardzo fascynujące.

Wezwanie podobało mi się strasznie, choć czuję niedosyt w opisach i w reszcie wydarzeniach - nastawiałam się na naprawdę wartką akcję, a wydaje mi się, że autor trochę stonował pewne momenty, więc czuję się lekko zawiedziona. Była siła przyjaźni, poświęcenia, zemsta - u niektórych w ogóle niepotrzebna, śmierć, śmierć, wiara w siebie, przetrwanie. Książka kojarzyła mi się trochę z Restartem, no i z wspaniałym GONE.

Nie mogę się doczekać drugiej części.