Dotyk Gwen Frost- Jennifer Estep

Eisheth

Wczoraj skonczylam pierwsza czesc i strasznie mi sie podobala! W koncu glownym watkiem nie byla glowna bohaterka i tajemniczy chlopak, znaczy ich romans. Ksiazka ma swietny humor, fabula jej wciagajaca, strasznie polubilam Gwen (Mimo tego, ze jej imie kojarzy sie mi strasznie z Trylogia Czasu), okladka jest wrecz przesliczna i jest Logan Very Happy

Nie moge sie doczekac by siegnac po druga czesc! Mam nadzieje, ze bedzie rownie dobra.

Młoda90

Z autorką Jennifer Estep po raz pierwszy spotkałam się przy lekturze „Ukąszenie Pająka”, która bardzo mi się spodobała (i ubolewam nad brakiem polskiej kontynuacji Sad

), a teraz miałam okazję sięgnąć po kolejną książkę z jej nowej serii Akademii Mitu dla trochę młodszej młodzieży.
„Dotyk Gwen Frost” przyjemnie mi się czytało, fajna historia, nawiązanie do mitologii, które nie przytłacza obszernymi m na ten temat i akcja dziejąca się na terenie orginalnej i niezwyklej akademii. Polubiłam główną bohaterkę. Widać, że różni się od pozostałych uczniów, ale pomimo tego nie próbuje się zmienić, przypodobać innym. Zwróciłam oczywiście uwagę na tego niezwykłego Spartanina Logana. Szkoda, że tak postąpił w stosunku do Gwen, ale nadal go lubię i ciekawi mnie co tam ukrywa.

NathalieRoss

W dniu, w którym napisałam recenzję pierwszego tomu “Akademii mroku”, zabrałam się za lekturę pierwszej części innej serii dotyczącej pewnej akademii. Również uznawana jest ona za fantastykę, konkretniej - za romans paranormalny. Zebrała już tyle pozytywnych recenzji, że z jednej strony z całego serca pragnęłam ją przeczytać, a z drugiej bałam się, że jest mocno przereklamowana. Okazało się, że środowisko recenzenckie miało rację. Mowa o “Dotyku Gwen Frost” Jennifer Estep, do której w lipcu wychodzi już trzeci tom. Ja pochłonęłam ją w ciągu niecałych 24 godzin i tego samego dnia, kiedy ją skończyłam (1 lipca) kupiłam w księgarni drugi tom i zamierzam się za niego zabrać w ciągu najbliższych dwóch dni (w dniu pisania tej recenzji czytam “Dziewięć żyć Chloe King”, więc pewnie wieczorem lub jutro wezmę się za drugą Estep). Autorkę możecie kojarzyć też z “Ukąszeniem pająka”, którego czytelnikom wydawnictwo nie chciało już zrobić przyjemności wydaniem drugiego tomu. Jednak zapowiada się na to, że Akademia Mitu nie podzieli tego samego losu… na nasze szczęście J

Gwen Frost, tytułowa bohaterka, jest Cyganką. Każda kobieta z jej rodziny obdarzona jest innym magicznym darem: jej babcia potrafi czytać w przyszłości, mama umiała wyczuć prawdę, a sama Gwen poznaje całą historię danej osoby lub przedmiotu, gdy tylko go dotknie. Z tego powodu została zwerbowana do Akademii Mitu - szkoły przygotowującej istoty paranormalne i potomków greckich bogów Na jej warcie w szkolnej bibliotece dochodzi do morderstwa. Nikt jednak za bardzo się nim nie przejmuje, a Gwen robi się żal poszkodowanej osoby i rozpoczyna własne śledztwo.

Mówiłam Wam już pewnie z tysiąc raz, że uwielbiam, gdy mitologia grecka stanowi ważny element w jakiejś powieści. Tutaj historia się na niej opiera. Co chwila mamy wzmianki o jednej z moich ulubionych bogiń - Nike, a bohaterka flirtuje ze Spartaninem. Mamy tu też do czynienia z mitologią nordycką - czarne charaktery powiązane są z Lukim, bożkiem chaosu. Cóż, od dawna nie spotkałam się z tak zgrabnym połączeniem tak odmiennych kultur. W serii “Akademii mitu” w ogóle nie czuć tej różnicy. Obie mitologie zostały pomysłowo wymieszane i w tym miejscu chwała autorce za tak sprytne osadzenie bożków nordyckich w świecie grecko-paranormalnym i ich historii. Również jestem wdzięczna za odstąpienie od wampirów, wilkołaków i tym podobnych i zastąpienie ich istotami, które do tej pory były znacznie mniej wykorzystywane w literaturze jak walkirie, amazonki czy też potomkowie bogów mitologicznych.

Żałuję tylko, że jak już dochodzi do zmieszania rożnych istot w tym rodzaju, ma to zazwyczaj miejsce w jakiejś szkole lub akademii. “Akademia wampirów”, “Akademia mroku”, “Akademia mitu”… Co jeszcze znacie w tym stylu? Dobrze chociaż, że tutaj naprawdę cały ten świat wydaje się bardziej rzeczywisty, lepiej przemyślany… ale pomysł po części już był. Nie uznaję tego jednak za minus, bo wykonanie naprawdę jest warte uwagi.

Sama Gwen jest dość wyobcowana - nie ma w szkole przyjaciół, kontaktuje się z ludźmi tylko wtedy, gdy ci chcą pomocy w odnalezieniu jakiegoś przedmiotu, który zgubili. Dziewczyna umie to zrobić dzięki swojemu darowi oglądania historii przedmiotu lub osoby przy dotknięciu. Zarabia w ten sposób dodatkowe pieniądze, ale nawet nie próbuje dorównać innym dzieciakom w akademii pod względem bogactwa, designerskich ciuchów i reszty - nie potrzebuje tego, co bardzo mi się w niej spodobało. Nie rajcują jej takie rzeczy.
Ponadto mamy podane, że ma ona lat siedemnaście - a zachowuje się o wiele dojrzalej moim zdaniem, co bardzo mi się spodobało. Nie jest rozhukaną nastolatką, tylko rozsądną, analizującą młodą kobietą i to się chwali. Chociaż wiadomo, że czasami odstępstwa od tej normy się zdarzały. Wyróżnia ją coś jeszcze - wszyscy w szkole świetnie walczą i posługują się różnego rodzaju bronią, podczas gdy Gwen ledwo blokuje kolejne ciosy przeciwników na zajęciach.

Fabuła została świetnie wykreowana. Intryga kryminalna może minimalnie słabsza - od początku obwiniane osoby nie mogą być winne i to chyba wszyscy wiedzą, a człowiek, który okazuje się zawinić wszystkiemu, zostaje uniewinniony już na pierwszych stronach powieści, przez co czytelnikowi raczej w ogóle nie przechodzi on przez myśl jako morderca. To taki mały minus.

Wydanie jest przepiękne! I zdjęcie na okładce, i użyte kolory, i te wypukłe fragmenty. Coś cudnego! Ale w sumie Dreams nigdy nie zawodzi. Język ani nie za prosty, ani jakoś zbyt udziwniony, za co duże brawa. Zdarzały się jedynie pojedyncze literówki, ale można przymknąć na to oko. Opisy są dziełem sztuki. Sprawiły, że widziałam każde pomieszczenie czy przestrzeń, w której akurat znajdowała się Gwen i czułam, jakbym rzeczywiście była tam razem z nią. Rzadko kiedy spotykam się z aż tak dobrym przetłumaczeniem widoku na słowa, a pani Estep wyszło to bajecznie.

Książkę gorąco polecam wszystkim, którzy mają dość wampirów i szukają czegoś świeżego - “Dotyk Gwen Frost” to gwarantuje. Nie będziecie się nudzić, chociaż osobę winną możecie łatwo wskazać, o ile trafnie połączycie wskazówki. Mam nadzieję, że druga część, która od wczoraj dumnie stoi na mojej wakacyjnej półce (wraz z 3 i 4 tomem “Klątwy tygrysa” kupionych na gigantycznych promocjach) okaże się równie dobra lub nawet lepsza (pod względem intrygi kryminalnej). Oceniam na 9 i nakazuję Wam marsz do bibliotek i księgarń. Są wakacje, a taka książka zapewni wam niezapomniane wrażenia.

[link widoczny dla zalogowanych]

Makarena

Lenalee

No i przeczytałam, coś mnie skusiło do wypożyczenia tej książki z biblioteki, ale w sumie dobrze, że to zrobiłam, bo nie wiedziałabym jak słaba jest to powieść. Razz

Przykro mi to pisać, ale ta książka jest po prostu... o niczym. Pomimo tego, że „Dotyk Gwen Frost” ma 312 stron, co wcale nie jest bardzo małą liczbą, to mogłabym wskazać w niej jedynie 3 sceny godne uwagi spośród całego tego bajdurzenia, z którym miałam przed chwilą do czynienia. Zabrzmiało to ostro, niestety, jednak powieść Jennifer Estep nie podarowała mi nic, co mogłoby mnie w jakiś sposób zainteresować, przez co muszę uznać ją za lekturę po prostu nudną, niewartą tak naprawdę spędzenia tych kilku godzin nad jej kartkami. Bardzo mnie to smuci, ponieważ mam inną książkę tej autorki na półce i jeżeli jest ona równie nieinteresująca co „Dotyk Gwen Frost” to niestety moja przygoda z twórczością tej autorki nie będzie miała kontynuacji. Bo co jak co, ale po dalsze części tej serii sięgać nie zamierzam.

Nie będę owijać w bawełnę - główna bohaterka jest utrapieniem (i pisze to ktoś o niezwykle egoistycznym podejściu do świata, kto zrzędzi dwadzieścia cztery godziny na dobę). Przez większość tej historii czułam się tak, jakbym miała do czynienia z drugą Bellą Swan, postacią męczącą, o problemach z koordynacją ruchową, z pozoru bardzo przeciętną, którą jednak zainteresował się najseksowniejszy (i najniebezpieczniejszy) chłopak w całej szkole. Dodatkowo - o zgrozo! - sam wątek romantyczny wystarczy, by parsknąć śmiechem - bohaterowie zakochują się w sobie po około 3 spotkaniach, w czasie których wymienili ze sobą kilka słów na krzyż, a ów niebezpieczny chłopak jedynie gromił Gwen groźnym i seksownym spojrzeniem, mówiącym jej „chcę cię w swoim łóżku”. Faktycznie, umieram z miłości.

Jakby tego było mało, cała historia sprawia wrażenie po prostu niezwykle uproszczonej opowiastki. Doskonale wiem, że mam do czynienia z łagodną fantastyką dla młodzieży, ale to nie znaczy, że nie mogłabym wymagać od tej powieści czegoś więcej. Liczyłam na to, że postawi ona przede mną kilka wyzwań, jednak okazało się, że znaczna część akcji jest całkowicie do przewidzenia, pozbawiona także jakiegokolwiek elementu zaskoczenia. Wisienką na tym nieudanym torcie jest masa błędów, z którymi się spotkałam, jakby książka spotkała się z bardzo słabą korektą. Nie chcę brzmieć, jakbym była na tę powieść wściekła, jestem jednak niezwykle rozgoryczona i rozczarowana tym, że tak dobrze zapowiadająca się historia okazała się totalną i niezaprzeczalną klapą. Jedynym plusem „Dotyku Gwen Frost” jest to, że przeczytałam tę książkę w bardzo szybkim tempie, niestety jednak nawet to nie sprawia, że mogłabym tę książkę uznać za godną polecenia.

tombraiderka009

Lenalee

Agnnes

Dzięki Lenalee, za recenzję, właśnie teraz było mi tego trzeba, wczoraj przeglądałam co mam dostępnego do wypożyczenia i zastanawiałam się nad tą serią, ale widzę, że nie warto Wink

tombraiderka009